ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ!

Του Ανδρέα Παπαχαραλάμπους*

Κουραστήκαμε για τρία ολόκληρα χρόνια ν’ ακούμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να λέει και να επαναλαμβάνει πως οι συνομιλίες θα συνεχιστούν απ’ εκεί που έμειναν στο Κράν-Μοντανά.

Σ’ ότι αφορά το κυπριακό για ένα χρόνο πριν τις Προεδρικές Εκλογές του 2023 ο Μικρός μας έλεγε για τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και την εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης για λύση Ομοσπονδιακή Διζωνική Δικοινοτική.

Το γλειφιτζούρι του ήταν ένα και μοναδικό. Οι συνομιλίες θα συνεχιστούν απ’ εκεί που έμειναν στο Κράν -Μοντανά. Παιδευόταν ο άνθρωπος για δύο ολόκληρα χρόνια για να φτάσουμε σε άτυπο δείπνο στην Γενεύη της Ελβετίας. Αφού μάζεψε ένα τσούρμο ανθρώπους  «ρούχα μαζί που πλύθηκαν κι’ έχουνε γίνει ροζ» οδηγήθηκαν όλοι τους στην Γενεύη.

Διερωτούμαι πραγματικά πόσο δύσκολο ήταν να καταλάβουν όλοι αυτοί οι καλοντυμένοι και εύχαρεις ότι τους κορόιδευε όλους ο Μικρός. Προσπαθούσε ο Μικρός με ύφος έφηβου να δείξει τις ηγετικές του ικανότητες στο κόρδωμα, στο στήσιμο του κορμιού του και ένα διασκελισμό Μεγάλου Ναπολέοντα.

Δεν με ενδιέφερε και τόσο η γελοιοποίηση του Νίκαρου, του Σιζόπουλου, του Νικόλα, του Κόμπου, της Ραουνά και κάποιων κρυμμένων προσωπικοτήτων. Με ενόχλησε αφάνταστα η ανοχή της Αννίτας Δημητρίου και του Στέφανου Στεφάνου.

Η ανοχή φίλοι μου είναι διπλή ενοχή. Διερωτούμαι. Πανηγυρίζουμε για ποιό πράγμα; Για την επιδιόρθωση των νεκροταφείων; Για την σύσταση δικοινοτικής επιτροπής νεολαίας;

Εδώ δεν καταλήξαμε για ανταλλαγή μαθητών/μαθητριών από τη πλευρά μας στα κατεχόμενα και το αντίθετο. Πρόσφατα στα κατεχόμενα επέτρεψαν την μαντήλα για κορίτσια Γυμνασίου Λυκείου.

Μίλησε ο Μικρός για το άνοιγμα τεσσάρων οδοφραγμάτων και ο Τατάρ για ένα, πράγμα το οποίο θα συζητήσουν ο Μικρός και ο Τατάρ μέχρι το τέλος Ιουλίου.

Προσωπική μου άποψη που δεν ανέχομαι το περιπαίξιμο.

Στην Γενεύη σίγουρα είχαμε μια ωραία εκδρομή «Τα Χριστιανόπουλα θα πάμε με φτερά να πούμε μήνυμα που δίνει τη χαρά». Τέτοια προβολή δεν είχε κανένα άλλο γεγονός στο Πλανήτη.

Αυτό που εισεπράξαμε από την εκδρομή στη Γενεύη, εκτός του ρεζιλέματος ήταν και η δήθεν αλλαγή της θέσεως του Τατάρ. Μίλησε για δύο μέρη αντί για δύο κράτη. Επίσης ο Μικρός για είκοσι λεπτά συνομιλούσε με τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας Φιντάν χωρίς την παρουσία κανενός για κοινωνικά θέματα.  

Αυτή όλη η σκηνοθεσία περιλαμβανομένου του προλόγου και του επιλόγου κράτησε συνολικά ένα δεκαήμερο. Σκηνοθετούσαμε ένα έργο με την παρουσία προλόγου, επιλόγου και την έλλειψη κυρίου θέματος, ουσίας.

Δεν γνωρίζω πότε η πολιτική μας ηγεσία θ’ αντιληφθεί ότι ίσως να μην απέμεινε άλλο φερετροκαρφί για το κυπριακό πρόβλημα. Κανταντήσαμε να μιλάμε για πρόβλημα και να εννοούμε τα δύο κράτη. Δάσκαλος του Μικρού δεν είναι άλλος από τον Νίκο Χρυσάνθου Αναστασιάδη.

Ίσως, όταν για χρόνια μας λέει «ότι οι συνομιλίες θ’ αρχίσουν απ’ εκεί που μείναμε στο Κράν-Μοντανά, να εννοούσε τα δύο κράτη που τέθηκαν για πρώτη φορά από τον Τέως και ο Μικρός θα συνεχίσει απ’ εκεί που μείνανε. Μόνο έτσι εξηγούνται οι πανηγυρισμοί του Μικρού μαζί με το ασκέρι που τον συνόδευσε.

Ενώ η κατάληξη της Γενεύης το λιγότερο ήταν οπισθοδρόμηση, ο Μικρός το παρουσιάζει ως η ιστορική αναγγελία της νίκης των Ελλήνων κατά των Περσών στη Μάχη του Μαραθώνα το 490π.χ. «Νενικήκαμεν».

Το τι θέλει η πλευρά μας και ολόκληρος ο Ελληνισμός είναι λύση Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Να μην ξεχνούμε ότι το τρένο της λύσης εκτροχιάστηκε και μαζεύουμε τα συντρίμμια. Τώρα αν μπορούμε από τα συντρίμμια να σώσουμε κάτι, χλωμό το βλέπω.

Η πολιτική παύει να είναι πολιτική αν αυτός που φοράει τα ρούχα της πολιτικής δεν τον ενδιαφέρει το ποίμνιό του αλλά τον ενδιαφέρει να γίνει Αρχιμανδρίτης, Δεσπότης, Μητροπολίτης ή Αρχιεπίσκοπος.

Το πολιτικό πεδίο στην περιοχή και παραπέρα, συνεχώς μεταβάλλεται και θα μεταβάλλεται. Μπορεί το πολιτικό πεδίο να μεταβάλλεται όμως εκείνο που μεταβάλλεται συνέχεια και είναι επιζήμιο, είναι η θέση μας.

Ο κάθε πολιτικός ας αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν. Μετά τις συμφωνίες Ζυρίχης -Λονδίνου το 1959, στην πρώτη του ομιλία απευθυνόμενος προς το κυπριακό λαό, ο Μακάριος αναφώνησε «ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ» ενώ όφειλε να αναφωνήσει «ΗΤΤΗΘΗΚΑΜΕΝ». Κανένας από τους τότε «πολιτικούς» δεν τον έψεξε.

Μετά από δεκατέσσερα χρόνια η Τουρκία κατέλαβε το ένα τρίτο της Κύπρου και το κατέχει μέχρι σήμερα. Μπορείτε να φανταστείτε τι περιμένει αυτό το τόπο και σε ποιόν θ’ ανήκει; Ο τόπος θ’ ανήκει σε κάποιους άλλους και αυτοί οι κάποιοι άλλοι θα ξέρουν να τον αξιοποιήσουν.

Μιλούν οι πολιτικοί μας για μια ενωμένη Κύπρο κι’ όποιον πάρει ο Χάρος. Φάνηκε καθαρά πως στη Γενεύη, τόσο ο Μικρός όσο και ο Μεγάλος Τατάρ παρέστησαν σε μνημόσυνο της πατρίδος μας, της Κύπρο.

Η Ελληνοκυπριακή πλευρά ίσως έχει ακόμα λίγα χρόνια ζωής και θα προλάβει ακόμα ένα, δύο και τρία μνημόσυνα της μακαριστής. Έλα όμως που είμαστε πολύ κοντά για την κηδεία του τελευταίου Τουρκοκύπριου συμπατριώτη μας.

Αγαπητοί φίλοι Νίκο Χριστοδουλίδη, Κωνσταντίνε Κόμπο, Αννίτα Δημητρίου και Στέφανε Στεφάνου. Η πολιτική είναι επιστήμη την οποία και δεν διδαχθήκατε ούτε και έχετε τέτοιαν έφεση.

Δυστυχώς στην Κύπρο ίσχυε και ισχύει η ρήση «Από της κώπης επί το βήμα», από το κουπί της ψαρόβαρκας στο πολιτικό βήμα. Ο Αθηναίος εύγλωττος ρήτορας και ευφυέστατος δημαγωγός Δημάδης, εχθρός του Δημοσθένη, μεταπήδησε από ταπεινός ψαράς σε σπουδαίο πολιτικό. Η φράση αυτή λέγεται για εκείνους οι οποίοι, μολονότι προέρχονται από άσχετη για την πολιτική επιστήμη, κατορθώνουν με διάφορα θεμιτά και αθέμιτα μέσα να καταλάβουν υψηλά πολιτικά αξιώματα.

Όλα αυτά τα γράφω με πόνο και θλίψη.

*Τα ενυπόγρφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους