Γράμμα στην δολοφονημένη δημοσιογράφο Shireen Abu Akleh

“Αγαπητή Shireen,

Μια μέρα  μας χωρίζει από την πρώτη επέτειο του άδικου χαμού σου. Τι να σου πούμε με αυτή την ευκαιρία; Πρέπει να πούμε ότι οι «δολοφόνοι», είτε πρόκειται για άτομα είτε για το σύστημα συνολικά, δεν έχουν τιμωρηθεί ή δικαστεί; Να σου πούμε ότι παραμένουν ελεύθεροι και συνεχίζουν να διαπράττουν τα ίδια εγκλήματα, ότι ακόμα εισβάλλουν σε πόλεις, χωριά και καταυλισμούς; Ότι συνεχίζουν να κάνουν επιδρομές στην αγαπημένη σου Τζενίν, την πόλη της οποίας τα παλικάρια της σε κουβάλησαν όταν έπεσες στη γη της ως μάρτυρας, στις 11 Μαΐου πέρσι; Πρέπει να σου πούμε ότι πολλοί από αυτούς που μετέφεραν το φέρετρό σου πέρσι κατέληξαν και αυτοί αργότερα ως μάρτυρες; Αυτό δεν είναι μεμονωμένο στην Τζενίν αλλά επεκτείνεται στη Ναμπλούς, στην Ιεριχώ, στη Βηθλεέμ, στη Χεβρώνα, στη Λωρίδα της Γάζας και στο χωριό Σαντάλα στα κατεχόμενα εδάφη από το 1948. Η ιστορία εκτείνεται σε αιχμαλώτους στα κελιά τους, των οποίων ο τελευταίος μάρτυρας ήταν ο Khader Adnan. Και καθώς η μηχανή δολοφονίας συνεχίζει αδιάκοπα, οι ίδιοι δολοφόνοι επεκτείνουν  την πολιτική τους σε κλοπή και ιουδαϊσμό της παλαιστινιακής γης στην Ιερουσαλήμ, στην Ιεριχώ και οπουδήποτε φτάνει αλλού το χέρι τους.

Όσο για το γιατί οι δολοφόνοι παραμένουν ελεύθεροι, μπορούμε να σου πούμε ότι οφείλεται στο ότι το διεθνές δικαστικό σύστημα έχει σπάσει. Είναι επειδή στερείται αρχών δικαιοσύνης κατά την εφαρμογή των νόμων της. Είναι επειδή υπάρχουν εκείνοι που, μέσω της βίας, έχουν θέσει τους εαυτούς τους πάνω από το νόμο, με τη σιωπηρή υποστήριξη των διεθνών δυνάμεων που κυβερνώνται από συμφέροντα, διαιρώντας τον κόσμο σε «καλό» και «κακό» με βάση αυτά τα συμφέροντα.

Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχουν και εκείνοι που έμειναν πιστοί στην υπόθεση σου και εργάζονται μέρα νύχτα για να σε  δικαιώσουν. Είτε πρόκειται για άτομα, είτε για ιδρύματα έχουν προσφύγει σε διεθνή δικαστήρια, σε κυβερνήσεις και οργανισμούς. Υπέβαλαν εκθέσεις και αποτελέσματα έρευνας. Εργάστηκαν ακούραστα και αδυσώπητα για να σταματήσουν τη δολοφονική μηχανή — στην Παλαιστίνη και όχι μόνο.

Το σκηνικό στην Ιερουσαλήμ δεν έχει αλλάξει από την αναχώρησή σας, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού και του Πάσχα. Οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ έχουν οχυρωθεί στην πόλη τους για να προστατεύσουν μουσουλμανικούς και χριστιανικούς τόπους τους, για να προστατεύσουν την αραβική πόλη τους. Η ισραηλινή κατοχή, όπως γνωρίζεις, δεν ενδιαφέρεται για τίποτα, επιλέγοντας αντ’ αυτού να χρησιμοποιήσει τη δύναμή της για να τρομάξει και να καταπιέσει.

Η μόνη διαφορά φέτος είναι ότι δεν ήσουν εκεί για να καλύψεις τις σκηνές όπως εκτυλίχθηκαν μέσα από τις συνηθισμένες εμφανίσεις σου στο Al-Jazeera, όταν θα εκθέτεις ένα αποικιακό καθεστώς εποίκων που διέπρεψαν  στην καταπίεση, τις δολοφονίες  και την κυριαρχία στους συμπατριώτες σου.

Γνωρίζεις ότι η ακροδεξιά κυβερνά αυτή τη στιγμή στο κράτος Απαρτχάιντ του Ισραήλ; Από την αποχώρησή σου, οι εκπρόσωποι της ακροδεξιάς έγιναν υπουργοί στην κυβέρνηση του Νετανιάχου και το πρώτο τους επίτευγμα ήταν το κάψιμο της Huwwara. Ο Ισραηλινός Υπουργός Οικονομικών έδωσε την ευλογία του σε αυτές τις πράξεις και είπε ότι η Huwwara «πρέπει να εξαλειφθεί από το χάρτη» και ότι «το κράτος του Ισραήλ πρέπει να το κάνει». Αυτή η δήλωση μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως κρατική τρομοκρατία. Ο ίδιος Υπουργός είπε επίσης ότι ο παλαιστινιακός λαός δεν υπάρχει, και ότι είναι μια εφεύρεση που δεν ξεπερνά τα εκατό χρόνια!

Εκτός από όλα αυτά, ο Ισραηλινός υπουργός Εθνικής Ασφάλειας δυσκολεύει την ζωή  Παλαιστινίων αιχμαλώτων. Τους έχει αρνηθεί τη δυνατότητα να ψήνουν το δικό τους ψωμί το πρωί, σαν να αποτελεί «απειλή για την ασφάλεια» του ισραηλινού κράτους. Περιόρισε επίσης τον χρόνο προαυλισμού που τους είχε παραχωρηθεί και μείωσε τη «ποσότητα» ζεστού νερού, ισχυριζόμενος ότι αυτή ήταν μια πολυτέλεια που δεν έπρεπε να απολαμβάνουν.

ΚΟΛΛΑΖ ΤΗΣ ΚΗΔΕΙΑΣ SHEREEN ABU AKLEH

Αγαπητή μου Shireen,

 Σου γράφω για αυτά τα θέματα γιατί ξέρω ότι σε απασχολούσαν, όχι μόνο ως δημοσιογράφο, αλλά ως άτομο με συνείδηση με τις δικές σου προσωπικές πεποιθήσεις και πιστεύω. Η καρδιά σου και ο νους σου ήταν πάντα γεμάτος με τον πόνο και την αδικία που υπέστησαν οι άνθρωποι αυτής της γης.

Ωστόσο, υπάρχει ένα λαμπρό φως μέσα στο σκοτάδι, το οποίο μπορεί να δει κανείς στους ανθρώπους που συνεχίζουν να κρατούν σφιχτά τη μνήμη σου. Γράφω, φυσικά, για την οικογένειά σου – τη Λένα, τη Νάσρι, τη Λάριν, τη Λίζα και τον Τόνι – που έχουν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο υπερασπίζοντας την υπόθεσή σου και αναζητώντας δικαιοσύνη. Σου γράφω από τις πολλές πρωτεύουσες, δήμους, πανεπιστήμια, ιδρύματα, καλλιτέχνες, δημοσιογράφους, μουσικούς, συγγραφείς και παραγωγούς που κρατούν συνεχώς κοντά τους τη μνήμη σου, που έχουν ζητήσει δικαιοσύνη. Γράφω για τους ανθρώπους που προετοιμάζονται για την πρώτη σου επέτειο, εκείνους που χτίζουν ένα μουσείο προς τιμήν σου και εκείνους που έχουν εκφράσει την απώλεια τους με μυριάδες τρόπους. Σου γράφω για τα εκατοντάδες βραβεία, βραβεία και ερευνητικές υποτροφίες που έφεραν το όνομά σου, ιδιαίτερα στη δημοσιογραφία — τον τομέα που αγαπούσες και επέλεξες ως επάγγελμά, επειδή, όπως έλεγες συχνά, σε έφερε πιο κοντά στους ανθρώπους.

Να αναφέρω επίσης την τιμή που έλαβες από όλους, όχι μόνο στην Παλαιστίνη αλλά και από όλο τον κόσμο; Το όνομά σου τρύπησε αυτιά, τα ίδια αυτιά που αρνήθηκαν να ακούσουν στο παρελθόν και θα συνέχιζαν να το κάνουν αν δεν γινόταν αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα.

Οι συνάδελφοί σου συνεχίζουν την κάλυψή τους και αντιμετωπίζουν τις ισραηλινές αποικιακές στρατιωτικές και πολιτικές δυνάμεις  μέσω του γραπτού λόγου, μέσω του ήχου, μέσω των εικόνων. Η κηδεία σου ήταν μια μέρα που η Ιερουσαλήμ ανέκτησε την αραβική της ταυτότητα και η Παλαιστίνη ανέκτησε τις αραβικές της αξίες.

Και πώς μπορούμε να ξεχάσουμε την εικόνα των Παλαιστινίων δημοσιογράφων που φορούσαν μαύρα πουκάμισα με τη φωτογραφία σου κατά την επίσκεψη του Προέδρου των ΗΠΑ στη Βηθλεέμ τον Ιούλιο του 2022 για να απαιτήσουν δικαιοσύνη για σένα; Πώς θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε την εικόνα των κρατουμένων της σήραγγας ελευθερίας καθώς φώναζαν το όνομά σου στα ισραηλινά δικαστήρια;

Και τέλος, οι φίλοι σου δεν έπαψαν ποτέ να σε σκέφτονται. Η μνήμη σου ζει μέσα τους.

Αναπαύσου εν ειρήνη, αγαπημένη μας, σε μια γη που η ειρήνη την έχει εγκαταλείψει”.

* Το γράμμα απηχεί τις απόψεις της Πρεσβείας του Κράτους της Παλαιστίνης στην Κύπρο