ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΣΟΒΑΡΑ ΚΑΙ ΔΙΧΩΣ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΥΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ!

Ως τέτοια ενέργεια, αυτή πιστώνεται κατ’ αρχήν εις το πρόσωπο του Δοικητή της ΕΥΠ, Πρέσβεως Θεμιστοκλή Δεμίρη σας, ως επικεφαλής μιάς κορυφαίας-όπως προκύπτει και από την εντολή λειτουργίας της- Υπηρεσίας, γιά την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων από απειλές παντός είδους γιά την ακεραιότητα της χώρας και την ασφάλεια των πολιτών της.

Τελικώς δε πιστώνεται και στην Κυβέρνηση της χώρας και τον Πρωθυπουργό, όλως ιδιαιτέρως, ο οποίος επιβεβαιοί εν τοις πράγμασι, πώς εννοείται η λειτουργία της ΕΥΠ σήμερα. Υπηρεσίας-ταμπού γιά κάποιους, ωστόσο, που δεν θέλουν να δουν πόσο οι καιροί αλλάζουν και συνεπώς πόσο είναι απαραίτητη η ύπαρξη και λειτουργίας μιάς σύγχρονης και αποτελεσματικής Υπηρεσίας Πληροφοριών γιά τη χώρα και τους πολίτες της. Όπως παντού στον πλανήτη, από την πιο μεγάλη χώρα, στην πιο μικρή, οπουδήποτε και με οποιοδήποτε καθεστώς.

Η δημοσιοποίηση των αρχείων της ΚΥΠ εκείνης της δραματικής περιόδου γιά τον Ελληνισμό, εγγράφεται δυναμικά σε αυτήν την προοπτική, καθώς:

• Πρώτον, δίδεται η δυνατότητα να φωτισθούν τα γεγονότα εκείνης της περιόδου γιά τα οποία η τότε ΚΥΠ εγνώριζε εις βάθος λεπτομέρειες γιά τα τότε επωαζόμενα εγκληματικά σχέδια της Τουρκίας του Ετσεβίτ εις βάρος της Κύπρου και συνεπώς υπήρχε χρόνος-κάποιας έστω-προετοιμασίας για αντιμετώπιση της εισβολής-αποβάσεως, όπως εξελίχθηκε. Κι αυτό παρά την ηρωϊκή αντίσταση από θύλακες αντίστασης σε κάποια σημεία, όπως στη Λευκωσία. Πλην δυστυχώς δεν εισακούσθηκε, καθώς τα σχετικά Δελτία Πληροφοριών της περιόδου έμειναν εις τα αζήτητα των τότε χουντικών κυβερνώντων, με τη συνέχεια γνωστή, οδυνηρή και συνεχιζόμενη μέχρι σήμερα, δίχως, βεβαίως, να καθαγιάζεται και η ΚΥΠ καθ’ εαυτή για το ρόλο και τη στάση της την περίοδο της επτάχρονης δικτατορίας των συνταγματαρχών.

• Δεύτερον, συνιστά κίνηση που προάγει την εθνική αυτογνωσία, κάτι το οποίο «χτίζεται» κυρίως από τη μελέτη της εμπειρίας αρνητικών καταστάσεων, κορυφαία των οποίων αποτελεί το προδοτικό πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου, η ανατροπή του και η Τουρκική εισβολή που αυτό προεκάλεσε ή ήλθε να διευκολύνει ή/και να επιταχύνει. Βεβαίως είναι και τα θετικά που συμβάλλουν εις την προαγωγή της εθνικής αυτογνωσίας, αλλά αυτό υπηρετείται πρωτευόντως από τα αρνητικά, νοουμένου ότι θα διδάσκουν γιά το μέλλον, ώστε να προκύπτει και να ακολουθείται το εκάστοτε δέον γενέσθαι, το πρακτικώς ακολουθητέο.

Η ΕΥΠ, Υπηρεσία Πληροφοριών που καλείται να διασφαλίζει το «Λόγων απορρήτων εκφοράν μη ποίου» του εμβλήματός της, προφανώς και οφείλει να διασφαλίζει τον κλειστό της χαρακτήρα, διότι μόνον δι’ αυτού του τρόπου προάγει την αποστολή που επωμίζεται από το Κράτος και τη Δημοκρατία. Αλλά και δίχως, εξ ίσου, να αποτελεί μία «μουντή» Υπηρεσία, που-αντιθέτως-οφείλει να αφουγκράζεται τις αγωνίες των πολιτών, επωμιζόμενη, από πλευράς της, να δίνει τις απαντήσεις της σε αυτές, εις το μέτρο των αρμοδιοτήτων της.

Βεβαίως, για να μην αδικείται η πλήρης εικόνα των πραγμάτων, ανάλογη πρωτοβουλία είχε αναληφθεί και από τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη επί των ημερών της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, Νίκο Τόσκα. Ο οποίος είχε προσφέρει τη δυνατότητα επίδοσης των 2.200 περίπου φακέλλων παρακολουθούμενων Ελλήνων πολιτών, συμπεριλαμβανομένων και αρκετών προβεβλημένων, προδικτατορικώς και κατά την περίοδο της δικτατορίας από τις αστυνομικές αρχές, είτε εις τους ιδίους εφ’ όσον ήσαν εν ζωή, είτε σε κατιόντες αυτών, κίνηση η οποία συνάντησε μεγάλο ενδιαφέρον.

Σχετικώς, για το πλήρες του πράγματος, είχε προηγηθεί η επιεικώς απερίσκεπτη ενέργεια-απόφαση της συγκυβέρνησης Τζαννετάκη (ΝΔ-Ενωμένης Αριστεράς τότε) και δη με διακομματική συναίνεση -το θέρος του 1989- να οδηγηθούν εις την πυράν της «Χαλυβουργικής» οι περισσότεροι «φάκελλοι» Ελλήνων πολιτών για τα φρονήματά τους (πλην αυτών των ολίγων που διασώθηκαν που έφθασαν εις χείρας Τόσκα κατόπιν έρευνας που είχε διατάξει) εις το όνομα της «λήθης», συνώνυμης μάλλον με τη συγκάλυψη και τη διαγραφή της ιστορικής μνήμης.

Επανερχόμενοι εις τα αποδιαβαθμισμένα «Δελτία Πληροφοριών» της τότε ΚΥΠ από την Κύπρο, σε σχέση με τη Τουρκική εισβολή/απόβαση στην Κυρήνεια τον Ιούλιο του 1974, πρωτοβουλία εξ ορισμού θετική, που προάγει τη διαφάνεια και τελικώς ενισχύει την ίδια τη Δημοκρατία, ενδιαφέρον έχει και η υποδοχή από τον Τύπο και τους επιστήμονες-ερευνητές της ιστορίας.

Και πράγματι έτυχε, ως τέτοια, ευρείας μάλλον προβολής από τα περισσότερα ΜΜΕ, εάν και υπήρξαν περιπτώσεις έκδηλης αμηχανίας σε κάποιες περιπώσεις, έως και ακατανόητου αρνητισμού και καχυποψίας.

Σε αυτό το πλαίσιο, διατυπώσεις της μορφής ότι «η ΕΥΠ ξεπλένει την αμαρτωλή ΚΥΠ των υποκλοπών» κ.ο.κ από την «Εφ.Συν», επί παραδείγματι, μόνον απορία και δικαιολογημένη αρνητική έκπληξη είναι που προκαλείται για το πώς μπορεί να εγράφησαν τέτοια πράγματα, από την ίδια πέννα που είχε υπογράψει πολυσέλιδα αφιερώματα κατά το παρελθόν από «φακέλλους» Ελλήνων πολιτών, που είχαν διαρρεύσει εις το συγκεκριμένο φύλλο-θεραπαινίδα της εξουσίας Τσίπρα, βεβαίως με θετική υποδοχή. Αυτό φανερώνει περίσσευμα εμπάθειας και έλλειμμα ορθής-αντικειμενικής κρίσεως, όταν, σε σχέση με τέτοια πράγματα, απολύτως προέχον είναι η ευθύνη για αντικειμενική στάθμιση των εκάστοτε πραγμάτων.

Να αγνοούν, άραγε, σε αυτό το φύλλο, ότι την ίδια ΕΥΠ έχουν προηγηθεί, ως Διοικητές, εξαιρετικές προσωπικότητες που υπηρέτησαν ευόρκως την Πατρίδα και με αντιδικτατορικές περγαμηνές, εμβληματικού στρατιωτικοί, όπως ο Ναύαρχος Λεωνίδας Βασιλικόπουλος και ο Πτέραρχος Χαράλαμπος Σταυρακάκης ή επίλεκτοι διπλωματικοί, όπως οι Πρέσβεις Παύλος Αποστολίδης και Κώστας Μπίκας; Τόσο εύκολα διαβάζουν την ιστορία κατά πώς τους συμφέρει;

Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, τα αμέσως προηγούμενα μάλλον δεν πρέπει να απουσιάζουν ή να εκπλήσσουν, όταν ακολουθούν την αγνόηση βασικών οργανωτικών αλλαγών που επήλθαν στη λειτουργία της ΕΥΠ από τη σημερινή Κυβέρνηση, εν συνεχεία της επισυνδέσεως του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη, την οποία ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης απεδοκίμασε από του βήματος της Βουλής, αποπέμποντας την Διοίκηση από την οποία αυτή επήλθε και οδηγώντας σε παραίτηση τον αρμόδιο χειριστή εις το Μέγαρο Μαξίμου, Γρηγ. Δημητριάδη, όπως:

• Η ακρόαση από τη Βουλή για το διοριζόμενο Διοικητή ΕΥΠ, όπως και έγινε με τον Πρέσβυ Θεμ. Δεμίρη,
• Η επαναφορά του διορισμού δύο Εισαγγελέων τοποθετημένων ειδικώς εις την ΕΥΠ, με αρμοδιότητα την έγκρισή τους ή μη επί αιτήσεων επισυνδέσεων, ρύθμιση που είχε καταργηθεί επί ημερών της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και Διοικήσεως Γ. Ρουμπάτη στην Υπηρεσία,
• Η πρόβλεψη για θέσπιση λειτουργίας Γραφείου Τύπου στην ΕΥΠ

Συγκρατώ σχετικώς την ακόλουθη αναφορά, από άρθρο του ομότιμου Καθηγητή Νίκου Αλιβιζάτου από την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (φύλλο 21/11/22), όπου αναφέρεται μεταξύ άλλων, ότι:

“…Ακολούθησε, το 2018, ο νόµος του ΣΥΡΙΖΑ, που κατάργησε τον δεύτερο εισαγγελέα. Εφεξής θα αρκούσε η υπογραφή µόνον του «ιδρυµατικού» (άρθρο 25 παρ. 3 ν. 4531/2018). Τι είχε συµβεί; Προφανώς τον κ. Γιάννη Ρουµπάτη, διοικητή της ΕΥΠ επί ΣΥΡΙΖΑ, είχε ενοχλήσει η συστηµατική άρνηση ενός τολµηρού εισαγγελέα Εφετών, του Αντώνη Λιόγα –µακαρίτη δυστυχώς πλέον–, να εγκρίνει σωρηδόν τα αιτήµατα για παρακολουθήσεις που έφταναν στο γραφείο του. Στην αιτιολογική έκθεσή τους οι κ.κ. Γεροβασίλη, Κοντονής, Αχτσιόγλου, Γαβρόγλου, Σκουρλέτης και οι άλλοι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ που την υπέγραφαν ελαφρά τη καρδία όχι µόνον δεν εξέφραζαν καµιάν ανησυχία, αλλά τουναντίον διαβεβαίωναν ότι οι αποσπασµένοι εισαγγελείς «διαθέτουν επαρκή υπηρεσιακή εµπειρία, λόγω της µόνιµης εγκατάστασής τους στους χώρους» της ΕΥΠ και των άλλων υπηρεσιών στις οποίες ήταν τοποθετηµένοι. Πολύ περισσότερο που έτσι, κατά τους ίδιους υπουργούς, «αποµακρύνεται ο κίνδυνος διαρροής» των σχετικών εγγράφων!

Τον Ιούνιο του 2019, µε τον νέο Ποινικό Κώδικα, ο ΣΥΡΙΖΑ µετέτρεψε την παράνοµη υποκλοπή από κακούργηµα σε πληµµέληµα (άρθρο 370Α Π.Κ.). Την ξανακάνει κακούργηµα το υπό διαβούλευση κυβερνητικό νοµοσχέδιο”

Σχετικώς, δεν μπορώ να μπω στον πειρασμό να μη θυμίσω το αναπάντητο ακόμη ερώτημα που είχε απευθύνει, τον Αύγουστο του 2022, ο Πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης προς τον Αλέξη Τσίπρα,  ακόμη και γιά αντιπερισπασμό-αυτό δεν μειώνει την ουσία του,  γιά τις 54.000 επισυνδέσεις που είχαν διαταχθεί επί των ημερών της Πρωθυπουργίας του, όπως είχε αναφέρει τότε…Διότι η σιωπή δεν είναι πάντοτε χρυσός!

• Ο Διοικητής της ΕΥΠ, Πρέσβυς Θεμ. Δεμίρης, συνέταξε και εδημοσίευσε-γιά πρώτη φορά στη λειτουργία της παρ’ ημίν Μυστικής Υπηρεσία- έκθεση πεπραγμένων από την ανάληψη καθηκόντων από τη σημερινή Διοίκηση, υπό τον-αυτονόητο-περιορισμό μόνον όσων δύνανται να δημοσιοποιηθούν,
• Ετέθη σε λειτουργία-γιά πρώτη φορά επίσης-Ακαδημία Πληροφοριών και Αντικατασκοπείας, με αντικείμενο τη σύγχρονη, ολοκληρωμένη και επικαιροποιημένη εκπαίδευση υπαλλήλων της Υπηρεσίας σε ευαίσθητες θέσεις ευθύνης, υπό το φως των απαιτήσεων των καιρών και των δεδομένων/δυνατοτήτων από τις νέες και αναδυόμενες τεχνολογίες αιχμής,
• Πρόκειται να ακολουθήσει επόμενη δημοσιοποίηση αποδιαβαθμισμένων εγγράφων της ΚΥΠ, όπως σχετικώς με την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Γ.Παπαδόπουλου από τον αείμνηστο Αλέκο Παναγούλη, όπως έγραψαν “ΤΑ ΝΕΑ/ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ” (Βασίλης Γ. Λαμπρόπουλος)

Σε μία χώρα, όπως η δική μας, που ζεί μισό αιώνας αδιατάρακτης Δημοκρατίας, με ελεύθερες και αδιάβλητες εκλογές και ομαλή εναλλαγή των Κομμάτων στην εξουσία, είναι τόσο παρωχημένο να συνεχίζουν να ζουν κάποιοι με τα φαντάσματα μιάς ΚΥΠ ανώμαλων περιόδων που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Αυτό είναι ουσιώδες και γιά τον ομαλό ψυχισμό των ιδίων…