Γιώργος Καραμπελιάς: Ο ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε καταστροφή στα πάντα, η ανασυγκρότηση της χώρας έρχεται από τα δεξιά

Συμφιλιωμένος με τις αντιφάσεις του αισθάνεται ο Έλληνας συγγραφέας και πολιτικός αναλυτής Γιώργος Καραμπελιάς . “Μαθητής στο Δημοτικό, συμμετείχα στην πρώτη μου διαδήλωση, το 1956, για το Κυπριακό. Μας κυνήγησε η Αστυνομία, αυτή ήταν η πρώτη μου αντιπαράθεση με την Αστυνομία. Πιστεύω ότι σε όλους μας, ιδιαίτερα στις παλιότερες γενιές, λειτουργεί μέσα μας αυτή η παράδοση, που έκανε και την Αριστερά μεγάλη δύναμη στην Ελλάδα”, αναφέρει σε συνέντευξη στον Δημήτρη Δανίκα, η οποία δημοσιεύτηκε χθες (5.8. 2024) στην εφημερίδα των Αθηνών “Πρώτο ΘΕΜΑ”.

Για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα υποστηρίζει: “Ο ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε καταστροφή στα πάντα, μας ξανάβαλε σε μνημόνια την ώρα που βγαίναμε, το ’14. Έμενε το περιβόητο mail Χαρδούβελη του 1 δισεκατομμυρίου και είχαμε κλείσει με τα μνημόνια, ήδη το ’14 η Ελλάδα είχε ανοδικούς ρυθμούς ανάπτυξης, και ο ΣΥΡΙΖΑ μάς ξαναβάζει για να έχει την εξουσία. Άνθρωποι ανίκανοι να έχουν την εξουσία μάς ξαναβάζουν στα μνημόνια, το χειρότερο μνημόνιο, ξεπουλάνε όλη την εθνική περιουσία και μας οδηγούν στην καταστροφή. Η Αριστερά, όπως συνέβη σε πολλές χώρες του κόσμου, κατάφερε να είναι ο τελικός παράγων της καταστροφής. Αυτό που προκάλεσε την καταστροφή είναι η Αριστερά και η ιδεολογία της. Τι να κάνουμε, από εκεί προερχόμαστε, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.  Όλο αυτό οδήγησε στην ανάγκη ανασυγκρότησης της χώρας, που έρχεται από τα δεξιά, και την αναλαμβάνει ο Μητσοτάκης”.

Κατά τον Καραμπελιά “οι μοιραίοι άνθρωποι”  είναι ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αλέξης Τσίπρας. Ο Μητσοτάκης, “που δεν συμφωνώ μαζί του ιδεολογικά, γιατί θεωρώ ότι έχει αρκετά νεοφιλελεύθερες απόψεις, αποτέλεσε ένα βήμα νοικοκυρέματος πολύ σημαντικό”. Όπως εκτιμά “είχε μια σωστή στάση και στην αντιμετώπιση της Τουρκίας στον Έβρο και στο Ανατολικό Αιγαίο”. 

Γιώργος Καραμπελιάς στον Δανίκα: Το ΚΚΕ αντέχει στην παρακμή γιατί έχει τρεις θεούς (protothema.gr)

Ο Γιώργος Καραμπελιάς  γεννήθηκε το 1946 στην Κάτω Αχαΐα. Από το 1964, ως φοιτητής της Ιατρικής, συμμετείχε στη Νεολαία Λαμπράκη. Μετά το 1967 σπούδασε Οικονομία στη Γαλλία. Συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα και στον «Μάη του ’68», σε ελληνικές και γαλλικές οργανώσεις. Στη Γαλλία γράφει τα πρώτα του βιβλία. Μετά τη μεταπολίτευση συνεχίζει αδιάλειπτα την πολιτική και συγγραφική του δραστηριότητα.

Αρχικά ανήκε στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά και κινούταν στο χώρο του μαοϊκού εργατισμού στα μέσα της δεκαετίας του ’70 και της αυτονομίας από το τέλος της δεκαετίας του ’70 ως τις αρχές της επόμενης. Από το 1979 έως το 1993 εξέδιδε το περιοδικό Ρήξη. Το 1980, μαζί με φίλους, δημιούργησε το «Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο» και τις «Εναλλακτικές Εκδόσεις». Από τις εκδόσεις έχουν εκδοθεί ως σήμερα πάνω από 120 τίτλοι από τους τομείς της λογοτεχνίας, του δοκιμίου, της ιστορίας, των κοινωνικών κινημάτων, της οικολογίας καθώς και το μεγαλύτερο μέρος των έργων του Έλληνα φιλόσοφου Κώστα Παπαϊωάννου. Το 1992 πήρε το μεταπτυχιακό δίπλωμά του από την Οικονομική Σχολή των Παρισίων (Paris VII).

Από το 1993 έως το 1994 διηύθυνε τον Τομέα Πρόληψης, Εκπαίδευσης και Ανάπτυξης του ΚΕΘΕΑ, για την απεξάρτηση από τα ναρκωτικά.

Παρέστη ως μάρτυρας υπεράσπισης του Δημήτρη Κουφοντίνα στη δίκη της 17 Νοέμβρη, όπου ερωτήθηκε και κατέθεσε για τα πολιτικά κίνητρα της δράσης της οργάνωσης.

Από το 1995 είναι εκδότης και αρχισυντάκτης του διμηνιαίου περιοδικού «Άρδην», που συνεχίζει να εκδίδεται. Το 2006 εκδίδει τη μηνιαία εφημερίδα Ρήξη. Ιδρυτικό μέλος της «Εταιρείας Μελέτης Ελληνικού Πολιτισμού» που απ’ το 2011 εκδίδει το επιστημονικό περιοδικό νέος Λόγιος Ερμής. Αποτελεί, επίσης ιδρυτικό και εξέχον μέλος της Κίνησης Πολιτών Άρδην, που δημιουργήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2011.

Το 2014 τιμήθηκε  από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο «Ανδρέα Πετρόπουλου» για τη μελέτη του πάνω στη ζωή, το έργο και την δράση του Ρήγα Βελεστινλή με τίτλο Η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα Βελεστινλή: «Κόψε το ρόδο πριν μαραθεί». Αρθρογραφεί σε εφημερίδες στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, πρεσβεύει μια ιδεολογική σύνθεση μεταξύ πατριωτισμού, κοινωνικής δικαιοσύνης, οικολογίας και άμεσης δημοκρατίας, ενώ παράλληλα προτάσσει την υπέρβαση της διαίρεσης αριστεράς – δεξιάς, μέσα από τη διαμόρφωση ενός νέου χειραφετησιακού οράματος του 21ο αιώνα. Αναφορικά με την πολυδιάστατη κρίση της Ελλάδας, πρεσβεύει ένα όραμα ανασυγκρότησης που να στηρίζεται αποφασιστικά πάνω στην ελληνική παιδεία και πολιτισμό, αξιοποιώντας την οικουμενική του εμβέλεια, αλλά και την ανασύσταση του παραγωγικού ιστού, την ανάπτυξη της έρευνας και καινοτομίας καλώντας σε έναν «ελληνικό εκσυγχρονισμό» ή «εκσυγχρονισμό της παράδοσης» όπως τον ονομάζει.

Λόγω των θέσεών του σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής (μακεδονικό, βορειοηπειρωτικό, κυπριακό), καθώς και σε ζητήματα ταυτοτήτων,  συγκαταλέγεται σε μια ομάδα διανοούμενων και πολιτικών που εκφράζουν μια μορφή αριστερόστροφου εθνικισμού, συνδυάζοντας την Ορθοδοξία με την εναντίωση στην παγκοσμιοποίηση και εθνικιστικές ιδέες, εκφρασμένες με αριστερή ορολογία. Έχει γράψει πολλά βιβλία και κείμενα για συλλογικά έργα.

Πηγή: el.wikipedia.org