Μακαριστός Μητροπολίτης Σισανίου Παύλος, ένας Δεσπότης ν’αλλάξεις ζωή

Του δρ. Ηλία Λιαμή,

Προέδρου Συνοδικής Υποεπιτροπής

Καλλιτεχνικών Εκδηλώσεων και Μουσικών Συνόλων

Ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος ανήκει στην κατηγορία εκείνων των ανθρώπων που έρχονται να ανατρέψουν δεδομένα. Το ίδιο συνέβη και με μένα. 

Η γνωριμία μας ξεκίνησε το 1998, όταν ορίστηκα από την Ιερά Σύνοδο της εκκλησίας της Ελλάδος μέλος της Υποεπιτροπής Εορτασμού του Ιωβηλαίου Έτους, κατόπιν πρόεδρος της Υποεπιτροπής Καλλιτεχνικών Εκδηλώσεων και, λίγο αργότερα, μόνιμος μέλος της Επιτροπής Χριστιανικής Αγωγής της Νεότητος. Σε όλες αυτές τις επιτροπές, γραμματέας είχε οριστεί ο αρχιμανδρίτης πατήρ Παύλος Ιωάννου. Γρήγορα όμως διαπίστωσα πως δεν επρόκειτο για έναν απλό διεκπεραιωτή, αλλά για άνθρωπο ιδεών, πρωτοβουλίας, οργανωτικότητας και αποτελεσματικής υλοποίησης. Ο λόγος του λιτός, οι παρεμβάσεις του καίριες, οι υποδείξεις του διακριτικές. Εκεί όμως που αναδείχθηκε περίτρανα ο συνδυασμός των προσόντων του, ήταν η Υποεπιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων, στην οποίαν ορίστηκε γραμματέας. Επρόκειτο για υποεπιτροπή που συγκρότησε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ενόψει της τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα. Με όραμα να υπάρξουν δράσεις συνάντησης αθλητισμού και πνευματικότητας, ακολουθώντας τα ίχνη του μεγάλου θεολόγου, φιλοσόφου, καθηγητού Πανεπιστημίου και Πρόεδρου της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας Νικολάου Νησιώτη, ο Παύλος επέτυχε να πραγματοποιήσει την οικοδόμηση μικρού ναού στο Ολυμπιακό Χωριό και συγχρόνως να πραγματοποιηθεί πολύγλωσση έκδοση τευχιδίου, στο οποίο παρουσιάζεται ο αθλητής του πνεύματος, σύμφωνα με την θεολογία του Αποστόλου Παύλου. Πρόκειται ουσιαστικά για τις πιο καίριες παρεμβάσεις πνευματικότητας στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. 

Ο δρ. Ηλίας Λιαμής

Η επί εικοσαετία επαφή μου μαζί του υπήρξε μία διαρκής αποκάλυψη ενός ανθρώπου με βαθύτατη θεολογική κατάρτιση, καρδιακή αγάπη προς τον άνθρωπο, κυρίως όμως, απόλυτη αφοσίωση στο πρόσωπο του Χριστού. Η στιχομυθία του Χριστού με τον Απόστολο Πέτρο κατά τη διάρκεια των εμφανίσεων του Μεγάλου Διδασκάλου μετά την Ανάστασή Του, νομίζω πως είχε πραγματοποιηθεί και στη δική του ψυχή. Αναφέρομαι σε εκείνο το περιστατικό του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου:

 «Σίμων, γιε του Ιωνά, μ’ αγαπάς;»

«Ναι, Κύριε», του αποκρίνεται εκείνος, «εσύ ξέρεις ότι σ’ αγαπώ».

«Ποίμαινε τα πρόβατά μου». (Ιω. 21,16)

Είμαι βέβαιος πως τέτοια απάντηση θα έδωσε στον Κύριο και ο μακαριστός, αλλά και τέτοια εντολή θα έλαβε από Εκείνον. Και όντως, αυτή την οδό ακολούθησε: Ποιμαντική, στηριγμένη στην βαθιά αγάπη προς τον Μεγάλο Ποιμένα.

Είναι επόμενο να υπήρξα ιδιαίτερα ευαίσθητος παρατηρητής της  παιδαγωγικής του μεθόδου, όντας και εγώ παιδαγωγός. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, υπήρξα μάρτυρας μιας βαθιάς επιδραστικότητας στους νέους ανθρώπους και είμαι βέβαιος για την αιτία της:

Ο μακαριστός Παύλος μπορούσε να μεταδίδει τους καρπούς της συνάντησης του νου με την καρδία. Αυτή η οδός, η οποία αποτελεί κοινό τόπο των Νηπτικών Πατέρων της Εκκλησίας μας, στην περίπτωση του μακαριστού Παύλου υπήρξε απολύτως εμφανής στον τρόπο με τον οποίον προσέγγιζε τους αγαπημένους του νέους ως αρχιμανδρίτης στα διάφορα σχολεία της Εύβοιας, τα οποία συχνά επισκεπτόταν και, κατόπιν, σε κάθε περίσταση με νεανικό ακροατήριο. Οι νέοι άνθρωποι, στους οποίους απευθυνόταν, διαισθάνονταν τον καρδιακό του λόγο και με εμπιστοσύνη του παρέδιδαν την ψυχή τους. Όταν έρθει ο καιρός -αν δεν έχει φτάσει ήδη- για να αναλάβει η Εκκλησία, με ζήλο και σύστημα, την εκπαίδευση των νέων ανθρώπων σε αρχές και αξίες, αναπληρώνοντας την φτώχια και την θανατερή ουδετερότητα του υπάρχοντος συστήματος, παιδαγωγοί όπως ο πατήρ Παύλος είναι βέβαιον πως πρέπει να τύχουν βαθιάς μελέτης και συνειδητής μίμησης.

Ο μακαριστός ιεράρχης ανάλωσε όντως τη ζωή του στην διακονία. Όπως ένας παλαιότερος από κείνον μητροπολίτης, ο μακαριστός Νέα Σμύρνης Χρυσόστομος Βούλτσος, τον οποίον γνώρισα προσωπικά , περιφρόνησε πλήρως την υγεία του εν ονόματι της αποστολής του.

Ο μακαριστός Νέας Σμύρνης Χρυσόστομος στην Σμύρνη το 1986, λίγους μήνες πριν την κοίμηση του

Και οι δύο αυτές μορφές θα μπορούσαν να είχαν ζήσει περισσότερο εις ευεργεσίαν όλων μας, εάν είχαν αφιερώσει λίγο χρόνο στην στοιχειώδη φροντίδα της υγείας τους. Δεν το έπραξαν. Η αιτία ίσως να φανεί απλοϊκή είναι όμως απολύτως αληθής: 

Ο ζήλος της διακονίας, απλώς, δεν τους άφησε χρόνο. 

Άνθρωποι σαν τον μακαριστό Παύλο αποτελούν όντως σκόλοπα, όπως εκείνος που αναφέρεται στις β΄ επιστολή του Αποστόλου Παύλου (12,7). Για τον μεγάλο απόστολο, ίσως να ήταν κάτι επώδυνο. Στην περίπτωση όμως του μακαριστού συνονόματού του, πρόκειται για σκόλοπα αγαθό, σκόλοπα που διαρκώς σε παρακινεί να γίνεσαι καλύτερος, ωριμότερος, δοτικότερος, συνειδητότερος. Άνθρωποι σαν τον Μητροπολίτη Παύλο σε κάνουν να ντρέπεσαι να μείνεις στάσιμος, προσηλωμένος στα λίγα, στα χαμερπή, στα επιφανειακά και στα κοινότυπα. Όσοι τον γνώρισαν, είναι σαν να εγκατέστησαν στην ψυχή τους ένα αηδόνι, όπως εκείνα τα αηδόνια που «δε σ΄ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες, όπως γράφει ο Σεφέρης, ένα αηδόνι που γεμίζει τη ζωή όραμα, ελπίδα και φως Χριστού.

Ελέχθη για τον μακαριστό Χρυσόστομο Νέας Σμύρνης. Αρμόζει απολύτως και στον κεκοιμημένοι σεπτό ιεράρχη Σισανίου και Σιατίστης Παύλο:

Ένας δεσπότης όχι από το «δεσπόζω» αλλά από το «δες πώς ζω».

Να έχουμε την ευχή του.­­_

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους

*******************************************************

Το πιο πάνω κείμενο είναι η ομιλία του δρ. Ηλία Λιαμή σε εκδήλωση, που οργάνωσαν η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου και οι εκδόσεις “Αρχονταρίκι” σε μια βραδιά μνήμης για τον μακαριστό Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλο και το βιβλίο του “Άκου Παιδί μου!”. Την εκδήλωση χαιρέτισαν ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, Γεώργιος, και ο εκδότης Νίκος Δ. Σαμπαζιώτης. Εκτός από τον δρα. Λιαμή, ομιλητής ήταν και ο Επίσκοπος Καρπασίας Χριστοφόρος. 

Βιογραφικό μακαριστού Παύλου

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1947. Μετά το πέρας των εγκύκλιων σπουδών του εισήλθε στο Τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, από το οποίο  αποφοίτησε το 1971. Υπήρξε πνευματικό τέκνο του Οσίου Ιακώβου (Τσαλίκη)

Το 1973 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Μητροπολίτη Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων Νικόλαο και τοποθετείται στο Μαντούδι.

Τον Νοέμβριο του 1974, χειροτονήθηκε  πρεσβύτερος και έλαβε  το οφίκκιο του Αρχιμανδρίτη από τον Μητροπολίτη Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων Χρυσόστομο.   Ανέπτυξε αξιόλογη κηρυγματική και ποιμαντική δραστηριότητα.

Το 1998, κλήθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας Ελλάδος να αναλάβει τη Γραμματεία της Συνοδικής Επιτροπής Χριστιανικής Αγωγής της Νεότητος, της Συνοδικής Υποεπιτροπής για τη χρηματοδότηση των Χριστιανικών οικογενειών της Θράκης για την απόκτηση τρίτου τέκνου, της Συνοδικής Υποεπιτροπής για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, της Συνοδικής Υποεπιτροπής Καλλιτεχνικών Εκδηλώσεων και της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Γάμου, Οικογενείας, Προστασίας Παιδιού και Δημογραφικού Προβλήματος.

Επίσης του ανατέθηκε η Διεύθυνση Κατηχήσεως, της Σχολής Κατηχητών και του Φροντιστηρίου Επιμορφώσεως Κατηχητών της Αποστολικής Διακονίας.

Για τριάντα και πλέον έτη ασχολήθηκε με τους νέους και τα προβλήματά τους, ως ιερέας, πνευματικός, κατηχητής και εκπαιδευτικός, ενώ παράλληλα κλήθηκε να μιλήσει σε σχολές γονέων, ιερατικά και νεανικά συνέδρια σε πολλές Ιερές Μητροπόλεις της Ελλάδος και της Κύπρου.

Ο μακαριστός Σισανίου και Σιατίστης Παύλος

Την 28η Φεβρουαρίου 2006 εξελέγη από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης, η χειροτονία του έγινε στις 4 Μαρτίου 2006, στο Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών.

Ιδιαίτερη μέριμνα του ήταν η καλλιέργεια των ιερατικών και μοναχικών κλήσεων. Στα 9 χρόνια ποιμαντορίας στην Ιερά Μητροπόλη Σισανίου και Σιατίστης ανεγέρθηκαν και ανακαινίσθηκαν πολλοί ιεροί ναοί, ιδρύθηκαν νέες ενορίες, χειροτονήθηκαν νέοι κληρικοί.Ήταν συγγραφέας βιβλίων και έχει δημοσιεύσει άρθρα στον ημερήσιο και εκκλησιαστικό περιοδικό τύπο.