Η Ρωσία χωρίς την Ουκρανία αναγκάζεται να ξαναγράψει την ιστορία της.

Πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα που ταλανίζει την Ρωσία από τότε που η Ουκρανία απεχώρησε από την Ένωση.

Αμέσως μετά την “επανάσταση” του 1917 η Ουκρανία πιέστηκε από τους μπολσεβίκους, με πόλεμο, να γίνει μέλος της σοβιετικής οικογένειας. Ο λόγος ήταν γιατί η Ουκρανία με το ιστορικό της παρελθόν προσέθετε το βάθος και την αίγλη που είχε ανάγκη για να εδραιωθεί η κομμουνιστική “αυτοκρατορία” του Λένιν και του Στάλιν.

Έτσι λοιπόν, αν η Ρωσία καταλάβει την Ουκρανία, η ιστορία της θα αρχίζει το 600/650 μΧ. – ταυτόχρονα με αυτή του κράτους του Κιέβου των Ρώς. Αλλιώς, οι Ρώσοι δεν θα μπορούν να εξηγήσουν από που απέκτησε το όνομα “Ρωσία” η χώρα τους.

Εάν τα κράτη παραμείνουν ως έχουν, και η Ουκρανία συνεχίσει να είναι μια ελεύθερη χώρα, η ιστορική πορεία της Ρωσίας θα αρχίζει το 1263 μΧ. – χρονολογία που ιδρύθηκε το Δουκάτο της Μοσχοβίας από τον Ουκρανό πρίγκιπα Δανιήλ.

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα:

Ή υποδούλωση της Ουκρανίας και 650 μΧ.!

Ή μια ελεύθερη Ουκρανία και 1263 μΧ.!

6 αιώνες διαφορά, με τα πιο κομβικά γεγονότα στην ιστορία της Ουκρανίας, όταν ακόμη δεν είχε ιδρυθεί η Μοσχοβία.

Τον τελευταίο αιώνα τα σχολικά βιβλία ιστορίας της Ρωσίας μιλάνε για το Κίεβο των Ρώς και την κοινή τους καταγωγή. Για τον Άγιο Βλαδίμηρο, την Αγία Όλγα και το χριστιανικό βάπτισμα τους! Δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να δανείζονται την ουκρανική ιστορία!

Το Κίεβο η “Μητέρα των Πόλεων”, όπως αποκαλείται στα βιβλία των πρώην σοβιετικών κρατών, είναι η ιστορική κοιτίδα των Σλάβων. Από αυτή την ιερή πόλη ξεκίνησαν τα πάντα: ο σλάβικος πολιτισμός, το βάπτισμα του σλαβικού κόσμου στον χριστιανισμό, και διαχρονικά, αποτελεί το πολιτικό, κοινωνικο-οικονομικό, συγκοινωνιακό, εκπαιδευτικό, επιστημονικό, ιστορικό, πολιτιστικό και πνευματικό κέντρο του αρχαίου κράτους του Κιέβου των Ρώς μέχρι το 1240. Όταν η Χρυσή Ορδή των Μογγόλων επιτέθηκε και σιγά – σιγά κατέλαβε τα περισσότερα από τα πριγκιπάτα του κράτους.

Η ρωσική εμμονή για την κοινή ιστορία των τριών χωρών – Ουκρανίας – Ρωσίας – Λευκορωσίας είναι μια φαντασίωση. Είναι σαν να λέμε ότι η αρχαία ελληνική και ιταλική ιστορία είναι κοινές, επειδή οι δύο χώρες είχαν τους ίδιους θεούς. Χωρίς, να αναφέρεται ότι το ελληνικό δωδεκάθεο υπήρχε αρκετούς αιώνες πριν την ίδρυση της Ρώμης που έλαβε χώρα, περίπου, τον 6ο πΧ. αιώνα.

Το θέμα του ΝΑΤΟ και η ασφάλεια της Ρωσίας είναι το άλλοθι της επίθεσης. Ο Πούτιν και η ομάδα του γνωρίζουν, πολύ καλά, ότι ποτέ! καμιά όμορη χώρα μέλος του ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να τους επιτεθεί. Γνωρίζουν επίσης ότι η Ουκρανία μπορεί να γίνει συνεργαζόμενο μέλος του ΝΑΤΟ χωρίς να υπογράψει συμφωνία.

Το “ιστορικό” πρόβλημα της Ρωσίας θα παραμένει, μέχρις ότου η κρυφή επιθυμία της γίνει πραγματικότητα – να ενσωματώσει την Ουκρανία.

Ο πρώτος πρόεδρος της Ουκρανίας, ο Λεονίντ Κραβτσούκ , σε επίσκεψη που είχε κάνει στην Μόσχα του Γέλτσιν, είχε δει απόρρητα έγγραφα που επιβεβαίωναν την υποχρέωση της Ουκρανίας θα παραμείνει μέλος της Ένωσης. Και αν αυτό δεν συνέβαινε ομαλά θα γινόταν με πόλεμο.

Ήδη, ο Πούτιν, την δοκιμή την έκανε στην Γαλλία, όταν στον λόγο του, πρίν μερικά χρόνια, μίλησε στον Μακρόν για την Γαλλίδα βασίλισσα Άννα της “Ρωσίας”. Την επόμενη ημέρα όλες οι ευρωπαϊκές εφημερίδες έγραφαν και τόνιζαν ότι η “Άννα Γιαροσλάβνα του Κιέβου” ήταν Ουκρανή και όχι Ρωσίδα.