Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα

Του Ανδρέα Παπαχαραλάμπους*

Ο Κολοσσός της Ρόδου καταλέγεται μεταξύ των επτά θαυμάτων της αρχαιότητας. Σύμφωνα με τον θρύλο, ο Θεός Ήλιος έσωσε τον λαό της Ρόδου τον τέταρτον αιώνα π.χ. από μια επίμονη πολιορκία.

Από ευγνωμοσύνη προς το προστάτη του, οι Ρόδιοι ανήγειραν τον Κολοσσό, ένα γιγαντιαίο μπρούντζινο άγαλμα ύψους 34 μέτρων. Το άγαλμα αυτό καταστράφηκε το 224π.χ. από σεισμό.

Κατά τον Αίσωπο, όταν ένας αλαζόνας ισχυριζόταν πως στη Ρόδο είχε καταφέρει να κάνει ένα τεράστιο άλμα, κάποιοι του ζητούν να το επαναλάβει, λέγοντας του «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα». Τα συμπεράσματα από αυτήν την ρήση, είναι λόγια χωρίς έργα δεν έχουν αξία.

Είναι εύκολο να καυχόμαστε για υποθετικές ικανότητες ή για κατορθώματα που δεν θα μπορέσουμε να εκτελέσουμε. Η ρήση αυτή αποτελεί πρόκληση για να προβούμε σε πραγματοποίηση μιας καυχησιολογίας μας.

Η λέξη καυχησιολογία προέρχεται από το ρήμα καυχιέμαι. Το δε ουσιαστικό είναι καυχησιάρης, αυτός που συνηθίζει να καυχιέται για τα πράγματα ή φανταστικά κατορθώματά του.

Το καλύτερο παράδειγμα σ’ αυτόν τον ταλαίπωρο τόπο που ζούμε δεν είναι άλλο από τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη. Από τον Απρίλιο του 2022 μέχρι και την ημέρα των εκλογών, Φεβρουάριος 2023, μας φλόμωσε με το τί έκαμε και τι μπορεί να κάμει για την μικρή του πατρίδα. Γέμισε το προεκλογικό του επιτελείο με τα ΘΑ και δεν άφησε τόπο για τόπο που δεν καλλιέργησε την εντύπωση πως ο αναμενόμενος Μεσσίας είναι προ των πυλών και θα λύσει όχι μόνο το Κυπριακό πρόβλημα αλλά το κάθε λογής πρόβλημα.

Έδωσε ο λαός την ψήφο του απλόχερα. Το χαζό χαμόγελο του Νίκου Χριστοδουλίδη ζωγραφισμένο στις παιδίστηκες παριές του διάπλατο και ξενικό.

Στο Κυπριακό τα ΘΑ του «Μικρού» έγιναν θαύματα ενός νέου Μεσσία. Αμέσως και επί τόπου έλυσε το πρόβλημα της Πύλας. Μια λύση που κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει αντιληφθεί ούτε και πρόκειται ν’ αντιληφθεί. Ενώ ο κοσμάκης ανέμενε με την εκλογή του «Μικρού» να βρεθεί στην Αμμόχωστο, τα πράγματα αντιστράφηκαν και η Αμμόχωστος δόθηκε στο Ψευδοκράτος το οποίο και την εκμεταλλεύεται.

Για να λέμε και του στραβού το δίκαιο, για το θέμα αυτό ο «Μικρός» ξόδεψε ένα τόνο ΘΑ ως συνήθως. Αναμένοντας με κομμένη την ανάσα και αυτοί που τον ψήφισαν, διέκριναν την πρώτη του επανάσταση. Κάλυψε τις παιδικές παριές του με μούσι, με αρκετά μεγάλη δεξιότητα, που άνετα μπορεί να το παρομοιάσεις με πουκάμισο σιθρού.

Η ανάμειξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη λύση του Κυπριακού προβλήματος για τον «Μικρό» ήταν δεδομένη. Το πόσα ΘΑ ξόδεψε για να πείσει τους καημένους τους ψηφοφόρους είναι δύσκολο να μετρήσεις.

Ενώ το 2017 στο Κραν Μοντανά βρεθήκαμε πολύ κοντά σε λύση, μαζί με το αφεντικό του Νίκο Χρυσάνθου Αναστασιάδη το έβαλαν στα πόδια.   

Κράτησε όμως ο «Μικρός» ένα μεγάλο ΘΑ, ότι θα συνεχίσει τις συνομιλίες απ’ εκεί που έμειναν στο Κραν Μοντάνα.  Απλά πράγματα. Γι’ αυτό και το τήρησε.

Αφού είδε και αποείδε άρχισε να συνομιλά για το άνοιγμα διόδων με πρώτη και καλύτερη τη δίοδο της Μιας Μηλιάς.

Τα ΘΑ του «μικρού» συρρίκνωσαν το Κυπριακό και από Κυπριακό κατάντησε σε διόδους (οδοφράγματα).

Ενώ η Τουρκία και Τατάρ επιμένουν στα δύο κράτη ο «δικός μας» μιλά για ΜΟΕ, και όλα αυτά μετά από πενήντα χρόνια κατοχής.

Για δύο χρόνια άφησε τα θέρη του και ξικανναουρίζει.  Προσπαθεί να λύσει των άλλων τα προβλήματα ενώ τα δικά μας μαζεύονται και μας πνίγουν.

Η κυβέρνηση μας παίδευε για την περιβόητη Αμάλθεια. Μιλούσε λες και θα έλυνε το πρόβλημα Ισραήλ-Παλαιστίνης. Αφού κορόιδεψε τους πάντες και πρώτα εμάς, η Αμάλθεια δεν ήταν τίποτε περισσότερο από την βάρκα του Καμπούρη Αντρέα.

Τα αόρατα και ορατά μέτρα εναντίο του Τούρκου κατακτητή στην νεκρή ζώνη του Αγίου Παύλου, τουλάχιστον τα ορατά, δεν τα έχουμε δει μα ούτε και θα τα δούμε.

Για την κατάντια μας δυστυχώς δεν είναι ο μόνος που φταίει και δεν θα είναι μόνος που θα φταίει. Ο «Μικρός» νομίζει ότι κυβερνά, το διασκεδάζει και είναι περήφανος.

Ο ίδιος νομίζει πως όταν μιλούν για Ευρώπη εννοούν τον Νίκο Χριστοδουλίδη.

Η αντιπολίτευση σκέφτηκε να λειτουργήσει ως προληπτικό και κατασταλτικό μέτρο;

Νοιώθει ότι αντιπολιτεύεται ή ξανίζει τα άχυρα;

Σίγουρα η σημερινή κυβέρνηση δεν νοιώθει ότι έχει απέναντι της αντιπολίτευση.

Σε σχέση με το Κυπριακό ο κοσμάκης πελαγοδρομεί και ακούει επί καθημερινής βάσεως την «πρόοδο» από τα χείλη του «Μικρού».

Για την εδώ και δύο χρόνια απραξία του Προέδρου στο Κυπριακό και σε όλους τους άλλους τομείς, η ευθύνη είναι συλλογική και βαρύνει όλη την πολιτική ηγεσία του τόπου.

Για το ψηφοφόρο πρώτο θέμα δυστυχώς δεν είναι το Κυπριακό ούτε τα διάφορα προβλήματα που μαζεύτηκαν.

Πρώτο θέμα είναι το κράτος Μαφία και ο Συκοφάντης.

Ο πολιτικός φτωχούλης του Θεού Νίκος Χρύσανθου Αναστασιάδης, επί εικοσιτετράωρου βάσεως βρίσκεται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, κοινωνικής δικτύωσης και εφημερίδες να πείσει το κόσμο ότι δεν είναι διεφθαρμένος.

Τέως Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας δέκα χρόνια στην εξουσία όπου έγιναν τόσα και τόσα, χρειάζεσαι άλλα τόσα χρόνια για να εξηγήσεις τους ψηφοφόρους για τα κατορθώματα σου.

Κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι,  το να ρίχνουμε στάχτη στα μάτια του λαού ότι έχουμε οικονομικές αντοχές και δυνατή οικονομία είναι ουτοπία.

Μια τόσο δυνατή οικονομία δεν στέλνει το Πρόεδρο της στην Αμερική όπως έναν απλό πραματευτή για να ψαρέψει επενδυτές.

Πρόεδρε μου ας αφήσουμε τις αλαζονείες.  Νομίζω είναι καιρός για προσγείωση.

Στη δε Αντιπολίτευση θα φωνάξω «Ξυπνάτε νεκροί».

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους