«Δεν θα υπάρχει συγκάληψη»

Του Ανδρέα Παπαχαραλάμπους*

Καρτερώ μέρα-νύχτα να ξυπνήσω ένα πρωί και να μην ανακοινωθεί σκάνδαλο. Η ανακοίνωση του σκανδάλου και μόνο είναι το ολιγότερο. Είναι η συνέχεια της ανακοίνωσης που ανακατώνει τα στομάχια κάθε υγειούς πολίτη σ’ αυτήν την κοινωνία.

Το να βλέπω τον Νύν Πρόεδρο ο οποίος είναι κλωνοποιημένος με τον Τέως Πρόεδρο και να με καθησυχάζει πως «δεν θα υπάρξει συγκάλυψη για κανέναν για το Βασιλικό», είναι από τα αμίμητα.

Ένας Πρόεδρος μιας χώρας επιστρατεύει μια τέτοια δήλωση, αν σε παρόμοιες περιπτώσεις σκανδάλων υπήρξε συγκάλυψη. Για παράδειγμα, χρυσά διαβατήρια, φυγάδευση εκατομμυρίων σε περίοδο capital control, εγκατάλειψη συνομιλιών για λύση του κυπριακού, λέγε Κράν Μοντανά, και άλλα. Αν το είπε γιατί το εννοεί, που δεν το πιστεύω, του βγάζω το καπέλο και θα σταθώ παρά το πλευρό του όχι μόνον εγώ αλλά σχεδόν όλος ο πληθυσμός της Κύπρου.

Να ξέρει ο Νίκος Χριστοδουλίδης ότι με τη δήλωση αυτή μπορεί να χρειαστεί να στείλει τον Νίκο Χρυσάνθου Αναστασιάδη στο Δικαστήριο έστω και αν τον προλάβουν άλλοι.

Θέλω να δικαιολογήσω την επίκληση του ονόματος «Χρυσάνθου» στους αναγνώστες. Επιβάλλεται τούτο για να μην γίνεται σύγχυση με άλλον Νίκον Αναστασιάδη γιατί είναι κοινό όνομα. Επίσης λόγω ιδιότητος και γνώστης των διαδικασιών στο Δικαστήριο, η κατηγορούσα αρχή οφείλει στο κατηγορητήριο να θέτει και το όνομα του πατρός για τον κατηγορούμενο, οποιοσδήποτε και αν είναι.

Αγαπητέ Νυν Πρόεδρε, γιατί χρειάζεται η διαβεβαίωσή σου πως δεν θα υπάρξει συγκάλυψη; Αφού είναι υποχρέωσή σου, όπως και κάθε πολίτη, όπως ήταν υποχρέωση και του Οδυσσέα Μιχαηλίδη να υποδείξει στους κυβερνώντες το τι φέσι θα φορέσουν στους φορολογούμενους. Νομίζω είσαι καλός γνώστης Πρόεδρε το πού βρίσκεται σήμερα ο Μιχαηλίδης.

Πρόεδρε, ρωτώ και θα ρωτώ, και δεν πρόκειται να σταματήσω να ρωτώ, αυτό το έργον «ελέφαντας» πέρασε από το Υπουργικό Συμβούλιο; Αν δεν επέρασε, που δεν πέρασε, εσύ Πρόεδρέ μου, που ήθελες να κυβερνήσεις αυτή τη χώρα δεν σου φάνηκε περίεργο; Δεν τόλμησες μικρέ Νίκο να πείς όχι στο μεγάλο αφεντικό και σ’ αυτό που σε προωθούσε; Περίμενες να δέσει το γλυκό;

Γίναμε ανά την υφήλιο ρεζίλι δίνοντας την εικόνα μιας τριτοκοσμικής χώρας χωρίς να ιδρώνει το αφτί μας και αίφνης ακούστηκε μια προεδρική φωνή όπως βγαίνει ο πόρτος από το ποϊνάρι, «δεν θα υπάρξει συγκάλυψη για κανένα για το Βασιλικό».  

Παρεμπιπτόντως Πρόεδρε, αυτό το «για κανέναν» με προβληματίζει. Υπονοείς ότι κάποιοι νομίζουν ότι ένας από τους απατεώνες πιθανόν να τύχει συγκάλυψης; Με την ευκαιρία αυτή θέλω να σου δώσω την έννοια του απατεώνα, είτε αυτοί είναι του τερματικού στο Βασιλικό, είτε των χρυσών διαβατηρίων, είτε των Σευχελλών, είτε του κουρέματος.

Ετυμολογικά η λέξη απατεώνας, προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη απατεών , απατάω, εξαπατάω, απατώ. Απατεώνας είναι το πρόσωπο που ξεγελάει κι εξαπατά άλλους για δικό του όφελος με το να εκμεταλλεύεται την εμπιστοσύνη, την καλή διάθεση που δείχνουν ή την αφέλειά τους.

Να υποθέσω Πρόεδρέ μου ότι κάτι τέτοιο συνέβηκε και με το έργο στο Βασιλικό, πράγμα που επιβεβαιώνεται με το γεγονός και μόνο ότι δεν πέρασε από το Υπουργικό; Εκκολάπτετο κάποια απατεωνιά;

Αν πράγματι αυτά που λέεις Πρόεδρε δεν είναι καρυδότσουφλα, ψάξε να μάθεις γιατί ο «Νοννός» σου δεν πέρασε από το Υπουργικό Συμβούλιο για έγκριση αυτό το έργο, το οποίο είναι τεραστίων διαστάσεων. Μην πεις ότι δεν ήξερες ποιός ήταν και ποιός είναι ο Νίκος Χρυσάνθου Αναστασιάδης; Εδώ δεν μιλούμε για ανάρμοστη συμπεριφορά. Εδώ μιλούμε «ο κλέψας του κλέψαντος ώ κλεφταράδες».

Μπορώ να συμφωνήσω με κάποιον ότι ενόσω ο Νίκος Χρυσάνθου Αναστασιάδης ήταν στην εξουσία να μην τα βάλει μαζί του γνωρίζοντας το χαρακτήρα του και την μοχθηρότητά του. Μερικοί μπορεί να ήσαν και «δικαιολογημένοι» αν είχαν υπόψη τους, τους ακόλουθους στίχους του Βασίλη Μιχαηλίδη, όταν του είπαν να κινήσει αγωγή της Βρετανικής Κυβέρνησης γι’ αποζημιώσεις.

«Εν ν’ αγκαλέσω τον Θεό τζιαι ποιος εν’ νάτον κρίνει, αφού η κρίση μια ένει τζιαι ρίζει την τζιαι τζείνη».

Αν πράγματι κάποιος αξιωματούχος είναι διεφθαρμένος, ή απατεώνας, ή κλέφτης οφείλουμε να τον οδηγήσουμε αναλόγως του αδικήματος στο ανάλογο δικαστήριο και να τύχει της ανάλογης ποινής.

Με όλο το θάρρος και με μεγάλο σεβασμό απευθύνομαι και στον απλό κόσμο, στο τελευταίο πολίτη, τον προσκαλώ και τον προκαλώ να ξυπνήσει να ζητήσει το δίκαιό του να ζητήσει ισονομία και τιμωρία. Καταντήσαμε γραφικοί και απαθείς. Να σταματήσουμε να είμαστε παιδιά. Η ανοχή είναι διπλή ενοχή και η διπλή ενοχή είναι βλακεία.

Κατά τον Πλάτωνα, κάποιος Αιγύπτιος ιερέας είπε στον σοφό Σόλωνα:

«Ω Σόλων, Σόλων, Έλληνες αεί παίδες έστε, γέρων δε Έλλην ουκ έστιν».

Σεις οι Έλληνες είστε πάντα παιδιά, δεν έχετε πεποιθήσεις ριζωμένες σε παλιές δοξασίες, ούτε και γνώσεις γερασμένες.

Να μην επαναλαμβάνεται το «Έλληνες αεί παίδες». Και τούτο γιατί εμείς σαν λαός δεν μπορέσαμε ν’ αποχωριστούμε αυτή την ρήση.

*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους

ΦΩΤΟ: @CYpresidency