Μην μου κρύβεις τον ήλιο, δεν θέλω τίποτε άλλο

Κούρδοι-Συρία, Κυπριακό, Στέφανος Στεφάνου (γ.γ. ΑΚΕΛ), Ταγίπ Ερντογάν (πρόεδρος Τουρκίας)

Του Σενέρ Λεβέντ*

Το είπε τις προάλλες ένας φίλος σε ζωντανή εκπομπή. Το ΑΚΕΛ συναντήθηκε, λέει, στον νότο με μια τουρκοκυπριακή αντιπροσωπεία από τον βορρά. Με αξιωματούχους ενός κόμματος με το οποίο έχουν συχνές επαφές. Σε αυτή τη συνάντηση, τους είπε το εξής ο ηγέτης του ΑΚΕΛ Στεφάνου: «Μην επιτίθεστε στον Ταγίπ Ερντογάν. Αν θα βρούμε λύση και ειρήνη εδώ, μόνο με τον Ερντογάν μπορούμε να το κάνουμε». Δεν με εξέπληξε. Άλλωστε, το υπέθετα πως είναι έτσι. Όμως, παρά ταύτα, επηρεάστηκα από αυτό το συγκεκριμένο γεγονός. Τι σημαίνει αυτό; Κοιτάξτε τη συμβουλή που έδωσε το κομμουνιστικό κόμμα ΑΚΕΛ στους αξιωματούχους τουρκικού κόμματος που το επισκέφθηκαν. Δεν πρέπει να λέγονται κουβέντες κατά του Ταγίπ Ερντογάν, λέει. Γιατί; Διότι μόνο εκείνος θα μας βρει λύση εδώ, αν τη βρει κάποιος, λέει! Μήπως αυτό είναι το λιμάνι στο οποίο φτάσαμε; Αν είναι αυτό, πόσο θλιβερό είναι… Μήπως τα παίξαμε; Μήπως χάσαμε την ανθρωπιά μας; Μήπως αρχίσαμε να τρελαινόμαστε λόγω τούτου του Κυπριακού; Αν κάποιος περιμένει να σωπάσω μπροστά σε ένα φασιστικό καθεστώς επειδή θα μας βρει λύση, μάταια περιμένει. Μήπως μας τύφλωσε εντελώς ο γόρδιος δεσμός της Κύπρου, ο οποίος διαρκεί εδώ και χρόνια; Δεν βλέπουμε απολύτως τίποτε άλλο εκτός από τον εαυτό μας; Τόσο πολύ απομακρυνθήκαμε από το περιβάλλον μας και τον κόσμο; Πώς είσαι κομμουνιστής αδαή…

Σήκωσε το κεφάλι σου το οποίο έθαψες στην άμμο και κοίταξε. Κοίταξε τους ανθρώπους που υποφέρουν για το τίποτα εδώ και χρόνια στα κελιά της Τουρκίας. Κοίταξε τους Κούρδους. Κοίταξε τη Συρία. Κοίταξε το Κομπάνι, το Κομπάνι. Πέρασε μια μάχη όπως εκείνην του Στάλινγκραντ το Κομπάνι. Οι ψυχοπαθείς πλιατσικολόγοι τζιχαντιστές επιτέθηκαν με όλα τα βαριά τους όπλα. Ο Ταγίπ Ερντογάν ήλπιζε να συνθλιβούν τα παλικάρια που αντιστέκονταν στο Κομπάνι. Μάταια περίμενε. Οι ηρωικοί αγωνιστές του Κομπάνι έγραψαν έπος ενάντια στους πιο βάρβαρους επιτιθέμενους του 21^ου αιώνα. Πέτυχαν μια μεγάλη νίκη. Στο όνομα της ανθρωπότητας. Και τώρα ο Ταγίπ Ερντογάν προσπαθεί να πάρει εκδίκηση γι’ αυτό. Δικάζει όλους επειδή στήριξαν τους ηρωικούς αγωνιστές στο Κομπάνι. Ανάμεσα σε αυτούς που δικάζονται είναι και ο Σελαχαττίν Ντεμιρτάς, ο οποίος βρίσκεται στη Φυλακή εδώ και εφτά χρόνια. Και εσύ περιμένεις να σωπάσω μπροστά σε αυτό το ρεζιλίκι; Σημαίνει ότι είσαι σε λήθαργο. Την ώρα που εγώ σκέφτομαι να αρχίσω εκστρατεία απελευθέρωσης για όλους τους πολιτικούς κρατούμενους που βρίσκονται σε εκείνα τα κελιά, εσύ μου λες σώπα; Επειδή θα μας βρει λύση στην Κύπρο; Αν θα με φιμώνει μπροστά στον φασισμό, να βουλιάξει και τούτη η Κύπρος!

Αν έβγαλες το κεφάλι σου μέσα από την άμμο, κοίταξε καλά. Κοίταξε τους Κούρδους. Κοίταξε εμάς. Κοίταξε τη Συρία. Κοίταξε την Κύπρο! Πρώτη, δεύτερη και τώρα τρίτη επιχείρηση. Στόχος η προσάρτηση! Ακόμα δεν το βλέπεις; Τέλειωσε πλέον η Κύπρος στον βορρά. Πλέον υπάρχει η Τουρκία. Ό,τι έχασες, ουσιαστικά το έχασες κατά την περίοδο του Ταγίπ Ερντογάν. Οι περιουσίες λάφυρο ακόμα γίνονται ανάρπαστες. Επωφελούνται και οι Ρώσοι και οι Ιρανοί. Πήγε και η Κερύνεια. Και η Αμμόχωστος. Και το Βαρώσι στο οποίο ονειρεύεσαι να επιστρέψεις μια μέρα. Και εσύ ακόμα μου λες «σώπα, μην λες τίποτα». Δηλαδή, ούτε κατά των θρησκευτικών ταγμάτων να λέω κουβέντα. Ούτε κατά των χατζήδων και των χοτζάδων. Είμαστε μέσα στα σκοτάδια. Ανάμεσα σε εκείνους που λένε ο Αλλάχ είναι μεγάλος και τους εξορκιστές. Την ώρα που εσύ πήγαινες στην Άγκυρα και αγκαλιαζόσουν με τους κατακτητές σου, εμείς εδώ λιντσαριζόμασταν. Την ώρα που ο τουρκικός στρατός έμπαινε στο Άφριν, δεν σε ένοιαζε και πολύ. Εμείς βάλαμε τον πρωτοσέλιδο τίτλο «Ακόμα μια επιχείρηση εισβολής από την Τουρκία». Λίγο έμεινε να έχουμε την τύχη του Ισαάκ. Και τώρα βγαίνεις απέναντί μας και μας λες «σωπάστε και θα μας βρει λύση»; Μου θυμίζεις τους αδαείς Άγγλους που κάποτε προσπαθούσαν να συμφωνήσουν με τον Χίτλερ. Τότε τραβήξου σε μια άκρη. Τραβήξου από μπροστά μας. Μην μας κρύβεις τον ήλιο. Δεν θέλω τίποτε άλλο…

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις του συγγραφέα τους/ Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Πολίτης”

ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ