Με άδεια χέρια γύρισε ο Ερντογάν από τις ΗΠΑ

Του Αλέκου Παπαδόπουλου*

Μηδενικό για τις ΗΠΑ το κόστος του δώρου που έκανε τελικά ο Τραμπ στον Ερντογάν. Όχι έναν αλλά και δέκα Λίντσεϊ Γκράχαμ θα μπορούσε να εξασφαλίσει, πρόθυμους να μπλοκάρουν το ψήφισμα αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων, το 1915. Αυτό που είχε ψηφίσει προ ημερών με συντριπτική μάλιστα διαφορά (405 έναντι μόνον 11) η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ. Ούτε μαγνητοφωνημένη να είχε ο Γκράχαμ, ούτε και εάν είχε αποστηθίσει το κείμενο της ομιλίας του Ερντογάν, ούτε και με υποβολέα τον ίδιο τον Ερντογάν, δεν θα επαναλάμβανε με τις ίδιες ακριβώς λέξεις ότι «η ιστορία δε γράφεται από τούς γερουσιαστές αλλά από τους ιστορικούς».
Ασφαλώς όμως θα ήθελε ο Ερντογάν, αλλά και ο κάθε Ερντογάν, ένα δώρο μεγαλύτερο, και πρώτιστα, δώρο προσωπικό. Όπως λ.χ. θα επιθυμούσε να έκλεινε ο φάκελος της ημικρατικής Τράπεζας «HALK» ή να παύσουν να ασχολούνται οι αμερικανικές αρχές με το θέμα της εκτός Τουρκίας περιουσίας αυτού, των μελών της οικογενείας του, καθώς και ορισμένων στενών συνεργατών και υπουργών της Κυβέρνησής του. Ατυχώς όμως γι’ αυτόν τόσο οι παραπάνω πληγές, όσο και τα άλλα προβλήματα, κυρίως δε των F 35, το Συριακό και ιδιαίτερα οι στενοί δεσμοί του επίσημου κράτους με τον Κούρδο Μαζλούμ Κομπανή, τον διοικητή των Συμμαχικών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDG) της Συρίας, που θεωρείται πνευματικό τέκνο του κρατουμένου επί δεκετίες στη νήσο Ιμραλή Οτζαλάν, δεν λύονται με ένα νεύμα προς τον Γκράχαμ, εφόσον συνδέονται άμεσα με την εθνική πολιτική της Αμερικής και δεν εξαρτώνται αποκλειστικά από τον Τραμπ, ο οποίος ήδη άλλωστε έχει πολλές άλυτες εκκρεμότητες με τις αμερικανικές αρχές.
Σχετικό αλλά και εκφραστικό εν προκειμένω το ακόλουθο τιτίβισμα, που ανάρτησε τις μέρες αυτές ο αμετακίνητος στόχος του Τούρκου Προέδρου, με το οποίο αφενός επισφραγίζεται ο στενός δεσμός του Κομπανή με τις Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ και αφετέρου, αποδεικνύεται ότι ουδεμία από τις βασικές προσδοκίες του Ερντογάν βρήκε στο Λευκό Οίκο τα επιθυμητά ευήκοα ώτα, όσο και αν θα επιθυμούσε ο Τραμπ, να εκδηλώσει έμπρακτα και όχι μόνο προφορικά, τα προς αυτόν φιλικά αισθήματά του, μετριάζοντας παράλληλα και την αλγεινή εντύπωση που δημιούργησε στον ίδιο και στην τουρκική δημοσία γνώμη, με την πρόσφατο προσωπική επιστολή του, η αήθης στη διπλωματική διάλεκτο φράση του «μη γίνεσαι ανόητος».
Mazloum Abdî
President @realDonaldTrump’s efforts impact the fight against ISIS positively & protect the region from ethnic cleansing. We agree with the Global Coalition’s meeting yesterday that ISIS must be completely defeated & our achievements protected to ensur stability & rebuilding.

Ολιγόλογο μεν αλλά άκρως αποκαλυπτικό το παραπάνω μήνυμα του Mazloum Abdi, όσον αφορά τις σχέσεις του με τις ΗΠΑ. Και ενώ ουδείς αμφισβητεί τον πρωτεύοντα ρόλο του Κούρδου πολεμιστή στην εξάρθρωση του Ισλαμικού Κράτους, ο ίδιος εξαίρει μεν τον θετικό ρόλο του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στο όλο έργο, δεν παραλείπει όμως να επιστήσει την προσοχή του, στην ανάγκη ολοκλήρωσης του επιτεύγματος, ώστε να διασφαλισθεί, όχι προσωρινά αλλά μόνιμα, η σταθερότητα και η ανοικοδόμηση της όλης περιοχής.

O Κούρδος στρατιωτικός ηγέτης Μαζλουμ Κομπανή όταν κατάστρωνε με τον Αμερικανό διοικητή τα σχέδια εξόντωσης των Ισλαμιστών στη Συρία.
Σχολιάζοντες Τούρκοι πολιτικοί αναλυτές τις δηλώσεις των δύο ηγετών μετά το πέρας της συνάντησής τους διερωτώνται γιατί δεν έκαναν κανένα λόγο για τα θέματα που είχε στην ατζέντα του ο Τούρκος Πρόεδρος.
Γιατί δεν έθιξαν το θέμα ασφάλειας των 400 χιλιομέτρων που διεκδικούσε ο Ερντογάν στα Τουρκο-Συριακά σύνορα. Γιατί δεν διαβεβαίωσε ο Τραμπ ότι επ’ ουδενί λόγω θα επιτραπεί στους Κούρδους να συγκροτηθούν στη Βόρειο Συρία. Γιατί δεν εθίγη το θέμα της ημικρατικής Τουρκικής Τραπέζης «HALK » που πράγματι πανικοβάλλει τον Ερντογάν. Γιατί δεν έγινε λόγος για τα F35 που είχε συμφωνήσει να αγοράσει η Τουρκία από την Αμερική και έχει προκαταβάλει μέρος της συμπεφωνημένης αξίας τους. Γιατί δεν υπεισήλθαν σε λεπτομέρειες, όσον αφορά την εμπορική συμφωνία ύψους 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων που αν πραγματωθεί θα ανάσαινε κάπως την τουρκική οικονομία. Γιατί δεν έγινε λόγος για τον Γκιουλέν, που εξακολουθεί να δρα από την Πενσυλβανία και να θεωρείται μάταιη κάθε περί αυτού συζήτηση.
Είναι εν τούτοις γεγονός ότι τελευταίως γίνεται πολύς λόγος όχι μόνο προφορικώς αλλά και… γραπτώς με την συμμετοχή και τής New York Times για τις παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις του γαμπρού του Τραμπ Jared Kushner, του γαμπρού του Ερντογάν Υπουργού Οικονομίας και Θησαυροφυλακίου της Τουρκίας Μπεράτ Αλμπαϊράκ, του γαμπρού του Τούρκου μεγαλοεπιχειρηματία Αϊντίν Ντογάν εκδότου, ιδιοκτήτη Βακουφίου, μεγάλων οργανισμών, 3-4 ημερησίων εφημερίδων μεγάλης κυκλοφορίας και 20 καναλιών στην Τουρκία, ο οποίος έχει διατελέσει και αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Εφημερίδων «World Association of Newspapers-WAN» καθώς και του Μεχμέτ Αλή Γκαλτσιντάγ, εκπροσώπου του Τραμπ στις επιχειρήσεις που διατηρεί στην Τουρκία. Όπως επίσης εμφανίζονται τελευταίως στον αμερικανικό τύπο δημοσιεύματα που επιβεβαιώνουν τις πληροφορίες για στενές σχέσεις του Τραμπ απευθείας με τον Ερντογάν, στις οποίες και οφείλεται μάλλον η διπλωματικά ανάρμοστη και μάλλον οικεία συμπεριφορά στην επιστολή του Αμερικανού Προέδρου προς τον Τούρκο συνάδελφό του, αν και ο Ερντογάν έχει δηλώσει επανειλημμένα προφανώς για εσωτερική κατανάλωση ότι επέστρεψε ως απαράδεκτο το γράμμα που του είχε στείλει ο Τραμπ, τοποθετήσας τούτο επί της στρογγυλής τραπέζης, προ της έναρξης των συνομιλιών τους.
Επόμενο ήταν λοιπόν με βάση τα διαμειφθέντα, επιστρέφοντας ο Ερντογάν στην έδρα του να συνεχίσει να φωνάζει, να δημαγωγεί και να ξιφουλκεί εναντίον πάντων ιδιαίτερα δε κατά της Ελλάδος. Δεδομένου εξάλλου ότι είναι πολλά και άμεσα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, οι δε εκπομπές που μεταδίδονται καθημερινά, μέσω youtube με ομιλητές κατά το πλείστον έγκυρους σχολιαστές, του δημιουργούν ένα κλίμα ασφυκτικό, εφόσον διαψεύδουν, συνήθως τεκμηριωμένα όσα υποστηρίζει ο ίδιος στις δημόσιες ομιλίες του, στο πλαίσιο μιας εντατικής προσπάθειας να πείσει το λαό του ότι τα πάντα εξελίσσονται ρόδινα.
Και ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει είναι και αυτό των ΜΜΕ, που ενώ μέχρι σήμερα σχεδόν όλες οι εφημερίδες έδιναν ξεκάθαρα την εντύπωση ότι τον ακολουθούν πειθήνια και υιοθετούν ακόμη και τις πιο παράλογες αποφάσεις του, δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα, πρόσφατα και για πρώτη φορά, έστω δειλά- δειλά προς το παρόν, έπαυσαν να αποτελούν συγχορδία και άρχισαν να διατυπώνονται, σχόλια επικριτικά και απόψεις αντίθετες με τις δικές του, αρθρογράφων μάλιστα που μέχρι πρόσφατα, ανήκαν στο στενό του περιβάλλον, έστω και αν διακινδυνεύουν τις θέσεις τους. Δεδομένου όμως ότι οι διαφωνούντες ουδεμία σχέση έχουν ιδεολογικά ή δημοσιογραφικά με το θέμα ΓΚΙΟΥΛΕΝ, αυτόματα στερούν από τον Ερντογάν τη δυνατότητα σύλληψης και παραπομπής τους σε δίκη, με τις γνωστές κοινότυπες πλέον κατηγορίες που έχουν οδηγήσει δεκάδες συναδέλφους τους, άλλους μεν στις φυλακές και άλλους στο εξωτερικό, όπου διαβιούν ως φυγάδες, αντιμετωπίζοντας καθημερινά το ενδεχόμενο της απαγωγής τους από τους πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών του τουρκικού κράτους, όπως έγινε στο πρόσφατο παρελθόν από διάφορες χώρες, αλλά και επαναλαμβάνεται συστηματικά.
Ουδείς μπορεί να αρνηθεί σήμερα, ότι η Τουρκία έχει εξελιχθεί σε μια μεγάλη και ισχυρή χώρα, ταυτόχρονα όμως πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι στηρίζεται σε πήλινα πόδια.
Διατηρεί και συντηρεί στρατό στην Κύπρο, στο Ιράκ, στη Συρία, στο Κατάρ, ενώ κάθε μήνα διευρύνεται το άνοιγμα του προϋπολογισμού της, απειλείται από τη συνεχώς ανερχόμενη ανεργία και την ακρίβεια που μαστίζει τα λαϊκά στρώματα αν δε λόγω της απαράδεκτης συμπεριφοράς της εξοβελισθεί από τη Δυτική δομή, θα αποδειχθούν σαρωτικές οι συνέπειες της επαμφοτερίζουσας τακτικής την οποία επιμένει ν’ ακολουθεί, ίσως και εκβιαζόμενη από τη Ρωσία, η οποία κατά ένα επίκαιρο δημοσίευμα έχει στη διάθεσή της στοιχεία που εκθέτουν τον Πρόεδρο Ερντογάν, σε ό,τι αφορά το ρόλο του στο αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 2016.