Η Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου:Το Μυστήριον της Θ. Ευχαριστίας είναι αδιαπραγ­μάτευτο

Στην Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου , η οποία για τον μήνα Ιούνιο  (2020) συνήλθε στο πατριαρχικό Κέντρο, στο Σαμ­πεζύ Γενεύης, παρέστησαν την πρώτη ημέρα  κααι  συνειργάσθησαν με τους συνοδικούς παρέδρους και οι  πλείστοι των λοιπών  Ιεραρχών του  Θρόνου, οι οποίοι διακονούν στην Ευρώπη. Βασικό θέμα ήταν ο τρόπος μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας, που προέκυψε λόγω της πανδημίας του κορονοϊού. Όπως αναφέρει ανακοίνωση της Αρχιγραμματείας της Ι. Σ. :

          “Κατά τήν σύσκεψιν ταύτην ἀνεγνώσθησαν καί συνεζητή­θησαν καί ὅσα ἐλήφθησαν μέχρι σήμερον Γράμματα τῶν Μακ. Ὀρθοδόξων Προκαθημένων, ἀπαντητικά εἰς τό πρός αὐτούς Γράμμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου τῆς 17ης Μαΐου τ.ἔ., διά τό θέμα τοῦ τρόπου μεταδόσεως τῆς Θείας Κοινωνίας, τό ἀνα­κῦψαν μετά τήν ἐμφάνισιν τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, διε­πιστώθη δέ μέ ἱκανοποίησιν ὅτι ἡ γνώμη αὐτῶν συμπίπτει πρός ἐκείνην τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Αὕτη συνίσταται εἰς τά ἑξῆς:

          α) Τό Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι ἀδιαπραγ­μάτευτον, διότι πιστεύομεν ὅτι δι΄ αὐτοῦ μεταδίδεται εἰς τούς πιστούς αὐτό τοῦτο τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον» καί εἶναι ἀδύνατον διά τοῦ Μυστηρίου τούτου τῶν Μυστηρίων νά μεταδοθῇ εἰς τούς μεταλαμβάνοντας ὁποιαδήποτε νόσος. Δι’ αὐτό καί ἡ Ἐκ­κλη­σία παραμένει σταθερά καί ἀμετακίνητος εἰς τήν διδα­σκαλίαν αὐτῆς ὡς πρός τήν οὐσίαν τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐ­χαριστίας.

          β) Ὡς πρός τόν τρόπον μεταδόσεως τῶν ἀχράντων Μυ­στη­ρίων εἰς τούς πιστούς, ἡ Ἐκκλησία, σεβομένη τήν Ἱεράν Πα­ρά­δοσιν, τήν συνυφασμένην ἀρρήκτως μέ τήν καθ’ ἡμέραν ἐκ­κλη­σιαστικήν πρακτικήν καί κενωτικήν ἐμπειρίαν, διακρατεῖ τά ἀπό αἰώνων καί μέχρι σήμερον ἰσχύοντα, ὡς φύλαξ καί φρουρός ἀνύστακτος τῶν παραδοθέντων ὑπό τῶν Ἁγίων Πα­τέρων, καί οὐδεμίαν ἀνάγκην εὑρίσκει δι’ ἀλλαγήν τοῦ τρόπου τούτου καί μάλιστα ὑπό τήν πίεσιν ἐξωγενῶν παραγόντων.

          Συγχρόνως, ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, μεριμνῶσα διά τάς ἰδιαι­τέ­ρας ἀνάγκας τῶν τέκνων αὐτῆς ἐν τῇ Διασπορᾷ, προτρέπει τούς ἐν αὐτῇ διακονοῦντας Ποιμενάρχας ὅπως, ἐν τῇ ποιμαν­τικῇ αὐτῶν εὐαισθησίᾳ, εὐθύνῃ καί συνέσει, οἰκονομοῦν προ­σω­ρινῶς τά ἀνακύψαντα ἐκ τῶν τοπικῶν νόμων τῆς Πολιτείας προβλήματα, πάντοτε ἐν συντονισμῷ μέ τό ἐν Φαναρίῳ Ἱερόν Κέντρον, διά τήν μείζονα πνευματικήν ὠφέλειαν τοῦ χριστωνύ­μου λαοῦ”.

Ο Αμερικής Ελπιδοφόρος

Την ικανοποίησή της εκφράζει η Αρχιεπισκοπή Αμερικής για την απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, “η οποία δίνει στους κατά τόπους ιερείς την ελευθερία να προσφέρουν τη Θεία Κοινωνία με λαβίδες μιας χρήσης, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις έκτακτες ανάγκες της πανδημίας. Όπως εξηγεί το ανακοινωθέν της Συνόδου, οι λαβίδες μιας χρήσης θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά γι’ αυτό τον σκοπό και θα ανήκουν στις ενορίες”.

“Η απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου έρχεται εν μέσω της συνεχιζόμενης και αυξανόμενης μετάδοσης του COVID-19 στις ΗΠΑ και ουσιαστικά συνιστά δικαίωση του αρχιεπίσκοπου Ελπιδοφόρου, ο οποίος είχε σπεύσει από την αρχή της κρίσης να υιοθετήσει τη συγκεκριμένη πρακτική ως ένα αποτελεσματικό μέτρο για τη προστασία των πιστών. Παρά τις αντιδράσεις που είχαν προκληθεί, ο Αρχιεπίσκοπος είχε διακηρύξει ότι «δεν είναι ο τρόπος που λαμβάνουμε τη Θεία Κοινωνία, αλλά είναι η Θεία Κοινωνία καθ’ εαυτήν που μας σώζει και μας χαρίζει αιώνια ζωή», αναφέρει ανακοίνωση της Αρχιεπισκοπής Αμερικής.

Η άσκηση της Εκκλησιαστικής οικονομίας

Το Γραφείο Τύπου& Επικοινωνίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου σε ανακοίνωση του σημειώνει:

“Το Οικουμενικό Πατριαρχείο με αφορμή ερωτήσεις σχετικά με το αν «ευλόγησε» ή όχι τη χρήση πολλαπλών ή μιας χρήσεως λαβίδων κατά τη μετάδοση της Θείας Μεταλήψεως στους πιστούς, επαναλαμβάνει ό,τι αναφέρεται και στο ανακοινωθέν της Αρχιγραμματειας της Αγίας και Ιερας Συνόδου της 25ης τρ.μ. Ιουνίου:

«Ὡς πρός τόν τρόπον μεταδόσεως τῶν ἀχράντων Μυστηρίων εἰς τούς πιστούς, ἡ Ἐκκλησία, σεβομένη τήν Ἱεράν Παράδοσιν, τήν συνυφασμένην ἀρρήκτως μέ τήν καθ’ ἡμέραν ἐκκλησιαστικήν πρακτικήν καί κενωτικήν ἐμπειρίαν, διακρατεῖ τά ἀπό αἰώνων καί μέχρι σήμερον ἰσχύοντα, ὡς φύλαξ καί φρουρός ἀνύστακτος τῶν παραδοθέντων ὑπό τῶν Ἁγίων Πατέρων, καί οὐδεμίαν ἀνάγκην εὑρίσκει δι’ ἀλλαγήν τοῦ τρόπου τούτου καί μάλιστα ὑπό τήν πίεσιν ἐξωγενῶν παραγόντων.»

Η οποιαδήποτε, λοιπόν, εκκλησιαστική οικονομία, ασκείται μόνον όταν συντρέχουν οι δυο ικανές και αναγκαίες συνθήκες:

α) να υπάρχει από τον νόμο του κράτους κάποια απαγόρευση σχετικά με τη θεία λατρεία λόγω της πανδημίας, και β) ύστερα από τη σύμφωνη γνώμη και την προς τούτο άδεια της Μητρός Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως. Πάντως δεν αφορά στην αλλαγή του τρόπου μεταδόσεως, πολλω δε μάλλον στη χρήση πολλαπλών ή μιας χρήσεως αγίων λαβίδων “.

*Η φωτογραφία της Ι. Σ. είναι από το αρχείο του Ν. Μαγγίνα