Καταρρέει η Αγία Μαρίνα στο Διόριος

Υπό κατάρρευση βρίσκεται ,  λόγω αδιαφορίας και έλλειψης συντήρησης ,  η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας στο κατεχόμενο Διόριος, αναφέρεται σημερινό δημοσίευμα στην τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Κίπρις». Η Αγία Μαρίνα έίναι η κύρια εκκλησία του χωριού . Άλλες εκκλησίες είναι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, ο Άγιος Γεώργιος και Αγία Μαύρη.

Σύμφωνα με το δελτίο του  Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών για τον Τουρκοκυπριακό Τύπο στο δημοσίευμα αναφέρεται ότι ρωγμές δημιουργήθηκαν στο εξωτερικό της εκκλησίας, που κτίστηκε το 1850, ενώ δέντρα άρχισαν να φυτρώνουν στους τοίχους της.

Το εσωτερικό της εκκλησίας είναι γεμάτο ακαθαρσίες και το μόνο πράγμα που ακόμα στέκεται όρθιο είναι το καμπαναριό, σύμφωνα με την εφημερίδα, η οποία σημειώνει ότι οι κάτοικοι περιμένουν από τους «αρμόδιους» να φτιάξουν παιδικό πάρκο στην περιοχή.

Μέχρι το 1974 το Διόριος ήταν μεικτό χωριό της επαρχίας Κερύνειας. Βρίσκεται 1,5χμ. περίπου δυτικά του χωριού Μύρτου, σε υψόμετρο 300  μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και περιβάλλεται από το δάσος Μάντρες στα βορειοδυτικά, από το δάσος Διόριος στα δυτικά και νοτιοδυτικά και από το δάσος Καρπάσια στα νότια. Είναι το δεύτερο σε διοικητική έκταση χωριό της επαρχίας Κερύνειας (μετά τον Κορμακίτη).

Το χωριό συνδέεται οδικά με την  Μύρτου, τον Κορμακίτη,  την Αγία Ειρήνη και   Καλό χωριό Μόρφου .

Μεγάλο μέρος του χωριού καλύπτεται από το ομώνυμο κρατικό δάσος. Στις υπόλοιπες εκτάσεις του χωριού καλλιεργούντο πριν από την τουρκική εισβολή του 1974 κυρίως σιτηρά, χαρουπιές και ελιές. Ανεπτυγμένη ήταν επίσης η κτηνοτροφία και ιδίως η αιγοπροβατοτροφία.

Στην απογραφή του 1960 οι κάτοικοι του χωριού ήσαν 514 Έλληνες και 359 Τούρκοι. Οι Τούρκοι κάτοικοι εγκατέλειψαν το χωριό το 1964 εξαιτίας των διακοινοτικών ταραχών, που ακολούθησαν την ανταρσία των Τούρκων. Το 1973 ο Ελληνικός πληθυσμός ανερχόταν στους 500 κατοίκους. Μετά την κατάληψη του χωριού από τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής το καλοκαίρι του 1974 πολλοί Τουρκοκύπριοι κάτοικοι επέστεψαν στο χωριό τους, ενώ αργότερα εγκαταστάθηκαν  και αρκετοί έποικοι που μεταφέρθηκαν από την Τουρκία.

Το Διόριος είναι κτισμένο σε ωραιότατη τοποθεσία που περιβάλλεται από δάση, ενώ η θέα από την περιοχή του είναι θαυμάσια και απρόσκοπτη μέχρι τον κόλπο της Μόρφου και την περιοχή των αρχαίων Σόλων, το λιμάνι του Ξερού, την πεδιάδα της Μόρφου και τη θάλασσα της Αγίας Ειρήνης.

Λόγω της θέσης του το χωριό δεχόταν πολλές επιθέσεις Τούρκων ή και άλλων πειρατών κατά το Μεσαίωνα. Κατά την παράδοση σε μία από τις επιθέσεις των Τούρκων πολλοί κάτοικοι του χωριού κρύφτηκαν σε κάποια σπηλιά, όμως ανακαλύφθηκαν και σφάχτηκαν. Η σπηλιά είναι μέχρι σήμερα γνωστή με την ονομασία σπηλιά Ματζ΄ελλάρη από το μακελειό που έγινε.

Άλλη παράδοση αναφέρει ότι στην περιοχή του χωριού υπήρχαν κατά την φραγκοκρατία δύο ρηγάτα (επαύλεις) που σε αυτές κατοικούσαν δύο αρχόντισσες, αδελφές του βασιλιά, που η μία ήταν γνωστή ως Αρκόντισσα. Μέχρι σήμερα, τοπωνύμιο του χωριού ονομάζεται Χωράφια της αρκόντισσας.

Επικρατέστερη άποψη για το όνομα του χωριού είναι ότι η ονομασία προήλθε από τις λέξεις δύο όρη, γιατί η τοποθεσία του χωριού αντικρίζει δύο λόφους.