Ιάκωβος Καμπανέλλης : Η βία έχει γίνει η ψυχαγωγία μας, πρόκειται περί διαστροφής

«Λογοτεχνικό Έτος 2022 Ιάκωβος Καμπανέλλης» με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του.- Μια σπάνια αυτοβιογραφική του συνέντευξη.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν βάλει την σφραγίδα τους σε αυτό τον τόπο με το ήθος, την ευγένεια και τη δημιουργία τους αφήνοντας ανεξίτηλο το σημάδι τους στο χρόνο. Ο Ιάκωβος Καμπανέλης είναι ένας εξ αυτών. Τα σπουδαία θεατρικά έργα του «Μαουτχάουζεν», «Το Μεγάλο μας Τσίρκο», «Η Γειτονιά των Αγγέλων», «Το Παραμύθι χωρίς όνομα», «Ο Εχθρός Λαός», «Ο Κύκλος Με την Κιμωλία» τα οποία μελοποιήθηκαν από μεγάλους Έλληνες συνθέτες, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Σταύρος Ξαρχάκος αλλά και τα επικά κινηματογραφικά «Ο Δράκος» και «Στέλλα» σε σκηνοθεσίες Νίκου Κούνδουρου και Μιχάλη Κακογιάννη θα αποτελούν διαχρονικά φάρο του ελληνικού πολιτισμού.

Φέτος με αφορμή 100 χρόνια από τη γέννησή του έχει ανακηρυχθεί «Λογοτεχνικό Έτος 2022 Ιάκωβος Καμπανέλλης» αφιερωμένο στον μεγάλο Έλληνα λογοτέχνη προβάλλει το πολυδιάστατο έργο και την προσφορά του διεθνώς αναγνωρισμένου συγγραφέα στα ελληνικά γράμματα. Θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος, ποιητής, στιχουργός, λογοτέχνης, ηθοποιός, υπήρξε ένας διανοούμενος που με την πολυμορφία του έργου του και τις παρεμβάσεις του, σφράγισε ανεξίτηλα τον νεότερο ελληνικό πολιτισμό, από τη γέννησή του στις 2 Δεκεμβρίου 1921 στη Νάξο, μέχρι τον θάνατό του το 2011.

Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού (της Ελλάδος) τιμά το έργο και την προσωπικότητα του Ιάκωβου Καμπανέλλη, με μία σειρά εκδηλώσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που μπορείτε να δείτε παρακάτω με αρχή την πρόσφατη συναυλία της Μαρία Φαραντούρη στο σε ένα μουσικό αφιέρωμα στον Ιάκωβο Καμπανέλλη στο Δημοτικό Θέατρο Ολύμπια.

Οι πόρτες της διανόησης άνοιξαν για τον Ιάκωβο Καμπανέλλη σε νεαρή ηλικία όταν ήρθε σε επαφή, μέσα σε δύσκολα χρόνια, με την ξένη λογοτεχνία. Κατάφερε να αφουγκραστεί την ελληνική κοινωνία και παρουσιάσει γνήσια δείγματα γραφής, ανθρωποκεντρικά, που γνώρισαν παγκόσμια αποδοχή. Ο κορυφαίος Έλληνας θεατρικός συγγραφέας που το έργο του ξεπέρασε τα ελληνικά όρια και ταξίδεψε τόσο σε μεγάλες θεατρικές σκηνές του κόσμου, αλλά και μέσω της μουσικής των σπουδαίων έργων του που μελοποιήθηκαν από τους μεγάλους Έλληνες δημιουργούς.

Είχα την μεγάλη τιμή να τον συναντήσω στο σπίτι του πριν 16 χρόνια τέτοιο καιρό. Την περίοδο εκείνη που συναντηθήκαμε είχε ανέβει το μονόπρακτό του «Το Γράμμα Στον Ορέστη» σε θέατρο τέχνης στη Νέα Υόρκη, στο Μανχάταν.

Μαχητής της δημοκρατίας, της ελευθερίας, του ελεύθερου λόγου, του μη αστυνομικού κράτους, της ελεύθερης ραδιοφωνίας. Τη ζωή του σημάδεψε η φυλάκισή του στο στρατόπεδο του Μαουτχάουζεν, όπου επέζησε ένα στους δέκα. Είχε συλληφθεί ενώ ταξίδευε στη Γερμανία. Το έργο που γέννησε η μάχη του για την επιβίωση εκεί μέσα, μελοποίησε ο φίλος του από το 1953, Μίκης Θεοδωράκης, και τραγούδησε η πρωτοεμφανιζόμενη τότε Μαρία Φαραντούρη, μέλους τότε της χορωδίας των Λαμπράκηδων. Το «Μαουτχάουζεν», είναι ένα από τα μεγάλα έργα του Ιάκωβου Καμπανέλλη που κυκλοφόρησε σε όλο τον κόσμο.

Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης γεννήθηκε στη Νάξο, όπου έζησε ως τα 12 του χρόνια. Μετά μετοίκησε στο Μεταξουργείο και εδώ και πολλά χρόνια ζει στα Πατήσια. Η συνάντησή μας έγινε στο σπίτι του, που κουβαλά όλο το βάρος της ευγένειας και της σοφίας του Ιάκωβου Καμπανέλλη, τακτικού μέλους της Ακαδημίας Αθηνών σήμερα και επίτιμο των πανεπιστημίων Κύπρου, Αριστοτελείου και Καποδιστριακού.

Η ζωή του ένα αληθινό Παραμύθι Χωρίς Όνομα…Ας γυρίσουμε την μηχανή του χρόνου στην ασπρόμαυρη δεκαετία. των ημερών του ραδιοφώνου και των βιβλίων που εξήραν την φαντασία του μεγάλου Έλληνα, Ιάκωβου Καμπανέλλη που ανοίγει την Αυλή των Θαυμάτων του σε μια σπάνια αυτοβιογραφική του συνέντευξη που έγινε στις αρχές Απρίλη του 2006 στο σπίτι του στα Κάτω Πατήσια με αφορμή τα 50 χρόνια από το ανέβασμα του πρώτου έργου του από το Εθνικό Θέατρο «Έβδομη Μέρα της Δημιουργίας» το 1956 και με φόντο την πρόσφατη εξέγερση των φτωχών στα προάστια της Γαλλίας…

-Πιστέψατε από νωρίς στη ζωή σας στη δύναμη του λόγου; Ποια ήταν η σχέση σας με το γράψιμο σε νεαρή ηλικία ;

Από δεκατεσσάρων χρονών άρχισα να διαβάζω μετά μανίας ότι υπήρχε από την παγκόσμια λογοτεχνία στα παλαιοβιβλιοπωλεία. Ότι μπορούσα ν’ αγοράσω ή να νοικιάσω. Οι συνθήκες ήταν φοβερά δύσκολες καθ’ ότι πήγαινα σε νυχτερινό σχολείο και την ημέρα δούλευα ως μικρός υπάλληλος. Είχα τότε μια παρέα συνομήλικων, με κοντά παντελόνια, που μιλούσαμε, διαβάζαμε, ανταλλάσσαμε βιβλία….

-Τι συμβολίζει το έργο σας «Η Ηλικία Της Νύχτας» ;

Είναι η ηλικία της αστικής τάξης. Της νυχτωμένης. Κοιμισμένης σ’ ένα παρελθόν που δεν βλέπει μακριά. Μιας κοινωνίας που δεν βλέπει τους διαδόχους της. Τις ευαισθησίες, τις ανάγκες, τον ψυχικό κόσμο των διαδόχων της.

-Ο συγγραφέας πρέπει να είναι και κοινωνιολόγος. Έτσι λοιπόν τι γνώμη έχετε για τις κοινωνικές τάξεις ; Υπάρχουν μικροαστοί και μεγαλοαστοί σήμερα ;

Στην Ελλάδα δύσκολα διαχωρίζονται οι κοινωνικές τάξεις γιατί το ιστορικό μας παρελθόν σαν χώρα δεν είναι το ιστορικό παρελθόν αιώνων όπως άλλων κρατών της Ευρώπης που είχαν μια ομαλή πορεία, κοινωνική. Σκεφτείτε ότι η Μακεδονία απελευθερώθηκε από τους Τούρκους το 1912-13. Μια τουρκοκρατία, η οποία παλαιότερα δεν επέτρεπε την δημιουργία πόλεων στην Ελλάδα. Χωριά υπήρχαν στο ενενήντα τοις εκατό. Αστική τάξη σημαίνει πόλεις. Αυτή την στιγμή τα πράγματα είναι μπερδεμένα. Το εάν είναι κάποιος λαϊκός άνθρωπος με ψυχολογία λαού ή ψυχολογία μικροαστού και αν ο μικροαστός έχει ψυχολογία μεσοαστού κι ο μεσοαστός, μεγαλοαστού, ε όλα αυτά είναι μπερδεμένα. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το εάν υπάρχει φτωχός, μισοφτωχός, πλούσιος και μισοπλούσιος είναι άλλο πράγμα από το, αστός, που σημαίνει και ανάλογη ψυχολογία, ανάλογη παιδεία, μια πορεία σε ένα τρόπο ζωής. Τρόποι ζωής δεν υπάρχουν. Μπορεί ένας άνθρωπος με ψυχολογία λαϊκή να είναι πάμπλουτος.

-Πώς νοιώθετε για τους επαναστατημένους νέους στην Γαλλία ;

Η Γαλλία έχει παράδοση στις εξεγέρσεις και μάλιστα στις κοινωνικές εξεγέρσεις. Νομίζω ότι οι νέοι έχουν δίκιο όταν τους λένε τα αφεντικά ότι θα σας δοκιμάζουμε για ένα-δύο χρόνια και θα σας απολύουμε εάν δεν μας κάνετε. Αυτό είναι ένα μέτρο που μπορεί να έχει ένα ποσοστό λογικής. Από την άλλη πλευρά είναι ένα μέτρο που μπορεί να γίνει ένα αλόγιστο μέτρο εκμετάλλευσης, και μάλιστα των νέων. Δουλοπαροικία. Εάν αρχίσει να ισχύει αυτή η αντεργατική πολιτική στα ευρωπαϊκά κράτη μπορεί να έχουμε μια αναταραχή σε όλη την Ευρώπη και συνάμα κάτι εις βάρος των εργατών.

-Το έργο σας είναι ανθρωποκεντρικό όπου κανείς μπορεί να καταλάβει πόσο πιστέψατε στον άνθρωπο. Υπάρχει κάποια περίοδο που σας απογοήτευσε ;

Δεν θα μπορούσε το έργο μου να μην ήταν ανθρωποκεντρικό γιατί ζήσαμε σε μια κοινωνία που νοιαζόταν πολύ ο ένας τον άλλον. Δεν έχουν ανατραπεί τα πράγματα τελείως, αλλά μεγαλώναμε σε μια κοινωνία που η οικογένεια ήταν πάρα πολύ δεμένη, ένα άτυπος θεσμός με νόμους. Οι Με δεσμούς της οικογένειας, δεσμούς της φιλίας, υπήρχε η γειτονιά και υπήρχε μια αίσθηση και μια αγάπη προς τον τόπο σου, την Ελλάδα. Το είμαστε Έλληνες λειτουργούσε. Μια κοινωνία, μια χώρα, ένας λαός. Σε όλα αυτά κέντρο ήταν ο άνθρωπος. Στην Ελλάδα δεν είχαμε την πολυτέλεια να απορροφά τα ταλέντα από κοινωνικό προβληματισμό σε ασκήσεις πνευματικές και πρωτοπορίες που θα μπορούσε να είχε ο Λονδρέζος δημιουργός : μουσικός, ζωγράφος, συγγραφέας. Μας απασχολούσαν άλλα πράγματα, όπως η δημοκρατία, η ελευθερία, η ζωή, το μεροκάματο. Δεν υπήρχαν ανησυχίες πειραματικού τύπου ή πειραματικής μορφής, σε μια εποχή που δεν είχαμε καν κινηματογράφο. Ο συγγραφέας δεν είναι κάτι έξω από τη πραγματικότητα του, ούτε την ιστορική, ούτε την κοινωνική. Αυτή είναι το ερέθισμά του. Από αυτή τρέφεται πνευματικά, συναισθηματικά.

-Σήμερα πώς αισθάνεστε για όλα αυτά ;

Θα έλεγα ότι πολλά πράγματα έχουν αλλάξει και θα το απέδιδα εν πολλοίς στην διεθνικότητα, για να μην πω παγκοσμιότητα. Με τι ψυχαγωγείτε ο Έλληνας σήμερα στην τηλεόραση ; Και δεν μιλώ για τις ντόπιες αμαρτίες, αλλά για τα αμερικάνικα έργα που είναι όλα αστυνομικά και εγκληματολογικά. Οι ήρωες στην Αμερική είναι οι ντεντέκτιβ. Στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ οι ήρωες της κοινωνίας οι ντεντέκτιβ. Η βία έχει γίνει η ψυχαγωγία μας. Πρόκειται περί διαστροφής. Από την άλλη έχει πέσει πολύ η ποιότητα της ελληνικής παραγωγής, τα σήριαλ. Είναι σαν να βλέπεις το ίδιο έργο. Αντί ν’ αλλάζουν τα πλάνα του έργου, μπορεί ν’ αλλάζεις τα κανάλια, αυτό μου συμβαίνει όταν κάνω ζάπινγκ. Όποιο κανάλι και να βάλεις βλέπεις ξανθιές γυναίκες να μιλούν επί παντός επί στητού. Δεν είμαι κατά των γυναικών. Κάθε άλλο μάλιστα. Αγάπησα και αγαπώ πάρα πολύ τις γυναίκες, αλλά αυτή η ομοιομορφία με ενοχλεί πάρα πολύ. Δεν λέω ότι όλα τα κανάλια είναι για κλείσιμο, ορισμένα κάνουν κάποια προσπάθεια, τα κρατικά κυρίως. Τα περισσότερα δείχνουν ανεπίτρεπτα πράγματα που προσβάλλουν την αισθητική, την νοημοσύνη, διαφθείρουν τα παιδιά, η αθυροστομία παίρνει και δίνει, το εμπόριο σαρκός και πάει λέγοντας…Είναι αδιανόητο πώς αυτός ο λαός έχει πάθει τέτοια πλύση εγκεφάλου !

-Πώς καταφέρνατε ν’ ανανεώνεται τον τρόπο γραφής σας ; Η διαρκής αυτή ανανέωση σας οδήγησε σε μια προσωπική, ανθρώπινη, εξέλιξη ;

Η προσωπική εξέλιξη εάν δεν συνοδοιπορεί με τις συντελούμενες εξελίξεις στη ζωή, σβήνει. Πρέπει να υπάρχει στο δημιουργό η οξύνοια να συνοδοιπορεί με τις εξελίξεις στη ζωή. Θα είναι πάντα ένας δέκτης των συνθηκών που προκύπτουν. Εάν ο συγγραφέας γράφει, όπως έγραφε τη δεκαετία του πενήντα είναι παρωχημένος. Το ίδιο συμβαίνει και με όλες τις μορφές τέχνης. Μπορεί να έχει τις ίδιες ανησυχίες, την ίδια εντιμότητα, την ίδια παρατηρητικότητα, αλλά πρέπει ν’ ανανεώνει τα εργαλεία εισπράξεως των ερεθισμάτων του.

-Που σας έχουν οδηγήσει οι προβληματισμοί σας για το Θείο ;

Κατ’ αρχάς δεν ασχολήθηκα ποτέ με το θέμα αυτό στο έργο μου. Με απασχολεί προσωπικά σαν άνθρωπο, αλλά δεν κάνω θεολογία με τα έργα μου, όπως δεν έκανα και πολιτική. Το θεολόγο ή τον πολιτικολόγο δεν τον έκανα ποτέ. Ο συγγραφέας δεν είναι γιατρός που γράφει συνταγές και κάνει διαγνώσεις. Παραδίδει μια πραγματικότητα στον θεατή προς επιλογή και από εκεί και πέρα ο θεατής ανοίγει δρόμους. Σέβομαι την θρησκεία οποιουδήποτε και θυμώνω όταν κάποιος που δεν είναι θρησκευόμενος εμπαίζει τους θρησκευόμενους. Ότι πιστεύει κάποιος πρέπει να το σέβεσαι βαθύτατα. Έχουμε μεγαλώσει ανάμεσα σε εκκλησίες. Σε οικογένειες και γονείς που πιστεύανε. Η ορθόδοξη εκκλησία έχει πάρα πολύ ποίηση. Λατρεύω τα εκκλησιαστικά κείμενα. Είναι μεγάλης ποιήσεως και σοφίας. Το εάν είμαι θρησκευόμενος ή όχι είναι άλλη ιστορία. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει την ανάγκη να αυταπατάται έστω, ως προς την ύπαρξη ενός ανώτερου όντος.

-Ποιο ήταν το επιδραστικότερο κίνημα στη ζωή και στην τέχνη σας ; Διακρίνει κανείς σουρεαλιστικά στοιχεία σε ορισμένα έργα σας, όπως στο «Ο Γορίλας και η Ορτανσία» (το μόνο θεατρικό του έργο που δεν έχει ανεβεί)…

Κανένα κίνημα συγκεκριμένα. Και ο Αριστοφάνης ήταν σουρεαλιστής. Και στον Σαίξπηρ υπάρχει το στοιχείο αυτό. Ο σουρεαλισμός υπάρχει σε πολλούς γιατί υπήρχε στη ζωή ανέκαθεν. Η ζωή είναι παράλογη. Λένε θέατρο του παραλόγου, αλλά τι ποιο παράλογο από την πραγματικότητα ; Τα παράλογα υπάρχουν μέσα στη ζωή. Όταν φιλοσοφούμε, η ζωή δεν σκέπτεται, αλλά σκεπτόμαστε εμείς με τα δεδομένα της ζωής. Στο θέατρο μπορούν να υπάρχουν όλα όταν το ίδιο το έργο έχει και σουρεαλισμό, και ρεαλισμό, και ποίηση, και το παράλογο, τα πάντα, όπως περιέχει και την κωμωδία, και το δράμα…Όλα είναι κωμικοτραγικά. Δεν τα ξεχώριζα ποτέ. Ο επιστήμονας που θέλει να σώσει την ανθρωπότητα, μη πιστεύοντας στον άνθρωπο, έχει για βοηθό έναν Γορίλα, όχι έναν επιστήμονα. Αμέσως υπάρχει μια τρέλα σ’ αυτό, όμως είναι ρεαλιστικό. Που κατέληξε η μεγαλοφυής σύλληψη και πραγμάτωση της ατομικής ενέργειας ; Ο άνθρωπος αντί να είναι όπλο προς ευημερία και μόνο ήταν και είναι το όπλο που μπορεί να τινάξει τον πλανήτη στον αέρα.

-Υπάρχει κάποιος ηθοποιός που έχει αποδώσει το μονόλογό σας «Αυτός Και Το Παντελόνι Του» με τρόπο που ξεχώρισε η ερμηνεία του ;

Ο κορυφαίος ήταν αυτός για τον οποίο γράφτηκε, ο Βασίλης Διαμαντόπουλος. Από εκεί και πέρα υπάρχουν πολλοί ηθοποιοί που έπαιξαν τον μονόλογο με αναλόγιο. Όπως οι Κώστας Μπάκας, Σπύρος Κωνσταντόπουλος, Θανάσης Παπαγεωργίου, ίσως και κάποιος άλλος που μου διαφεύγει.

-Ένας νέος με τις ίδιες λογοτεχνικές εμμονές που είχατε εσείς και φυσικά το ταλέντο του, τι πιθανότητες επιτυχίας έχει σήμερα ;

Περισσότερες ! Εμείς μεγαλώσαμε σε μία Ελλάδα που είχε το πολύ δέκα θέατρα και αυτά μόνο στην Αθήνα και μάλιστα μεταξύ Ομονοίας και Συντάγματος, από οποία τα μισά ήταν θέατρα της καλής ελληνικής κωμωδίας. Τα θέατρα που μπορούσαν ν’ ανεβάσουν ένα έργο ενός νέου συγγραφέα ήταν ελάχιστα. Το πρώτο μου έργο παίχθηκε το 1950, και στο Εθνικό Θέατρο το 1956, αλλά έως τότε, επί έξι χρόνια είχα τα έργα μου στο συρτάρι. Τώρα υπάρχουν πολλά θέατρα στην Αθήνα, καθώς και τα καμιά δεκαπενταριά δημοτικά περιφερειακά θέατρα με καλή δουλειά, το Κ.Θ.Β.Ε. έχει τρεις σκηνές, όπως και το Εθνικό, και έτσι οι δυνατότητες να γίνει δεκτό ένα έργο νέου συγγραφέα είναι μεγάλες.

-Ο άνθρωπος ξέρει να χειριστεί το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας ;

Όχι. Αυτή είναι και η αδυναμία της δημοκρατίας. Η δημοκρατία δεν είναι πάντα σε θέση να υπερασπίσει τις αρετές της. Χρειάζεται ένας λαός που να φιλοσοφεί ολόκληρος ! Τελευταία διαβάζω ένα βιβλίο για τον Περικλή, τον εφευρέτη της δημοκρατίας, όπως τιτλοφορείται χαρακτηριστικά, μιας Γαλλίδας συγγραφέως. Βλέπει κανείς πόσο δύσκολο ήταν και στην Αθήνα, που ήταν το πρότυπο της δημοκρατίας, να αντιληφθούν όλοι και να σεβαστούν όλοι τη δημοκρατία…Το θέμα μην η ελευθερία γίνει ασυδοσία. Δεν σεβόμαστε την ελευθερία μας. Κάποτε είχαμε την λογοκρισία στην τηλεόραση. Ανελέητη και ηλίθια μαζί, πριν έρθει ακόμη η χούντα. Στην μεταπολίτευση είχαμε μια δημοκρατία από πλευράς πολιτείας και κράτους και συντάγματος. Αυτή την στιγμή η ασυδοσία πολλές φορές στα προγράμματα της τηλεόρασης δεν λέγεται. Μακάρι να υπήρχε μια λογοκρισία εν πάση περιπτώσει εάν είναι να ακούω την εγγονή μου να πετάει εν αγνοία της αυτά που ακούει στην τηλεόραση….

-Ο μεγάλος όγκος του έργου σας απλώθηκε και στην μεγάλη οθόνη. Τα έργα σας «Ο Δράκος» και η «Στέλλα» ευτυχήσατε να γίνουν μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες. Ποια ήταν η εμπειρία σας με την μεγάλη οθόνη ;

Είμαι θεατρικός συγγραφέας, αλλά μου άρεσε πολύ ο κινηματογράφος και παρακολουθούσα πολύ. Η γενιά μου είχε ερωτευτεί τον νεορεαλιστικό ιταλικό κινηματογράφο. Αλλά και τον καλό αμερικάνικο κινηματογράφο. Το εγγλέζικο σινεμά….

Τα μεγάλα γεγονότα του “Λογοτεχνικού Έτους 2022 Ιάκωβος Καμπανέλλης”:

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2022
Έκδοση και παρουσίαση του δίγλωσσου τόμου “Ιάκωβος Καμπανέλλης”. Ο επετειακός τόμος εντάσσεται στη σειρά αφιερωματικών λευκωμάτων του ΥΠΠΟΑ.

ΜΑΡΤΙΟΣ – ΙΟΥΛΙΟΣ 2022
Έκθεση αφιερωμένη στον συγγραφέα, το έργο και την εποχή του στο Μουσείο Μπενάκη – Πινακοθήκη Γκίκα.
Διοργάνωση παραλλήλων εκπαιδευτικών δράσεων σε συνεργασία με θεατρικούς φορείς και πανεπιστημιακά Τμήματα Θεατρικών και Μουσικών Σπουδών στο πλαίσιο της έκθεσης.

ΙΟΥΝΙΟΣ 2022
Αφιέρωμα στον κινηματογραφικό Ιάκωβο Καμπανέλλη σε συνεργασία με την Ταινιοθήκη της Ελλάδας. Παρουσίαση ταινιών σε σενάριο του συγγραφέα. Ταινιοθήκη της Ελλάδας – αίθουσα Λαΐς.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2022
Διοργάνωση κύκλου εκδηλώσεων σε συνεργασία με τον Δήμο Νάξου, με παρουσίαση του δίγλωσσου τόμου Ιάκωβος Καμπανέλλης, συναυλίες, αναγνώσεις, εργαστήρια, παραστάσεις ερασιτεχνικού θεάτρου- στη Νάξο, τόπο γέννησης του Ιάκωβου Καμπανέλλη, όπου λειτουργεί το ομώνυμο Μουσείο.

ΔΙΕΘΝΕΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΟ – ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού συνεργάζεται με το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού για την παρουσίαση του έργου του συγγραφέα στον διεθνή χώρο.

Στο πλαίσιο αυτό, προγραμματίζονται συμπράξεις με επιλεγμένους εκδοτικούς οίκους, που ειδικεύονται στη μετάφραση και έκδοση θεατρικών έργων και με ακαδημαϊκές έδρες ελληνικών σπουδών σε ξένα πανεπιστήμια. Η μεταφραστική και εκδοτική δραστηριότητα θα υποστηριχτεί με ειδικά οργανωμένες εκδηλώσεις σε διεθνή φόρα και εκθέσεις Βιβλίου, σε πανεπιστημιακά Ιδρύματα και καλλιτεχνικούς φορείς, καθώς και με επιστημονικές συναντήσεις.

Ειδικής αναφοράς χρήζουν δύο μεγάλες εκδηλώσεις στο Παρίσι και το Λονδίνο, που στόχο έχουν την προσέλκυση του ενδιαφέροντος της διεθνούς επιστημονικής και καλλιτεχνικής κοινότητας και του εκδοτικού κόσμου στον δημιουργό και το έργο του, αλλά και την ισχυροποίηση της παρουσίας της ελληνικής λογοτεχνικής και δραματικής γραφής και βιβλιοπαραγωγής στον διεθνή χώρο.

Παρίσι
Εκδήλωση σε συνεργασία με το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού, το Τμήμα Ελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, την έδρα Ιστορίας και Λογοτεχνίας της Ανωτάτης Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του Παρισιού, και άλλους φορείς.

Λονδίνο
Εκδήλωση σε συνεργασία με την Έδρα Νεοελληνικής και Βυζαντινής Ιστορίας, Γλώσσας και Λογοτεχνίας “Κοραής” του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο King’s College του Λονδίνου, με το Hellenic Centre και άλλους φορείς.

Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού της Ελλάδος θα χορηγήσει -κατόπιν σχετικού αιτήματος και ειδικής αξιολόγησης- την αιγίδα του σε εκδηλώσεις που προγραμματίζονται να οργανωθούν από διάφορους πολιτιστικούς και αυτοδιοικητικούς φορείς προς τιμήν του συγγραφέα.

ΠΗΓΗ:  ogdoo.gr