Η χειραψία με τον Ταγίπ και οι πιθανές συνέπειες

Του ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

“Ο κουτσός με το’ να πόδι δίνει μια και πάει στην Πόλη”. Ασφαλώς, άγνωστη στους περισσότερους μας η λαϊκή ρήση που συνήθιζε να επαναλαμβάνει η γιαγιά μου. Και τη θυμήθηκα τις μέρες αυτές, όταν πληροφορήθηκα ότι ο Αλέξης Τσίπρας πραγματοποιεί τελικά, σήμερα, την τέταρτη κατά σειρά επίσκεψη του στην Τουρκία, με την ιδιότητα του Πρωθυπουργού. Σκοπός της επίσκεψης, άλλη μια, άπελπις κατ΄εμένα και ειλικρινά εύχομαι να διαψευσθώ, συνάντηση με τον Τούρκο Προέδρο Ρετζέπ Ταγίπ, ο οποίος ανέθεσε χθες στον εκπρόσωπο του κ. Καλίν, αντί κόκκινου τάπητος, που πιθανόν να οραματίζονταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός, να θέσει υπόψη μας αλλά κυρίως υπόψη του συνομιλητή του, τις γνωστές τουρκικές αξιώσεις για τις ΑΟΖ, το Κυπριακό, την Ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο, τα νησιά, τις γκρίζες ζώνες και τους “Τούρκους” της Δυτικής Θράκης. Αλλά και το αυτονόητο από τουρκικής πλευράς και απίθανο από ελληνικής , να εκδοθούν άμεσα οι 8 Τούρκοι αξιωματικοί της αεροπορίας, οι οποίο κατέφυγαν στην Ελλάδα και κατά τον Ερντογάν, τη νύχτα του αποτυχημένου πραξικοπήματος του 2016, ήταν στην αποστολή τους η δολοφονία του. Μόνον ως σχετικό άλλωστε με την επίσκεψη στην Άγκυρα του Έλληνα Πρωθυπουργού, μπορεί να εκληφθεί και η επικήρυξη σήμερα, από το Υπουργείο Εξωτερικών, των ανδρών αυτών με 700.000 ευρώ τον κάθε έναν, αντί ροδοπέταλων που ονειρεύονταν ίσως για την υποδοχή του στην τουρκική πρωτεύουσα ο κ. Αλέξης Τσίπρας.
Από όλα τα παραπάνω αναντίρρητα προκύπτει ότι ο Ερντογάν που δε δίστασε κατά την τελευταία εδώ επίσκεψη του, παρότι ήταν σε δικό μας γήπεδο, να αμφισβητήσει και αυτήν τη Συνθήκη της Λωζάνης ενώπιον και αυτού του πράγματι ευγενούς ‘Ελληνα οικοδεσπότη, θα είναι στα ανάκτορα του πολύ πιο αδιάλλακτος και επιθετικός. Όπως επίσης προκαταβολικά έσπευσε προχθές να διευκρινίσει και ο μέχρι πρότινος Πρωθυπουργός της Τουρκίας, Πρόεδρος της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης σήμερα Μπιναλή Γιλντιρίμ διαχωρίσας τη φιλοξενία από την πολιτική. Άλλο είπε η φιλοξενία σε μια φιλόξενη χώρα όπως η Τουρκία και εντελώς άλλο οι πολιτικές, οι υφιστάμενες μεταξύ μας πολιτικές διαφορές.
Και γεννάται σήμερα δικαιολογημένα το ερώτημα τι οφέλη προσδοκά να έχει από τη σημερινή συνάντηση και υπ΄ αυτές τις συνθήκες, η Αθήνα. Ιδίως όταν εκπροσωπείται, κατ΄αρχήν από ένα άπειρο στα θέματα εξωτερικής πολιτικής ντουέτο όπως είναι αυτό του Τσίπρα – Κατρούγκαλου και το πιθανότερο να μην κυβερνούν τη χώρα οι σημερινοί εκπρόσωποι της ύστερα από ένα ή τρεις, πέντε, βία σε βία επτά το πολύ μήνες;
Ίσως ίσως ο κ. Τσίπρας επηρεασμένος από τις φήμες ότι ενδέχεται να τιμηθεί φέτος με το βραβείο Νόμπελ, να σκέφθηκε ότι η αποκατάσταση ή έστω εξομάλυνση των σχέσεων Τουρκίας και Ελλάδος, θα πλούτιζε με ένα πρόσθετο και όντως αξιόλογο στοιχείο το φάκελο της ενδεχόμενης υποψηφιότητας του, όφειλε όμως να λάβει υπόψη του ότι είναι δύσκολο να ισορροπήσεις μεταξύ ρέματος και γκρεμού, ιδίως, όταν όπως είχε γράψει σε ανύποπτο χρόνο και η μεγάλης κυκλοφορίας αιωνόβιος Ρωσική εφημερίδα “Moskovsky Komsomolets” δίνοντας για χειραψία το χέρι σου στον Ερντογάν, κινδυνεύεις να στερηθείς και το βραχίονα σου.

ΣΗΜ: Τα ενυπόγραφα άρθρα απηχούν τις απόψεις του υπογράφοντος