Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης με το λαό της Παλαιστίνης

Εβδομήντα τρία  χρόνια συνεχούς εθνοκάθαρσης και εκτοπισμών των Παλαιστινίων

«Νάκμπα» σημαίνει «Καταστροφή». Η Παλαιστινιακή “Νάκμπα”, όμως, που ξεκίνησε στις 15 Μάη του 1948, δεν είναι, απλά, μια μεγάλη Καταστροφή. Για τον Παλαιστινιακό λαό η «Νάκμπα» σηματοδοτεί μια Καταστροφή από τις 15 Μάη του 1948, που είναι σε πλήρη και συνεχή εξέλιξη, 73 χρόνια τώρα. Η φετινή επέτειος δεν σηματοδοτεί 73 χρόνια από την “Νάκμπα”, αλλά μάλλον 73 χρόνια διαρκούς Νάκμπα.

Η “Νάκμπα” ξεκίνησε με την εθνοκάθαρση τουλάχιστον 531 χωριών και πόλεων μεταξύ του 1947 και του 1949, τη δολοφονία 15.000 Παλαιστινίων και τον αναγκαστικό εκτοπισμό των δύο τρίτων του Παλαιστινιακού πληθυσμού — 950.000 άτομα — από την πατρίδα τους και τα σπίτια τους.   

Σύμφωνα με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ του 1977  η 29η Νοεμβρίου κάθε έτους ορίστηκε ως  Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό Λαό , με σκοπό να κάνει γνωστό στο διεθνές κοινό το παλαιστινιακό πρόβλημα.

Στις 29 Νοεμβρίου 2012 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε την αναβάθμιση της Παλαιστινιακής Αρχής σε κράτος με ιδιότητα του παρατηρητή, μία πολιτική, διπλωματική, αλλά και συμβολική νίκη, που έδωσε  στους Παλαιστίνιους φωνή στη διεθνή κοινότητα. Υπέρ του αιτήματος τάχτηκαν 138 χώρες , 9 ψήφισαν κατά και 41 χώρες απείχαν.

Η επιλογή της 29ης Νοεμβρίου δεν είναι τυχαία. Την ημερομηνία αυτή του 1947 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε την απόφαση 181, η οποία προέβλεπε τη δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατών στην περιοχή της Παλαιστίνης, ενός «Εβραϊκού» κι ενός «Αραβικού», με κοινή πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, η οποία θα υπόκειτο σε ειδικό καθεστώς.

Η απόφαση ελήφθη με 33 θετικές ψήφους (ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση, Γαλλία κ.ά.), έναντι 13 αρνητικών (Αραβικές χώρες, Ελλάδα, Τουρκία). Δέκα χώρες απείχαν από την ψηφοφορία (Μεγάλη Βρετανία κ.ά.) και μία απουσίαζε. Η αρνητική ψήφος της Ελλάδας, που ισοδυναμούσε με την παραδοχή ενός μοναδικού αραβικού κράτους στην περιοχή της Παλαιστίνης, σχετιζόταν με την ύπαρξη της μεγάλης ελληνικής παροικίας στην Αίγυπτο.

Οι Ισραηλίτες αποδέχθηκαν την απόφαση του ΟΗΕ, ενώ οι Παλαιστίνιοι την απέρριψαν, έχοντας με το μέρος τους την πληθυσμιακή υπεροχή (65%-35%) και την υποστήριξη των αραβικών κρατών. Από τα δύο κράτη που προέβλεπε η απόφαση 181 του ΟΗΕ, μόνο το Ισραήλ υφίσταται σήμερα.

Οι Παλαιστίνιοι, που αριθμούν γύρω στα 8 εκατομμύρια ψυχές, μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισαν να κάνουν τα πρώτα βήματα -μετ’ εμποδίων είναι η αλήθεια- για τη δημιουργία του δικού τους κράτους. Πολλοί, όμως, Παλαιστίνιοι ζουν ακόμη σε εδάφη που κατέχουν οι Ισραηλινοί, συμπεριλαμβανομένης και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Ο πρόεδρος της Παλαιστίνης , Μαχμούτ Αμπάς, σε δηλώσεις του το 2011 παραδέχθηκε ότι η απόρριψη της απόφασης του ΟΗΕ το 1947 εκ μέρους των Αράβων ήταν λανθασμένη.

Η Κυπριακή Δημοκρατία αναγνώρισε το Κράτος της Παλαιστίνης το 1988 και , σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών, “επιδεικνύει έμπρακτα την αλληλεγγύη της στον Παλαιστινιακό αγώνα για ανεξαρτησία. Τον Δεκέμβριο 2012, η Κύπρος υπερψήφισε το Ψήφισμα 67/19 της Γενικής Συνέλευσης, με το οποίο Παλαιστίνη απέκτησε καθεστώς παρατηρητή (non-member observer State) στον ΟΗΕ. Μετά την υιοθέτηση του ανωτέρω ψηφίσματος η Κύπρος αναβάθμισε το καθεστώς της Παλαιστινιακής αντιπροσωπείας στη Λευκωσία σε Πρεσβεία. Από τότε ο Πρέσβης της Παλαιστίνης στην Λευκωσία περιλαμβάνεται στον κατάλογο με τους υπόλοιπους Πρέσβεις που εδρεύουν στην Λευκωσία. Η Κυπριακή Δημοκρατία στηρίζει μια συνολική και τελική λύση δυο κρατών στη βάση των συνόρων του 1967 με τα Ανατολικά Ιεροσόλυμα ως πρωτεύουσα ενός ανεξάρτητου και βιώσιμου Παλαιστινιακού κράτους”.

Ο πρέσβης του Κράτους της Παλαιστίνης στην Κύπρο κ. Attari

Το ζήτημα της Παλαιστίνης βρίσκεται εδώ και  επτά δεκαετίες στην ατζέντα των Ηνωμένων Εθνών και, παρόλ’ αυτά ο Παλαιστινιακός λαός δεν πέτυχε τα αναφαίρετα δικαιώματα του. Οι Παλαιστίνιοι υποστηρίζουν ότι , παρά τις δεκαετίες, που συμμετέχει ο Παλαιστινιακός λαός στις ειρηνευτικές προσπάθειες, με πνεύμα καλής πίστης, “το Ισραήλ επιμένει σε πολλές παράνομες πολιτικές και πρακτικές. Η κύρια πολιτική του Ισραήλ υποστηρίζει τώρα τον αποικισμό, όχι μια ουσιαστική ειρηνευτική διαδικασία, που οδηγεί στη λύση των δύο κρατών. Ηκυβέρνηση του Ισραήλ απέρριψε τη  λύση των δύο κρατών και συνεχίζει  ενεργά τις δράσεις  προσάρτησης και εποικισμού στην κατεχόμενη παλαιστινιακή  γη για να υπονομεύσει αυτή τη λύση. Η κυβέρνηση   του  Ισραήλ επιμένει να προσπαθεί να αλλάξει την ταυτότητα και το χαρακτήρα της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, της πρωτεύουσας του κράτους της Παλαιστίνης και έχει  θέσει σε ισχύ ρατσιστικούς νόμους, που εισάγουν διακρίσεις. Απομόνωσε, μέσω του αποκλεισμού της, τη Γάζα από την υπόλοιπη χώρα  και από τον κόσμο. Έχει κάνει την οικονομία  να ασφυκτιά και έχει κλέψει τα χρήματα και τους φυσικούς πόρους της Παλαιστίνης  Έχει παραβιάσει όλες τις πολιτικές, καθώς και τις οικονομικές συμφωνίες και τις συμφωνίες ασφαλείας”.

*Σχετικά διαβάστε το πιο κάτω κείμενο 

Κατά του απαρτχάιντ και των φυλετικών διακρίσεων by ARISTEIDIS VIKETOS on Scribd

*Το κείμενο απηχεί τις απόψεις των συντακτών του

Το βίντεο από τη σελίδα του ΟΗΕ κάνει μια ιστορική αναδρομή (από τη σκοπιά του ΟΗΕ πάντα) στην παλαιστινιακή υπόθεση. Περιέχει αρχειακό υλικό, όπως π.χ. από την ψηφοφορία για τη διχοτόμηση της ιστορικής Παλαιστίνης.