Με έκκληση για ειρήνη και το έργο «Η πρόκληση της Ιερουσαλήμ» άνοιξε η συνάντηση του Ρίμινι

Από Silvia Guidi*

«Αν νομίζετε ότι καταλαβαίνετε κάτι για την τρέχουσα κατάσταση στην Ιερουσαλήμ, σημαίνει ότι σας το έχουν εξηγήσει άσχημα», λέει ο Éric-Emmanuel Schmitt, σχολιάζοντας μια διάσημη τοιχογραφία του Banksy, η οποία απεικονίζει ένα περιστέρι ειρήνης χτυπημένο από σφαίρα.

«Η Ιερουσαλήμ είναι τραγική», γράφει ο Γάλλος θεατρικός συγγραφέας στο βιβλίο του που διασκευάστηκε σε θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Otello Cenci, το οποίο παρουσιάστηκε χθες (20.8.2024) την ημέρα έναρξης της Συνάντησης για τη Φιλία μεταξύ των Λαών στο Ρίμινι.

Η Ιερουσαλήμ είναι τραγική και τα γεγονότα των τελευταίων μηνών καθιστούν αυτή τη δήλωση ακόμη πιο αληθινή.

Η σκηνή παρουσιάζει το κουβάρι ενός πυλώνα που γίνεται σκάλα και γέφυρα και έχει το αδιαμφισβήτητο προφίλ ενός σταυρού.

Με φόντο στοίβες από πλινθόκτιστα, πυρωμένα βιβλία, λευκά σαν σκελετοί, το ερώτημα «Ποιος είσαι;» αναδύεται από έναν αστερισμό παλλόμενων, ζωντανών θραυσμάτων, τα οποία προσφέρουν αναλαμπές των Αγίων Τόπων που διαφέρουν από καιρό σε καιρό: τοίχοι, γκράφιτι, πρόσωπα, δρόμοι, εκκλησίες, μπάζα, θραύσματα μουσικής και τραγουδιών.

Είναι μια ιστορία μεταμόρφωσης και μεταστροφής. «ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; Η πρόκληση της Ιερουσαλήμ» γεννήθηκε στην καρδιά των μεγαλύτερων αντιφάσεων, εν μέσω των φαινομενικά άσχετων γεγονότων της καθημερινής ζωής. Ο λόγος, γράφει ο Schmitt, είναι ότι «το λίκνο του εξαιρετικού είναι το ασήμαντο».

Επί σκηνής βρίσκονται ο ηθοποιός Ettore Bassi, η φωνή, ο χορός και η χάρη της Σύριας τραγουδίστριας Mirna Kassis, μαζί με τους Matteo Damele, Filippo Dionigi, Tomas Milner και ένα βίντεο με τον ίδιο τον Éric-Emmanuel Schmitt, ο οποίος χρησιμοποιεί την έντονη γαλλική προφορά του για να δώσει έναν ακόμα πιο αυτοειρωνικό τόνο στα αποσπάσματα του βιβλίου που επιλέγει να διαβάσει.

Σε μια από τις πιο αστείες σκηνές του κομματιού, μιμείται ακόμη και το «λαχάνιασμα ενός ψαριού» ενός παιδιού που, στην εκκλησία, δεν γνωρίζει τα λόγια των τραγουδιών και ανοίγει και κλείνει το στόμα του τυχαία, χωρίς να κάνει ήχο.

Το έργο γεννήθηκε από τη βιογραφία του συγγραφέα: ο Éric-Emmanuel Schmitt, ένας διάσημος Γάλλος συγγραφέας και άθεος στη ζωή, που ασπάστηκε τον Χριστιανισμό, λαμβάνει πρόσκληση να συμμετάσχει σε ένα ταξίδι διάρκειας ενός μήνα στους Αγίους Τόπους.

Αποδεχόμενος το, ο συγγραφέας σκοπεύει να κρατήσει ένα ημερολόγιο αυτής της εμπειρίας, να το εξηγήσει στον εαυτό του και στους άλλους και να δώσει στον εαυτό του τους λόγους για την ελπίδα και τη χαρά που δεν ένιωσε ποτέ πριν.

Τόποι και συναντήσεις, μεταξύ της Βηθλεέμ, της Ναζαρέτ, της Γαλιλαίας και της Ιερουσαλήμ, γίνονται ένας συνεχής διάλογος μεταξύ αμφιβολιών και ανοιγμάτων στην πίστη.

Το αποτέλεσμα είναι ένα ασυνήθιστο βιβλίο και θεατρικό έργο: μια ιστορία μεταστροφής από την αρχική δυσπιστία στην ανακάλυψη της ομορφιάς του να μην είσαι μόνος μπροστά στο Πέμπτο Ευαγγέλιο των τόπων που, μετά από πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια, είναι ακόμα σε θέση να μιλήσουν. Μέχρι την αλλοτριωτική αντίληψη της «φυσικής» παρουσίας του Χριστού στον Πανάγιο Τάφο.

Το βλέμμα του, γράφει ο Γάλλος συγγραφέας, «έχει πέσει πάνω μου και δεν μπορώ να το πολεμήσω. Με κοιτάζει, με ακτινοβολεί, με ακούει, περνά μέσα μου, τίποτα δεν ξεφεύγει σ’ Αυτόν, αλλά ταυτόχρονα με τυλίγει με καλοσύνη».

“Στην Ιερουσαλήμ, το κακό δείχνει όλη τη μεταφυσική του φύση ως ένα υπερανθρώπινο αίνιγμα, δείχνει όλη την ακατανόητη φύση του ως μυστήριο, in History με κεφαλαίο «H», όπως στις υπάρξεις κάθε ανθρώπου”, κατέληξε ο Schmitt.

Πηγή: vaticannews.va/ ΦΩΤΟ: ANSA