Για τον Αθανάσιο και τις αρχιεπισκοπικές εκλογές

Επειδή διαβάζω διάφορες αβάσιμες κατηγορίες, τις περισσότερες φορές σκόπιμες ή επιτηδευμένες, για τη δήθεν ρωσοφιλία του μητροπολίτη Λεμεσού, η οποία θα ανατρέψει, εάν εκλεγεί, τις αποφάσεις της Συνόδου για την 15η Ορθόδοξη Εκκλησία, την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας, σκέφτηκα καλόν να γράψω δύο-τρία πράγματα που καταρρίπτουν αυτές τις συκοφαντίες. Οι ανυπόστατες κατηγορίες αυτές έχουν σκοπό από τη μία να αμαυρώσουν τη φήμη του Μητροπολίτη Λεμεσού και από την άλλη να μας υποδείξουν ποιον ευνοεί για εκλογή στον θρόνο του Αποστόλου Βαρνάβα, η Ελλάδα, ή άλλη χώρα, ή άλλη Εκκλησία.

Πρώτα-πρώτα, δεν θα έπρεπε να υπήρχε κανενός είδους επέμβαση στα εκκλησιαστικά πράγματα της Κύπρου από οποιαδήποτε άλλη Εκκλησία• μία τέτοια εμπλοκή, ας πούμε, στις προσεχείς αρχιεπισκοπικές εκλογές, είτε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, είτε από την Εκκλησία της Ελλάδας, είτε από οποιαδήποτε άλλη Εκκλησία, αναφέρεται στο Κανονικό Δίκαιο ως «εισπήδησις», και απαγορεύεται και από τους Κανόνες (Β’ Οικουμενική Σύνοδος) και από την ορθόδοξη Παράδοση.

Υπενθυμίζεται ότι η εμπλοκή της ελληνικής χούντας στα εκκλησιαστικά πράγματα της Κύπρου, στις αρχές της δεκαετίας του ’70, είχε ολέθρια αποτελέσματα. Τέτοια εμπλοκή, σήμερα, ούτε αποδεχόμαστε, ούτε θέλουμε. Τα μέλη της Εκκλησίας της Κύπρου είναι ικανότατα να ανταποκριθούν στην υποχρέωσή τους να εκλέξουν τον νέο Αρχιεπίσκοπό τους και δεν χρειάζονται ούτε υποδείξεις, ούτε παραινέσεις, ούτε θέλουμε να εκλέξουμε τον εκλεκτό άλλου Πατριαρχείου ή άλλης Εκκλησίας.

Το επιχείρημα είναι διπλωματικό, αλλά δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος το μέγεθός του, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι η Εκκλησία μας παλεύει για την υπόστασή της εναντίον κάθε είδους επιβουλών από αιώνων! Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, μάλιστα, δεν μπορεί να μας παραδίδει μαθήματα διεθνούς δικαίου για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία• θα θυμάστε, σίγουρα, ότι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων των απανταχού Ελλήνων και την απογοήτευση των ορθοδόξων χριστιανών, όταν υποχρεώθηκε να ευλογήσει τον Πρόεδρο Erdogan και τον τουρκικό στρατό πριν την στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας στο Afrin της Συρίας, «προσευχόμενος να οδηγηθούν σε επιτυχία, και η “επιχείρηση [δήθεν] Κλάδος Ελαίας” να φέρει ειρήνη στην περιοχή», όπως έγραφε ο ημερήσιος Τύπος στα τέλη Ιανουαρίου 2018.

Ακόμα και ο ίδιος ο Μητροπολίτης Κίεβου Ονούφριος, και τα συνοδικά όργανα της αυτόνομης «Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας», η οποία πρόσκειται πνευματικά στο Πατριαρχείο Μόσχας, καταδίκασαν από τη πρώτη στιγμή τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Και ο Mητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος υπήρξε και είναι ξεκάθαρος για την αναγνώριση του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ουκρανίας από τη Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου τον Απρίλιο του 2018• ανέφερε, ο ίδιος, σε πολλές περιπτώσεις το αυτονόητο, ότι, δηλαδή, οι αποφάσεις της Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου είναι, φυσικά, σεβαστές και δεν πρόκειται να ανατραπούν! Στην ουσία, λοιπόν, δεν υπάρχει καμία ρωσοφιλία του Λεμεσού και οι αβάσιμες κατηγορίες, μπορεί να υποπτευθεί κάποιος, είναι αργυρώνητες• διαφορετικά, δεν εξηγείται η επιμονή.

Εγώ, μάλιστα, λέω ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο καθυστέρησε πολλά χρόνια να αναλάβει δράση και να επιλύσει το εκκλησιολογικά απαράδεκτο της παρουσίας και της λειτουργίας στο έδαφος της Ουκρανίας τριών (3) Ορθοδόξων Εκκλησιών. Όταν το έπραξε, τελικώς, υπήρξαν και άλλοι ιεράρχες επικριτικοί των αποφάσεων της Κωνσταντινούπολης, χωρίς καμία διάθεση ρωσοφιλίας, ανάμεσα στους οποίους και ο σπουδαίος Αναστάσιος, Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας.

Αναμφισβήτητο είναι ότι ο Λεμεσού αγαπά την Εκκλησία και ότι οι θέσεις του για τα διάφορα θέματα που ταλανίζουν το Σώμα του Χριστού έχουν μοναδικό στόχο να ενώσουν τις διάφορες απόψεις και να θεραπεύσουν τα τραύματα, και όχι να τα μεγαλώσουν• όμως, οι θέσεις του είναι οπωσδήποτε «εκκλησιαστικές» και όχι «πολιτικές», ούτε «επιτηδευμένες», μήτε «ευκαιριακές». Γι’ αυτό και δεν ανατρέπονται αναλόγως των εξελίξεων.

Ας τελειώσουμε τη μικρή αυτή «απολογητική» αναφορά με το περίφημο επιχείρημα του προτέρου εντίμου βίου, το οποίο παίζει τόσο μεγάλο ρόλο στα δικαστήρια. Ας χρησιμοποιήσουμε, μάλιστα, ένα παράδειγμα από την Καινή Διαθήκη• ο ευαγγελιστής Ιωάννης περιγράφει (στο ιη’ κεφάλαιο) ότι στην έναρξη της δίκης του Ιησού, ο αρχιερέας Τον ρώτησε για τους μαθητές Του και τις διδασκαλίες Του. Και Αυτός απάντησε «εγώ παρρησία έλάλησα τω κόσμω• εγώ πάντοτε έδίδαξα εν συναγωγή καί έν τω ίερω, όπου πάντοτε οί Ιουδαίοι συνέρχονται, καί έν κρυπτω έλάλησα ούδέν. τί με έπερωτάς; έπερώτησον τους άκηκοότας τί έλάλησα αύτοίς’ ίδε ουτοι οϊδασιν ά εϊπον έγώ.» Έτσι, και ο Λεμεσού, που ακολουθεί το παράδειγμα του Αρχηγού της Εκκλησίας• πάντοτε μίλησε φανερά, και ποτέ δεν έκρυψε τις διδασκαλίες του, και ούτε τα αλλάζει τώρα για να γίνει αρεστός, και τα έργα του κράζουν, και ξέρουμε καλά ποιος είναι και τι απόψεις έχει.

*Ό Σταύρος Χατζηγιάννης είναι διπλωμάτης στο Υπουργείο Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας./Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν  τις απόψεις των συγγραφέων τους/ ΦΩΤΟ : Ι. Μ. Λεμεσού/ Πηγἠ : “Ο Φιλελεύθερος”