Αντ. Γκουτέρες: Είναι η στιγμή να οικοδομήσουμε ένα μέλλον ισότητας

Μύνημα του γ.γ. του ΟΗΕ για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και ένα ντοκουμέντο του  1936   από τα εθνικά αρχεία των ΗΠΑ, που παρουσιάζει το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η ανάκαμψη από την πανδημία είναι η ευκαιρία να αφήσουμε πίσω μας γενεές αποκλεισμού και ανισότητας και είναι η στιγμή να οικοδομήσουμε ένα μέλλον ισότητας και αυτή είναι η δουλειά όλων μας και προς όφελος όλων, προτάσσει σε μήνυμά του για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες.

Σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούν οι άνδρες και η ανδρική νοοτροπία, η ισότητα των φύλων είναι στην ουσία υπόθεση εξουσίας, σημειώνει ο Αντόνιο Γκουτέρες και επισημαίνει πως οι άντρες είναι απαραίτητο μέρος της λύσης. Σε αυτό το πλαίσιο, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ καλεί τις χώρες, τις εταιρείες και τους θεσμούς να υιοθετήσουν ειδικά μέτρα και ποσόστωσεις για να προχωρήσει η συμμετοχή των γυναικών και να επιτευχθεί η γρήγορη αλλαγή.

Εστιάζοντας στις επιπτώσεις της πανδημίας στην ισότητα των φύλων, ο κ. Γκουτέρες αναφέρει πως η COVID-19 έχει διαγράψει δεκαετίες προόδου για την ισότητα των φύλων. «Από τη μεγάλη απώλεια θέσεων εργασίας μέχρι το εκρηκτικό βάρος της άμμισθης εργασίας και από τη διακοπτόμενη εκπαίδευση μέχρι την αυξανόμενη κρίση της οικιακής βίας και εκμετάλλευσης, η ζωή των γυναικών έχει ανατραπεί και τα δικαιώματά τους έχουν υπονομευτεί. Οι μητέρες και ιδιαίτερα οι ανύπαντρες μητέρες, αντιμετωπίζουν οξύ άγχος και δυσκολίες» διευκρινίζει.

Επίσης, εκτιμά πως οι συνέπειες θα διαρκέσουν και μετά την πανδημία.  Παράλληλα, αναδεικνύει τον ρόλο και τη συνεισφορά των γυναικών στη μάχη κατά του κορονοϊού.

«Οι γυναίκες έχουν βρεθεί στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά της πανδημίας. Είναι οι απαραίτητες εργαζόμενες που κρατούν τους ανθρώπους στη ζωή και διατηρούν τις οικονομίες, τις κοινωνίες και τις οικογένειες ενωμένες. Είναι ανάμεσα στους ηγέτες που έχουν κρατήσει τους δείκτες μετάδοσης χαμηλούς και τι ς χώρες τους σε πορεία ανάκαμψης» αναφέρει ειδικότερα.

Μιλώντας, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, για τη σημασία της φετινής Διεθνούς Ημέρας Γυναικών, υπογραμμίζει τη μετασχηματική δύναμη της ίσης συμμετοχής των γυναικών. «Το βλέπουμε εμείς οι ίδιοι στα Ηνωμένα Έθνη, όπου είμαι υπερήφανος που έχουμε πετύχει για πρώτη φορά στην ιστορία την ισότητα των φύλων σε ηγετικές θέσεις του ΟΗΕ. Τα στοιχεία είναι σαφή. Όταν οι γυναίκες συμμετέχουν σε μια κυβέρνηση, βλέπουμε μεγαλύτερες επενδύσεις στην κοινωνική προστασία και μεγαλύτερη πρόοδο κατά της φτώχειας. Όταν οι γυναίκες βρίσκονται στο Κοινοβούλιο, οι χώρες υιοθετούν αυστηρότερες πολιτικές για την κλιματική αλλαγή. Όταν οι γυναίκες είναι στο τραπέζι των ειρηνευτικών συνομιλιών, οι συμφωνίες διαρκούν περισσότερο. Με τις γυναίκες σήμερα να υπηρετούν σε ίδιο αριθμό με τους άνδρες σε ηγετικά πόστα στα Ηνωμένα Έθνη, παρατηρούμε ακόμα περισσότερο συντονιστές δράσεις για την ειρήνη, τη βιώσιμη ανάπτυξη και τα ανθρώπινα δικαιώματα» τονίζει χαρακτηριστικά.

As we recover from this crisis, the world has an opportunity to leave behind generations of entrenched & systemic discrimination against women and girls.

It is time to build an equal future.https://t.co/5cB72eeqIY

— António Guterres (@antonioguterres) March 8, 2021

Καταληκτικά, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ υπογραμμίζει πως είτε διευθύνουν μία χώρα, μία επιχείρηση ή ένα κοινωνικό κίνημα, οι γυναίκες συμβάλλουν και προσφέρουν σε όλους και αποτελούν την κινητήρια δύναμη για την υλοποίηση των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης.

Η Αμέλια Έρχαρτ, Αμέλια Έρχαρτ και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών

«Αγαπητέ κ. Πρόεδρε, πριν καιρό είπα σε εσάς και την κυρία Ρούσβελτ λίγα σχετικά με τα εμπιστευτικά σχέδια μου για μια παγκόσμια πτήση. […] Τώρα διαθέτω ένα καταπληκτικό δικινητήριο μεταλλικό αεροπλάνο, ειδικά εξοπλισμένο για πτήσεις μεγάλων αποστάσεων», έγραφε τον Νοέμβριο του 1936 προς τον Αμερικανό πρόεδρο Φραγκλίνο Ρούζβελτ, η Αμέλια Έρχαρτ, πρωτοπόρος των πτήσεων και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών, σε μια εποχή που ακόμα και στην Αμερική οι γυναίκες δεν τολμούσαν να φορέσουν παντελόνια.
«Εδώ και κάποιους μήνες προετοιμάζομαι για μια πτήση την οποία θ’ αποτολμήσω πιθανότατα τον Μάρτιο. Η διαδρομή σχετιζόμενη με τις προηγούμενες πτήσεις, θα είναι μοναδική. […] Όπως και οι προηγούμενες πτήσεις, αναλαμβάνω το εγχείρημα αποκλειστικά επειδή το θέλω, και επειδή αισθάνομαι ότι οι γυναίκες τώρα και μετά έχουν να κάνουν πράγματα, να δείξουν τι μπορούν οι γυναίκες να κάνουν».

Η αλληλογραφία της πρωτοπόρου της αεροπλοΐας Αμέλιας Έρχαρτ, προς τον τότε Αμερικανό πρόεδρο Φραγκλίνο Ρούσβελτ, που φυλάσσεται στα εθνικά αρχεία των ΗΠΑ, και παρουσιάζει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, αποκτά ιδιαίτερη σημασία σήμερα, ογδόντα τέσσερα χρόνια από τον μυστηριώδη χαμό της στις 2 Ιουλίου 1937, όταν το δικινητήριο μεταλλικό αεροπλάνο της ένα «Lockheed Electra» χάθηκε στον Βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό, καθώς η σαραντάχρονη Αμερικανίδα επιχειρούσε το τελευταίο σκέλος της πτήσης της με ενδιάμεσες στάσεις γύρω από τη Γη. Ήθελε να εμπνεύσει άλλες γυναίκες να τολμήσουν όπως και αυτή όχι μόνο σ’ ένα καθαρά ανδροκρατούμενο περιβάλλον όπως αυτό της αεροπορίας, αλλά και σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Πριν η ίδια αποπειραθεί ένα τέτοιο εγχείρημα είχε σπάσει πολλά ρεκόρ, που ακόμα και σήμερα τρομάζουν, αφού ήταν η πρώτη γυναίκα που διέσχισε πετώντας τον Ατλαντικό σόλο χωρίς ενδιάμεση στάση, και μάλιστα δυο φορές, η πρώτη γυναίκα που πέταξε χωρίς στάση, από τη μία ακτή στην άλλη, κατά μήκος των ΗΠΑ, η πρώτη που κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ υψομέτρου γυναικών 14.000 πόδια, άθλος για τ’ αεροπλάνα της δεκαετίας του 20, αλλά και ο πρώτος άνθρωπος που πέταξε σόλο κατά μήκος του Ειρηνικού μεταξύ της Χονολουλού και του Όκλαντ το 1935, καθώς και ο πρώτος άνθρωπος που πέταξε σόλο από το Λος Άντζελες στην Πόλη του Μεξικού.

Το τελευταίο της επίτευγμα πριν τον χαμό της, ήταν το ρεκόρ ταχύτητας στο πρώτο σκέλος της μοιραίας της πτήσης από ανατολικά προς δυτικά, από το Όκλαντ της Καλιφόρνιας στη Χονολουλού της Χαβάης το 1937.
Αλλά και οι συγκρίσεις με το σήμερα και την πανδημία είναι εντυπωσιακές. Η ίδια είχε νοσήσει σοβαρά με πνευμονία από την πανδημία της Ισπανικής γρίπης το 1918 στο Τορόντο, κάνοντας το καθήκον της, όταν ως νοσοκόμα περιέθαλπε στρατιώτες που είχαν γυρίσει από τα μέτωπα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μάλιστα εκείνη η πανδημία της είχε αφήσει ως κατάλοιπο μια γναθιαία ιγμορίτιδα, που τις προξενούσε πονοκεφάλους για αρκετά χρόνια μετά ως πιλότου.
Η ίδια με το ανεξάρτητο πνεύμα της, τον παράτολμο χαρακτήρα της, και τη θέλησή της ν’ ανοίξει καινούργιους ορίζοντες όχι μόνο για τις γυναίκες, δεν θεωρείται μόνο πρωτοπόρος των πτήσεων αλλά και του φεμινισμού.
Η λέσχη «Οι Ενενήντα Εννέα», μια διεθνής οργάνωση γυναικών πιλότων, που δημιούργησε η ίδια υπάρχει ακόμα και σήμερα, και έχει ως στόχο την αμοιβαία υποστήριξη των γυναικών πιλότων, ενώ πολλές γυναίκες αεροπόροι τιμούν την μνήμη της, αναβιώνοντας κατά καιρούς το επικό αεροπορικό της ταξίδι, αυτό που της στοίχισε την ίδια της τη ζωή.

Βασίλης Πιας