Εκοιμήθη ο ταπεινός και ευγενής Άρχων Λαμπαδάριος Γ. Χαριατίδης

*Εμπνευσμένος μύστης της ιερής τέχνης του Ιωάννου Δαμασκηνού
* Εκπλήρωσε τη ρήση του ψαλμωδού «ψαλώ τω Θεώ μου έως υπάρχω».

Εκοιμήθη το απόγευμα, της Παρασκευής 6 Σεπτεμβρίου 2019, ο τ. Άρχων Λαμπαδάριος της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας Ιωάννης (Γιάννης ή κυρ Γιάννης για τους φίλους και γνωστούς) Χαριατίδης.
Σύμφωνα με τον Πολίτη εκπαιδευτικό και ιεροψάλτη, Αντώνη  Παριζιάνο, ο Γιάννης Χαριατίδης ανήλθε στο ιεροψαλτικό αναλόγιο από την 5η δημοτικού ως κανονάρχος στον Άγιο Δημήτριο Ταταούλων. Τότε στον Άγιο Δημήτριο έψελναν πατέρας και γιος οι Σεκέρογλου. Ο πατέρας ήταν γαμπρός του Γεωργίου Ραιδεστινού. Ακολούθως, ανέλαβε το δεξί αναλόγιο ο Κωνσταντίνος Πρίγγος και το αριστερό ο Βασίλειος Νικολαϊδης με δομέστιχο τον Χαριατίδη . Τον Κ. Πρίγγο διαδέχεται ο Πρόδρομος Τοπάλογλου, ο περίφημος Πόμος και τελικά ανέρχεται στο δεξί αναλόγιο ο Βασίλειος Νικολαϊδης με δομέστιχο φυσικά πάντοτε τον Χαριατίδη.
Το έτος 1964 είναι σημαδιακό για τη ζωή της Ρωμιοσύνης της Πόλης, γίνονται οι απελάσεις των Ελλήνων υπηκόων. Μεταξύ των απελαθέντων ήταν και ο Πρωτοψάλτης της Μ.Χ.Ε. Θρασύβουλος Στανίτσας. Αναλαμβάνει τη θέση ο Λαμπαδάριος Νικόλαος Δανιηλίδης, αλλά ξαφνικά σε λίγο διάστημα αποθνήσκει. Για μια στιγμή ο Πατριαρχικός Ναός μένει χωρίς ιεροψάλτη. Τότε επειγόντως διορίζεται ο Βασίλειος Νικολαϊδης Άρχων Πρωτοψάλτης της Μ.Χ.Ε. και Α’ Δομέστιχος της Μ.Χ.Ε. ο Γιάννης Χαριατίδης. Πατριάρχης ήταν ο μακαριστός Αθηναγόρας και Αρχιδιάκονος ο αείμνηστος Μητροπολίτης , Πέργης Ευάγγελος Γαλάνης.
Ο αείμνηστος Χαριατίδης αφιέρωσε τη ζωή στην κυριολεξία στο στασίδι του αναλογίου και στην εκκλησιαστική μουσική. Εκτέλεσε τα καθήκοντα του με υπομονή και επιμονή, με πόθο και αγάπη, με προθυμία και αυταπάρνηση. Πάντοτε ευγενής, ευπροσήγορος, λεπτός, ταπεινόφρων χωρίς υπεροψίες ο κ. Γιάννης θύμιζε μια διογένεια μορφή ανθρώπου.
Ένας άλλος χώρος που υπηρέτησε ο Γιάννης Χαριατίδης είναι ο Σύνδεσμος Μουσικοφίλων Πέραν Κωνσταντινουπόλεως. Ήταν από τα αρχαιότερα μέλη του Συνδέσμου. Στα παλαιά μητρώα ήταν εγγεγραμμένος με αριθ. Μητρώου 69 και ημερομ. 27 Μαρτίου 1953.
Η νεκρώσιμη ακολουθία του Γιάννη Χαριατίδη θα τελεστεί την Τρίτη, 10 Σεπτεμβρίου στις 4 το απόγευμα στον Πατριαρχικό Ναό και ο ενταφιασμός του θα γίνει στο Κοιμητήριο του Σισλή.
Τον Δεκέμβριο του 2010 ο Σύνδεσμος Μουσικοφίλων Πέραν, όταν ο Άρχων ήταν ακόμα εν ενεργεία, οργάνωσε εκδήλωση προς τιμή του.
Στην εκδήλωση μίλησε για τον μακαριστό ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

«Ἱερώτατοι Ἀδελφοί,
Ἀγαπητὲ Ἄρχων Λαμπαδάριε,
Μουσικολογιώτατοι,
Φιλόμουσος ὁμήγυρις!
Ἡ ἀποψινὴ συνάθροισις ἡμῶν, εἰς ὥρας τόσον ἁγίας, μίαν μόλις ἑβδομάδα πρὸ τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, σκοπὸν ἔχει νὰ ἀποδοθῇ τιμὴ εἰς ἕνα ὀτρηρὸν ἐργάτην τῆς λογικῆς ἡμῶν λατρείας, τὸν σεμνὸν Ἄρχοντα Λαμπαδάριον τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καὶ εἰς πάντας ἐξαιρέτως ἀγαπητόν, τὸν κ. Ἰωάννην Χαριατίδην.
Χαριέστατος καὶ γλυκὺς τὴν ἔντευξιν, πρᾶος καὶ εὐλαβὴς τὸν τρόπον, ταπεινὸς καὶ ἄτυφος τὸ σχῆμα, δεξιὸς τὴν συνεργασίαν, εὐγενὴς πρὸς πάντας, ἀκριβὴς καὶ ἀκαταπόνητος εἰς τὴν ἐκπλήρωσιν τοῦ καθήκοντος, περὶ πολλοῦ ποιούμενος τὴν ἀξίαν τοῦ εὐλογημένου ράσου τῶν εἰς τὰ ἱερὰ ἀναλόγια παρεδρευόντων, πιστὸς εἰς τὴν Πατριαρχικὴν παράδοσιν, ὑπάκουος εἰς τὰ ἐκκλησιαστικὰ κελεύσματα, κοσμεῖ ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν τὰ ἀναλόγια τοῦ πανσέπτου Πατριαρχικοῦ καὶ ἄλλων, περιστασιακῶς, ναῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κωνσταντινουπόλεως.
Ὁ τιμώμενος, θὰ ἠδυνάμεθα νὰ εἴπωμεν, εἶναι «γεννημένος ἱεροψάλτης». Ὅπως ὁ Ἀπόστολος Τιμόθεος «ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδε», κατὰ τὴν ὁμολογίαν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, οὕτω καὶ ὁ κ. Χαριατίδης ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων ἤγγισε τὸ ἀναλόγιον καὶ ἐμυσταγωγήθη τὴν πάντιμον τέχνην τῆς βυζαντινῆς ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς.

Ἀπὸ μικρὸς μαθητὴς τῆς Ε΄ τάξεως τοῦ Δημοτικοῦ ἀνέλαβε Κανονάρχος εἰς τὸν Ἅγιον Δημήτριον Ταταούλων. Τὸ αὐτί του παιδιόθεν ἐγέμισεν ἀπὸ τὰς φωνὰς καὶ τὴν τέχνην τοῦ Σεκέρογλου, τοῦ Πρίγγου, τοῦ Νικολαΐδου καὶ τοῦ Τοπάλογλου, διαπρεπῶν μυστῶν τῆς πατρῴας ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν μουσικῆς. Ἀργότερον ἐγένετο Δομέστικος τοῦ ἀειμνήστου Βασιλείου Νικολαΐδου, καὶ ὅταν ὁ τελευταῖος, εἰς ὥρας τραγικὰς διὰ τὴν ἐνταῦθα ὁμογένειαν, ἐκλήθη ἐπαξίως ὑπὸ τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Ἀθηναγόρου νὰ ἀναλάβῃ τὸ στασίδιον τοῦ Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου τοῦ Πατριαρχικοῦ ἡμῶν Ναοῦ, ὁ κ. Χαριατίδης τὸν ἠκολούθησε καὶ ἀνεδείχθη, ἐπαξίως καὶ αὐτός, Α΄ Δομέστικος τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Τοιουτοτρόπως, ἀπὸ τὸ 1964, ὁ κ. Χαριατίδης συνέδεσεν ὅλην του τὴν ζωὴν μὲ τὸν Πατριαρχικὸν Ναόν, μὲ τὴν ἀσίγητον δοξολογίαν τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ ἐν ὑποδειγματικῇ ἀφοσιώσει ἐντὸς τοῦ πλέον ἐπισήμου Θυσιαστηρίου τῆς Ὀρθοδοξίας. Συνειργάσθη ἁρμονικῶς τόσον μὲ τὸν ἀείμνηστον Βασίλειον Νικολαΐδην, ὅσον καὶ μὲ τὸν νῦν Ἄρχοντα Πρωτοψάλτην κ. Λεωνίδαν Ἀστέρην καὶ ἔδωκεν ὅλην του τὴν καρδίαν, ὅλην του τὴν ψυχήν, εἰς τὸ ἅγιον ἔργον τῆς θείας ὑμνῳδίας, διακονῶν, ὡς Δομέστικος κατ’ ἀρχὴν καὶ ὡς Λαμπαδάριος ἐν συνεχείᾳ, μὲ τρεῖς κατὰ σειρὰν Οἰκουμενικοὺς Πατριάρχας, μὲ πλειάδα Ἱεραρχῶν, μὲ πολλοὺς ἀξίους λειτουργοὺς τοῦ Πατριαρχικοῦ Θυσιαστηρίου. Ταυτοχρόνως, ἐπὶ ἑξήκοντα σχεδὸν ἔτη, ἐργάζεται φιλοτίμως εἰς τὰ πλαίσια τοῦ Συνδέσμου Μουσικοφίλων, προγυμνάσας, καταρτίσας καὶ διδάξας πλειάδα ἱεροψαλτῶν, οἱ ὁποῖοι ἀνέλαβον τὰ στασίδια τῶν Ναῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς, μεταδοὺς εἰς αὐτοὺς ὄχι μόνον ψαλτικὰς γνώσεις καὶ ὗφος παραδοσιακόν, ἀλλὰ καὶ ἦθος ἱεροπρεπὲς ἐν φόβῳ Θεοῦ, ἐκ τοῦ περισσεύματος τῆς πιστευούσης καρδίας του. Διὰ πάντα ταῦτα τοῦ εἴμεθα πολὺ εὐγνώμονες ἅπαντες καὶ τὸν δίκαιον αὐτοῦ ἔπαινον ἐξαγγέλλομεν ἀπόψε, καταστέφοντες αὐτὸν μὲ ὁλόθυμον τὴν Πατριαρχικὴν ἡμῶν εὐαρέσκειαν, εὐλογίαν καὶ εὐχήν.
Συγχαίρομεν τοὺς σχόντας τὴν ὡραίαν πρωτοβουλίαν τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ ἰωβηλαίου τοῦ Ἄρχοντος Λαμπαδαρίου.
Λυπούμεθα ποὺ τὴν ἀποψινὴν χαρὰν δὲν μοιράζεται εὑρισκομένη ἐν μέσῳ ἡμῶν ἡ καλὴ σύζυγός του. Εἴμεθα ὅμως βέβαιοι ὅτι καὶ αὐτὴ παρακολουθεῖ ἄνωθεν καὶ συγχαίρει σεμνῶς καὶ συνευφραίνεται καὶ ἐπικροτεῖ. Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη της!
Εὐχόμεθα εἰς τὸν Μουσικολογιώτατον ἡμέτερον Ἄρχοντα Λαμπαδάριον μῆκος ἡμερῶν πολύ, ἐν ὑγιείᾳ ἀμφιλαφεῖ καὶ δυνάμει παρὰ Θεοῦ, ἵνα συνεχίζῃ μέχρι βαθυτάτου γήρους καὶ πρεσβείου τὸ θεοφιλὲς ἔργον του, πρὸς δόξαν Θεοῦ, τέρψιν Ἀγγέλων, οἰκοδομὴν πιστῶν, χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν ἡμετέραν καὶ τιμὴν τοῦ ὀνόματος τῶν Πατριαρχικῶν ἀναλογίων!
Εἰς πάντας εὐχόμεθα εὐφρόσυνα ἅγια Χριστούγεννα, ἐν εὐλογίᾳ Κυρίου πολλῆ!».

*Ακούστε εδώ τον μακαριστό Γιάννη Χαριατίδη

http://www.ec-patr.net/keimena/PAGES/Hariatidis_06.htm

Ένας ιεροψάλτης θυμάται…
Ο ιεροψάλτης Παναγιώτης Τζανάκος έγραψε σήμερα στο blog του «ΤΟ ΣΤΑΣΙΔΙ ΜΟΥ»:
«Τις απογευματινές ώρες της χθες, 6ης Σεπτεμβρίου 2019, και ευρισκόμενος μαζί με άλλους Ψάλτες στα γραφεία του Συνδέσμου Μουσικοφίλων, στα Χρυσοβέργεια του Πέραν της Κων/πολης, για αγιασμό και πρόβα της χορωδίας, πληροφορηθήκαμε όλοι από τον παριστάμενο Μέγα Αρχιδιάκονο της Μ.Ε κ.Θεόδωρο, τον προ ολίγης ώρας επελθόντα θάνατο του τ.Αρχ. Λαμπαδαρίου της Μεγ. Εκκλησίας κυρ Ιωάννη Χαριατίδη. ¨Κεκοίμηται ως λέων, πλήρης ημερών¨.
Το όλον ψαλτικό βιογραφικό του κυρ Γιάννη -όπως όλοι τον ξέραμε- είναι εύκολο να το βρει κάποιος στο διαδίκτυο, καθώς και πολλές ηχογραφήσεις και βιντεοσκοπήσεις από την πολυετή δραστηριότητά του στα ψαλτικά πράγματα της Πόλης και ειδικά του Πανσέπτου Πατριαρχικού ναού. Επίσης θα γραφούν και θα ειπωθούν γι αυτόν διάφορα από άλλους που τον έζησαν και γνωρίζουν περισσότερα γι αυτόν, όταν ήταν σε πλήρη ψαλτική δραστηριότητα.

Εγώ με ιδιαίτερη ψυχική φόρτιση θα γράψω εδώ ολίγα πράγματα -ως μνημόσυνό του- και όπως εγώ τον έζησα. Στην Κων/πολη ήλθα την 28/7/2017 για μόνιμη εγκατάσταση και ψαλτική διακονία στην περιφέρεια Ψωμαθειών, Κοντοσκαλίου και Βλάγκας. Τον κυρ Γιάννη τον πρωτογνώρισα στις 3/8/2017 στο γηροκομείο του Μπαλουκλί -όπου πλέον γηροκομείτο, έχοντας παραιτηθεί από Λαμπαδάριος του Πατριαρχικού ναού. Είχα πάει εκεί -κατόπιν εντολής της Αρχιδιακονίας- να ψάλλω αριστερά στην Παράκληση που θα τελείτο στο εντός του γηροκομείου παρεκκλήσιο και στην οποία θα χοροστατούσε ο Πατριάρχης. Πράγματι πήγα, σε εντελώς άγνωστα για μένα τότε μέρη, χωρίς να γνωρίζω σχεδόν κανένα και με τρακ, αφού πρώτη φορά θα έψαλλα παρουσία του Παναγιωτάτου.
Όμως όλα ευτυχώς πήγαν καλά. Λόγω αδιαθεσίας του ο κυρ Γιάννης δεν προσήλθε στην Παράκληση και πήγα εγώ στο δωμάτιό του. Μου έκανε εντύπωση η ευγένειά του. “Σας άκουσα -μου είπε-. Πάρα πολύ ωραία ψάλλατε”. Κάθισα για λίγο κοντά του. Μού είπε κάποια για τα πολλά ψαλτικά της Πόλης που ήξερε, με εκείνο το έντονο Κπολίτικο γλωσσικό ιδίωμα. Για να μην τον κουράσω δεν κάθισα πολύ. Όμως μου είπε “να έρχεσαι, να τα λέμε. Θα γίνω καλά” Και όντως έτσι έγινε.
Από τότε τακτικά πήγαινα και τον έβλεπα. Γνώρισα και τον επίσης ευγενέστατο γιό του Δημήτρη, που κάθε μέρα του παραστεκόταν. Κάποιες φορές είχαμε πάει μαζί με τον νυν Άρχοντα Πρωτοψάλτη της Μ.Ε Παναγιώτη Νεοχωρίτη -ο οποίος πολύ σεβόταν τον κυρ Γιάννη και πάντα ζητούσε την ευχή του- αλλά και με άλλους φίλους Ψάλτες που ήθελαν να τον δουν. Άλλωστε το σπίτι που διαμένω είναι κοντά στο γηροκομείο.
Μου είπε πολλά στις συζητήσεις που κάναμε. Ειδικά, όταν ήταν καλά και είχε καλή διάθεση, θυμόταν απίστευτες ψαλτικές ιστορίες. Έζησε και είδε τόσους και τόσα. Από Αθηναγόρα, Ναυπλιώτη, Πρίγγο, Σόμπαση, Στανίτσα, Νικολαϊδη και τόσους άλλους. Έχω καταγράψει πάρα πολλά και εν πολλοίς άγνωστα ψαλτικά στοιχεία που μου εξιστόρησε και κάποια στιγμή θα τα κοινοποιήσω.
Αυτό που όμως έχει κατ’ εμέ την κυριότερη σημασία και αξία, είναι η ταπεινότητα και η ευγένειά του. Δύο στοιχεία που αντιλαμβανόσουν αμέσως ότι τα διέθετε και τα οποία τα είχε ανέκαθεν, όπως όλοι όσοι τον γνώρισαν, ομολογούν.
Ως επίλογο θα γράψω δύο λέξεις-συμβουλές που είπε στον νυν άρχοντα Πρωτοψάλτη σε μία από τις από κοινού συναντήσεις μας. Συμβουλές, τις οποίες έλεγε και σε μένα, αλλά και τις οποίες τήρησε σε όλη του την ζωή. “Υπομονή και Αγάπη”. Αυτός ήταν ο κυρ Γιάννης Χαριατίδης. Ένας από τους τελευταίους γνήσιους Ρωμιούς Κων/πολίτες. Ομολογώ ότι θα μου λείψει πολύ η παρέα του. 

Καλό ταξίδι κυρ Γιάννη. Αιωνία η μνήμη Σου!”