Η παλαιστινιακή υπόθεση είναι πάντα ζωντανή

Της Alice Froussard (*)

Πριν ανακοινωθεί η αναβολή των παλαιστινιακών εκλογών, που είχαν προβλεφθεί για τις 22 Μαϊου, πολλοί ονειρεύονταν μια πολιτική αλλαγή. Αλλοι έβλεπαν ότι οι εκλογές ήταν ο μόνος τρόπος για να τεθεί επιτέλους τέλος στις διαφωνίες ανάμεσα στη Φάταχ και τη Χαμάς.

Κι ύστερα ήρθε ένας νέος κύκλος βίας και η αναβολή των εκλογών. Αιτία ήταν η Ιερουσαλήμ. «Η διεξαγωγή των εκλογών δεν ήταν εγγυημένη στην Ιερουσαλήμ, καθώς οι Ισραηλινοί δεν δέχθηκαν να ψηφίσουν οι Παλαιστίνιοι στην πόλη», δήλωσε ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς.

Αρχικά, η δυσαρέσκεια εκδηλώθηκε με μερικές διαδηλώσεις στη Ραμάλα. Αρκετοί που μετείχαν στις 30 λίστες οι οποίες είχαν κατατεθεί διαμαρτυρήθηκαν. Οι τελευταίες βουλευτικές και προεδρικές εκλογές έγιναν πριν από 15 χρόνια και έκτοτε οι Παλαιστίνιοι έχουν μετατραπεί σε απλούς παρατηρητές της πολιτικής, της τύχης τους, όπως και της υπόθεσής τους. Αυτά τα δεκαπέντε χρόνια, οι αντιπαραθέσεις έχουν διαλύσει τις ελπίδες του πληθυσμού για μια ανανέωση, έχουν καταστρέψει την κοινωνία των πολιτών που είχε δημιουργηθεί και έχουν οξύνει τόσο τις κάθετες διαιρέσεις (ανάμεσα στον λαό και τους ηγέτες του) όσο και τις οριζόντιες (στους κόλπους των Παλαιστινίων). Η ξύλινη γλώσσα των πολιτικών δεν ενδιαφέρει πια κανέναν, ο μέσος όρος των Παλαιστινίων είναι χαμηλός, οι περισσότεροι δεν έχουν ψηφίσει ποτέ.

Παρά την απουσία αντιπροσώπευσης και προστασίας, όμως, η παλαιστινιακή υπόθεση είναι πάντα ζωντανή. Είναι αυτοί οι χιλιάδες νέοι που κινητοποιούνται κάθε βράδυ εδώ και εβδομάδες στο Σεϊχ Τζάρα, τη συνοικία της ανατολικής Ιερουσαλήμ απ’ όπου κινδυνεύουν να εκδιωχθούν πολλές οικογένειες. Είναι οι διαδηλώσεις στη Ραμάλα, τη Ναπλούζ, τη Ναζαρέτ, την Τζάφα ή τη Χάιφα. Είναι οι άλλοι νέοι, που δεν ανήκουν σε κόμματα, και οργανώνονται στο Σιλουάν κατά της βίας της ισραηλινής αστυνομίας και του στρατού. Κι όλα αυτά, ενώ οι ξένες πρωτεύουσες κοιτάζουν αλλού.

«Σε αυτούς τους νέους ελπίζουμε, στη δική τους οργάνωση και κινητοποίηση, όχι στα κόμματα», λέει η Φαϊρούζ Σαρκαουί, διευθύντρια της οργάνωσης Grassroots al-Quds. Πριν κινητοποιηθούν για το Σεϊχ Τζάρα, οι ίδιοι αυτοί νέοι είχαν πετύχει πριν από δύο εβδομάδες να απομακρυνθούν τα οδοφράγματα από την Πύλη της Δαμασκού, όπου έποικοι φώναζαν «Θάνατος στους Αραβες!» Το 2017, πάλι μια κινητοποίηση πολιτών είχε αναγκάσει το Ισραήλ να εγκαταλείψει την ιδέα να εγκαταστήσει ανιχνευτές μετάλλων στην Πύλη των Λεόντων.

«Η ελπίδα μας είναι οι κοινότητες να ενωθούν στους αγώνες τους, ώστε να προστατεύουν η μία την άλλη κάθε φορά που γίνεται μια αδικία», προσθέτει η Φαϊρούζ Σαρκαουί.

Τη περασμένη Δευτέρα το βράδυ, πάντως, ενώ οι ρουκέτες πολλαπλασιάζονταν και ο αριθμός των νεκρών αυξανόταν, ο φόβος για μια νέα έκρηξη της βίας κυριαρχούσε έναντι των ελπίδων της νεολαίας.

(*) Η Αλίς Φρουσάρ είναι ανταποκρίτρια της Libération στη Ραμάλα/ ΠΗΓΗ : ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους