Η πρώτη φορά που το όνομα του Σενέρ Λεβέντ επισημάνθηκε σε ε/κ ΜΜΕ ήταν το 1988.

Του Ανδρέα Παράσχου*

Τότε, στις 31 Ιουλίου, ο εθνοφρουρός Ευαγόρας Ευαγόρου εκτελέστηκε εν ψυχρώ στη νεκρή ζώνη στον Άγιο Κασσιανό στη Λευκωσία. Η εκδοχή του κατοχικού στρατού ήταν ότι ο Τ/κ σκοπός είχε φωνάξει στον Ευαγόρα να σταματήσει και επειδή δεν υπάκουσε τον πυροβόλησε. Αυτή την εκδοχή αναπαρήγαγαν οι τ/κ εφημερίδες, πλην της Ορτάμ στην οποία εργαζόταν τότε ο Λεβέντ, ο οποίος είδε το συμβάν από το μπαλκόνι του γραφείου του όπου κάπνιζε και έγραψε ότι τον Ευα- γόρα πυροβόλησε Τούρκος αξιωματικός που βρισκόταν πίσω από τη σκοπιά. Το μένος του Ντενκτάς εναντίον του Λεβέντ ήταν μεγάλο.
Τότε που εκεί τον έβριζαν, εδώ γράφτηκε το όνομά του για πρώτη φορά στα ΜΜΕ. Από τότε πέρασε δύο φορές από τις φυλακές του Ντενκτάς, έγιναν δύο απόπειρες κατά της ζωής του και μία βομβιστική επίθεση κατά του τυπογραφείου της εφημερίδας του. Σε μια κατεχόμενη πατρίδα, το γεγονός ότι ο Λεβέντ λέει την κατοχή, τον φασισμό, τον εθνικισμό και τους φονιάδες με τα ονόματά τους ενώ ταυτόχρονα δεν χαρίζεται ούτε και στα αριστερά κόμματα όταν διαφωνεί μαζί τους, τον κάνει –συχνά, «βολικό σύμμαχο» των εθνικιστών και «εθνικιστή» για τους δεύτερους. Τώρα που τα έβαλε με την Άγκυρα που εισέβαλε στη Συρία, μάλιστα παραλληλίζοντας την επιδρομή με αυτή του ’74 στην Κύπρο, όλοι, εθνικιστές και μη, έσπευσαν να τον χαρακτηρίσουν ήρωα και αδάμαστο πατριώτη.
Είναι όμως απορίας άξιο γιατί το 2014, όταν είχαν την ευκαιρία να τον ψηφίσουν ευρωβουλευτή, δεν το έκαναν για να αποδείξουν έστω ότι τιμούν τους άξιους της πατρίδας; Θυμίζω ότι στις ευρωεκλογές ο Λεβέντ κατήλθε ως ανεξάρτητος και έλαβε μόλις 2718 ψήφους από Ε/κ και Τ/κ εκλογείς. Γιατί; Απλώς διότι τότε ο Λεβέντ δεν βόλευε τα κομματικά συμφέροντα και τη ρητορική τους. Εξάλλου πώς θα μπορούσε μια ημικατεχόμενη πατρίδα να στείλει ένα Τούρκο στο Ευρωκοινοβούλιο; Τι είναι όμως, αυτός ο άνθρωπος και γιατί δεν φοβάται για τη ζωή του;
Διότι περισσότερο από όλους φοβάται μην προδώσει τη συνείδησή του, γιατί τότε απλώς δεν θα μπορεί να ανεχτεί τη ζωή του. Ο Σενέρ είναι ένας άνθρωπος ευπροσήγορος, ευφυέστατος, που ζει λιτά, διαβάζει πολύ, βλέπει καλές ταινίες και ακούει μουσική. Είναι αφοσιωμένος φίλος, ανοιχτόκαρδος, ευαίσθητος και αθεράπευτα ρομαντικός κι όλα αυτά αντανακλώνται και στα άρθρα του που
ενίοτε είναι λογοτεχνικά κομψοτεχνήματα. Είναι ένας επαναστάτης, που πορεύεται έχοντας ως άξονα της ζωής του αυτό που είπε ο Καρλ Μαρξ:«Σκοπός μας ο άνθρωπος».
Υπό αυτή την έννοια είναι ένας ιδεολόγος κομμουνιστής-διεθνιστής. Ο Λεβέντ ξέρει γιατί δεν τον εκλέξαμε στο Ευρωκοινοβούλιο. Το είπε σε συνέντευξή του, πριν από τις ευρωεκλογές (!): «Είμαι υποψήφιος, γιατί πιστεύω ότι είναι μια μεγάλη ευκαιρία για συνεργασία και αλληλεγγύη μεταξύ Ε/κ και Τ/κ.Γιατί θέλω να δω αν κατορθώσαμε να ξεπεράσουμε το τείχος του εθνικισμού. Γιατί στην Κύπρο θα σωθούμε μόνο όταν ο Τ/κ υπερασπίζεται τα δικαιώματα του Ε/κ και το αντίστροφο. Έχω κι εγώ ένα όνειρο, σαν τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Μια πατρίδα όπου Τ/κ και Ε/κ θα ζουν μαζί και θα κουβεντιάζουν στις ίδιες γειτονιές, στις ίδιες βεράντες, στους ίδιους καφενέ-
δες. Όποιου δεν αρέσει, ας μην με ψηφίσει» […] Δεν είμαι ευτυχής από τη σημερινή παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Τα 5 από τα 7 δισ. ανθρώπων ζουν στην πείνα, στις αρρώστιες και στην ταλαιπωρία εργαζόμενοι για ένα δολάριο ημερησίως. Καταπατείται το διεθνές δίκαιο. Πολλές ζωές χά- νονται χάριν των βρόμικων συμφερόντων των βαρόνων του πετρελαίου, των όπλων και των ναρκωτικών. Νοσταλγώ μια δίκαια τάξη πραγμάτων σε αυτό τον κόσμο, όπου δεν θα υπάρχουν καταπιεστές και καταπιεσμένοι. Όποιου δεν αρέσει ας μην με ψηφίσει». Και δεν τον ψηφίσαμε κι ούτε πρόκειται να τον ψηφίσουμε…

*Ο Α. Παράσχος είναι διευθυντής σύνταξης στην εφημερίδα “Καθημερινή” Κύπρου