Γουίλλιαμ Σαίξπηρ

Του Ανδρέα Παπαχαραλάμπους*

O William Shakespeare (1564-1616μ.χ.), ήταν μέγας Άγγλος δραματικός ποιητής που ανήκει όχι μονάχα στον αιώνα του, αλλά σε όλες τις εποχές.

Μια από τις θαυμαστές ρήσεις του ήταν, «εκείνος που κλέβει το πορτοφόλι μου δεν με ζημιώνει καθόλου, όμως εκείνος που με αποστερεί από το καλό μου όνομα, με αφήνει αληθινά πτωχό». Καμιά ρήση δεν είναι τυχαία ούτε χάνεται στο χρόνο, είναι διαχρονική όπως διαχρονική είναι και η ρήση του Σαίξπηρ.

Αυτή τη ρήση δεν μπορώ να πω ότι την έκλεψε ο Σαίξπηρ από κάποιο. Ανεξαρτήτως τούτου ο Ισοκράτης είπε κάτι παρόμοιο πολύ πιο πρίν. «Ευλαβού τας διαβολάς, κάν ψευδείς ώσι». Να φοβάσαι τις συκοφαντίες, ακόμα και αν είναι ψεύτικες.

Με τις ευλογίες του Νίκου Χρυσάνθου Αναστασιάδη, Κωνσταντίνου Ιωάννου, Κωνσταντίνου Κωστάκη, Άντρου Παπαχαραλάμπους, Γιαννάκη Ιωάννου, Μαρίνας Χατζημανώλη, Κωνσταντίνου Λετυμπιώτη, Ιωνά Νικολάου, Λευτέρη Χριστοφόρου, Θεοδόση Τσιόλα και άλλων, υπέρ αξιώματος πεσόντων, κυβερνά σήμερα την χώραν όχι ο πρώτος αλλά ο τελευταίος.

Κληρονόμησε αυτός ο τόπος έναν Πρόεδρο έλεω ψεύτικων δημοσκοπήσεων, διαδόσεων και έναντι τριάκοντα αργυρίων. Το αποτέλεσμα εδώ και είκοσι έξι μήνες ψάχνουμε και διερωτόμαστε αν έχουμε Πρόεδρο.

Και αν πούμε πώς έστω και τυπικά έχουμε Πρόεδρο, τί έκαμε, τί θέλει να κάμει και τί μεταφέρει από τον έναν και άλλο ξένο και ντόπιο διάδρομο; Λεκτικά έλυσε το πρόβλημα της παροχής βοήθειας προς την Γάζα, τροφής και φαρμάκων με το πλεούμενο ονόματι Αμάλθεια το οποίο ακόμα αν και πέρασε χρόνος ο «Μικρός» το διαφημίζει.

Προεκλογικά- προεόρτια- και μετεκλογικά μετεόρτια μας είχε τη λύση του κυπριακού μέσα στο πιάτο όπως το κεφάλι του Ιωάννη του Προδρόμου. Αυτοχαίρεται γιατί «κατάφερε» τη σύγκλιση άτυπης συνάντησης με κυπριακό ακροατήριο, την Αννίτα, τον Στέφανο, τον Λετυμπιώτη, τον Κόμπον, την Ραουνά, τον Παπαδόπουλο, το Σιζόπουλο, τον Καρογιάν  και άλλους.

Αποτέλεσμα να μεταφερθεί και πάλιν άτυπη συνάντηση τον Ιούλιο χωρίς να υποχωρεί ο Τατάρ από την θέση του για δύο κράτη, πράγμα που μεθόδευσαν το 2017 ο «Μικρός» και ο «Τέως», και χωρίς να είναι βέβαιο αν θα γίνει μια τέτοια συνάντηση.

Πανηγύριζε ο «Μικρός» γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση μας έστειλε αντιπρόσωπο τεχνοκράτη ο οποίος ούτε θα μιλά ούτε θα λαλά. Πανηγυρίζει ο «Μικρός» για την άφιξη της Ολγκίν η οποία δεν κατάφερε να πείσει την άλλη πλευρά να εγκαταλείψει τη θέση των δύο κρατών.

Παρά το ότι ο Πρόεδρός μας εξελέγη από τα μικρά κόμματα και τους αποστάτες του ΔΗΣΥ σφιχταγκαλιάζει το ΕΛΑΜ το δε Απελευθερωτικό Μέτωπο όταν αγκαλιάζεται με τον «Μικρό» νοιώθει ανατριχίλα.

Εδώ και τρία χρόνια δεχόμασταν προειδοποιήσεις για την έλλειψη νερού και θα λέγαμε το νερό νεράκι περιοριστήκαμε στις προσευχές και στην βοήθεια του Τέως Μητροπολίτη Τυχικού για λύση του προβλήματος.

Ο «Μικρός» κατά κομπογιαννίτικο τρόπο έλυσε το πρόβλημα του νερού άμεσα. Εξασφάλισε «δωρεάν» δεκατρείς μονάδες αφαλάτωσης. Με τις μονάδες αυτές μας παρουσιάστηκε σαν ν’ αποκτήσαμε μια πηγή άκοπου νερού και πως το πρόβλημα λύνεται.

Αν βάλει κάποιος τους αριθμούς κάτω, το πόσο νερό θα μας παράγουν οι μονάδες αφαλάτωσης και πόσο νερό χρειαζόμαστε, με μαθηματική ακρίβεια διαπιστώνει κάποιος ότι οι μονάδες αφαλάτωσης είναι σταγόνες στον ωκεανό. Δεν θέλω να είμαι μάντης κακών αλλά επιφυλάσσομαι αν θα μας δώσουν «ύδωρ» τον Ιούλιο του 2025, οι μονάδες.

Ο Ισοκράτης πίστευε πως η καλή μας φήμη διατρέχει κίνδυνο, έστω και αν οι κατηγορίες που μας προσάπτουν οι άνθρωποι είναι αβάσιμες. Γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε ώστε να μη δίνουμε αφορμές για σχόλια εις βάρος μας, γιατί έτσι και συκοφαντηθήκαμε, θα μας είναι πολύ δύσκολο να αποκαταστήσουμε το όνομά μας. Φανταστείτε αν οι κατηγορίες έχουν βάση.

Εδώ και είκοσι έξη μήνες είμαστε μάρτυρες μιας παράδοξης πολιτικής από τον Πρόεδρο και τους μαθητές του, που αγγίζει τα όρια του κομπογιαννιτισμού.

Η ετυμηγορία είναι κομπογιαννιτισμός. Αφορά τη συμπεριφορά του κομπογιαννίτη, τους τρόπους εξαπάτησης ανθρώπων, με χρήση, επίκληση, ή επίδειξη ανύπαρκτων ή ελλιπών προσόντων ή ικανοτήτων. Συνώνυμα είναι η αγυρτεία, η απάτη, ο τσαρλατινισμός, δηλαδή μπαγαποντιά, μπαμπεσιά, μπινιά, τσαρλατανιά.

Κομπογιαννίτες ονομάζονταν περιφρονητικά οι γιατροί που δεν είχαν απαραίτητες γνώσεις. Επί Τουρκοκρατίας, εκτός από τους εγκατεστημένους γιατρούς υπήρχαν και οι ταξιδεύοντες. Αυτοί δεν ήταν άξιοι και συνδέονταν περισσότερο με τα βότανα. Περιφέρονταν στον δρόμο σοβαρότατοι κρατώντας κιβώτιο γεμάτο φάρμακα, ο δε βοηθός τους, το «κοπέλλι», φώναζε «γιατρός! Γιατρικά! Βότανα για κάθε αρρώστια!» Εκτός από το κιβώτιο είχαν πάνω τους και ένα μεταλλικό κουτί γεμάτο αλοιφές. Κρατούσαν στο χέρι ένα μεγάλο και χοντρό λευκό κόκκαλο και ένα φίδι τυλιγμένο σε όλο το μήκος του. Αναμεταξύ τους μιλούσαν τα κορακίστικα.

Μεταξύ μας Πρόεδρε, εδώ και είκοσι έξη μήνες στο λαό μιλάς κορακίστικα. Δεν μπορεί να σε σώσει ούτε το «κοπέλλι» σου ο Κωνσταντίνος Λετυμπιώτης, ούτε το μεγάλο σου «κοπέλλι» ο Κωνσταντίνος Ιωάννου.

Οι κομπογιαννίτες πήραν το όνομά τους επειδή έδεναν στο λαιμό τους μαντήλι με κόμπους. Στον κάθε κόμπο τοποθετούσαν και από ένα βότανο. Από τα βότανα αυτά δημιούργησαν τις συνταγές τους για τις διάφορες παθήσεις. Η λέξη δημιουργήθηκε από το ρήμα «γιαίνω» δηλαδή θεραπεύω, και το ουσιαστικό «κόμπος».

Τίποτε δεν είναι τυχαίο Πρόεδρέ μου. Κομπογιαννίτης, κοπέλλι, Κόμπος. 

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους 

ΦΩΤΟ: kathimerini.gr