Η Εκκλησία της παρακμής χορεύει τσάμικο

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου*

Στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, η Μητρόπολη Πατρών υποδέχθηκε  τα οστά του Μητροπολίτου Παλαιών Πατρών Γερμανού από την βιβλιοθήκη της Δημητσάνας, όπου φυλάσσονται.

Πρόκειται, φυσικά, για μια …ανώδυνη εκδήλωση, στην λογική της μεταφοράς των λειψάνων από δω κι από κει, την οποία από χρόνια έχουμε επισημάνει.

Προφανώς μη έχοντας να επιδείξει κάτι ουσιαστικό η Μητρόπολη Πατρών για να τιμήσει την επέτειο, έφερε τα οστά της εμβληματικής φυσιογνωμίας του Γερμανού, νομίζοντας ότι συμβάλλει στην «τόνωση του εθνικού φονήματος».

Όμως το όλο σκηνικό, όπως εξελίχθηκε, κατά την υποδοχή των οστών (Παρασκευή 11 Ιουνίου 2021), συνιστά «ημέρα θεολογικού πένθους σήμερα στην Πάτρα», όπως έγραψε στον τοίχο του στο facebook ο θεολόγος και φυσικός Παναγιώτης Μπούρδαλας. Θεωρεί πως πρόκειται για παραχάραξη κριτηρίων και εξηγεί:

«Η κυριαρχία της “ελληνοχριστιανικής” ερμηνείας της ελληνικής επανάστασης του 1821, η μετατροπή της σε ιδεολογία και εξ αυτής στην αίρεση του εθνοφυλετισμού – που έχει καταδικαστεί από Μεγάλη Σύνοδο- έφερε από χθες βράδυ την παραχάραξη των κριτηρίων για το ποια οστά προσκυνούνται στην ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία. Γι αυτό στην Ι. Μητρόπολη Πατρών η ευθύνη τεράστια!

Ως γνωστόν μόνο τα ιερά λείψανα, δηλαδή τα οστά οσίων ή μαρτύρων της πίστης, ήτοι των αναγνωρισμένων αγίων με τα ορθά κριτήρια της Εκκλησίας τιμούνται και προσκυνούνται, ως φορείς των θείων χαρισμάτων.

Από χθες βράδυ με ιδιοτελή και αιρετικά κριτήρια είχαμε:

“…τα οστά του Εθνεγέρτη Δεσπότη μεταφέρθηκαν από τη Δημητσάνα Αρκαδίας που είναι ο μόνιμος τόπος κοίμησης του ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης και θα βρίσκονται για προσκύνημα στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέα από σήμερα, Παρασκευή 11 Ιουνίου έως τις 14 Ιουνίου….”

Έως πότε θα είμαστε δέσμιοι αυτής της αιρετικής ιδεολογίας και αίρεσης;».

Ο Παναγιώτης Μπούρδαλας επεσήμανε, πολύ σωστά, το θεολογικό μέρος του ζητήματος.

Η όλη αντιμετώπιση του Γερμανού (λάρνακα οστών στο κέντρο για προσκύνημα, εικόνα δαφνοστόλιστη, η φωτογραφία του Γερμανού στον θρόνο και στο σύνθρονο) παραπέμπει ευθέως σε άγιο της Εκκλησίας και όχι απλώς σε μια εθνική μορφή.

Εγώ θα σταθώ στην αισθητική του πράγματος.

Πλήθος ιερέων πλαισιώνουν το στρατιωτικό αυτοκίνητο που μεταφέρει τα οστά του Π.Π. Γερμανού, το οποίο προσεγγίζει τον ναό του Πολιούχου Αγίου Ανδρέου. Σταματάει και αίφνης πετάγονται χορευτές κι …αρματωμένοι οι οποίοι χορεύουν το τσάμικο «Χαρά που το ‘χουν τα βουνά», των ιεραρχών και των ιερέων όντων σε «στάση προσοχής»!

Για την ιστορία να πούμε εδώ ότι το τραγούδι αυτό, που αναφέρεται στην ύψωση του λαβάρου της Επανάστασης από τον Γερμανό, είναι ένα δημοτικοφανές άσμα, πάνω στη μουσική του γνωστού παραδοσιακού “Να ‘ταν τα νιάτα δυο φορές”, αφού καταγράφηκε καθ’ υπαγόρευση του Αρχιμανδρίτη Δαμασκηνού Γεωργίου της Μονής Αγίας Λαύρας το 1938.

Από αυτή τη σκηνή, λοιπόν, στα προπύλαια του Αγίου Ανδρέου, έλειπε μόνο ο Γιώργης Παπαδόπουλος για να σύρει τον χορό. Νομίζω, πάντως, πως ούτε η χούντα των συνταγματαρχών θα την σκεφτόταν έτσι.

Αλλά εδώ εμπνευστής είναι ο …ευφάνταστος μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος Σκλήφας.

Αφού τελείωσε ο τσάμικος αμέσως άρχισε ο «Εθνικός ύμνος», ο οποίος εψάλη και στο τέλος της Δοξολογίας εντός του ιερού ναού. Δύο φορές για να τον εμπεδώσουμε! Δυστυχώς και ο Εθνικός ύμνος στην υπηρεσία του απόλυτου κιτς!

Όλη αυτή η αφόρητη φιέστα το μόνο που εξέπεμπε ήταν μια τεράστια κακογουστιά. Ένας βερμπαλισμός σε όλα τα επίπεδα, εντελώς α- νόητος. Και φυσικά άχρηστος. Όπως ακριβώς και ο βίος των εθνικοφρόνων («καί ἄχρηστον βίον προσηγάγομεν ὁμοῦ· διό καί κατεκρίθημεν», Άγ. Ανδρέας Κρήτης, Μ. Κανών).

Δυστυχώς, η Εκκλησία της παρακμής χορεύει τσάμικο.

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους