Η Αγία Μαρίνα στο Διόριος και οι Γυναίκες ενός ανατρεπτικού Χριστιανισμού.
ΣΗΜΕΡΑ, 17 ΙΟΥΛΙΟΥ, ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ, ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΟ ΧΩΡΙΟ ΔΙΟΡΙΟΣ ΤΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ . Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ “ΤΟ ΔΙΟΡΙΟΣ.”
Είθε να έρθει η μέρα , που οι εκτοπισμένοι από το Διόριος θα μπορέσουν να τιμήσουν την Αγία Μαρίνα στο χωριό τους
Γυναίκες ενός ανατρεπτικού Χριστιανισμού.
Το συναξάρι της αγίας Μαρίνας ανήκει στα κείμενα τα οποία μαρτυρούν την ανατροπή που έφερε η Βιβλική πίστη στις κοινωνίες της ύστερης αρχαιότητας. Η ανατροπή ήταν ο έμπρακτος ισχυρισμός των χριστιανών ότι κάθε άνθρωπος έχει την ευθύνη να επιλέξει και να εγκολπωθεί την Αλήθεια η οποία θα πείσει την ύπαρξή του, ακόμα κι αν αυτή η επιλογή τον φέρει σε ρήξη με τα πατρώα και με τα στερεότυπα της κοινωνίας του.
Η αγία Μαρίνα (όπως και η αγία Μαρκέλλα, η αγία Βαρβάρα κ.ά.) ήρθε σε ρήξη με τον πατέρα της. Η καρδιά του μαρτυρίου τους βρίσκεται εδώ. Όχι απλώς στην αγριότητα των βασανιστηρίων. Η ρήξη τους ήταν πράξη συγκλονιστική, αν λάβουμε υπόψη ότι η γυναίκα -είτε έγγαμη είτε άγαμη- ήταν υπεξούσια κάποιου άντρα. Και εξίσου συγκλονιστικό είναι το γεγονός ότι κάποιοι έγραψαν αυτά τα συναξάρια γυναικών, τονίζοντας ακριβώς το κοινωνικώς αδιανόητο: την ανυπακοή και την ανάδυση του υποκειμένου απέναντι στις κολλεκτίβες και στις εξουσίες που, μ’ όλη την κοινωνική νομιοποίησή τους, συνθλίβουν την προσωπική μοναδικότητα.
Το ερώτημα περί της Αληθείας υπέρκειται του θέματος της καταγωγής, βιολογικής και πολιτισμικής. Αυτή είναι η καρδιά της Βιβλικής πίστης! Και, φυσικά, τα κηρύγματα περί θρησκευτικής ταυτότητα η οποία βρίσκεται στο DNA μας (και άρα είναι… ανεπίλεκτη) και τα παρόμοια (παλιά και τώρα), δεν είναι παρά αναποδογύρισμα του Χριστιανισμού.
[Υπάρχουν παράμετροι που παρέλκει να συζητηθούν εδώ. Έχω καταπιαστεί μαζί τους σε άλλες ευκαιρίες. Δεν μιλώ για ατομοκρατία, αλλά για αλλιώτικη -ελευθεριακή- θεμελίωση της κοινότητας. Ούτε για πολιτισμική αποσάρκωση, αλλά για νοηματοδότηση του πολιτισμού.
Στην δε ύστερη αρχαιότητα είναι αλήθεια ότι υπήρχε προβληματισμός κατά του κολλεκτιβισμού της, αλλά επρόκειτο για φωνές φιλόσοφης αντιπολίτευσης. Φωνές δηλάδή εραστών της ελευθερίας και, κατά τη γνώμη μου, προδρόμων του χριστιανισμού. Αλλά ποιου χριστιανισμού; Του χριστιανισμού του Ευαγγελίου, δηλαδή του ανατρεπτικού χριστιανισμού, κι όχι της κοπαδιαστής θρησκευτικότητας].
ΘΑΝΑΣΗΣ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, 17-7-2021 (16-7-2017).
