Και η Σύγκλητος επί το έργον της αποδόμησης!

Του Άντη Ροδίτη*

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κύπρου κ. Χαρίδημος Τσούκας ισχυρίζεται (Paedia News, 22.9.2020) ότι η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Κύπρου «στάθηκε στο ύψος της αποστολής τού ανώτατου πνευματικού ιδρύματος» του τόπου, «υπερασπίζοντας μια καταστατική αξία του πανεπιστημίου – την ελευθερία της έκφρασης»!
Αυτό κι αν είναι κεραυνός εν αιθρία! Πότε βγήκε ξανά προηγουμένως η
Σύγκλητος να υπερασπιστεί με ανακοίνωσή της την «ελευθερία της έκφρασης» ή ασχολείται μόνο με του τύπου κρότου-λάμψης παραβιάσεις της ελευθερίας της έκφρασης;

Αλλά το πρόβλημα είναι πολύ ευρύτερο: Υπερασπιζόμενος τη Σύγκλητο ο κ. Τσούκας ισχυρίζεται ότι οι προπαγανδιστικές αφίσες με τον easy rider,
πεοφόρο Ιησού, δεν (πρέπει να) προσβάλλουν κανένα ένεκα τόσο στην αρχαία Ελλάδα όσο και σήμερα στον «ελληνοδυτικό» πολιτισμό «τίποτα δεν είναι υπεράνω κριτικής και σάτιρας»! Αυτό, λέει, κάνουν και όλες οι εφημερίδες «κύρους» σε όλες τις πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες: «σκίτσα – καρικατούρες των κυβερνώντων, δημοσίων προσώπων, ιερωμένων, θρησκευτικών συμβόλων, κλπ.»

Ο Ιησούς Χριστός, το πρότυπο ανθρώπου-πολίτη πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε ο δεύτερος ελληνικός πολιτισμός, είναι -κατά τον κ. Τσούκα- λιγότερο σημαντικός από αυτά που γράφουν οι εφημερίδες! Οι εφημερίδες στον πολιτισμό που προωθεί ο κ. Τσούκας έρχονται πρώτες!! Πρόκειται στην ουσία για τη διαπίστωση του Χέγκελ ότι στην οδό της «ανάπτυξης» του Ανθρώπου η πρωινή προσευχή αντικαταστάθηκε από την ανάγνωση των εφημερίδων, που είναι ό,τι πιο αποτρόπαιο μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο, κατά τον Έλιοτ:
Πολλά οικοδομείτε, πλην του Οίκου του Θεού.

Ένα σπίτι από γύψο και στέγη με λαμαρίνες

θα μου φτιάξετε,

να το γεμίσω μ’ ένα σκουπιδαριό

από κυριακάτικες εφημερίδες;

Είναι με πολύ απογοητευτικές φράσεις που τελειώνει το άρθρο του ο κ.
Τσούκας. Απογοητευτικές, αλλά όχι και εκπληκτικές. Εκπροσωπεί στην ουσία το σύνολο των «προοδευμένων» ανθρώπων, που ψάχνονται ακόμα, που δεν έχουν «προδικάσει» τίποτε ακόμα, που «αναστοχάζονται» ακόμα, διότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι… «ν’ ανθίζουν όλα τα λουλούδια»!!

Εμείς, το υπόλοιπο σύνολο των ανθρώπων, μια μειονότητα βέβαια για την οποία οι προοδευμένες Σύγκλητοι δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή, αν τους στερείται ή όχι η ελευθερία έκφρασης, αλλιώς καταλαβαίνουμε τον κόσμο. Ότι δηλαδή αυτά τα «λουλούδια» που θέλει να φροντίζει και να καλλιεργεί ο κ. Τσούκας ώστε «ν’ ανθίζουν» ακατάπαυστα δεν είναι άλλο από όλα εκείνα τα δεινά που με τον λόγο και την πράξη του καταργεί, αν τον πιστεύεις, ο Ιησούς Χριστός. Όχι, όμως, λέει ο κ. Τσούκας, ο δικός του Χριστός είναι άλλος, είναι εκείνος που «ανασκάπτει συνεχώς το ον»,  που εργάζεται για  τη  «διαρκή αποδόμηση  όσων κατασκευάζει  ο άνθρωπος» και είναι  το «διαρκές σκάνδαλο που ανατρέπει την
ιεράρχηση των αξιών… »!!

Ο «Χριστός» του κ. Τσούκα είναι ένας… επιστήμονας (κάτι σαν τον ίδιο), ο
νέος Αδάμ, απαράλλακτος με τον παλιό, που επειδή ακριβώς ήθελε να πιάσει το άπειρο, τον Θεό, όχι μόνο έχασε τα πάντα, αλλά δημιούργησε και συνεχώς δημιουργεί την κόλαση μέσα στην οποία ζει, αγνοώντας κι αποδιώχνοντας τον αληθινό άνθρωπο-θεό της απόλυτης αγάπης και της ειρήνης, υιοθετώντας τον ερευνητή του ανεξερεύνητου.

Αυτά, όμως, είναι τα πανεπιστήμια, δεν είναι ποιητές για να ξέρουν ό,τι
ξέρει, ας πούμε, ο Μπωντλαίρ: ότι «ο αληθινός πολιτισμός δεν είναι στο
φυσικό αέριο, στην ατμομηχανή ή στους φωνογράφους (ή στην τηλεόραση), αλλά στον περιορισμό της κυριαρχίας του προπατορικού αμαρτήματος».

Όχι, λοιπόν. Ο κ. Τσούκας είναι «αποδομητής», καλή ώρα το ΑΚΕΛ με τα σκίτσα του εναντίον της κυβέρνησης, εναντίον του απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου, εναντίον της Εκκλησίας, εναντίον του ίδιου του Ιησού Χριστού. Ψάχνει, βλέπεις, την αλήθεια. Στο μεταξύ οι άλλοι τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση. Πώς να μην τα τρίβουν; Λίγο τό ‘χεις να βοηθά κι η Σύγκλητος  στην αποδόμηση;
*Tα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους