Και η Κύπρος τον Ντι Πιέτρο της.
Χρυσόστομος Περικλέους*
Δεν υπερβάλλω. Καθώς διάβαζα το νέο βιβλίο του Μακάριου Δρουσιώτη, Η μαφία των σκουπιδιών, αλφάδι, (2024), ερχόταν ξανά και ξανά στη μνήμη μου η εκστρατεία «καθαρά χέρια» του δικαστικού εισαγγελέα Αντώνιο Ντι Πιέτρο (ΦΩΤΟ ΕΠΑΝΩ:© Simona Granati – Corbis/Getty Images) στην Ιταλία τη δεκαετία του 1990. Ερευνητικό δαιμόνιο και με πάθος για τη δικαιοσύνη, έβγαλε στο φως και ξετύλιξε το δίχτυο διαφθοράς που άπλωνε σε ολόκληρο το σύστημα εξουσίας στην Ιταλία με επίκεντρο τις μίζες επιχειρηματιών σε κόμματα και πολιτικούς για εξασφάλιση μεγάλων έργων του δημοσίου με άνομα μέσα. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, η διακίνηση μαύρου χρήματος, που πλήρωσαν οι φορολογούμενοι πολίτες μέσα σε μια δεκαετία, υπολογιζόταν σε 20 δισεκατομμύρια δολάρια. Η εκστρατεία «καθαρά χέρια» έφτασε ως τον ηγέτη του Σοσιαλιστικού Κόμματος και πρώην πρωθυπουργό Μπετίνο Κράξι, ο οποίος, έχοντας διαφύγει στην Τυνησία, καταδικάστηκε ερήμην σε βαριά ποινή φυλάκισης.
Ο δικός μας Ντι Πιέτρο -λέγε Μακάριος Δρουσιώτης- έχοντας αναδείξει την ερευνητική δημοσιογραφία με τα δεκαπέντε τόσα βιβλία του, βρήκε, τα τελευταία χρόνια, την άκρη του μίτου που οδηγούσε στο δίχτυο της διαφθοράς. Ήταν διάχυτο στην ατμόσφαιρα το αίσθημα των πολιτών για διαπλοκή και διαφθορά στα ψηλά δώματα. Ενόσω όμως το πράγμα έμενε σε ενδείξεις που σπάνια διερευνούνταν καθώς οι αυτουργοί δεν άφηναν δακτυλικά αποτυπώματα και προπαντός καθώς το δίχτυο τους παρείχε ένα πλέγμα ασφάλειας, η υποψία της διαφθοράς έμενε να αιωρείται στην ατμόσφαιρα.
Τον Μάρτιο του 2013, με την εκλογή του Νίκου Αναστασιάδη στην προεδρία, ο Μακάριος, έχοντας στηρίξει τον «ηγέτη της λύσης» μαζί με άλλους ενεργούς πολίτες που προσβλέπαμε στον ίδιο στόχο, βρέθηκε στο Προεδρικό ως «ειδικός συνεργάτης» του Προέδρου της Δημοκρατίας. Εκεί, στο πλαίσιο της εκτέλεσης των καθηκόντων του, είδε από μέσα πώς λειτουργούσε το σύστημα εξουσίας. Είδε τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Κι είδε με κατάπληξη τον ίδιο τον Πρόεδρο, καταχρώμενο τις εξουσίες του αξιώματος, να κινεί τα νήματα μιας συμμορίας που καταλήστευε τον τόπο. Είδε από μέσα το κούρεμα των καταθέσεων που φτωχοποίησε εν μιά νυκτί δεκάδες χιλιάδες πολίτες (Βλ. Μακάριος Δρουσιώτης, Η συμμορία, 2020). Με την προσδοκία της λύσης για την οποία βρισκόταν εκεί, εργάστηκε νυχθημερόν και ανέλαβε πρωτοβουλίες που κανένας δημόσιος υπάλληλος δεν θα τολμούσε, οι οποίες άνοιγαν τον δρόμο για απευθείας συνεννόηση Αναστασιάδη-Ερντογάν με στόχο μια συνολική διευθέτηση του Κυπριακού (Βλ. Μακάριος Δρουσιώτης, Έγκλημα στο Κραν Μοντανά, 2021). Είδε εμβρόντητος έναν Πρόεδρο βουτηγμένο ως τον λαιμό σε ύποπτες δοσοληψίες με Ρώσους ολιγάρχες και Άραβες μεγιστάνες του πλούτου που η καταγραφή τους παραπέμπει σε αστυνομικό μυθιστόρημα (Βλ. Μακάριος Δρουσιώτης, Κράτος μαφία, 2022).
Παράλληλα, ο συγγραφέας, του υπό επισκόπηση βιβλίου η Μαφία των σκουπιδιών ανέλαβε, από τους πρώτους μήνες της εργοδότησής του στο Προεδρικό, τη διερεύνηση της διαχείρισης στερεών οικιακών αποβλήτων, θέμα στο οποίο εκκρεμούσε από την προεδρία Χριστόφια η διαδικασία ολοκλήρωσης ενός μεγαλεπήβολου συνολικού σχεδίου που θα συγχρηματοδοτείτο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επρόκειτο για πρότζεκτ εκατοντάδων εκατομμυρίων το οποίο μοσχοπληρώνουν εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά από την εποχή του Τάσσου Παπαδόπουλου, και το οποίο, μέσα από διαδοχικές στρεβλώσεις και απάτες και ψευδείς παραστάσεις και πρόστιμα από την ΕΕ, μας έφερε ως το σήμερα να αρχίζουμε από το μηδέν.
Ο συγγραφέας, πέρα από το ερευνητικό δαιμόνιο και την αταλάντευτη αφοσίωση στη δουλειά που αναλαμβάνει, πείθει τον αναγνώστη για την ικανότητά του να συνθέτει τα κομμάτια του παζλ στη μεγάλη εικόνα, και να έχει το θάρρος όχι μόνο να δακτυλοδεικτεί αλλά και να ονομάζει τους αυτουργούς του συνεχούς εγκλήματος που ονομάζεται «διαχείριση σκουπιδιών». Μελετώντας τα έγγραφα, φτάνει στον στημένο διαγωνισμό, επί Τάσσου Παπαδόπουλου, με βάση τον οποίο το έργο της Κόσης δόθηκε στον ιδιοκτήτη του Mega Λεωνίδα Μπόμπολα έναντι υποστήριξης του καναλιού στο ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν. Φτάνει σε αδιαφανείς διαδικασίες επί Χριστόφια -πάλι στη μέση ο Μπόμπολας- με τις οποίες φορτώνουν το κράτος με κόστος εκατομμυρίων για έργα μαϊμούδες.
Επί Αναστασιάδη, ξετρυπώνει κύκλωμα ανώτερων τεχνοκρατών στο υπουργείο Εσωτερικών, οι οποίοι, κατά την προετοιμασία των προδιαγραφών, φωτογραφίζουν συγκεκριμένη εταιρεία του Μπόμπολα με όρους για χρήση μεθόδων αποτυχημένων που έχουν ήδη εγκαταλειφθεί και τις οποίες απορρίπτει η ΕΕ. Με ψευδείς παραστάσεις και με απόκρυψη κρίσιμων στοιχείων, και με εξαπάτηση της ΕΕ, φορτώνουν σε ένα «πρόθυμο» κράτος εκατοντάδες εκατομμυρίων τα οποία πληρώνουν, χρόνια τώρα οι φορολογούμενοι πολίτες ενώ κανένας από τους ηθικούς και πραγματικούς αυτουργούς δεν έχει, μέχρι στιγμής, κληθεί ενώπιον της δικαιοσύνης.
Ο Ντι Πιέτρο, ως εισαγγελέας, είχε εξουσία και την χρησιμοποίησε για να στείλει στο εδώλιο μέχρι και «ιερά τέρατα». Ο Μακάριος, ένας απλός δημοσιογράφος-ερευνητής, «Ποιος είσαι εσύ;» του λεν αφ’ υψηλού υψηλοί τεχνοκράτες με υψηλές ράχες και υψηλές διασυνδέσεις, τόσο όταν υπηρετεί στο Προεδρικό όσο και αργότερα, όταν, ως απλός πολίτης συνεχίζει να ερευνά την υπόθεση. Η κατάθεση των ευρημάτων της έρευνάς του, μιας έρευνας δέκα χρόνων που καλύπτει αυτό το βιβλίο, είναι πλέον ενώπιον των πολιτών. Ήταν η μόνη του επιλογή εφόσον δεν είχε εξουσία, όπως ο Ντι Πιέτρο, να στήσει τους ενόχους στο εδώλιο. Ο συγγραφέας έκαμε το καθήκον του. Το ζήτημα βρίσκεται από τώρα και στο εξής στα χέρια του κράτους. Και ασφαλώς και των ενημερωμένων πολιτών.
*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους
