Η ομόφωνη καταδίκη του Νίκου Παππά από το ΑΕΔ

ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ  ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΥΠΟ…

Επειδή η καθημερινή πραγματικότητα θα μπορούσε να λειτουργήσει ως οδοστρωτήρας μνήμης ακόμη και γιά τα μόλις “χθεσινά” των τεκταινομένων σε αυτόν τον τόπο, είναι απολύτως σκόπιμο και τελικώς πλήρως επιβαλλόμενο να μην σταματήσουμε μόνον στην ομόφωνη απόφαση με 13-0 του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου (ΑΕΔ), της περασμένης Παρασκευής, 24ης Φεβρουαρίου 2023. Αλλά αντιθέτως αυτή η ιστορική απόφαση να αποτελέσει ερέθισμα αφύπνισης μιάς αμαρτωλής περιόδου….

Να μην μείνουμε, δηλαδή, στη βαρειά ποινή φυλάκισης δύο ετών στον εξ απορρήτων Υπουργό του Τσίπρα, ως Πρωθυπουργού στην Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην περίοδο 2015-2019, σύντροφο Νίκο Παππά, έστω με τριετή αναστολή, αλλά και τη δικαστική εμπλοκή που θα ακολουθήσει γιά ενδελεχή έρευνα σχετικώς με τις βαλίτσες “μαύρου χρήματος” που έφθαναν από το “Κόμμα” στον εκλεκτό επιχειρηματία του, Χρήστο Καλογρίτσα, όπως έχει καταθέσει ήδη η γραμματέας του τελευταίου…

Να μην χάσουμε, δηλαδή, το δάσος, που δεν είναι μόνον η ατελέσφορη –τότε- προσπάθεια του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ, μέσω του εντεταλμένου του προς τούτο Υπουργού Ν. Παππά, να στήσει SYRIZA Channel, με μοχλό τους τον Χρ.Καλογρίτσα, ώστε να αποκτήσουν «καθαρή φωνή» από τα ΜΜΕ, στο τηλεοπτικό τοπίο…

Και τούτο, διότι το προηγούμενο ναυάγιό τους, δεν τούς έκανε περισσότερο «σεμνούς», «προσεκτικούς», λιγότερο επιθετικούς στην άρρωστη παθογένεια που δεν έχει παύσει να τούς διακατέχει μέχρι σήμερα να καθυποτάξουν τον Τύπο, έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, ακόμη και τα κοινωνικά δίκτυα, με ένα και εμμονικό στόχο τους: Να αποκτήσουν πιστά φερέφωνα, ιμάντες μεταβίβασης της «γραμμής» που θέλει να εκπέμπει το κομματικό ιερατείο της Κουμουνδούρου!

Από την άποψη αυτή, ανομολόγητος πόθος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν-ενδεχομένως και σήμερα να μην τον έχουν εγκαταλείψει πλήρως- ο έλεγχος εις τον πρώην Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, ώστε μέσω των εντύπων που εξέδιδε, σε συνδυασμό με τον Τ/Ο Σταθμό «Mega Channel», τον Ρ/Ο Σταθμό του «Top FM» και το πολύτιμο ιστορικό του αρχείο, να αποκτήσουν ισχυρό και ασφαλές βήμα προπαγάνδας τους. Επειδή δε αυτό δεν έχει καταστεί δυνατό, τούς έχει μείνει αμείωτη η εχθροπάθεια.

Αψευδή μαρτυρία των ως άνω, αποτελεί το κείμενο του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, με δισέλιδο κείμενό του, από τον επετειακό τόμο γιά τα 100 χρόνια κυκλοφορίας που έκλεισε «ΤΟ ΒΗΜΑ», στο οποίο ζητήθηκε να συμμετάσχει με άρθρο του-λίβελο εν πολλοίς.

Εξ ου και ο Τσίπρας έγραψε: «Όσο άτοπο,όμως, θα ήταν να μην πιστώσει κανείς στην εφημερίδα, τους δημοσιογράφους και την ιδιοκτησία της αυτή τη δημοκρατική στάση, τόσο άδικο για την Ιστορία θα ήταν να αποσιωπηθεί ότι υπήρξαν περίοδοι, που η ιδιοκτησία της την οδήγησε σε ατραπούς εκτός των διακηρυγμένων αρχών της. Με αποτέλεσμα να επικρίνεται γιά την στάση της στην Κατοχή, τα Ιουλιανά, τη δίωξη και την παραπομπή στο ειδικό δικαστήριο του Ανδρέα Παπανδρέου. Και να εξάγεται από τη διαδρομή της και συχνά διαπλεκόμενη διαδρομή του πολιτικού συστήματος, ένα χρήσιμο συμπέρασμα γιά το σήμερα: Η έφεση κάποιων ιδιοκτητών ΜΜΕ να καθορίζουν τις πολιτικές εξελίξεις στο παρασκήνιο, αντί να επιτρέπουν στο μέσο τους να τις καθορίζει χωρίς παραμορφώσεις, να τις αναλύει από την ιδεολογική και πολιτική του σκοπιά, να συμμετέχει στον δημοκρατικό διάλογο και έτσι να τις επηρεάζει στο μέτρο του δυνατού, δεν ωφελεί ούτε την πολιτική, ούτε την ενημέρωση»(…)

Ο ίδιος Τσίπρας, είχε και άλλα «επιχειρήματα» λίγο πιό κάτω στο «κατηγορώ» του, προσθέτοντας: …«”Το Βήμα” επέλεξε να εγκαταλείψει τη θέση του στη δημοκρατική παράταξη και να στηρίζει τη Δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη, του Άδωνι Γεωργιάδη, του Μάκη Βορίδη, του Θανάση Πλεύρη. Να εγκαταλείψει το όραμα της αλλαγής και της δημοκρατικής αναγέννησης και να στηρίζει τις καθεστωτικές πρακτικές και τις ξεπερασμένες νεοφιλελεύθερες συνταγές. Να σιωπά η εφημερίδα που στήριξε το ΕΣΥ όταν αυτό κατεδαφίζεται.Και να θεωρεί ότι έτσι βρίσκεται στην σωστή κατεύθυνση. Εννοείται ότι αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμα της εφημερίδας.Αλλά και αναφαίρετο δικαίωμα κάθε πολίτη, πολύ περισσότερο υποχρέωση του μεγαλύτερου κόμματος της δημοκρατικής παράταξης, είναι να εκφράζει τουλάχιστον την αντίθεσή του σ’ αυτή τη στάση.Και να αναμένει από μία εφημερίδα με τόσο πλούσια ιστορία όχι μία στάση διαφορετικής πολιτικής στήριξης, αλλά μια στάση δημοκρατικής και θεσμικής ευθύνης»

Εάν δεν υπήρχε το αποτυχόν πραξικόπημα του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα προσωπικώς να επιβάλουν δικό τους άνθρωπο επικεφαλής του πρώην ΔΟΛ, τα προηγούμενα θα μπορούσε να ιδωθούν διαφορετικά, ακόμη και με κάποια συμπάθεια, ίσως και αποδοχή, ως προϊόν καλοπροαίρετης κριτικής.

Αλλά εν προκειμένω ισχύει απολύτως το «κοίτα ποιός μιλάει», δηλαδή ένας πολιτικός που νομίζει ότι μπορεί να πορεύεται ανεξέλεγκτος και τελικώς ατιμώρητος στην παραχάραξη της ιστορικής μνήμης, ώστε μεθοδεύσεις του σκότους να «χαθούν». Δεν γίνεται όμως….

Είχαν προκαλέσει ιδιαιτέρως μεγάλη εντύπωση οι αποκαλυφθείσες, το 2015, στους πρώτους μήνες της εξουσίας ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, εν κρυπτώ συναντήσεις του Τσίπρα με τον Στ.Ψυχάρη (πέθανε τον Αύγουστο του 2022) σε διαμέρισμα απέναντι από την Αμερικανική Πρεσβεία, με μόνο άλλο «παρόντα» μία γάτα των Ιμαλαϊων, που έγιναν το 2014, λίγους μήνες πριν αναλάβει την εξουσία. Και τις οποίες ο Τσίπρας ουδέποτε διέψευσε, αλλά επεχείρησε να ξεπεράσει με λεκτικά κόλπα.

‘Αλλωστε το διακύβευμα θα ήταν υψηλό και γιά τις δύο «πλευρές» τότε: Οικονομική «ανακούφιση» του ΔΟΛ γιά τα δάνεια που είχε συνάψει, σε συνδυασμό με αλλαγή πυξίδας υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ από τις εφημερίδες και τα sites του «Συγκροτήματος». Και βεβαίως, σε επιστέγασμα του παζαριού, σαν δαχτυλίδι σε αρραβώνα, η επανάκαμψη στη Μιχαλακοπούλου του διατελέσαντος κατά το παρελθόν διευθυντή σύνταξης παρά τω Ψυχάρη, γιά λίγο βουλευτή του ΣΥΝ και τότε συμβούλου επικοινωνίας στην Κουμουνδούρου, συντρόφου Β.Μ., κουμπάρου επίσης του ισχυρού άνδρα στο ΔΟΛ(έφυγε από τη ζωή το Μάρτιο του 2018).

Από το όλο «καλάθι» αυτών των συμφωνιών, η επανάκαμψη του Β.Μ. στο Στρατηγείο της Μιχαλακοπούλου πράγματι προχώρησε. Τον υποδέχθηκε και τον εγκατέστησε ο Στ. Ψυχάρης εκεί, αλλά δεν μπόρεσε να ζεστάνει καρέκλα του επόμενου «αφεντικού» παρά μόνον γιά τρεις ημέρες. Την τέταρτη ημέρα, μόλις επεχείρησε να αλλάξει όροφο και να κατέβει εις «ΤΑ ΝΕΑ», έφαγε πόρτα από σύσσωμους τους συντάκτες, απλήρωτους γιά έξι μήνες, σχεδόν κλωτσηδόν όπως λέγεται και η εκεί εξουσία του έληξε άδοξα. Το μόνο που πρόλαβε ο Β.Μ. ήταν να εκπαραθυρώσει το Δημ. Μητρόπουλο, διευθυντή εις «ΤΑ ΝΕΑ».

Βεβαίως, δεδομένου ότι τότε υπήρχε εξουσία ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όλοι οι μηχανισμοί του «νέου κράτους» είχαν χρησιμοποιηθεί γιά τον στραγγαλισμό των ελάχιστων πόρων που είχαν απομείνει στους «ειδικούς λογαριασμούς» του ΔΟΛ ενεργοί, γιά την κάλυψη κάποιων ελάχιστων δαπανών μισθοδοσίας, αγοράς χαρτιού κ.ο.κ, με τις συνεπείς συνέργειες των Τραπεζών και του οικονομικού επιτελείου του Τσίπρα προς τούτο.

Εξ αυτού δε του λόγου «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ» δεν κατέστη δυνατό να αποφύγουν την αναστολή κυκλοφορίας γιά μικρό χρονικό διάστημα, γιά πρώτη φορά στην πολύχρονη ιστορία τους…Να αποτελούσε το τελευταίο το μοναδικό στοίχημα που εκέρδισε πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας, όλως ιδιαιτέρως, εις βάρος του τότε ΔΟΛ;

Η αντιστροφή των πραγμάτων και η εξαγορά των δύο εφημερίδων από την «ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ ΑΕ» συμφερόντων Μαρινάκη, το Μάϊο του 2017 εν συνεχεία πλειστηριασμού, ήλθε να σημάνει την ήττα των μηχανορραφιών της τότε αριστερής εξουσίας, την οποία επεχείρησαν ανεπιτυχώς να υπονομεύσουν ακόμη και στους επόμενους μήνες, μέχρι τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου που έχασαν γιά πάντα το παιχνίδι, καθώς δεν τούς έπαιρνε άλλο. Είχε ατυχήσει, άλλωστε, και η προσφορά Σαββίδη, κυριολεκτικώς την τελευταία στιγμή, να εξαγοράσει μαζύ τις εφημερίδες του ΔΟΛ, το “ΕΘΝΟΣ” και το “ΜΕGA” αντί ποσού κάτω των 10 εκατ. ευρώ, την οποία απέρριψαν οι Τράπεζες

Ήταν μία εξέλιξη που δεν χαροποίησε διόλου τους τότε κυβερνώντες, οι οποίοι έχασαν πολλές ώρες ύπνου, περιμένοντας ένα ναυάγιο που δεν τούς βγήκε…Λέγεται δε γιά εγνωσμένο οργίλο της “αυλής” του Τσίπρα, που φορεί γιά παραλλαγή λευκά αποκλειστικώς πουκάμισα και κυκλοφορεί μόνον με γραβάτα, ότι με το άκουσμα της σχετικής είδησης κατέστρεψε πανάκριβο κινητό του τηλέφωνο android από το θυμό του.

Αυτήν την ήττα φαίνεται ότι αδυνατεί και σήμερα να αναγνωρίσει ο πρώην Πρωθυπουργός, αντιμετωπίζοντας όσα έλαβαν έκτοτε συνέχεια και μέχρι σήμερα-όπως μαρτυρεί το προηγουμένως μνημονευθέν άρθρο του- σαν το θυμωμένο παιδάκι που έχασε το δωράκι που τού είχαν τάξει…Ενδεχομένως, δε και να μην το συγχωρεί και στους δημοσιογράφους των δύο ιστορικών φύλλων, που υπερασπίσθηκαν σαν μία γροθιά «ΤΑ ΝΕΑ» και «ΤΟ ΒΗΜΑ», ώστε να μην έχουν τα φύλλα τους την τύχη του «ΕΘΝΟΥΣ».

Αν θα τού περάσει αυτό,το ξέρει μόνον ο ίδιος ο Τσίπρας…Αυτό, όμως, που δεν θα περάσει απαρατήρητο είναι η επιλεκτική του μνήμη και η διαστροφική του εικόνα γιά τα πράγματα που συνθέτουν την καταγεγραμμένη ιστορική μνήμη, που δεν παραγράφεται, όπως έκρινε ότι θα μπορούσε να κάνει με το άρθρο του αυτό.

Τί να κάνουμε…Όποιος δεν προσέχει αυτά παθαίνει και θα παθαίνει. Βεβαίως διερωτάται κανείς, πώς θα ετοποθετείτο σχετικώς η νέα εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, συντρόφισσα Τσαπανίδου, διατελέσασα δημοσιογράφος μέχρι προ ελαχίστων ημερών, γιά πράγματα που βεβαίως θα γνωρίζει ασφαλώς και δη ως εξόχως προβεβλημένη.

Θεωρώ, τέλος, ότι σε σχέση με το άρθρο του πρώην Προέδρου της ΒτΕ, συντρόφου Ν. Βούτση, που ακολουθεί στον προαναφερθέντα επετειακό αυτό τόμο, ο Τσίπρας βρίσκεται σε προφανή αναντιστοιχία ελλείμματος δεοντολογίας, μόνος σε αυτήν τη διάσταση αριστερού ακτιβισμού, με τον Βούτση να γράφει περισσότερο θεσμικά και μάλλον με σαφή περίσκεψη και βεβαίως προσοχή, τελικώς από προσεκτικώς θετική σκοπιά. Εξ ου και γράφει: «”ΤΟ ΒΗΜΑ” έχει τη δικιά συνεισφορά καθώς δεν ακολουθεί της ένοχης αποσιώπησης, των συμψηφισμών και της φανατικής προσκόλλησης στο αδιανόητο κυβερνητικό αφήγημα».

Εάν υπάρχει ένα κέρδος από το κείμενο Τσίπρα, αυτό είναι η φωτογραφία του είδους της «ενημέρωσης» στην οποία θητεύει ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσω ενός συστήματος προπαγάνδας που μεταχειρίζεται την πραγματικότητα και τελικώς την κοινωνία και τους πολίτες, ως ένα πολτό που θα μπορούσε να πλάθεται στη βάση των ορέξεών και ονειρώξεών τους. Στον αντίποδα αυτής της «ενημέρωσης» βρίσκεται η ακηδεμόνευτη ενημέρωση, που δεν αντέχουν στο κομματικό ιερατείο της Κουμουνδούρου….

Για να μην αδικούμε τέλος την πληρότητα αυτού του καταλόγου πεπραγμένων του ΣΥΡΙΖΑ, με κοινό παρονομαστή την επιβολή κομματικού ελέγχου εις τα ΜΜΕ, μπορούμε, ακόμη, εντελώς ενδεικτικώς να παραθέσουμε, επί παραδείγματι:

–Την απροσχημάτιστη και εξόχως πιεστική, μέχρις βαθμού ασφυκτικού, αλλά και τελικώς αναποτελεσματική, μεθόδευση προς την πλευρά του ΚΚΕ, γιά την εκχώρηση της ραδιοφωνικής συχνότητος του Σταθμού του Περισσού εις το κομματικό δελτίο της “ΑΥΓΗΣ”, περίπου ως υποχρέωσή τους, κάτι γιά το οποίο αντέστησαν σθεναρώς. Ακόμη και η επίκληση ότι η συχνότητα αποτελούσε κληρονομιά εξ ημισείας του ενιαίου ΣΥΝ το καλοκαίρι του “βρώμικου ΄89” μάλλον τούς πείσμωσε περισσότερο εις το ΚΚΕ, παρά τούς έκανε να λειάνουν την στάση τους….

–Την εξ ίσου αναποτελεσματική προσπάθεια, μέσω του εκ Ρωσίας επιχειρηματία Ιβάν Σαββίδη, να τον φέρουν “στα νερά τους” και να τον ρυμουλκήσουν στις επιδιώξεις τους, μέσω των αντίστοιχων δικών του σχημάτων στο χώρο των ΜΜΕ (Τ/Ο Σταθμός «Open» κ.ο.κ.) Σε τούτο φέρεται να έχει συμβάλει αρνητικώς και το κλίμα καχυποψίας που έχει δημιουργηθεί και στην Ελλάδα, μετά τη Ρωσσική εισβολή στην Ουκρανία, για επιχειρηματικές δραστηριότητες, που θα μπορούσε να σχετίζονται με την ολιγαρχία των ισχυρών του χρήματος περί τον Πούτιν.

Συμπληρωματικώς, τέλος, με τα προηγούμενα ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί το φύλλο της «Εφ.Συν», η οποία, καίτοι προήλθε, από τα σπλάχνα της ένδοξης και απρόβλεπτης «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ», την οποία υπέσκαπταν και οδήγησαν στην αναστολή λειτουργίας τινές εκ των συντακτών της (συν-ιοί κ.ο.κ), εκμεταλλευόμενοι τα ασφυκτικά οικονομικά προβλήματα του φύλλου, εν τούτοις έστησαν ένα φύλλο-θεραπαινίδα εν πολλοίς της γραμμής του κομματικού ιερατείου του Κουμουνδούρου, στην οποία πλειοδοτούν ενίοτε εξ Αριστερών.

Κρίμα, όμως, γιά το συγκεκριμένο φύλλο, από όπου πέρασαν ως διευθυντές προσωπικότητες του δημόσιου βίου (π.χ. οι αείμνηστοι Λεωνίδας Κύρκος, Γρηγόρης Γιάνναρος, Αντώνης Μπριλλάκης, Λευτέρης Βουτσάς, Σοφιανός Χρυσοστομίδης, Θανάσης Τσουπαρόπουλος) και “πέρασαν” πολλοί δημοσιογράφοι που συνεχίζουν να διαπρέπουν μέχρι και σήμερα σε όλο το φάσμα του Τύπου. Προσωπικώς τυγχάνω  απολυθείς από την “ΑΥΓΗ”, γιά λόγους…ιδεολογικής καθαρότητας, μετά από περισσότερα από 28 χρόνια αδιάλειπτης και αποκλειστικής απασχόλησης.

Μπροστά, λοιπόν, σε μία τέτοια γεωγραφία των πραγμάτων για το Κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι πρόδηλο ότι, συνεπεία της μεγάλης τους υστέρηση σε ημέτερα ΜΜΕ όπου θα μπορούσε-λιγότερο ή περισσότερο-να περάσουν την «γραμμή» τους, θα πρέπει να αναμένεται και μία μειωμένη αυτοπεποίθηση για την πορεία των εκλογικών τους πραγμάτων.

Και μπροστά σε μία τέτοια εκδοχή των πραγμάτων, οι του ΣΥΡΙΖΑ θα βγαίνουν να λένε ότι φταίνε οι χειραγωγούμενες σφυγμομετρήσεις και οι δημοσιογράφοι που «δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, ενεργούμενα της ΝΔ» κ.ο.κ. Εύκολα άλλοθι δηλαδή, για να αποκρυβεί ο κακός τους εαυτός, ευθυνόμενος για την εχθροπάθειά τους έναντι του Τύπου, που αρνείται να τούς προσκυνήσει…

Στη ζωή όλα πληρώνονται και αυτό είναι ένα από τα επίχειρα που θα κληθεί να καταλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ, από την κορυφή του Προέδρου Αλέξη Τσίπρα, πορευόμενος με εχθροπάθεια έναντι αυτών με τους οποίους καλείται να συνεργασθεί με εντιμότητα και καλή πίστη για την επικοινωνία του πολιτικού του μηνύματος, εν όψει των εκλογών που όλα δείχνουν ότι είναι κοντά.

Ό,τι έχουν σπείρει, αυτό και θα θερίσουν. Αλλιώς δεν γίνεται, είναι απλό, όσο και επιβεβλημένο. Ο κακός τους εαυτός δεν παραγράφεται, ούτε διασκεδάζεται, άλλωστε είναι τόσο πρόσφατο το πασίγνωστο «Πρόεδρε, έλα με φόρα» εκ στόματος της συντρόφισσας Πόπης Τσαπανίδου, από το Περιστέρι, εάν δεν απατώμαι, προς τον Πρόεδρό «της» Αλέξη Τσίπρα…

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους. /Πηγή:  sermichiotis.blogspot.com