Απάντηση στη θυμώδη επιταγή της Προέδρου της Βουλής να λησμονήσουμε οι Έλληνες το 1821 και το 1955
Του Λευτέρη Μανιάτη*
Το πιο κάτω κείμενο είναι απάντηση στα όσα έχουν αναδημοσιευθεί από την εφημερίδα «Πολίτης» στην Κύπρο, καταγραμμένα από τη δημοσιογράφο κυρία Κατερίνα Ηλιάδη την 29η Ιανουαρίου 2024.
Οποίον ιστορικό και εθνικό ολίσθημα! Ευθύς εξ αρχής και χωρίς περιστροφές, η Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής οφείλει να απαντήσει στον όπου γης Ελληνισμό αν είναι εξουσιοδοτημένη από τον ίδιο να εκφράζεται απαξιωτικά και με θυμώδη επιτακτική απαίτηση για τους αγώνες του έθνους μας. «Μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον» [Πλάτ.Κρίτ.51b]. Πρέπει, αυτοί οι οποίοι εκπροσωπούν τον λαό να βρίσκονται σε εγρήγορση όταν εκφέρουν λόγο με ιστορική, εθνική αναφορά, γιατί περνούν μηνύματα ιδιαίτερα στους νέους, οι οποίοι θα υπερασπισθούν την πατρίδα και σήμερα και αύριο και στο μέλλον. Αν αυτά που εξέπεμψε δημόσια, η κυρία Πρόεδρος, αποτελούν στιγμιαίο νοητικό ολίσθημα, οφείλει να το διορθώσει.
Ποιος δεν κλίνει το γόνυ, δεν αισθάνεται απέραντη ευγνωμοσύνη στους ήρωες του 1821 και του 1955, τα δύο έπη, όταν η μικρή τότε Ελλάδα και πιο μετά η μικρή Κύπρος, χάρη στον ηρωισμό και την αυτοθυσία των παλικαριών τους ανέκτησαν την ελευθερία τους! Εμείς εδώ τιμούμε όλους αυτούς, τιμούμε την ελληνική ιστορία μας. Εάν εσείς, με θυμώδη τρόπο τα αποσκορακίζετε, και με απαράδεκτο τρόπο, επιτακτικά, δείχνετε απαξίωση στη λαμπρή Ιστορία της πατρίδας μας, θα απολογηθείτε απέναντι στη νέα γενιά, γιατί ο Τούρκος είναι έξω από την πόρτα σας και περιμένει….
Κανένας άλλος λαός, κανένα άλλο Έθνος στο διάβα της ιστορίας του δεν πέρασε τόσες δοκιμασίες, και κανένα άλλο Έθνος δεν έχει επιδείξει τόσο τρανή θέληση για να ζήσει ελεύθερο. Αρκεί ένα προσκύνημα στο ΗΡΩΙΚΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ, στον ΤΥΜΒΟ ΗΡΩΩΝ και στα τιμημένα ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΜΝΗΜΑΤΑ στην Κύπρο, για να διαβάσεις και να συγκλονισθείς: «ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΝΕΚΡΑ ΚΟΡΜΙΑ ΤΟΥΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΔΟΞΟΛΟΓΟΥΝ». Αυτά προς διευκόλυνση σας, επειδή όπως είπατε δεν έχετε χρόνο να ασχοληθείτε.
Αλήθεια, όταν ψάλλουμε τον Εθνικό μας Ύμνο δεν αναβιώνουμε εκείνη τη στιγμή, δεν τιμούμε εκείνους που θυσιάσθηκαν για την πατρίδα, και δεν διατρανώνουμε, σε στάση προσοχής, την πίστη, τη θέληση μας για την ελευθερία της πατρίδας; Λοιπόν;
Και κάτι τελευταίο. Εάν το νησί δεν είχε αποκτήσει την ανεξαρτησία του χάρη στην αυτοθυσία των ηρωικών τέκνων του, σήμερα δεν θα είχανε κάποιοι θεσμικές θέσεις. Τόσο απλά. Εμείς εδώ πιστεύουμε στον κυπριακό λαό ο οποίος από τα γεννοφάσκια του ταξιδεύει με το ωριόπλουμο καράβι στο πέλαγο μέσα στις χιλιετίες με την ίδια γλώσσα, την ίδια θρησκεία, τα ίδια ήθη, τον ίδιο πολιτισμό, κι ορθός καραβοκύρης ο λαός.
Δεν είμαστε μοιρολάτρες, όσοι ποταμοί αίματος χύθηκαν κι αν χρειαστεί να χυθούν, «Η Ελλάς προώρισται να ζήση και θα ζήση», αρκεί να υπάρχει πιστή προσήλωση στις Πάτριες αρετές της φυλής μας. Αλλά γι’ αυτές τις Αρετές οφείλουμε να μελετούμε και να αναβιώνουμε μέσα μας και το 1821 και το 1955.
Οι αθάνατοι νεκροί μάς γνέφουν: Τότε θα πεθάνουμε, όταν μας λησμονήσετε.
*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους
