Αντιπαράθεση ΑΚΕΛ- Αναστασιάδη
Παραμονές της συνάντησης Αναστασιάδη –Ακιντζί ξέσπασε νέα αντιπαράθεση μεταξύ ΑΚΕΛ και του προέδρου Αναστασιάδη.
Ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ, Άντρος Κυπριανού, μιλώντας σε συνέντευξη τύπου υποστήριξε πως, αν η συνάντηση μεταξύ των δύο ηγετών στεφθεί με επιτυχία, θα υπάρξει συνέχεια. «Αν όχι, πολύ φοβούμαστε ότι η προσπάθεια για άτυπη διάσκεψη μάλλον θα λήξει άδοξα και η οριστική διχοτόμηση πολύ δύσκολα πλέον θα μπορεί να αποφευχθεί», πρόσθεσε.
Ο κ. Κυπριανού κατηγόρησε τον Ν. Αναστασιάδη για υποβολή προτάσεων εκτός του πλαισίου Γκουτέρες, όπως η αποκεντρωμένη ομοσπονδία, αλλά και άνοιγμα εκ νέου του ζητήματος της πολιτικής ισότητας και της αποτελεσματικής συμμετοχής.
Στην εναρκτήρια δήλωση του ο κ. Κυπριανού είπε:
«Νιώσαμε την ανάγκη να πραγματοποιήσουμε τη σημερινή διάσκεψη γιατί πιστεύουμε ότι το Κυπριακό εισέρχεται ίσως στην πιο καθοριστική του φάση από το 1974.
Η επικείμενη συνάντηση των δύο ηγετών έχει κομβική σημασία για το μέλλον και την προοπτική της χώρας μας. Από την έκβασή της θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό κατά πόσο θα μπορέσουμε να επαναρχίσουμε ουσιαστικές διαπραγματεύσεις με στόχο τη λύση του Κυπριακού. Αν η συνάντηση στεφθεί με επιτυχία, θα υπάρξει συνέχεια. Αν όχι, πολύ φοβούμαστε ότι η προσπάθεια για άτυπη διάσκεψη μάλλον θα λήξει άδοξα και η οριστική διχοτόμηση πολύ δύσκολα πλέον θα μπορεί να αποφευχθεί.
Έχουν ήδη κλείσει δύο χρόνια από το ναυάγιο του Κρανς Μοντανά. Ακόμη δεν έγινε κατορθωτό να επαναρχίσει η διαπραγματευτική διαδικασία. Αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό. Έχουμε συναποφασίσει καθολικά ότι ο μόνος προσφερόμενος τρόπος για λύση του Κυπριακού είναι οι διακοινοτικές συνομιλίες για τις εσωτερικές και η Διεθνής Διάσκεψη για τις εξωτερικές πτυχές, κάτω από την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Αν δεν υπάρχουν συνομιλίες δεν υπάρχει προοπτική λύσης ενώ διολισθαίνουμε προς την οριστική διχοτόμηση.
Μετά το ναυάγιο του Κρανς Μοντανά το ΑΚΕΛ συνέχισε να στηρίζει με συνέπεια τη λύση του Κυπριακού. Παρά το γεγονός ότι μείναμε μόνοι, θα συνεχίσουμε αταλάντευτοι σε αυτή την πολιτική. Ακριβώς γιατί κρίνουμε ότι αυτή τη στάση επιτάσσει ο πραγματικός πατριωτισμός, η έγνοια για το μέλλον του τόπου και του λαού μας, ανεξαρτήτως μικροκομματικών, εκλογικών ή άλλων εφήμερων πολιτικών επιδιώξεων.
Σε όλο το διάστημα που είχε προηγηθεί του Κρανς Μοντανά στηρίξαμε τη διαδικασία στη βάση των δικών μας διακηρυγμένων θέσεων. Ουδέποτε δώσαμε στον κ. Αναστασιάδη λευκή επιταγή. Αντιθέτως, στην αρχή της πρώτης του θητείας του ασκήσαμε έντονη κριτική γιατί ήμασταν αντίθετοι με την επιδίωξη του για διαπραγμάτευση από την αρχή. Στη συνέχεια, όταν ο Πρόεδρος συνειδητοποίησε ότι οι επιλογές του ήταν αδιέξοδες και επανήλθε στη γραμμή των συγκλίσεων, στηρίξαμε τη διαδικασία, πάντα βέβαια με κριτική προσέγγιση για τις κατά καιρούς παλινδρομήσεις του. Μετά το Κρανς Μοντανά, όταν πλέον ο κ. Αναστασιάδης πρόδηλα υπαναχώρησε συνολικά στο Κυπριακό, η κριτική μας εντάθηκε. Αφετηρία γι’ αυτή μας την κριτική είναι η έντονη μας ανησυχία για το μέλλον και την προοπτική της χώρας μας.
Ως ΑΚΕΛ προειδοποιούσαμε έκτοτε για τις σοβαρές παρενέργειες που θα είχε η στασιμότητα στις διαπραγματεύσεις. Η ιστορική εμπειρία του Κυπριακού από το 1974 και μετά καταδεικνύει ότι σε περιόδους όπου δεν υπάρχει διαπραγματευτική διαδικασία η κατάσταση επιδεινώνεται και επιχειρούνται νέα τετελεσμένα από την Τουρκία. Η λεγόμενη «ΤΔΒΚ» ανακηρύχθηκε το 1983 μετά από την απόρριψη των δεικτών Κουεγιάρ, που συνιστούσαν ένα πολύ γενικό περίγραμμα διαπραγμάτευσης. Η επίσημη στροφή της Τουρκίας και της τότε τουρκοκυπριακής ηγεσίας από την ομοσπονδία προς στη συνομοσπονδία έγινε το 1997, όταν και πάλι υπήρχε διαπραγματευτικό κενό και μεσουρανούσε η πυραυλολογία και η ηφαιστειολογία. Οι έντονες προσπάθειες για απευθείας εμπόριο του ψευδοκράτους με τον έξω κόσμο καταβλήθηκαν μετά το γνωστό αποτέλεσμα των δημοψηφισμάτων του 2004. Μάλιστα το 2015, μετά την έκδοση της Κοινής Διακήρυξης και ενώ το Μπαρμπαρός σεργιάνιζε στις νότιες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο ΓΓ του ΟΗΕ εξέδωσε μία από τις χειρότερες για την πλευρά μας εκθέσεις.
Μετά το ναυάγιο του Κρανς Μοντανά οι παρενέργειες είναι αισθητές όσο ποτέ άλλοτε. Ως ΑΚΕΛ είχαμε κατ’ επανάληψη προειδοποιήσει για αυτές. Δυστυχώς δεν εισακουστήκαμε από τον κ. Αναστασιάδη. Οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν την ορθότητα της θέσης μας. Η Άγκυρα, εκμεταλλευόμενη το διαπραγματευτικό κενό, σε συνδυασμό με την αποενοχοποίησή της από τον ίδιο το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ αναφορικά με τη στάση που τήρησε στο μείζον ζήτημα της ασφάλειας και των εγγυήσεων στο Κρανς Μοντανά, αποθρασύνθηκε πλήρως. Γεγονός που εκφράζεται, μεταξύ άλλων, με τις προκλητικές και παράνομες δραστηριότητές της στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας καθώς και τις προσπάθειες για αλλαγή του στάτους κβο στην Αμμόχωστο. Παρόλες τις προκλήσεις της οι αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας είναι δυστυχώς χλιαρές.
Το ναυάγιο του Κρανς Μοντανά είχε και άλλες παρενέργειες. Χάθηκε πλήρως η εμπιστοσύνη και η χημεία μεταξύ των δύο ηγετών οι οποίοι στη συνέχεια επιδόθηκαν σε ρητορική που κάθε άλλο παρά βοηθά στο ξεπέρασμα της κρίσης. Χάθηκε επίσης η πίστη τόσο των Ελληνοκυπρίων όσο και των Τουρκοκυπρίων ότι είναι εφικτή η λύση. Και στις δύο κοινότητες αυτή η κατάσταση ευνοεί την ενίσχυση του εθνικισμού και των δυνάμεων που δεν θέλουν λύση. Των δυνάμεων που φλερτάρουν όλο και πιο έντονα με την ιδέα της οριστικής διχοτόμησης. Ιδιαίτερα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα οι εξελίξεις είναι πολύ ανησυχητικές. Ο έλεγχος από την Τουρκία γίνεται ολοένα και πιο ασφυκτικός. Εκτός από τον πολιτικό και το στρατιωτικό έλεγχο που ασκείτο, τώρα αυτός επεκτείνεται και στον οικονομικό και στον τομέα της θρησκείας. Όλα αυτά καθιστούν ολοένα και πιο δύσκολη την επίλυση του Κυπριακού.
Ο κ. Γκουτέρες στην πρόσφατη έκθεσή του τονίζει για πολλοστή φορά ότι «υπάρχει συναίνεση ότι το στάτους κβο, δηλαδή η έλλειψη μιας λύσης για το Κυπριακό, δεν είναι βιώσιμο» και ότι « ο ορίζοντας μιας ατέλειωτης διαδικασίας χωρίς αποτελέσματα βρίσκεται πίσω μας, όχι μπροστά μας». Επίσης, καλεί ξανά τα μέρη «να συμμετάσχουν στην τρέχουσα διαδικασία διαβουλεύσεων εποικοδομητικά, δημιουργικά και με τον απαραίτητο επείγοντα χαρακτήρα» υπογραμμίζοντας ότι «πρέπει να διπλασιάσουν τις προσπάθειές τους για την αποκατάσταση των ολοκληρωμένων διαπραγματεύσεων και η εμπλοκή τους πρέπει να εμπνέεται από μια αίσθηση σκοπού και αποφασιστικότητας για να φτάσουν σε ένα επιτυχές τέρμα εντός ορατού ορίζοντα».
Ανάλογη στάση τηρεί και το Συμβούλιο Ασφαλείας. Με τον πλέον δηκτικό τρόπο και απηχώντας πολλά από όσα ο Γενικός Γραμματέας επαναλαμβάνει τα τελευταία δύο χρόνια, συμμερίζεται τη θέση ότι το σημερινό στάτους κβο δεν είναι βιώσιμο. Καλεί τους δύο ηγέτες να εγκαταλείψουν την αρνητική ρητορική και τους υπενθυμίζει τι αναμένει από αυτούς να πράξουν ώστε να καταστεί εφικτή η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων κατά τρόπο που να έχει νόημα. Εκφράζοντας τη λύπη του για την έλλειψη προόδου από το ναυάγιο του Κρανς Μοντανά και εντεύθεν, ζητά από τους ηγέτες και όλους τους εμπλεκόμενους να καταλήξουν με την αίσθηση του επείγοντος σε όρους αναφοράς για να διευκολυνθεί η επανέναρξη διαπραγματεύσεων που να οδηγούν σε λύση το συντομότερο δυνατό. Ουσιαστικά δηλαδή, το Συμβούλιο Ασφαλείας ζητά άμεση ολοκλήρωση της συζήτησης για όρους αναφοράς. Ταυτόχρονα, υποδεικνύει ότι βάση επίλυσης των εκκρεμούντων ζητημάτων αποτελεί το Πλαίσιο του Γενικού Γραμματέα της 30ης Ιουνίου 2017.
Είναι φανερό ότι με την άκαρπη αναζήτηση όρων αναφοράς έχουμε μπει σε μια αχρείαστη περιπέτεια με αβέβαιη κατάληξη. Δεν υπήρχε τέτοιο θέμα μετά το ναυάγιο του Κρανς Μοντανά. Ο ΓΓ του ΟΗΕ είχε προτείνει συγκεκριμένη και ξεκάθαρη πορεία τόσο επί της ουσίας όσο και επί της διαδικασίας: μετά από περίοδο περισυλλογής, συνέχιση των συνομιλιών από εκεί που είχαν μείνει στο Κρανς Μοντανά στη βάση των συγκλίσεων, του Πλαισίου Γκουτέρες και του άτυπου εγγράφου για το μηχανισμό εφαρμογής της λύσης. Συζήτηση των εσωτερικών και εξωτερικών πτυχών σε δύο χωριστά τραπέζια με διαφορετική σύνθεση. Ζητούσε επίσης από τους δύο ηγέτες να τον πείσουν ότι αν επανάρχιζε ο διάλογος αυτή τη φορά θα είχαν την πολιτική βούληση να πάνε μέχρι τέλους. Η πραγματικότητα είναι ότι στα δύο σχεδόν χρόνια που μεσολάβησαν ο κ. Γκουτέρες δεν πήρε ποτέ μια ξεκάθαρη απάντηση σε αυτά τα ζητήματα. Αντιθέτως, παρεισέφρησαν οι λεγόμενες «νέες ιδέες».
Είναι γεγονός ότι η Τουρκία διαχρονικά υποστηρίζει θέσεις που αποτελούν εμπόδιο στην προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο εμείς πρέπει να παραμείνουμε προσηλωμένοι στο συμφωνημένο πλαίσιο λύσης. Δίχως παλινδρομήσεις και αντιφάσεις. Πώς λειτούργησε ο κ. Αναστασιάδης; Αρχικά πρότεινε αποκεντρωμένη ομοσπονδία, δίχως ποτέ να εξηγεί τι ακριβώς εννοεί. Αυτό το ζήτημα έχει να κάνει με τις ομοσπονδιακές αρμοδιότητες. Στο Κρανς Μοντάνα ήταν σχεδόν πλήρως συμφωνημένες. Για αυτό το λόγο ο Γ.Γ. του ΟΗΕ δεν τις περιέλαβε στο πλαίσιο του από έξι σημεία. Στη συνέχεια ο Πρόεδρος ξανάνοιξε το ζήτημα της πολιτικής ισότητας και της αποτελεσματικής συμμετοχής, αμφισβητώντας ανοιχτά τη σύγκλιση για μία τουρκοκυπριακή θετική ψήφο στις αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου. Κάτι που δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να γίνει αποδεκτό από την τουρκοκυπριακή πλευρά αφού ουσιαστικά την υποβαθμίζει από κοινότητα σε μειονότητα. Άλλωστε, η μία θετική ψήφος είχε αντικαταστήσει τα άκαμπτα βέτο της Ζυρίχης.
Ο ίδιος ο κ. Γκουτέρες, στην Έκθεση του Σεπτεμβρίου του 2017, αναφέρει ότι το ζήτημα της αποτελεσματικής συμμετοχής ήταν ουσιαστικά λυμένο. Σημειώνουμε βέβαια ότι η μία θετική ψήφος αφορά το Υπουργικό αλλά όχι και όλα τα όργανα χαμηλής πολιτικής όπως απαιτούσε η τουρκοκυπριακή πλευρά. Αυτό το απέρριψε και ο ίδιος ο ΓΓ του ΟΗΕ στο Πλαίσιο του. Τέλος, ο Πρόεδρος ζήτησε την αντικατάσταση της σύγκλισης για προεδρικό πολίτευμα με το κοινοβουλευτικό σύστημα, το οποίο είχε ήδη συζητηθεί και απορριφθεί στις συνομιλίες. Όχι τυχαία, αφού στις συγκεκριμένες κυπριακές συνθήκες το συγκεκριμένο σύστημα εγκυμονεί υπαρκτούς κινδύνους κυβερνητικής αστάθειας, μη αποκλειομένης της αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης. Συνεπώς, όλες αυτές οι ιδέες είναι εκτός του Πλαισίου του ΓΓ του ΟΗΕ, το οποίο ο κ. Αναστασιάδης διακηρύττει ότι αποδέχεται. Είναι φανερό ότι ο δρόμος που επιλέγηκε δεν οδηγεί σε κατάληξη σε όρους αναφοράς και, συνεπώς, ούτε στην επανέναρξη των συνομιλιών. Ούτε καν οδηγεί σε στρίμωγμα της τουρκικής πλευράς. Όλα αυτά δεν τα λέμε με κριτική διάθεση προς τον κ. Αναστασιάδη. Αντιθέτως παραθέτουμε την πραγματικότητα σε μια προσπάθεια να τον βοηθήσουμε να πάρει τις σωστές αποφάσεις.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας στο τελευταίο του ψήφισμα στέλνει σαφές μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση αναφορικά με τη βάση λύσης του Κυπριακού, υπογραμμίζοντας ότι δεν είναι άλλη από τη δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα όπως αυτή περιγράφεται στα σχετικά ψηφίσματα. Η δε ειδική αναφορά στον ορισμό της πολιτικής ισότητας που παρατίθεται στο ψήφισμα 716 (1991), η οποία περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την αποτελεσματική συμμετοχή στα όργανα του κεντρικού κράτους, κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Αντιθέτως, υπενθυμίζει έκδηλα ότι θέσεις που την αμφισβητούν δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές.
Οι ατέρμονες συζητήσεις του παρελθόντος στην ελληνοκυπριακή κοινότητα κατά πόσο θα πρέπει να διαπραγματευόμαστε λύση δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας ή, ανοικτά ή συγκαλυμμένα να επιδιώκουμε λύση ενιαίου κράτους, πρέπει επιτέλους να τερματιστούν. Τουλάχιστον από όσους καλοπροαίρετα πίστευαν ότι υπάρχει εναλλακτική επιλογή στο δίλημμα ομοσπονδία ή διχοτόμηση. Σήμερα είναι ηλίου φαεινότερο ότι όλες οι συζητήσεις, ακόμα και σε ψηλά δώματα, για εγκατάλειψη του στόχου της ΔΔΟ, στρέφονται κατευθείαν προς τη διχοτόμηση και όχι προς το ενιαίο κράτος.
Ύστερα από δεκαετίες συνομιλιών, όλοι γνωρίζουμε πού μπορούμε να συναντήσουμε η μία πλευρά την άλλη, με ποιους συμβιβασμούς μπορούμε να ζήσουμε και με ποιους όχι. Όλοι όσοι ασχολούνται με το Κυπριακό γνωρίζουν ότι εκεί που υπάρχει πραγματική πολιτική βούληση υπάρχουν και λύσεις. Έχουμε καταλήξει σε πολλές και σημαντικές συγκλίσεις, λειτουργικές και εφαρμόσιμες. Στο Κρανς Μοντανά είχαμε φθάσει μια ανάσα από την επίλυση των βασικών εκκρεμούντων θεμάτων. Οι διαρκείς και μαξιμαλιστικές παλινδρομήσεις, από όπου κι αν προέρχονται, απομακρύνουν ολοένα και περισσότερο την προοπτική της λύσης. Η κλεψύδρα αδειάζει. Ο σφιχτός εναγκαλισμός της τουρκοκυπριακής κοινότητας από την Τουρκία και η εδραίωση των τετελεσμένων επί του εδάφους επιβεβαιώνουν ότι το φάντασμα της οριστικής διχοτόμησης πλανάται πιο απειλητικά από ποτέ πάνω από την Κύπρο.
Από όλα όσα προαναφέρθηκαν καθίσταται σαφές το τι πρέπει να πράξει ο Πρόεδρος προσερχόμενος στην κρίσιμη συνάντηση με τον κ. Ακιντζί. Πρέπει να επαναβεβαιώσει τη δέσμευσή του για λύση δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, όπως αυτή καθορίζεται στα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Πρέπει να επαναβεβαιώσει ότι η διαδικασία θα συνεχιστεί από το σημείο που είχε μείνει στο Κρανς Μοντανά με τις συγκλίσεις, το Πλαίσιο Γκουτέρες και το μηχανισμό εφαρμογής της λύσης. Ο Γενικός Γραμματέας καθορίζει ότι η επανάληψη μιας Διάσκεψης θα έχει τη μορφή της πακετοποιημένης διαπραγμάτευσης των έξι θεμάτων στα δύο διαφορετικά τραπέζια. Στόχος είναι να καταλήξουμε σε στρατηγική συναντίληψη, η οποία ουσιαστικά θα ανοίξει το δρόμο προς τη συνολική λύση.
Δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες ή ίσως και ευσεβοποθισμοί ότι το ζήτημα του φυσικού αερίου και των τουρκικών προκλήσεων θα παρεμποδίσει από μόνο του την επιτυχή έκβαση της συνάντησης και ότι η ευθύνη θα καταλογιστεί αποκλειστικά στην τουρκοκυπριακή πλευρά. Ορθώς βέβαια απορρίφθηκε η πρόταση του κ. Ακιντζί για το φυσικό αέριο, αφού από κίνητρο για λύση το μετέτρεπε σε αντικίνητρο. Το ΑΚΕΛ είχε το πολιτικό θάρρος να εισηγηθεί εντελώς συγκεκριμένη αντιπρόταση στον Πρόεδρο, την οποία περιττεύει να αναλύσω εδώ αφού τη δημοσιοποιήσαμε. Ο Πρόεδρος έκανε τις δικές του επιλογές. Δικαίωμά του αναφαίρετο, αλλά πλέον πρέπει να βρει τρόπο να αποτρέψει πιθανή αποτυχία της συνάντησης της 9ης Αυγούστου λόγω διαφωνιών στο θέμα του φυσικού αερίου.
Ο Πρόεδρος θα πρέπει να προετοιμαστεί κατάλληλα έτσι ώστε η συνάντηση να ανοίξει το δρόμο για την άτυπη διάσκεψη. Χρειάζεται επίσης να προετοιμάζεται από τώρα για το πώς θα χειριστεί την ουσιαστική διαπραγμάτευση που και ο ίδιος λέει ότι επιδιώκει. Στην προσπάθεια για λύση, απελευθέρωση και επανένωση δεν χωρούν φοβικά σύνδρομα. Ο Πρόεδρος έχει ιστορική ευθύνη να προχωρήσει με θάρρος και αυτοπεποίθηση. Σε διαφορετική περίπτωση κινδυνεύει δυστυχώς να καταστεί ο Πρόεδρος της οριστικής διχοτόμησης. Οι ιστορικές του ευθύνες είναι βαρύτατες και πρέπει να τις αναλάβει».
Στον γ.γ. του ΑΚΕΛ απάντησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Πρόδρομος Προδρόμου, ο οποίος διερωτήθηκε σε τι εξυπηρετεί, μερικές μόλις μέρες πριν τη συνάντηση του προέδρου Αναστασιάδη με τον ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας και ενώ ο πρόεδρος έχει συγκαλέσει σύσκεψη για να συζητήσουν οι πολιτικοί αρχηγοί και να προετοιμαστεί αυτή η συνάντηση, το ΑΚΕΛ να καταγγέλλει τον πρόεδρο και την ελληνοκυπριακή πλευρά, «αντί να δει τα όσα κάνει η Τουρκία».
Ο κ. Προδρόμου είπε ότι «προκαλεί πραγματικά αλγεινή εντύπωση το ότι ο γ.γ. του ΑΚΕΛ, Άντρος Κυπριανού, την ώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη η επίθεση της Τουρκίας στη θάλασσα ενάντια στην Κυπριακή Δημοκρατία και ταυτόχρονα το παράνομο κατοχικό καθεστώς απειλεί με εποικισμό την Αμμόχωστο και με σφετερισμό των ελληνοκυπριακών περιουσιών, να επιλέγει να αμφισβητεί και να επιτίθεται προσωπικά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας».
Σύμφωνα με τον κ. Προδρόμου δεν θα μπορούσε να υπάρξει «χειρότερη υπόσκαψη, την ώρα που η Τουρκία επιτίθεται από τη θάλασσα και κλιμακώνει προκλήσεις, απειλές και εκβιασμούς για την Αμμόχωστο, ο κ. Κυπριανού να καταλογίζει στον πρόεδρο ‘φοβικά σύνδρομα’. Ας πει καθαρά ο κ. Κυπριανού: η επιλογή και πρότασή του είναι αντί ‘φοβικά σύνδρομα΄ και ΄φόβος’, το ΄θάρρος’ να ενδώσουμε στις τουρκικές αξιώσεις;».
Ο εκπρόσωπος συνέχισε με τα εξής: «Διερωτόμαστε: γιατί άραγε το ΑΚΕΛ αντί να στραφεί εναντίον της Τουρκίας που επιτίθεται στην Κύπρο και επιδιώκει να ναρκοθετήσει με κάθε τρόπο τις προσπάθειες επανέναρξης διαπραγματεύσεων, γιατί δεν επικεντρώνεται στις ενέργειες του κατοχικού καθεστώτος που δηλητηριάζουν το κλίμα, και προτιμά με ζήλο να επικρίνει τον Πρόεδρο και να αμφισβητεί τις ελληνοκυπριακές θέσεις;
Θα πρέπει, εξάλλου, να τοποθετηθεί επιτέλους ο κ. Κυπριανού, όταν αποδίδει ευθύνη στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για διχοτόμηση, εννοεί δηλαδή ότι και ο Πρόεδρος Χριστόφιας, ο οποίος επί μακρόν διαπραγματεύτηκε το Κυπριακό με τον κ. Ταλάτ, αλλά δεν υπήρξε λύση, φέρει τέτοια ευθύνη; Διότι σύμφωνα με τη λογική και τους ισχυρισμούς του κ. Κυπριανού, ο Δημήτρης Χριστόφιας υπήρξε Πρόεδρος που άφησε την Κύπρο κατεχόμενη και διχοτομημένη.
Για να μη φτάσουμε σε τέτοιου είδους παραλογισμούς, θα πρέπει ο κ. Κυπριανού να αντιληφθεί επιτέλους ότι υπάρχουν όρια στην αντιπολίτευση και ότι όσον αφορά ειδικά το εθνικό θέμα πρέπει να σταματήσει αυτός ο παροξυσμός και ο κατήφορος.
Είναι πραγματικά ένας ατέρμονος κατήφορος όταν ο κ. Κυπριανού επιλέγει να αγνοεί ότι ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν επικαλείται εγγυήσεις για να καταπατήσει και να υφαρπάξει την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και κατηγορεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι βγαίνει εκτός του πλαισίου του Γ.Γ. του ΟΗΕ».
Ο πρόεδρος Αναστασιάδης, ανέφερε ο κ. Προδρόμου, μακριά από τις όποιες προσωπικές, κομματικές, ή άλλες σκοπιμότητες εξυπηρετεί η τοποθέτηση του κ. Άντρου Κυπριανού, θα προσέλθει στη συνάντηση της 9ης Αυγούστου με μοναδικό στόχο τη δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών που θα επιτρέψουν την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων.
Κληθείς να σχολιάσει τοποθέτηση του γ.γ. του ΑΚΕΛ περί συνολικής υπαναχώρησης του προέδρου, μετά το Κραν Μοντανά, ο κ. Προδρόμου είπε ότι «το πλαίσιο του ΓΓ των ΗΕ ήταν εκείνο που οδήγησε την Τουρκία στο Κραν Μοντανά να δυναμιτίσει τις διαπραγματεύσεις και να μην καταλήξουμε σε μια συμφωνία. Το πλαίσιο του ΓΓ ήταν εκείνο που είχε κάνει τον κ. Τσαβούσογλου να μας λέει ότι θα πρέπει να πάψουμε να ονειρευόμαστε. Αν το ΑΚΕΛ ακόμα δεν γνωρίζει αυτά τα γεγονότα, αν δεν γνωρίζει ποια είναι εκείνη η πλευρά, η οποία αποφεύγει με κάθε τρόπο να συζητήσει και να τεθούν στο τραπέζι τα θέματα της Ασφάλειας, τότε θα πρέπει να επανεξετάσει συνολικά τη στάση του».
Σε ερώτηση, πού αποδίδει την κριτική του ΑΚΕΛ σε αυτή τη χρονική συγκυρία, ο κ. Προδρόμου απάντησε: «Διερωτόμαστε. Σε τι εξυπηρετεί, δημόσια, μερικές μόλις μέρες πριν τη συνάντηση με τον κ. Ακιντζί, και ενώ ο πρόεδρος έχει συγκαλέσει σύσκεψη για να συζητήσουν οι πολιτικοί αρχηγοί και να προετοιμαστεί αυτή η συνάντηση, το ΑΚΕΛ να καταγγέλλει τον πρόεδρο και την ελληνοκυπριακή πλευρά, αντί να δει τα όσα κάνει η Τουρκία».
Στον κυβερνητικό εκπρόσωπο απάντησε το Γραφείο Τύπου του ΑΚΕΛ με την ακόλουθη ανακοίνωση:
«Ειλικρινά αμφιβάλλουμε κατά πόσο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος διάβασε τη δήλωση του Γενικού Γραμματέα της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ προτού απαντήσει. Διότι αν τη διάβαζε εύκολα θα διαπίστωνε ότι το ΑΚΕΛ εξέφραζε την άποψή του ως προς το τι πρέπει να πράξει ο Πρόεδρος ενόψει της καθόλα κρίσιμης συνάντησης των ηγετών των δύο κοινοτήτων. Για να τεκμηριώσει την άποψη του αυτή το ΑΚΕΛ παρέθετε γεγονότα που προηγήθηκαν, σε μια προσπάθεια να βοηθήσει τον κ. Αναστασιάδη να πάρει τις σωστές αποφάσεις. Αντί το προεδρικό να μελετήσει το περιεχόμενο των εισηγήσεων του ΑΚΕΛ, επέλεξε να επιτεθεί με πρωτοφανή δριμύτητα και με χαρακτηρισμούς που μιλούν για αλγεινές εντυπώσεις, παροξυσμό, κατήφορο, και το χειρότερο από όλα, ότι τάχα το ΑΚΕΛ καλεί τον Πρόεδρο να ενδώσει στις τουρκικές αξιώσεις. Θα προκαλέσουμε για ακόμα μια φορά τόσο τον κ. Αναστασιάδη όσο και τον κ. Προδρόμου, να πουν πότε το ΑΚΕΛ ζήτησε από τον κ. Αναστασιάδη να δεχτεί τις τουρκικές αξιώσεις. Όταν τους ρωτούμε για αυτό στις συνεδριάσεις του Εθνικού Συμβουλίου η απάντηση είναι ότι ποτέ δεν υπαινίχθηκαν κάτι τέτοιο. Δημόσια όμως λένε αλλά πράγματα για να δημιουργούνται εντυπώσεις.
Ρωτούμε, επίσης, για πολλοστή φορά τον κυβερνητικό εκπρόσωπο αν και δεν έχουμε αυταπάτες ότι θα απαντήσει ποτέ το εύλογο ερώτημα: Γιατί κανείς, ούτε ο Γ.Γ. του ΟΗΕ ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν συμμερίζεται το αφήγημά τους; Ή μήπως ούτε εκείνοι γνωρίζουν τα πραγματικά γεγονότα όπως προσάπτει στο ΑΚΕΛ; Γιατί δεν προέβηκαν σε κανένα διάβημα για το περιεχόμενο της έκθεσης του Γ.Γ. που, δυστυχώς, αθωώνει την Τουρκία και επιρρίπτει ευθύνες στους δύο ηγέτες; Γιατί ακόμα και πρώην στενοί συνεργάτες του Προέδρου και στελέχη κομμάτων λένε ότι ο Πρόεδρος τους μίλησε για λύση δύο κρατών; Γιατί ο ίδιος ο Πρόεδρος αποφεύγει συστηματικά να αναφέρεται σε λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας; Την ώρα μάλιστα που η ίδια η Τουρκία τον καλεί να ξεκαθαρίσει τι θέλει, ομοσπονδία, συνομοσπονδία ή διχοτόμηση;
Η ίδια η ζωή έχει αποδείξει ποιος έχει δίκαιο και ποιος όχι. Όπως το ΑΚΕΛ ακούραστα προειδοποιούσε μετά το ναυάγιο του Κρανς Μοντανά, το διαπραγματευτικό κενό θα διευκόλυνε την Τουρκία για νέα τετελεσμένα, τα οποία σήμερα βλέπουμε μπροστά μας με τις παράνομες γεωτρήσεις, στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, την προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων στην Αμμόχωστο και την οριστική διχοτόμηση να πλανάται πιο απειλητικά από ποτέ.
Τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα. Την Τουρκία δεν τη διευκολύνουμε εμείς που καταγγέλλουμε λανθασμένους χειρισμούς αλλά εκείνοι που τους κάνουν. Αν ο Πρόεδρος θέλει να δυσκολέψει την Τουρκία, οφείλει να δηλώσει καθαρά και ξάστερα την ετοιμότητά του να πάει σε συνομιλίες για λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα και να συνεχίσει από εκεί που μείναμε. Όχι να ισχυρίζεται ότι αυτό επιδιώκει και την ίδια ώρα να υποβάλλει «νέες ιδέες» που είναι όχι μόνο εκτός του πλαισίου Γκουτέρες αλλά και επί της ουσίας λανθασμένες και επιζήμιες. Αν το πράξει, αν πείσει τον Γ.Γ. ότι είναι έτοιμος, τότε είναι που η Τουρκία είτε θα συνεργαστεί είτε θα εκτεθεί και όχι ο Πρόεδρος όπως συμβαίνει τώρα.
Ο κ. Προδρόμου αργά και σταδιακά φαίνεται να βρίσκει ¨τον παλιό καλό εαυτό του¨. Εκείνο του 2004. Τότε που διαφωνούσε με την ομοσπονδιακή λύση του Κυπριακού, διαγραφόταν από το ΔΗΣΥ και ίδρυε την Ευρωπαϊκή Δημοκρατία επιζητώντας άλλο πλαίσιο λύσης του Κυπριακού».
