Η Ελλάδα αποχαιρετά σήμερα τον Μ. Γλέζο

Σπουδαίος υπερασπιστής της ελευθερίας ο Μανώλης Γλέζος, αναφέρει ο Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης

Νοερά ο ελληνικός λαός , ο απανταχού Ελληνισμός, αλλά και όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι ανά τον κόσμο αποχαιρετούν σήμερα τον κορυφαίο Έλληνα και σύμβολο της αντίστασης κατά της ναζιστικής Γερμανίας του Χίτλερ, Νανώλη Γλέζο. Λόγω των περιορισμών για τον κορονοϊό ο μεγάλος άνδρας θα κηδευτεί σε στενό οικογενειακό κύκλο.

Ο Έλληνας  πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, ζήτησε  να κυματίζει σήμερα μεσίστια η ελληνική σημαία στο βράχο της Ακρόπολης .
Πρόκειται για φόρο τιμής στη μνήμη του «μεγάλου Έλληνα» – όπως τον ανέφερε σε ανάρτησή του ο πρωθυπουργός – που έφυγε από τη ζωή τη Δευτέρα.

Στον θάνατο του Μανώλη Γλέζου αναφέρεται με ανάρτησή του στο twitter o Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης.
«Ο Μανώλης Γλέζος, αναδείχθηκε με τη δράση του το σύμβολο της αντίστασης του Ελληνικού λαού κατά του ναζισμού. Σπουδαίος υπερασπιστής της ελευθερίας, υπέρμαχος της δημοκρατίας χάραξε με την εμβληματική του πορεία τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδος. Αιωνία θα είναι η μνήμη του», αναφέρει.

Η “Καθημερινή” Αθηνών, με τίτλο :Με τα λόγια του Μανώλη Γλέζου”, έγραψε:

«Εμείς εκεί στ’ Απειράθου είμαστε όλοι επαναστάτες. Ξέρουμε να λέμε μόνο “όχι”. Να αντιστεκόμαστε σε οτιδήποτε προσπαθεί να μας υποτάξει», ακούμε τον Μανώλη Γλέζο να λέει γελώντας σε κάποιο σημείο του ντοκιμαντέρ «Ο τελευταίος παρτιζάνος» του Ανδρέα Χατζηπατέρα. Ο αριστερός αγωνιστής από την Απείρανθο της Νάξου, βέβαια, διέθετε όλο τον σχετικό πρότερο βίο για να υποστηρίξει τη δήλωση. Οι περισσότεροι έχουν συνδέσει το όνομά του με το κατέβασμα της ναζιστικής σημαίας από την Ακρόπολη, σε αυτή που θεωρείται η πρώτη αντιστασιακή πράξη. Ο ίδιος ωστόσο είχε άλλη άποψη: «Το μεσημέρι της 2ας Μαΐου 1941, ο 17χρονος μαθητής της Ε΄ Γυμνασίου του Βαρβακείου από τη Βυτίνα, Μαθιός Πόταγας, πετάχτηκε άοπλος στη μέση του δρόμου, ύψωσε το χέρι και φώναξε στη φάλαγγα των αρμάτων μάχης των ναζί που έφτασαν στη γέφυρα Κουτρουμπή, στον δημόσιο δρόμο, που περνούσε έξω από τη Βυτίνα: “Σταθείτε. Δεν θα μας σκλαβώσετε. Είμαι εδώ μόνος. Αλλά η Ελλάδα ολόκληρη ακολουθεί”», γράφει αναφερόμενος στον πρώτο αντιστασιακό, στο δίτομο έργο του «Εθνική Αντίσταση, 1940-1945».
Όσο για τη σημαία, με τα δικά του λόγια: «Η πιο έντονη ανάμνηση της ζωής μου είναι η μάνα μου. Με ρωτάνε διαρκώς για τη σημαία. Εγώ όμως, ακόμα κι από την ιστορία της σημαίας, θυμάμαι τη μάνα μου. Όταν γυρίζαμε εκείνη την ημέρα στα σπίτια μας, η ώρα ήταν περασμένη, μετά τα μεσάνυχτα. Πάω στο σπίτι και βλέπω τη μάνα μου ένα κουβάρι στα σκαλοπάτια απ’ έξω. Με περίμενε. Την πλησιάζω και της λέω, “Μάνα!”. Σηκώνεται απότομα, με πιάνει από τον λαιμό, με πάει στην κουζίνα για να μην ακούσουν οι άλλοι και ξυπνήσουν και μου λέει, “Πού ήσουν;”. Τότε εγώ ανοίγω το σακάκι και της δείχνω το κομμάτι της σβάστικας που είχαμε κόψει. Με αγκαλιάζει, με φιλάει και μου λέει, “Πήγαινε κοιμήσου”».

Τον όρο «αριστερός» τον έχει αποδώσει σε συνέντευξή του ως εξής: «Το “Αριστερά” είναι ένα μορφολογικό σχήμα. Βαφτίστηκε έτσι επειδή στη γαλλική Βουλή στεκόντουσαν στ’ αριστερά αυτοί που είχανε ριζοσπαστικές ιδέες. Ποιος είναι στην ουσία ο αριστερός; Αυτός που δεν περπατάει την πεπατημένη, αλλά σκάβει έναν καινούργιο δρόμο». Πάντα, ωστόσο, σεβόταν τους πολιτικούς του αντιπάλους. «Πιστός στο αξίωμα αυτό, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υπήρξε ο πρωτουργός να αποφευχθεί και να μην υπάρξει εμφύλιος πόλεμος στην Κρήτη, στη διάρκεια της κατοχής. Oποια αντίθεση και αν έχεις μαζί του, οφείλεις να του το αναγνωρίσεις. Γνωρίστηκα μαζί του το 1953 και υπήρξαν διαφορετικές οι απόψεις μας για το πολιτικό γίγνεσθαι. Η διαφορά, όμως, αυτή δεν υπήρξε να γίνουμε οχτροί», έγραψε σε σημείωμα προς την οικογένεια του σημερινού πρωθυπουργού, μετά τον θάνατο του πατέρα του.
Σύγχρονη δράση
Η σύγχρονη δράση του Μανώλη Γλέζου κινήθηκε κυρίως γύρω από τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις («αν συμφωνούμε όλοι ότι ο ναζισμός ηττήθηκε τελεσίδικα, οφείλουμε να το αποδεικνύουμε κάθε μέρα»), αλλά και τις δυναμικές τοποθετήσεις του ως ευρωβουλευτή: «Είναι σαφές πως η Ευρώπη και η Ευρωπαϊκή Ένωση την οποία βιώνουμε σήμερα δεν έχει καμιά σχέση με την Ευρώπη που οραματίστηκαν οι πατέρες της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Αντί για μια Ευρώπη των λαών και των πολιτών, μια Ευρώπη της αλληλεγγύης, της λαϊκής κυριαρχίας και της ειρήνης, έχουμε μια Ευρώπη του ΝΑΤΟ, έρμαιο των ΗΠΑ».
Για τον εαυτό του κράτησε τα λόγια άλλων: «Για τα δύο χειρότερα “ελαττώματά” μου, θα καταφύγω στην κρίση δύο συντρόφων, ενός Καλαματιανού κι ενός Απεραθίτη. Κατά τον Καλαματιανό, θεωρώ ότι όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί, μέχρις αποδείξεως του εναντίου. Κατά τον Απεραθίτη, είμαι αγύριστο κεφάλι. Τα αναγνωρίζω και τα δύο».

Στις 25 Μαΐου του 2014 εξελέγη ευρωβουλευτής με το ΣΥΡΙΖΑ – με βασική αποστολή να κάνει γνωστό στην Ευρώπη το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων στην Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ τον πλήγωσε όταν το 2015 αναγκάστηκε να υπογράψει το τρίτο Μνημόνιο- κι έκτοτε του ασκούσε κριτική, ενίοτε σκληρή. Ωστόσο, όπως είχε πει ο Νίκος Βούτσης, για τον Μανώλη Γλέζο, «ως πολιτικός της Αριστεράς είναι ένας πολιτικός που εκπέμπει την ανάγκη για ηγεμονία, για σύνθεση, για ενότητα, για συνύπαρξη, όχι για διχασμό».
Στην ομιλία του εκείνο το καλοκαίρι του 2017 ο ήδη 95χρονος Μανώλης Γλέζος έλεγε στους συντρόφους του: “θα σας κυνηγάει η ύπαρξή μου, για να κάνετε αυτό που πρέπει να κάνετε! Μη νομίζετε ότι θα γλιτώσετε από μένα ποτέ.“

*Η  οικογένεια του Μανώλη Γλέζου  παρακαλεί, αντί στεφάνου, να γίνει δωρεά στη Βιβλιοθήκη Νίκου Ν. Γλέζου στ’ Απεράθου (Τράπεζα Εurobank, Αρ. Λογαριασμού: 0026-0244-12-0201196948 IBAN GR6202602440000120201196948).

Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων για τον Μανόλη Γλέζο
Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ) «αποχαιρετά τον Μανόλη Γλέζο, που έφυγε χθες από τη ζωή, πλήρης ημερών και κυρίως έργων για την υπεράσπιση της ειρήνης, της δημοκρατίας, του πολιτισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης από τα εφηβικά του χρόνια έως τα βαθιά του γεράματα». Όπως υπενθυμίζει στην ανακοίνωσή του ο ΣΕΑ, το όνομα του Μανόλη Γλέζου, «σύμβολο της αντίστασης κατά του φασισμού και της χιτλερικής κατοχής, συνδέεται με την Ακρόπολη, όταν τη νύχτα της 30ης Μαϊου 1941, μαζί με τον Απόστολο Σάντα, κατέβασε τη σημαία του Γ΄ Ράιχ που βεβήλωνε τον ιερό βράχο».
«Μία ακόμη, εν πολλοίς άγνωστη πτυχή της πλούσιας σε δράση ζωής του αγωνιστή Μανόλη Γλέζου, υπήρξε η αγάπη και οι αγώνες του για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας. Εξόριστος στο Παρθένι της Λέρου περισυλλέγει και παραδίδει στην αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία Δωδεκανήσου, τα μοναδικά έως τώρα γνωστά επιφανειακά προϊστορικά ευρήματα από το ανατολικό ακρωτήρι στο Παρθένι, ενώ σε δικές του πρωτοβουλίες οφείλονται η ίδρυση του Λαογραφικού Μουσείου, στη μνήμη του Απεραθίτη αγωνιστή της Αντίστασης Γιάννη Κατεινά και η επαναλειτουργία του γεωλογικού μουσείου στη γενέτειρά του, την Απείρανθο της Νάξου», συνεχίζει η ανακοίνωση του ΣΕΑ.
«Ο Μανόλης Γλέζος είχε τοποθετηθεί με θέρμη και αγωνιστικότητα για την επιστροφή των αρπαγέντων αρχαιοτήτων στην Κατοχή στην κατάμεστη αίθουσα της Παλαιάς Βουλής, στις 19 Απριλίου 2018, στο πλαίσιο εκδήλωσης-ημερίδας με θέμα ‘Η αρπαγή των αρχαιοτήτων στην Κατοχή και ο αγώνας για την επιστροφή τους’, η οποία οργανώθηκε από το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών (ΕΣΔΟΓΕ) και τον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων, υπό την αιγίδα της Βουλής των Ελλήνων», συμπληρώνει μεταξύ άλλων ο ΣΕΑ. Δηλώνει δε, πως αποχαιρετά με συγκίνηση τον «πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης», ο οποίος με τη μορφή του και «το καθαρό, πάντοτε νεανικό βλέμμα, θα μας εμπνέει και θα μας συντροφεύει σε κάθε κινητοποίηση για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και την κοινωνική δικαιοσύνη».