Νέες προκλήσεις για την Αριστερά στην Ευρώπη
Του Νεοκλή Συλικιώτη*
Οι κάλπες των ευρωεκλογών έκλεισαν, οι ψήφοι καταμετρήθηκαν, νέοι συσχετισμοί δημιουργούνται στο κοινοβούλιο. Παρόλες τις απώλειες του ΕΛΚ και των Σοσιαλιστών-Δημοκρατών, κρατούν τη μερίδα του λέοντος με 179, 153 έδρες αντίστοιχα. Για πρώτη φορά δεν υπάρχει πλειοψηφία του μεγάλου συνασπισμού μεταξύ ΕΛΚ και Σοσιαλιστών-Δημοκρατών. Εκ των πραγμάτων για να δημιουργείται πλειοψηφία πρέπει να διαμορφώνεται νέος συνασπισμός που θα συμμετέχουν και οι Φιλελεύθεροι, οι οποίοι αύξησαν τι έδρες τους σε 105. Λόγω των θέσεων των Φιλελευθέρων αυτό θα οδηγήσει σε περισσότερο νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Δυστυχώς οι εκλογές έφεραν μια πικρή οπισθοδρόμηση για πολλά από τα αριστερά κόμματα της ΕΕ. Αποτέλεσμα αυτού είναι και η δραματική μείωση της κοινοβουλευτικής ομάδας της Αριστεράς από 52 ευρωβουλευτές σε 39, καθιστώντας την τη μικρότερη κοινοβουλευτική ομάδα στο κοινοβούλιο.
Μεγάλοι κερδισμένοι των εκλογών ήταν αναμφισβήτητα πέραν των Φιλελευθέρων και οι Πράσινοι, με αύξηση 22 βουλευτών (από 52 στους 74), που τους ανάδειξε στην τέταρτη μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα. Κατάφεραν να κεφαλαιοποιήσουν από τις μεγάλες κινητοποιήσεις που έγιναν στην ΕΕ αναφορικά με το κλίμα, και το φαινόμενο «Γκρέτα».
Την πολιτική κατεύθυνση του νέου ευρωκοινοβουλίου όμως, θα την επηρεάσει η άνοδος της ακροδεξιάς, όπως επίσης και η συνεχιζόμενη διολίσθηση της Δεξιάς στη ξενοφοβική και ρατσιστική ρητορική. Οι ακροδεξιοί της Ολλανδίας, της Αυστρίας, ο Σαλβίνι της Ιταλίας και η ΛεΠέν της Γαλλίας αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του ENF με 58 βουλευτές. Πλέον δεν αποκλείεται η συνεργασία της Δεξιάς με την ακροδεξιά σε επίπεδο κοινοβουλίου, όπως εξάλλου ήδη γίνεται στην Αυστρία την Ουγγαρία, την Ιταλία και αλλού.
Το ΑΚΕΛ ήταν από τα μόνα κόμματα που κράτησε τις δυνάμεις του παραμένει το κόμμα με τα μεγαλύτερα ποσοστά στην Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς. Μια μεγάλη νίκη πέτυχε και το Κόμμα των Εργατών Βελγίου, το οποίο εξέλεξε για πρώτη φορά ευρωβουλευτή και εντάχτηκε επίσημα πλέον στην Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά/ Βόρεια Πράσινη Αριστερά. Το Κόμμα πολλαπλασίασε τις έδρες του στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο (από 2 σε 12 βουλευτές) και τα τοπικά κοινοβούλια (Βαλονία, Φλάνδρα, Βρυξέλλες) και αποτελεί την ανερχόμενη αριστερή δύναμη στο Βέλγιο.
Όμως ένα από τα διδάγματα που πρέπει να αντληθούν από αυτή την εκλογική αναμέτρηση είναι πως η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής πρέπει να τεθεί ακόμα πιο ψηλά στην πολιτική ατζέντα. Στην Κύπρο ως ΑΚΕΛ έχουμε καθαρές και συνεπείς θέσεις αναφορικά με την προστασία του περιβάλλοντος και την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που στο ευρωκοινοβούλιο τόσο οι ευρωβουλευτές μας όσο και η ομάδα της Αριστεράς ήταν με συνέπεια πρώτοι στις μετρήσεις για ψήφους υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος. Εδώ να σημειωθεί πως η κλιματική αλλαγή απουσίαζε εντελώς από τη προεκλογική συζήτηση στην Κύπρο. Βεβαίως μπορούν ακόμα πολλά να γίνουν. Όμως οι πολιτικές ενάντια στην κλιματική αλλαγή, για καθαρή ενέργεια, για βιώσιμο τρόπο ζωής, περνούν μόνο μέσα από δημόσιες μακροχρόνιες επενδύσεις, οι οποίες θα διασφαλίζουν παράλληλα την ενδυνάμωση του κοινωνικού κράτους, και τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Η Αριστερά είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να λειτουργήσει ριζοσπαστικά και διεκδικητικά, στέκοντας ανάχωμα στην ακροδεξιά και την ολίσθηση της Δεξιάς προς τον ρατσισμό και τη ξενοφοβία.
Για να υπάρξει ελπίδα χρειάζεται να ανατραπούν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας και η ασυδοσία των αγορών. Χρειάζονται δημόσιες επενδύσεις εντός της ΕΕ οι οποίες να διασφαλίσουν την βιώσιμη επαναβιομηχανοποίηση των περιοχών που το έχουν ανάγκη και τη δημιουργία αξιοπρεπούς, μόνιμης απασχόλησης με πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Χρειάζονται δημόσιες επενδύσεις που να στηρίζουν την κοινωνική ανάπτυξη, τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας, τη βιώσιμη γεωργία και κτηνοτροφία, την παιδεία και την υγεία. Για μια μεταναστευτική πολιτική του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης.
Σε μια Ευρώπη με 110 εκατομμύρια φτωχούς, 16 εκατομμύρια άνεργους και άλλους τόσους υποαπασχολούμενους χρειάζεται να υπάρξει αγώνας για άμβλυνση των ανισοτήτων που παίρνουν ακραίες μορφές και της φτώχειας.
Ως ΑΚΕΛ συνεχίζουμε να παλεύουμε για τα πιο πάνω πλάι στους εργαζόμενους, τα συνδικάτα τους και την κοινωνία των πολιτών. Ενάντια στη φτωχοποίηση των εργαζομένων, για ενδυνάμωση του κοινωνικού κράτους. Για μια πραγματική Ευρώπη των λαών, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ειρήνης.
*Τα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τον συγγραφέα
