ΕΔΕΚ και «σταλινικές πρακτικές».

Τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην ΕΔΕΚ, με την πειθαρχική δίωξη του ευρωβουλευτή Δημήτρη Παπαδάκη, αποτελούν επικίνδυνες «σταλινικές πρακτικές».
Δηλαδή, τις πρακτικές εκείνες, οι οποίες εκφράζουν απόλυτα τη φιλοσοφία ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος ή μιας ηγεσίας , όπως την περιέγραψε έξοχα ο Γάλλος ιστορικός Ζαν Έλενσταιν .
Η μόνη διαφορά είναι ότι τώρα δεν υπάρχουν- και βέβαια αυτό δεν θα ήταν δυνατόν να συμβεί σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα -οι μορφές βίας, που άσκησε το σταλινικό καθεστώς σε διάφορες φάσεις της ιστορίας του.
Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι διώξεις και καρατομήσεις , και μάλιστα ικανότατων στελεχών στην ΕΔΕΚ, έγιναν και επί της ηγεσίας του ιδρυτή της Βάσου Λυσσαρίδη. Ειδικά την δεκαετία του 1980 πολλοί στάληκαν στο «πυρ το εξώτερο» ή εξαναγκάστηκαν να αδρανοποιηθούν , γιατί δεν γινόταν αποδεκτή η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ.
Και σήμερα είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο ευρωβουλευτής διώκεται , λόγω των διαφορετικών του απόψεων σε πολλά θέματα από τις απόψεις του προέδρου της ΕΔΕΚ, Μαρίνου Σιζόπουλου, και διότι «δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις». Επιπλέον, ο κ. Σιζόπουλος θέλει να διασφαλίσει την παντοδυναμία του – ελέγχει πλήρως τον κομματικό μηχανισμό- στο κόμμα και ότι σε εσωκομματικές εκλογές δεν θα βρεθεί απέναντι του ο Δ. Παπαδάκης. Όλα τα άλλα , που λέγονται , είναι αστεία γκεμπελική προπαγάνδα.
Ο κ. Σιζόπουλος έχει την αποκλειστική ευθύνη, γιατί ένα χρόνο πριν από τις βουλευτικές εκλογές δημιούργησε μεγάλο εσωκομματικό ρήγμα, που με μαθηματική ακρίβεια το αποτέλεσμα θα είναι οδυνηρότατο. Φαίνεται ότι από το νου του προέδρου της ΕΔΕΚ δεν περνά το ενδεχόμενο το κόμμα να μείνει το 2021 εκτός Βουλής. Οι βουλευτικές εκλογές δεν θα είναι οι ευρωεκογές του περασμένου χρόνου. Ο κ. Σιζόπουλος δεν έκανε το παραμικρό για να κεφαλαιοποιήσει υπέρ του κόμματος το 10, 58%.

Το πιο σοβαρό ζήτημα από την υπόθεση Παπαδάκη είναι ότι η ηγεσία της ΕΔΕΚ δεν λειτουργεί δημοκρατικά. Πριν καταθέσει στο Πειθαρχικό Συμβούλιο του κόμματος ο κ. Σιζόπουλος έκανε δηλώσεις , στις οποίες άφησε υπονοούμενα και για πιθανή διάπραξη από τον ευρωβουλευτή και άλλων αδικημάτων, πέραν των πειθαρχικών. Το υπονοούμενο είναι ανεπίτρεπτο,  ιδιαίτερα όταν διατυπώνεται από αρχηγό κοινοβουλευτικού κόμματος.

Ωστόσο, ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ απέφυγε επιμελώς να μιλήσει για την «ταμπακιέρα». Δηλαδή , για τα όσα καταλόγισε στην συνέντευξη τύπου ο Δ. Παπαδάκης και συγκεκριμένα:

*Η απόφαση για την παραπομπή στο Πειθαρχικό Συμβούλιο, πάρθηκε από το Πολιτικό Γραφείο, χωρίς τα μέλη του να πάρουν στα χέρια τους το πόρισμα του Ερευνώντος Λειτουργού και παρά την έκκληση του Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής για να δοθεί χρόνος μελέτης του πορίσματος. Μετά την κατηγορηματική άρνηση του κ. Σιζόπουλου να δοθεί χρόνος για μελέτη του πορίσματος, ο Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής αποχώρησε και η απόφαση πάρθηκε από τα 12 παρόντα μέλη, από το σύνολο των 25 μελών του Πολιτικού Γραφείου.

*Αυτή τη στιγμή η ΕΔΕΚ, θα έπρεπε να πρωτοστατεί και να βρίσκεται στο πολιτικό προσκήνιο για τις παρεμβάσεις της, για την κοινωνική πολιτική της και για τις θέσεις της. Αντ’ αυτού η ΕΔΕΚ βρίσκεται στο προσκήνιο, για ακόμα μια φορά, για τις εσωτερικές τις προστριβές.
* Κάποιοι χειρισμοί, ζήμιωσαν το Κόμμα, εντός της κοινωνίας και κάποιοι άλλοι, ζήμιωσαν το Κόμμα εσωτερικά και απομάκρυναν από την δράση σημαντικούς Συναγωνιστές.
1) Παρόλο που ήμασταν οι πρωτεργάτες για την δημιουργία του ΓΕΣΥ, την μεγαλύτερη κοινωνική μεταρρύθμιση στον τόπο μας, τα τελευταία χρόνια, με τους χειρισμούς που έγιναν, η κοινωνία, μας κατατάσσει στους πολέμιους του ΓΕΣΥ και τα γεγονότα, μας έχουν προσπεράσει. Άλλο είναι να εντοπίζεις τα πολύ σοβαρά προβλήματα που υπάρχουν και να προτείνεις τρόπους επίλυσης τους κι άλλο είναι να παρουσιάζεσαι ως αρνητής αυτής της μεταρρύθμισης. 2) Καταθέτει η Κυβέρνηση ένα φιλεργατικό νομοσχέδιο σύστασης Ενιαίας Επιθεώρησης Εργασίας, που έχει σαν στόχο την πάταξη της αδήλωτης εργασίας και την οριζόντια εφαρμογή όλων των εργατικών νομοθεσιών, και η ΕΔΕΚ, το Σοσιαλιστικό Κόμμα του τόπου το καταψηφίζει.
3) Η ΕΔΕΚ, ένα Κόμμα που έμεινε σταθερά απέναντι στα φαινόμενα της διαπλοκής, όφειλε να πρωτοστατεί με τις προτάσεις και τις ενέργειες της, για να επανακτηθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών προς την πολιτική διαδικασία και για ουσιαστικές αλλαγές, που δεν θα σπρώχνουν περαιτέρω τους πολίτες προς την απαξίωση και την αδιαφορία. 4) Ποιο Κομματικό στέλεχος, που σέβεται τον ευατό του, θα ανεχόταν, ενώ το Πολιτικό Γραφείο είχε πάρει απόφαση να ψηφιστούν οι προϋπολογισμοί του 2018, την επόμενη μέρα στη Βουλή να καταψηφίζονται; 5) Δεν είναι αρκετό να διατείνεσαι για ανοικτές συνεδριάσεις των συλλογικών οργάνων και ύπαρξη εσωκομματικής δημοκρατίας. Είναι σε όλους γνωστό, ότι είχαμε σωρεία παραιτήσεων Μελών του Πολιτικού Γραφείου, της Κεντρικής Επιτροπής και Θεματικών Επιτροπών, Αντί ο Πρόεδρος να εξετάσει το πρόβλημα και να αναλάβει πρωτοβουλίες αναστροφής αυτής της πορείας, δυστυχώς έβγαινε δημόσια και δήλωνε ότι “όποιου δεν του αρέσει να πάρει το καπέλο του και να φύγει”. Δεν μπορεί η ΕΔΕΚ να λειτουργεί στο πνεύμα του ξεκαθαρίσματος λογαριασμών. Στο πνεύμα του «Αυτοί που συμφωνούν μένουν, αυτοί που διαφωνούν να τους διώξουμε». Διχαστικές πρακτικές και νοοτροπίες, «σε αυτούς» και «σε εμάς», καλλιέργησαν ένα βαθιά νοσηρό κλίμα εντός του Κόμματος. Ένα κλίμα, που για να εξοβελιστεί, προϋποθέτει την πραγματικά δημοκρατική λειτουργία, με διάλογο και αλληλοσεβασμό.

Πέρα από τα πιο πάνω ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ οφείλει να απαντήσει με πλήρη διαφάνεια και τεκμηριωμένα για: Α) Την πολυκατοικία, στην Λευκωσία, στην οποία για χρόνια στεγάζονταν τα κεντρικά γραφεία και την οποία ο ιδρυτής του Κόμματος , Βάσος Λυσσαρίδης , δώρισε σε αυτό, β) την κατοικία, στην οποία στεγάζονταν τα γραφεία στην Πάφο.

Απογοήτευση από την στάση  Ομήρου

Αυτό που προκαλεί πολύ κακή εντύπωση τόσο στον κόσμο της ΕΔΕΚ, όσο και γενικότερα είναι η απαθής στάση του τέως προέδρου και ιστορικού στελέχους της, Γιαννάκη Ομήρου. Ο τέως πρόεδρος του κόμματος , ο οποίος το 2015 παραιτήθηκε αμαχητί , διατηρεί Πολιτικό Γραφείο, εμφανίζεται σε τηλεοπτικές εκπομπές και αρθρογραφεί στον τύπο, αλλά για τα τεκταινόμενα στο κόμμα τηρεί «σιγή ιχθύος».
Η ίδια κριτική ισχύει και για το άλλο ιστορικό στέλεχος της ΕΔΕΚ , έστω κι΄αν εδώ και χρόνια δεν ανήκει στο κόμμα, τον Τάκη Χατζηδημητρίου.

Αν τα μέλη και οι ψηφοφόροι της ΕΔΕΚ δεν θέλουν να δουν το κόμμα τους να καταποντίζεται, τότε έχουν χρέος να αναλάβουν δράση, θέτοντας ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ θέμα ηγεσίας.

Α. Βικέτος