ΚΥΠΤΕΤΕ ΑΛΛΑ ΜΗΝ “ΠΙΠΤΕΤΕ”

“Ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου”. (Λουκ. 15, 18)

Του Μητροπολίτη

Γέροντος Χαλκηδόνος

Αθανασίου

Εντός του κυκεώνος εις τον οποίον ζώμεν σήμερον, υπάρχουν ουκ ολίγα καυτά θέματα, τα οποία και από ετών απασχολούν τουλάχιστον θεσμούς και μερίδα ανρθώπων ειδικών και μη, και τα οποία όσον λυπηρά και αν είναι δι ωρισμένους, εμφανίζονται εντόνως εις την αποχριστιανισθείσαν Δύσιν και ουχί μόνον. Και τα θέματα αυτά γνωρίζουν ουκ ολίγοι, όμως δήθεν προσποιούνται ότι δεν τα βλέπουν, τα αγνοούν, ουδέν πράττουν ή  δύνανται να πράξουν διά την λύσιν των, τα θεωρούν φυσικά η και τα εξωθούν δημοσίως επί τη βάσει κανόνων, η συγκαλύπτουν, δημιουργουμένων σκανδάλων και οικονομικών και άλλων καταστροφών.
Και νυν ιδού τινα εξ αυτών:
Πολλαί σεξουαλικαί πράξεις διαφθοράς γίνονται εντόνως και φανερά πλέον ως δικαίωμα του ανθρώπου, και εις σχολάς των Ταγμάτων και ιδρυμάτων. Υπάρχει δε ο αριθμός αυτών. Όμως η έρευνα του θέματος καρκινοβατεί. Πολλοί υπεύθυνοι ταπεινώνονται. Μη νομίσει δε τις ότι ο γράφων μέμφεται τους οπαδούς της σεισοπυγίδος, απαντώσης αρχαιόθεν και πάντοτε . Τούτους θα κρίνει ο Θεός, καθ’ ότι ποικίλα και ανεξερεύνητα εν πολλοίς τυγχάνουν τα αίτια του προβλήματος αυτού. Αρκεί να μην προκαλούν ίσως.

Ούτως, προ τεσσάρων και πλέον ετών ο J. B. Merz εξέδωσεν εν βιβλιάριον υπό τον τίτλον: “Χρόνος των Ταγμάτων” . Ηγέρθη τότε ενθουσιώδης συζήτησις διά μίαν βιωτικήν μορφήν, η οποία κατ’ αυτόν ήτο η πλέον κατάλληλος διά την σύνδεσιν εν τη ακολουθία του Ιησού, του Μυστικισμού και της Πολιτικής. Τον εγοήτευε η αναρχική δύναμις, αντί της απαιτουμένης υπακοής, των Ταγμάτων ως αγκάθι μίας ησύχου, αστικής και ενίοτε υποτονικής Εκκλησίας. Σήμερον όμως αι ιδεαλιστικαί ελπίδες του Merz δεν εξεπληρώθησαν. Αντιθέτως από σεξουαλικά σκάνδαλα εις την Ρ/Καθολικήν Εκκλησίαν ιδιαιτέρως είχον προσβληθεί τα μοναχικά Ταγματα, διοικούμενα ιδίως υπό των ανδρών, κυρίως μάλιστα σχολαί, οικοτροφεία, οίκοι κ.α.

Και τώρα κατά την έρευναν αποδεικνύεται, ότι αυτό το οποίον ο Merz εδέχετο ως όφελος, τούτ΄ έστιν η αυτονομία εκ του τοπικού επισκόπου και η πτωχεία συνιστούν δομικά εμπόδια. Η αυτονομια διά της οποίας, αντιθέτως προς την επισκοπικήν, δεν δύναται να ερευνηθούν τα προσωπικά πρακτικά των αρχείων, εάν εννοείται είναι ορθά. Και η πτωχεία, διότι πολλά Τάγματα δεν ημπορούν να πληρώσουν λύτρα εις ανάλογον ύψος και είναι υποχρεωμένα εις την φερεγγυότητα των επισκοπών. Όπου όμως η ύπαρξις της ιδίας κοινότητος κλονίζεται, τότε είναι μεγαλυτέρα η κλίσις προς κάλυψιν.
Βεβαίως αι μοναί των Βενεδικτίνων του Ettal και οι Ιησουίται του Canisius Κολλεγίου του Βερολίνου, έχουν ομιλήσει καθαρώς διά τα γεγονότα εις αυτά. Όμως διήλθον 10 έτη διά να εξαχθούν οι αριθμοί της εκτάσεως του δράματος προκαλούντος εντροπήν διά πολλούς, και ο υψηλός αριθμός καταγγελιών εκ 1412 ατόμων την τελευταίαν δεκαετίαν.

Εκτός τούτου, 654 μέλη του Τάγματος κατηγορήθησαν διά σεξουαλικήν βίαν. Όμως 522 εξ αυτών απεβίωσαν, 37 ευρίσκονται εκτός της Μονής, και 95 εντός αυτής. Επληρώθησαν 4,3 εκατομμύρια € εις τα θύματα, τούτ’ έστιν 5500 το άτομον. Εάν δε ετίθεντο ως βάσις αι πληρωμαί των επισκοπών θα απητούντο 30 εκατομ. €. Αποτελεί σκάνδαλον εξ άλλου, ότι μεταξύ των 16 Μονών των κατηγορουμένων ότι συνεχίζουν, ως μη ώφελε, σεξουαλικάς σχέσεις μετά ατόμων μικράς ηλικίας και μεγάλων, απήντησαν ότι δεν εξήτασαν εισέτι το θέμα τούτο της σεξουαλικής βίας! Εάν δε 392 εκ των 100 κοινοτήτων δεν απήντησαν, τούτο δεν οφείλεται εις κακήν θέλησιν. Το 69 % των μοναχών είναι μεγαλύτεροι των 75 ετών, και 111 των κοινοτήτων αριθμούν περί τα 10 άτομα. Εις το ερωτηματολόγιον της Γεν. Γραμματείας των Ταγμάτων δεν γίνεται διάκρισις μεταξύ περιπτώσεων σεξουαλικής βίας και παρενοχλήσεως μετά η άνευ ποινής, δεν αναφέρεται ο χρόνος θυτών και θυμάτων, ούτε ποίος συμπληρώνει το ερωτηματολόγιον, όλη η κοινότης η ο ηγούμενος-η. Έκαστον έτος γενικώς, εν Τάγμα παύει να υφίσταται, ως εκ τούτου ο Merz θα έδει να συγγράψει νέον βιβλίον υπό τον τίτλον “Τέλος των Ταγμάτων”, τα δε τεράστια και αξιόλογα κτήρια του σφύζοντος άλλοτε από ζωήν και πολιτισμόν μοναχισμού, παραμένουν κενά ως φαντάσματα η ικριώματα, μισθώνονται η παραχωρούνται εις άλλους, αλλάσσουν σκοπούς και χαρακτήρα, τούθ’ όπερ συμβαίνει πολλάκις και με τους ναούς.

Κύριε, Κύριε, επίβλεψον εξ ουρανού και ίδε και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην και κατάρτισαι αυτήν, ην εφύτευσεν η δεξιά Σου.

***************

[1] J.-L. Hennig, Der Hintern, Geschichte eines markanten Körperteils, Μόναχο-Ζυρίχη 2000, 80, 200.