Η Κίνα προειδοποιεί τη Ρωσία κατά της πυρηνικής κλιμάκωσης, ενώ αποκρύπτει τα στρατηγικά της συμφέροντα
Του Όλεγκ Μαρουχόφσκι (Oleg Marukhovskyi)*
Στις 4 Νοεμβρίου, ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς συναντήθηκε με τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ στο Πεκίνο. Μετά τη συνάντηση, τα διεθνή μέσα ενημέρωσης δημοσίευσαν τα λόγια του Κινέζου ηγέτη σχετικά με το απαράδεκτο της χρήσης πυρηνικών όπλων, ιδίως στον πόλεμο στην Ουκρανία. “Η παγκόσμια κοινότητα πρέπει να αντιταχθεί από κοινού στην απειλή της χρήσης πυρηνικών όπλων και να λάβει θέση ότι είναι αδύνατο… να διεξάγονται πυρηνικοί πόλεμοι”, δήλωσε ο Σι Τζινπίνγκ.
Σύμφωνα με τον Γερμανό καγκελάριο, αυτή και μόνο η δήλωση του Σι Τζινπίνγκ δικαιολογεί τη συνάντησή του με τον Κινέζο ηγέτη. “Από τη στιγμή που η κινεζική κυβέρνηση, ο πρόεδρος Σι και εγώ έχουμε δηλώσει από κοινού ότι τα πυρηνικά όπλα δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν σε αυτόν τον πόλεμο, αυτό από μόνο του έχει ήδη καταστήσει το όλο ταξίδι επιτυχημένο”, δήλωσε ο Σολτς σε συνεδρίαση του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας.
Τι συνέβη στο Πεκίνο και ποιες αλλαγές μπορεί να συμβούν στην πολιτική σκηνή – διαβάστε στο δημοσίευμα της OBOZREVATEL.
Ο Σολτς θέλει να αντικαταστήσει τη Ρωσία με την Κίνα – Οι διεφθαρμένοι Γερμανοί αξιωματούχοι αναζητούν νέο αφεντικό
Ωστόσο, πιο ανησυχητικά είναι τα λόγια του Κινέζου Προέδρου για την ανεξαρτητοποίηση της Ευρώπης από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Σι Τζινπίνγκ εξέφρασε την ελπίδα ότι η Ευρώπη θα είναι σταθερή και ευημερούσα και ότι οι ευρωπαϊκές χώρες θα διατηρήσουν το αναπτυξιακό διάνυσμα με την Κίνα, το οποίο έχει πλέον χαραχθεί. “Δεν μπορείς να εξαρτάσαι και να ελέγχεσαι από ένα τρίτο μέρος”, αναφέρουν τα μέσα ενημέρωσης ότι είπε ο Κινέζος ηγέτης.
Μια τέτοια ρητορική της Κίνας σημαίνει μόνο ένα πράγμα – μετά τον σφετερισμό της εξουσίας για την τρίτη, και στην πραγματικότητα ισόβια θητεία, ο Σι Τζινπίνγκ έχει αποφασίσει σχετικά με τον άξονα της μελλοντικής διεθνούς πολιτικής της Κίνας. Αυτό το διάνυσμα, δυστυχώς, θα είναι αντιαμερικανική πολιτική και η αρχή ενός νέου Ψυχρού Πολέμου, τώρα με την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Επίσης, η επίσκεψη του Σολτς στην Κίνα είναι αρκετά ενδεικτική – η ισχύς της γερμανικής οικονομίας για δεκαετίες τροφοδοτήθηκε από τους στενούς δεσμούς με τη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένης της διαφθοράς. Δεδομένης της απώλειας ενός τέτοιου “χορηγού”, είναι πιθανό ο Γερμανός καγκελάριος να είναι από τους πρώτους που ” ξεπουλήθηκαν” στην Κίνα, η οποία επιδιώκει να καλύψει το κενό στην ευρωπαϊκή οικονομία, το οποίο διαμορφώνεται με την εκδίωξη της Ρωσίας από εκεί.
Η αποτυχία του ” blitzkrieg ” στην Ουκρανία διέλυσε τα σχέδια της Κίνας να αντιμετωπίσει την Αμερική
Όλα αυτά ταιριάζουν απόλυτα με τη μάλλον παλιά, αλλά ακόμη επίκαιρη γεωπολιτική θεωρία των αρχών του 20ού αιώνα του Χάλφορντ Μακίντερ, σύμφωνα με την οποία η κυριαρχία στην Ευρώπη ως την πιο σημαντική και ανεπτυγμένη περιοχή θα δώσει την κυριαρχία στον κόσμο. Και αν παλαιότερα ο αγώνας για επιρροή στην Ευρώπη διεξαγόταν από τη βρετανική και τη ρωσική αυτοκρατορία, στη συνέχεια από την ΕΣΣΔ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, τώρα η Κίνα παίρνει όλο και περισσότερο τη θέση της Ρωσίας σε αυτόν τον αγώνα. Όλος ο κόσμος έχει ήδη καταλάβει ότι η Ρωσική Ομοσπονδία θα χάσει την πρώτη μάχη στην “πύλη”, που είναι η Ουκρανία, στο φρούριο που ονομάζεται “Ευρώπη”, και κατά συνέπεια, ο ρωσικός στρατός δεν είναι σε θέση να αντέξει μια άμεση συμβατική αντιπαράθεση με το ΝΑΤΟ, βασιζόμενος μόνο στις δικές του πυρηνικές δυνάμεις.
Ως εκ τούτου, αξίζει να σημειωθεί ότι χάρη στον ηρωισμό του ουκρανικού λαού και των Ενόπλων Δυνάμεων, η κοινή ιδέα του Πούτιν και του Σι Τζινπίνγκ για έναν ” blitzkrieg ” στην Ουκρανία, μετά τον οποίο το ΝΑΤΟ αναμενόταν να υποχωρήσει στα σύνορα του 1997 και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έχαναν την επιρροή τους στην Ευρώπη, απέτυχε πλήρως. Η επιτυχία του πολέμου στην Ουκρανία θα έπρεπε να έχει λύσει τα χέρια του Πεκίνου για μια στρατιωτική εισβολή στην Ταϊβάν, αλλά υπό τις σημερινές συνθήκες η ιδέα αυτή γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη, αν και αρκετά πιθανή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Κίνα θα συνεχίσει την αγαπημένη της πολιτική της οικονομικής επιρροής μαζί με την παγκόσμια αντιαμερικανική ρητορική, προσπαθώντας να γίνει ο ηγέτης όλων εκείνων που δεν συμπαθούν τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δυστυχώς, όλο και περισσότερες χώρες πέφτουν κάτω από τη σημαία αυτής της ιδέας, από τη Λατινική Αμερική και την Αφρική μέχρι ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες. Ως εκ τούτου, γινόμαστε μάρτυρες της γέννησης μιας ακόμη μεγαλύτερης απειλής για τον ελεύθερο δημοκρατικό κόσμο, η ατμομηχανή της οποίας είναι η επιθετική Ρωσία και ο ιδεολόγος – η πραγματίστρια Κίνα.
Η Κίνα και η Ινδία είναι κατά του πυρηνικού πολέμου, αλλά δεν θέλουν να σταματήσουν τη Ρωσία
Ως εκ τούτου, υπάρχουν υποψίες ότι η αντιπυρηνική ρητορική του Σι Τζινπίνγκ πιθανότατα αναφέρεται στο απαράδεκτο ενός πυρηνικού πολέμου μεταξύ της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ, ο οποίος, φυσικά, αποτελεί κίνδυνο για όλη την ανθρωπότητα. Ωστόσο, η ίδια η Κίνα, ως μεγάλη πυρηνική δύναμη, δεν θα αρνιόταν να δει την αντίδραση των Ηνωμένων Πολιτειών και του κόσμου σε περίπτωση χρήσης τακτικής πυρηνικής βόμβας για τον εκφοβισμό της Ουκρανίας. Εξάλλου, είναι απολύτως σαφές ότι ένας τέτοιος πυρηνικός εκβιασμός βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα σχεδιάζεται από το Πεκίνο σε σχέση με την Ταϊβάν, οπότε τα αποτελέσματα της πυρηνικής κλιμάκωσης από τη Ρωσία και η απάντηση της Δύσης παραμένουν πολύ σημαντικά για την Κίνα στο πλαίσιο της λήψης στρατηγικών αποφάσεων στο μέλλον. Ως εκ τούτου, η άποψη πολλών ουκρανών αναλυτών ότι η Κίνα και η Ινδία δεν θα επιτρέψουν στη Ρωσία να περάσει τη γραμμή είναι αφελής, για να το θέσουμε ήπια, διότι σίγουρα θα καταδικάσουν ένα τέτοιο βήμα της Ρωσίας, αλλά δεν τους πειράζει να εξετάσουν τα αποτελέσματα για να κατανοήσουν τις δικές τους πυρηνικές δυνατότητες.
Η Ουκρανία θα πρέπει να προετοιμάσει μια στρατηγική απάντηση σε κάθε απόπειρα κλιμάκωσης
Ωστόσο, όλα τα παραπάνω δεν αλλάζουν στρατηγικά τίποτα για την Ουκρανία, αλλά απλώς προσθέτουν νέες προκλήσεις. Μία από αυτές τις προκλήσεις είναι η ταχεία απόκτηση από την Ουκρανία με οποιονδήποτε τρόπο (παραλαβή από εταίρους, αγορά ή ίδια παραγωγή) όπλων κρούσης ικανών να πλήξουν σε μεγάλη απόσταση. Αυτά θα πρέπει να είναι όπλα του λεγόμενου “μακρού βραχίονα”, δηλαδή τακτικοί και βαλλιστικοί πύραυλοι επαρκούς εμβέλειας, πύραυλοι αέρος-εδάφους, UAV κρούσης μακράς εμβέλειας και μη επανδρωμένα θαλάσσια μέσα. Αυτό είναι που θα πρέπει να γίνει ένα όπλο “μη πυρηνικής” αποτροπής, το οποίο θα πρέπει να εγγυάται στον επιτιθέμενο ένα μαζικό και καταστροφικό πλήγμα στη στρατιωτική και βιομηχανική υποδομή σε περίπτωση πυρηνικής ή κρίσιμης απειλής για το ουκρανικό κράτος. Η διαθεσιμότητα τέτοιων μέσων θα πρέπει να αποτρέψει όχι μόνο τη Ρωσική Ομοσπονδία, αλλά και τη γειτονική Λευκορωσία ή τη μη αναγνωρισμένη Υπερδνειστερία από το να χρησιμοποιούν το έδαφός τους σε εχθρικές ενέργειες εναντίον του κράτους μας.
______________
*Όλεγκ Μαρουχόφσκι (Oleg Marukhovskyi) είναι καθηγητής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Taras Shevchenko του Κιέβου./ Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους
Πηγή: news.obozrevatel.com/…/kitaj-zasterigae-rosiyu
