Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου της ΜτΧΕ π. Γεωργίου Τσέτση «Σταχυολογήματα περί Πόλης και Φαναρίου»

  Μια επιλογή εξηντατεσσάρων γραπτών κειμένων του, τα οποία αναφέρονται αφ’ ενός στον τόπο όπου γεννήθηκε, την Πόλη, και αφ’ ετέρου στον χώρο στον οποίο ανδρώθηκε βαθμιαία χάρις στην Μεγάλη Εκκλησία που, μετά την Άλωση, εδρεύει εδώ και τέσσερεις αιώνες στο μαρτυρικό Φανάρι, περιλαμβάνονται στο νέο βιβλίο του Μεγάλου Πρωτοπρεσβυτέρου της ΜτΧΕ  π. Γεωργίου Τσέτση «Σταχυολογήματα περί Πόλης και Φαναρίου» (εκδόσεις Τσουκάτου, σελ. 430, 2023).

Το βιβλίο προλογίζει και επιμελήθηκε  ο Κωνσταντινουπολίτης θεολόγος κ. Γεώργιος Λαιμόπουλος, Άρχων Ιερομνήμων της Μ.τ.Χ.Ε.

Στο εισαγωγικό σημείωμα της έκδοσης ο π. Γεώργιος Τσέτσης, μεταξύ άλλων, αναφέρει:

“Τα κείμενα είναι ποικίλης μορφής και εύρους. Πρόκειται για διαλέξεις που έγιναν σε ειδικές επετειακές συνάξεις, για εισηγήσεις σε Διορθόδοξα και Διαχριστιανικά συνέδρια, για μελέτες σε συλλογικούς τόμους και εκκλησιαστικά περιοδικά, όπως και για ουκ ολίγα σχόλια σχετικά με την εκκλησιαστική και κοινωνικο-πολιτική επικαιρότητα, που αναρτήθηκαν σε διάφορες εκκλησιαστικής υφής ιστοσελίδες.

Τα περισσότερα κείμενα, κυρίως δε τα σχόλια, είναι συντεταγμένα στη δημοτική και με το μονοτονικό σύστημα, ενώ μερικά άλλα, σε απλή καθαρεύουσα και με το πολυτονικό σύστημα, ανάλογα με την ακολουθούμενη πρακτική του εκάστοτε εντύπου. Στο τέλος κάθε κειμένου παρατίθεται σημείωση για το πού και πότε τούτο πρωτοδημοσιεύθηκε. […].

Ο π. Γεώργιος Τσέτης με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο κυρό Χρυσόστομο Β’ και τον μακαριστό ομογάλακτο αδελφό του στην Ι.Θ.Σ. Χάλκης , Ανδρέα Μιτσίδη.

Περιεχόμενα

Εισαγωγικό σημείωμα

Προλεγόμενα σε ένα “Αφιέρωμα στην Πόλη και στο Φανάρι”

Ένα γράμμα στον Πατριάρχη μου

ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ

ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ

ΦΑΝΑΡΙΩΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ

ΦΑΝΑΡΙ – ΧΑΛΚΗ

ΦΑΝΑΡΙ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ

ΦΑΝΑΡΙ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΜΑΧΟΙ

ΦΑΝΑΡΙ – ΜΟΣΧΑ – ΤΕΩΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ

ΛΑΚΩΝΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΕ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ

Ο συγγραφέας του βιβλίου π. Γεώργιος Τσέτσης του Θωμά και της Ελένης γεννήθηκε (1934) στο Πικρίδιο (Χάσκιοϊ) της Κωνσταντινούπολης. Είναι απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής Χάλκης και διδάκτωρ των  Θεολογικών Σχολών των Πανεπιστημίων  Θεσσαλονίκης και Αθηνών. Εντάχθηκε ενωρίς στις τάξεις του κλήρου, ως διάκονος (1961) και ως πρεσβύτερος (1964), υπηρετώντας έκτοτε, με αφοσίωση, τη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία (από την οποία πήρε το 1971 και το οφίκιο του Μεγάλου Πρωτοπρεσβυτέρου). Υπηρέτησε (1964-1985) σε ανώτερες επιτελικές θέσεις του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών στη Γενεύη και μόνιμος αντιπρόσωπος σ’ αυτό (1985-1999) του Oικουμενικού Πατριαρχείου, όπου και ανέπτυξε σπουδαιότατη διεκκλησιαστική και συγγραφική δράση. Ανέλαβε επίσης, για ένα διάστημα (2001), προϊστάμενος του Oρθοδόξου Κέντρου του Oικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ (Γενεύης) και του Ινστιτούτου Μεταπτυχιακών Σπουδών Oρθοδόξου Θεολογίας.

Ως ιερωμένος μουσικός συνδυάζει το τάλαντο με την προνομιακή εμπειρία του πατριαρχικού περιβάλλοντος και, παράλληλα, τη στέρεη πνευματική συγκρότηση. Η παιδική και νεανική του ηλικία συμπίπτει με περίοδο μεγάλης ακμής των Πατριαρχικών χορών, τους οποίους λάμπρυναν ο Κωνσταντίνος Πρίγγος ως Άρχων πρωτοψάλτης και ο Θρασύβουλος Στανίτσας ως Άρχων λαμπαδάριος. Κοντά σ’ αυτούς ως κανονάρχης (1944-1949) και στη συνέχεια ως μαθητής (1950-1960) σπούδασε ζωντανά το πατριαρχικό ύφος και μυήθηκε στη μεγάλη πατριαρχική παράδοση. Κατά την φοίτησή του στη Σχολή της Χάλκης διετέλεσε δεξιός ψάλτης και χοράρχης της φοιτητικής χορωδίας (διαδεχόμενος τον λόγιο και μουσικό νυν μητροπολίτη Πέργης Ευάγγελο Γαλάνη).

Εξαιρετικά σημαντική είναι  η συμμετοχή του στις ηχογραφήσεις εκκλησιαστικών μελών στις υπό τον γενικό τίτλο Σειρές “Σύμμεικτα” και “Μνημεία” (Εκκλησιαστικής Μουσικής). Έτσι, εκτός από τον “Άμωμο” (“Σύμμεικτα”, CD αρ. 6), στην ίδια Σειρά έχουν ηχογραφηθεί επίσης (και κυκλοφορούν) τα “Λειτουργικά” των Κωνσταντινουπολιτών συνθετών του 20ού αι. (“Σύμμεικτα”, CD αρ. 7 & 8), η “Μεγάλη Τεσσαρακοστή” και η “Μεγάλη Εβδομάδα” (“Σύμμεικτα”, CD αρ. 2 & 3), και στις οποίες τα μέλη ψάλλονται λαμπρά κατά το ύφος και την παράδοση της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Ακόμη, από τον ίδιο εκτελούνται, εξίσου λαμπρά, τα Χερουβικά και τα Κοινωνικά του Θεοδώρου Φωκαέως (“Μνημεία”, Σώμα Πρώτο, Oκτάηχα Μέλη & Συστήματα, CD αρ. 18-21), πάντοτε κατά το ύφος και την παράδοση της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Σε όλες αυτές τις ερμηνείες αποτυπώνεται εξαίρετα η μεγάλη και πλούσια Πατριαρχική μουσική εμπειρία, σε συνδυασμό με τη λιτή, στιβαρή και εμπνευσμένη προσωπική έκφραση. Έχουν ηχογραφηθεί (2004), σε λαμπρές εκτελέσεις, τα Στιχηρά και οι Αίνοι της Οκτωήχου, τα Δογματικά Θεοτοκία και τα Ένδεκα Εωθινά κατά την παράδοση του μεγάλου Άρχοντα Πρωτοψάλτη Κωνσταντίνου Πρίγγου (2 CD), επίσης (ηχογράφηση 2006) Ύμνοι Χριστουγέννων (2 CD) και Θεοφανείων (επίσης 2 CD), όλα για τη Σειρά “Σύμμεικτα Εκκλησιαστικής Μουσικής” (Μέρος Γ΄, CD 23ο – 26ο)

Τιμήθηκε και από τα Πατριαρχεία Ἱεροσολύμων, Ἀντιοχείας, Μόσχας και  Σόφιας και την Εκκλησία  Πολωνίας.