Ένα συγνώμη δεν βλάπτει

του Ανδρέα Παπαχαραλάμπους*

Όταν οι Φαρισαίοι ρώτησαν σκόπιμα τον Ιησού αν ήταν σωστό να πληρώνονται φόροι στον Καίσαρα, πήραν την περίφημη απάντηση «Απόδοτε τα τού Καίσαρος τω Καισάρι και τα τού Θεού τω Θεώ», δηλαδή να προσφέρετε στον Βασιλέα  όσα αρμόζουν στον Βασιλέα, και στον Θεό όσα αρμόζουν στον Θεό. Σήμερα επικράτησε, «Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι».

Η φράση λέγεται σήμερα για να καταδείξει αμεροληψία και απονομή δικαιοσύνης χωρίς φόβο ή προκατάληψη. Είναι γνωστό σε όλους και αν υπάρχουν κάποιοι που δεν το ξέρουν το επαναλαμβάνω.

To 1974 βρέθηκε ο τόπος μπροστά σε δύο τραγωδίες. Το Πραξικόπημα και την Τούρκικη Εισβολή. Γεννήτορες αυτών των τραγωδιών ήσαν ο Μακάριος και ο Γρίβας με την διαφορά ότι ο Μακάριος έκοψε πρώτος το νήμα με την περιβόητη ομιλία του στα Ηνωμένα Έθνη με την οποία καλούσε την Τουρκία να επέμβει για ν’ αποκαταστήσει την τάξη.

Δυστυχώς και οι δύο είχαν και έχουν αρκετούς υποστηριχτές, πολιτικά πρόσωπα και μη. Ο ένας εκ των δύο, ο Γρίβας, άφησε την τελευταία του πνοή στη Κύπρο τον Ιανουάριο του 1974 και ο άλλος ο Μακάριος τον Αύγουστο του 1977. Κανένας από τους δύο μέχρι το θάνατο του δεν ζήτησε έστω και ένα συγνώμη.

Το χειρότερο όλων, μετά από πενήντα χρόνια κανένας από τους υποστηριχτές των δύο μέχρι και σήμερα δεν ζήτησε ένα συγνώμη.

Η Πολιτική και οι Πολιτικοί αυτού το τόπου μη εξαιρουμένης της εκκλησίας παρά τις αντίθετες φωνές, μας φόρτωσαν τον μακροχρόνιο αγώνα. Ο μακροχρόνιος μας στέρησε τη λύση το 1978, γιατί ΔΗΚΟ και ΑΚΕΛ πίστεψαν στο αλάθητο του  «μεγάλου» ηγέτη.

Σπύρος Κυπριανού και Εζεκίας Παπαϊωάννου μας αποχαιρέτησαν με το κυπριακό άλυτο χωρίς να ζητήσουν ένα μασημένο συγνώμη. Η λύση του 1978 ήταν δημιούργημα του Τζίμη Κάρτερ. Μερικοί, κακώς ειρωνεύονται ότι κτυπήσαμε τις καμπάνες με την εκλογή του Τζίμη Κάρτερ ως Προέδρου των ΗΠΑ.

Το 1993 ανέλαβε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ο Γλαύκος Κληρίδης. Στοχευμένα ήθελε την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και λύση του Κυπριακού. Η ένταξη έγινε κατορθωτή με τη βοήθεια και της Ελλάδας.

Το 2003 ανέλαβε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ο Τάσσος Παπαδόπουλος γνωστός, τουρκοφάγος, κομμουνιστικοφάγος και συνεχιστής του οράματος του Μακαρίου, μακροχρόνιος αγώνας.

Το 2004 μήνας Απρίλης κλήθηκε ο λαός της Κύπρου να τοποθετηθεί αν θέλει λύση με βάση το Σχέδιον Ανάν.

Ο Τάσσος σε διάγγελμα του καλούσε τους πάντες ν’ απορρίψουν την λύση. Οι κράχτες του ΟΧΙ άλωσαν ολόκληρη την Κύπρο να πείσουν και τον τελευταίο ψηφοφόρο να μην αποδεχτεί τη λύση, πράγμα που έγινε. Το χειρότερο οι Τουρκοκύπριοι δέχτηκαν την λύση. Τον Τάσσο τον ακολούθησε το 75% με την βοήθεια του ΑΚΕΛ και το τσιμέντωμα του ΝΑΙ.

Το 2009 εξελέγη Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ο Δημήτρης Χριστόφιας με την βοήθεια του Τάσσου Παπαδόπουλου, ο οποίος μετά από μικρό χρονικό διάστημα απεβίωσε.

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος έφυγε από τη ζωή χωρίς να ζητήσει συγνώμη, αντίθετα ένοιωθε ότι σε όλα τόσον αυτός όσο και ο Μακάριος ενήργησαν ορθά έναντι της χώρας .

Δυστυχώς το ΔΗΚΟ μέχρι σήμερα γιορτάζει το ΟΧΙ του Τάσσου, αντί συγνώμης, το ίδιο φυσικά ισχύει για το Δημήτρη Χριστόφια και το ΑΚΕΛ γενικότερα.

Το 2013 εξελέγειν ο Νίκος Αναστασιάδης «θερμός» υποστηριχτής της λύσης. Το 2017 βρεθήκαμε μία ανάσα απόσταση απο τη λύση του προβλήματος. Όμως ο «αδιάφθορος» εγκατέλειψε το Κράν Μοντανά γιατί μεταξύ λύσης και καρέκλας, προτίμησε την Προεδρική Καρέκλα μέχρι το 2023.

Μην ρωτάτε αν ζήτησε συγνώμη στο λαό και στους ψηφοφόρους του κόμματος του; Ουδέποτε έγινε κάτι τέτοιο τουλάχιστο μέχρι σήμερα. Το «Μέα Κούλπα» (Mea Culpa) για τον τέως είναι εκτός του λεξιλογίου του. Αφού κατέστρεψε τον τόπο, φρόντισε να έχει ανάλογη διαδοχή προδώνοντας τον τόπο, την παράταξη και τον τότε Πρόεδρο του ΔΗΣΥ και φίλο του Αβέρωφ Νεοφύτου. Αφού τον γέμισε με μαχαιριές, αφού μας πούλησε ψέμα και υποκρισία, επιμένει να θέλει  και τώρα να κυβερνήσει το κόμμα.

Ο διάδοχός του που δεν είναι άλλος από τον Νίκο Χριστοδουλίδη πρόδωσε το κόμμα, καταστατικές αρχές, παρέδωσε στα αζήτητα το ήθος και την ηθική για να ικανοποιήσει τον τέως και το ίδιο του το εγώ.

Ο τέως και στελέχη του Συναγερμού κήρυξαν ένα πόλεμο άνευ προηγουμένου στον αρχηγό του κόμματος και υποψήφιο για την Προεδρία της Δημοκρατίας Αβέρωφ Νεοφύτου λες και δεν άνηκε στην Παράταξη.

Το αποτέλεσμα γνωστό. Έγινε το θέλημα του τέως για να ολοκληρωθεί η καταστροφή του τόπου και να σκεπάσει τις αμαρτίες του ο τέως. Πρωτοκλασάτα στελέχη της Παράταξης συμπεριφέρθηκαν ως τιποτένιοι για να ικανοποιήσουν τον τέως και δικές τους «φιλοδοξίες».

Γίναμε επαρχία της Τουρκικής Δημοκρατίας και ο νύν δεν μπορεί να λύσει ούτε το πρόβλημα της Πύλας. Ήλθαν τα πάνω κάτω και παραμένουμε ένα κράτος θεατής, χωρίς κυβέρνηση, χωρίς αντιπολίτευση.

Μη έχοντας να κάνει κάτι ο Πρόεδρος αρκέστηκε στο να εκκολάψει γενειάδα, που σου θυμίζει πουκάμισο σιθρού. Και εδώ δεν ακούσαμε ένα «συγνώμη, το γνωστό έσφαλα έκαμα λάθος, δικό μου φταίξιμο».

Ο σημερινός Συναγερμός του οποίου υπήρξα ιδρυτικό μέλος και κατά καιρούς στέλεχος ψάχνεται. Περιορίστηκε στις λέξεις «ενότητα» και «τους θέλουμε όλους κοντά μας».

Η ηγεσία του Συνεγερμού σκίζεται να ικανοποιήσει τον τέως Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και τους συνοδοιπόρους του και διώχνει εντέχνως αυτούς που παραμένουν πιστοί στις αρχές του κόμματος. Ψάχνουν αφορμή για να δώσουν στήριξη στο Νίκο Χριστοδουλίδη. Και εδώ δεν θ’ ακούσουμε την παραμικρή συγνώμη.

Ο γράφων ψήφισε δύο φορές τον τέως Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ζητώ συγνώμη από τα βάθη της ψυχής μου.

Φίλοι αναγνώστες, το πρόβλημά μας σήμερα βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού, σε πολύ κρίσιμη κατάσταση. «Επί ξυρού ακμής».

Ομηρική φράση, που ειπώθηκε από τον Νέστορα στον Διομήδη για να του δείξει πόσο επικίνδυνα ήσαν τα πράγματα και να τον ξεσηκώσει σε πόλεμο εναντίον των Τρώων.  

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους