Η ομηρία του Αεροδρομίου Λάρνακας

Του Μάριου Ευρυβιάδη*

Το αεροδρόμιο της Λάρνακας, το επίσημο αεροδρόμιο του κυπριακού κράτους,  βρίσκεται υπό την ομηρία …του κυπριακού κράτους! Εδώ και πάνω από ένα χρόνο και με δικαιολογία τότε τα γνωστά γεγονότα στη Γάζα, κάποιος αρμόδιος,  η Αστυνομία;  η ΚΥΠ; μαζί ή ξεχωριστά, και με την έγκριση του αρμόδιου Υπουργού σίγουρα- δεν γνωρίζω αν πήγαν μέχρι και το  Προεδρικό – αποφάσισαν πως όλα όσα τρομοκρατικά και μη συνέβαιναν στη Γάζα, δημιουργούσαν “ξεκάθαρη και άμεση απειλή” (“clear and present danger” όπως λεν στην Ουάσινγκτον)  για την ασφάλεια του αεροδρόμιου Λάρνακας. Και αποφάσισαν πως το πιο άμεσο, σίγουρο  καθώς και  το πιο αποτελεσματικό όπλο διαχείρισης του κινδύνου ήταν ένα και μοναδικό: να απαγορεύσουν την είσοδο ιδιωτικών αυτοκινήτων για την παραλαβή των ταξιδιωτών από το ισόγειο, εκεί δηλαδή  που οι αρχιτέκτονες τοποθέτησαν την έξοδο των Αφίξεων του αεροδρομίου. Από τότε απαγορεύεται η παραλαβή όσων έρχονται στην Κύπρο και να αναχωρούν, ως είθιστε, από το ισόγειο των  Αφίξεων.  Έτσι οι ταξιδιώτες  είτε έρχoνται ή φεύγουν θα πρέπει να το πράττουν από τις Αναχωρήσεις.

Το προφανές είναι πως οι όποιοι αρμόδιοι κατέληξαν στο συμπέρασμα, ή είχαν  εξ Εσπερίας είτε από το Ισραήλ προνομιακή πληροφόρηση, πως στις Αφίξεις  και μόνο βρίσκεται η αχίλλειος πτέρνα για  την ασφάλεια  του  αεροδρομίου.  “Θεράπευσαν” έτσι τον εικαζόμενο κίνδυνο με το κλείσιμο της πρόσβασης στον ισόγειο χώρο των Αφίξεων για τα ιδιωτικά αυτοκίνητα.

Η απόφαση τους αυτή δεν είναι πλέον “έκτακτη”. Έχει  αυθαίρετα μονιμοποιηθεί και δεν πρόκειται να αλλάξει.

Ωστόσο η έξοδος από τις Αφίξεις δεν επηρεάζει όλους. Μόνο  τους πληβείους.  Εξαιρούνται  μέλη  της εξουσιαστικής ελίτ. Αυτοί, ως ταξιδιώτες εξέρχονται κανονικά από τις Αφίξεις. Αυτό παρεμπιπτόντως το έπρατταν ανέκαθεν, ενώ με τους σιωφέριδές  να τους περιμένουν με τις παράτυπα σταθμευμένες λιμουζίνες, εκεί που πάντοτε υπήρχε  απαγορευτικό στάθμευσης για τους πολλούς (τους “hoi polloi”). Είναι επίσης προφανές-  δεν εξηγείται αλλιώς- πως και εδώ η Αστυνομία και η  ΚΥΠ είχαν  προνομιακή πληροφόρηση. Πως δηλαδή οι τρομοκράτες δεν έχουν σχέδια να χτυπήσουν  την ελίτ αλλά ούτε τοὺς ταξιτζήδες και τους πελάτες τους, στον ισόγειο χώρο των  Αφίξεων.

Έτσι λοιπόν αύξησαν την ασφάλεια στο ανώγειο των Αναχωρήσεων, ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται. Γράφω έτσι φαίνεται διότι τα πράγματα μάλλον δεν έχουν έτσι. Σε πρόσφατη άφιξη μου είδα ένοπλους στις Αφίξεις και στις Αναχωρήσεις. Περιμένοντας πλέον στο ανώγειο των Αναχωρήσεων (και όχι στις Αφίξεις) για να πάω στον προορισμό μου- και όπου δεν υπάρχουν διευκολύνσεις για αυτούς που φθάνουν φορτωμένοι  και περιμένουν, διότι το αεροδρόμιο χτίσθηκε με σκεπτικό όχι  την ταλαιπωρία –  ρώτησα ένα οδηγό (που δεν ήταν ταξιτζής) αν μπορούσε να μου εξηγήσει τι συμβαίνει και αν ισχύουν τα περί τρομοκρατικής απειλής.

Είναι “παραμύθια και πράσινα άλογα” αυτά που λέγονται περί τρομοκρατίας, μου απάντησε. Κάποιοι βολεύονται αλλά εμάς μας λεν πως με τον τρόπο αυτό κάνουν …”οικονομία”. Έδιωξαν την Αστυνομία και έφεραν τον Στρατό, για …”οικονομία”. Μας ταλαιπωρούν όλους, συνέχισε ο οδηγός:  ο κόσμος σταθμεύει παράτυπα σε ουρά έξω στον αυτοκινητόδρομο αναμένοντας τηλεφώνημα για να  παραλαβή τους δικούς του από τις … Αναχωρήσεις. Αλλά τον  διώχνουν και από τον αυτοκινητόδρομο διότι εκεί απαγορεύεται η στάθμευση. Άλλοι “φακκούν γυρούς” σε αναμονή τηλεφωνήματος για να παραλάβουν από τις Αναχωρήσεις. Η “επίσημη” δικαιολογία που κυκλοφορεί, κατά τον οδηγό, ήταν πως  το κράτος θέλει να εξοικονομήσει  χρήματα, περιορίζοντας τη  φρούρηση στο ανώγειο των Αναχωρήσεων. Υπέδειξα στον οδηγό πως είδα ενόπλους και στις Αφίξεις. Αυτοί που είδες βρίσκονται σε διάλειμμα, μου απάντησε. Μόνο οι πάνω είναι σε καθήκον. Τέλος τον ρώτησα, πρώτου φύγει βιαστικά, γιατί συνεχίζεται η απαράδεκτη και αυθαίρετη αυτή κατάσταση και κανείς δεν διαμαρτύρεται. Με κοίταξε, χαμογέλασε ευγενικά και έφυγε χωρίς να  μου απαντήσει.

Όταν  άρχισε η “έκτακτη κατάσταση” πριν 16 μήνες υπήρξαν έντονες αντιδράσεις και διαμαρτυρίες από τον κόσμο και τα ΜΜΕ. Διότι ήταν και παραμένει πράγματι πρωτοφανές, πρωτόγνωρο και παγκόσμια πρωτοτυπία αυτό που συμβαίνει στο διεθνές αεροδρόμιο Λάρνακας. Στον “Φιλελεύθερο” ειδικά,  θυμάμαι και έντονο κείμενο διαμαρτυρίας ακόμη και από τον Ανώτατο Εκτελεστικό του Οργανισμού, την κα. Μυρτώ Μαρκίδου. Προφανώς και η κα. Μαρκίδου  ένιωσε την ανάγκη να διαμαρτυρηθεί δημόσια  εκφράζοντας την δική της αγανάκτηση  αλλά και του κόσμου για τη συγκεκριμένη αλλοπρόσαλλη κατάσταση.

Όμως η επίκληση “τρομοκρατίας” όλα τα σιωπά . Δείτε πώς διαχειρίζεται ο Ερντογάν τη χώρα του. Πάγια εντολή του, όταν κάτι που απασχολεί φαντάζει “αθεράπευτο”, είναι να τον ενημερώνουν πάραυτα . Και η συνταγή του- το δήλωσε δημόσια- είναι μία και αποτελεσματικότατη. Οτιδήποτε και να είναι, ο Μεγάλος (Μπουγιούκ) Ηγέτης,  το χαρακτηρίζει … “τρομοκρατία”. Και όσους εμπλέκονται τους χαρακτηρίζει “τρομοκράτες”.

Προσωπικά δεν γνωρίζω ποιο μπορεί να είναι το “εικαζόμενο”  πρόβλημα στο αεροδρόμιο και γιατί ο κόσμος θα πρέπει να ταλαιπωρείται αέναα. Σκοπιμότητα υπάρχει σίγουρα. Αλλά δεν αφορά σε “απειλή τρομοκρατίας” διότι το μοναδικό μέτρο της απαγόρευσης ιδιωτικών αυτοκινήτων στις αφίξεις είναι επιεικώς γελοίο. Εξίσου γελοίο είναι και το  επιχείρημα περί οικονομικού εξορθολογισμού. Όποιο όμως και να είναι, η  “αλα Ερντογάν” δικαιολόγηση  για το κλείσιμο των Αφίξεων πάντως βρέθηκε.   Εξυπηρετεί τους κρατούντες και την εξουσιαστική ελίτ. Ταλαιπωρεί όλους τους άλλους, ντόπιους και ξένους.

Υ.Γ Έγραψα αυτό το κείμενο από αγανάκτηση και μόνο για τη καθημερινή φαρσοκωμωδία στο επίσημο κρατικό αεροδρόμιο. Δεν αναμένω αντίδραση από κανένα. Πάντως στο αεροδρόμιο Αθηνών, αναχωρήσεις και αφίξεις που προβλημάτιζαν για χρόνια γίνονται πλέον άψογα, χωρίς συνωστισμούς και παρατράγουδα με 5 λεπτά ηλεκτρονικά ελεγχόμενης  ελεύθερης παραμονής αυτοκινήτων στους χώρους Αναχωρήσεων και Αφίξεων.

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους