Ανοιξε ο δρόμος για να αναλάβει ο Μαρκ Ρούτε επικεφαλής του NATO
Του Δημοσθένη Γκαβέα*
Ο πρόεδρος της Ρουμανίας Κλάους Γιοχάνις δήλωσε σήμερα ότι αποσύρει την υποψηφιότητά του για γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, η απόφαση που αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της κυβέρνησης αναφέρει ότι το ρουμανικό ανώτατο αμυντικό συμβούλιο θα στηρίξει τον Ολλανδό πρωθυπουργό Μαρκ Ρούτε για επικεφαλής της Συμμαχίας.
Έπειτα και από αυτή την εξέλιξη ο Μαρκ Ρούτε θα είναι ο επόμενος γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, αφού και τα 32 μέλη της συμμαχίας συμφώνησαν ότι ο απερχόμενος Ολλανδός πρωθυπουργός θα είναι αυτός που διαδεχθεί τον Γενς Στόλτενμπεργκ.
Σύμφωνα με ανάρτησή του στο Χ ο Ορμπάν ανέφερε ότι ο Ρούτε επιβεβαίωσε ότι εάν γίνει γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, η Ουγγαρία δεν θα είναι υποχρεωμένη να συμμετέχει στις δραστηριότητες της Βορειατλαντικής Συμμαχίας στην Ουκρανία και βάσει αυτής της δέσμευσης είναι έτοιμος να στηρίξει την υποψηφιότητά του.
Βάσει των σημερινών εξελίξεων ο Ρούτε θα αναλάβει την ηγεσία του ΝΑΤΟ στις 2 Οκτωβρίου 2024 σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή για τη Συμμαχία δεδομένου του πολέμου στην Ουκρανία και της πιθανότητας η Ρωσία να γίνει ακόμη πιο επιθετική, της κρίσης στη Μέση Ανατολή, αλλά και λόγω της πιθανής επανεκλογής του Τράμπ στην προεδρία των ΗΠΑ.
Ο κεντροδεξιός Μάρκ Ρούτε ο οποίος είναι πρωθυπουργός της Ολλανδίας εδώ και 14 χρόνια αναμένεται να παραιτηθεί στις 2 Ιουλίου έπειτα και από τη σύσταση της νέας κυβέρνησης.
Πολλοί τον αποκαλούν και ως «Teflon Mark» λόγω της ανθεκτικότητάς του και της ικανότητάς που έχει να επιβιώνει πολιτικά, άλλωστε τα 14 χρόνια στην εξουσία και η εναλλαγή των διαφόρων συνασπισμών το επιβεβαιώνουν..
Θεωρείται ευέλικτος και με το χάρισμα να κερδίζει τη συμπάθεια ακόμη και των αντιπάλων του. Μάλιστα λέγεται ότι και ο Τραμπ έχει εκφράσει τη συμπάθειά του προς το πρόσωπο του Ρούτε, αν και ο τελευταίος είχε αποτύχει να συνεισφέρει το 2% του ΑΕΠ της Ολλανδίας, της πέμπτης μεγαλύτερης οικονομίας της ΕΕ, για την άμυνα του ΝΑΤΟ.
Τώρα ως επικεφαλής του ΝΑΤΟ θα έχει να αντιμετωπίσει όχι μόνο τα οικονομικά του ΝΑΤΟ, αλλά και την αμείλικτη γεωπολιτική πραγματικότητα, την ώρα που πολλές κυβερνήσεις, ακόμη και στη χώρα του, διακατέχονται από έντονο σκεπτικισμό όσον αφορά τη Βορειατλαντική Συμμαχία και δεν είναι λίγες εκείνες που βλέπουν με συμπάθεια τον Πούτιν.
