Ανάγκη διαφωτιστικής εκστρατείας

Με την λύση αίρεται και η αναστολή της εφαρμογής του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου στην κατεχόμενη τώρα εδαφική επικράτεια της Κύπρου

Του Αλέκου Μαρκίδη

Αν κρίνουμε από επανειλημμένες δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, του Κυβερνητικού Εκπροσώπου και τελευταίως και από όσα ο διαπραγματευτής Ανδρέας Μαυρογιάννης δηλώνει η βασική πολιτική γραμμή της Κυβέρνησης είναι να συνεχίσει διαπραγμάτευση από εκεί που σταμάτησε στο Crans Montana. Αυτό περιλαμβάνει την διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, με όλες τις συγκλίσεις, που είχαν συμφωνηθεί μέχρι τότε.
Παρατηρώντας άρθρα, σχόλια και παρατηρήσεις και στις εφημερίδες και στο διαδίκτυο και γενικά σε όλα τα ΜΜΕ, το δικό μου το συμπέρασμα είναι ότι υπάρχουν εκείνοι, που επ’ ουδενί λόγω δέχονται λύση ΔΔΟ, είτε με «σωστό» είτε με μη «σωστό» περιεχόμενο. Υπάρχουν εκείνοι, που γνήσια υποστηρίζουν λύση, ως αυτήν που επεδίωξαν όλοι οι μέχρι σήμερα Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλαδή λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και υπάρχουν και εκείνοι που δικαιολογημένα δεν αντιλαμβάνονται περί τινος πρόκειται η λύση αυτή. Και λέω δικαιολογημένα, διότι τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια κανένα κόμμα, καμμιά Κυβέρνηση και κανένας Πρόεδρος δεν θέλησαν να επεξηγήσουν συστηματικά το τι πράγματι θα περιλαμβάνει αυτή η λύση.
Κατά την γνώμη μου από την στιγμή που η βασική πολιτική του νυν Προέδρου είναι αυτή που είναι, δηλαδή η συνέχιση των συνομιλιών από εκεί που σταμάτησαν, ο Πρόεδρος, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, γενικά η Κυβέρνηση και οι ηγεσίες των κομμάτων, που υποστηρίζουν την συγκεκριμένη λύση, έχουν βασική υποχρέωση να εξηγήσουν και να εξηγούν καθημερινά, με σεβασμό στην αλήθεια και λεπτομερώς την φύση της λύσης και το περιεχόμενο των συγκλίσεων, στις οποίες μέχρι και το Crans Montana οι δύο πλευρές έχουν καταλήξει. Δυστυχώς η επί του θέματος σιωπή δεν είναι υπό τις περιστάσεις η σοφή επιλογή.
Δεν είναι η σοφή επιλογή, γιατί από τους εχθρικά διακείμενους προς αυτήν την λύση, έχει εξαπολυθεί καθημερινή παραπλανητική και εκφοβιστική προπαγάνδα, με μοναδικό σκοπό να εκμηδενιστεί κάθε ελπίδα για επίτευξη αυτής της λύσης.
Φέρω ως παράδειγμα άρθρο του κ. Στέλιου Παπαντωνίου, τακτικού αρθρογράφου / επιστολογράφου της εφημερίδας ο Φιλελεύθερος, που δημοσιεύτηκε το περασμένο Σάββατο 18.08.2018 στη σελίδα 2, πρώτη στήλη υπό τον τίτλο «Λύση τώρα ή διχοτόμηση».
Γράφει επί λέξει ο κ. Παπαντωνίου: «Λύση τώρα, όπως προδιαγράφεται, με διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, δύο συνιστώντα κρατίδια, με δική τους περιφέρεια και διακυβέρνηση το καθένα- χωρίς να γίνεται λόγος για κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα, ελεύθερη διακίνηση, ελεύθερη εγκατάσταση, ασφάλεια των πολιτών, οδηγούν σε ένα γκρεμό, αφού η Κυπριακή Δημοκρατία θα υποβαθμιστεί σε συνιστών κρατίδιο και θα εξαλειφθεί, πράγμα που ήταν και είναι το όνειρο της Τουρκίας. Δύο κρατίΚατά την γνώμη μου από την στιγμή που η βασική πολιτική του νυν Προέδρου είναι αυτή που είναι, δηλαδή η συνέχιση των συνομιλιών από εκεί που σταμάτησαν, ο Πρόεδρος, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, γενικά η Κυβέρνηση και οι ηγεσίες των κομμάτων, που υποστηρίζουν την συγκεκριμένη λύση, έχουν βασική υποχρέωση να εξηγήσουν και να εξηγούν καθημερινά, με σεβασμό στην αλήθεια και λεπτομερώς την φύση της λύσης και το περιεχόμενο των συγκλίσεων, στις οποίες μέχρι και το Crans Montana οι δύο πλευρές έχουν καταλήξει. Δυστυχώς η επί του θέματος σιωπή δεν είναι υπό τις περιστάσεις η σοφή επιλογή.
Δεν είναι η σοφή επιλογή, γιατί από τους εχθρικά διακείμενους προς αυτήν την λύση, έχει εξαπολυθεί καθημερινή παραπλανητική και εκφοβιστική προπαγάνδα, με μοναδικό σκοπό να εκμηδενιστεί κάθε ελπίδα για επίτευξη αυτής της λύσης.

Γράφει επί λέξει ο κ. Παπαντωνίου: «Λύση τώρα, όπως προδιαγράφεται, με διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, δύο συνιστώντα κρατίδια, με δική τους περιφέρεια και διακυβέρνηση το καθένα- χωρίς να γίνεται λόγος για κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα, ελεύθερη διακίνηση, ελεύθερη εγκατάσταση, ασφάλεια των πολιτών, οδηγούν σε ένα γκρεμό, αφού η Κυπριακή Δημοκρατία θα υποβαθμιστεί σε συνιστών κρατίδιο και θα εξαλειφθεί, πράγμα που ήταν και είναι το όνειρο της Τουρκίας. Δύο κρατίδια, το ένα πλήρως υποταγμένο στην Άγκυρα, το άλλο που θα υπακούει και θα εκτελεί μόνο όσα θα επιτρέπουν τα βέτο των Τουρκοκυπρίων. Και χωρίς δηλαδή να το καταλαβαίνουμε θα εξαρτώμαστε από την Τουρκία, την οικονομία, τις διαθέσεις του Σουλτάνου, αφού εδώ στο άλλο συνιστών λεγόμενο θα υπάρχει μόνο το υπηρετικό σουλτανικό προσωπικό. Διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία είναι διχοτόμηση συγκαλυμμένη, είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι».
Εγώ δεν το παραδέχομαι. Και αν η ΔΔΟ ανταποκρινόταν στα όσα παραπλανητικά και ανυπόστατα ανωτέρω αναφέρονται στο άρθρο θα ήμουν μεταξύ εκείνων, που θα συμβούλευαν τον τορπιλισμό μιας τέτοιας λύσης.
Παραπλανητικά και ανυπόστατα. Από που να αρχίσω και που να τελειώσω. Θα προσπαθήσω να σταχυολογήσω τις σημαντικότερες ανακρίβειες του άρθρου.
1. Λέγει ο αρθρογράφος «χωρίς να γίνεται λόγος για κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα, ελεύθερη διακίνηση, ελεύθερη εγκατάσταση, ασφάλεια των πολιτών». ΛΑΘΟΣ. Και η ελεύθερη διακίνηση, και η ελεύθερη εγκατάσταση και το δικαίωμα απόκτησης περιουσίας και γενικά όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα των διεθνών Συνθηκών που δεσμεύουν την Κυπριακή Δημοκρατία έχουν ρητά αναγνωρισθεί, το δε ατομικό δικαίωμα της προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων θα εξακολουθήσει να ισχύει.
2. Λέγει ο αρθρογράφος «η Κυπριακή Δημοκρατία θα υποβαθμιστεί σε συνιστών κρατίδιο». ΛΑΘΟΣ. Τα συνιστώντα κρατίδια (η σωστή ορολογία είναι οι συνιστώσες πολιτείες) δεν υπάρχουν, θα ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΟΥΝ από το Ομοσπονδιακό Σύνταγμα, δηλαδή από τη λύση. Δεν πρόκειται για αναβάθμιση της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου», ούτε και για υποβάθμιση της ΚΔ, η οποία υπό το όνομα της «Ενωμένης Κύπρου» ΘΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ να είναι μέλος των ΗΕ, μέλος της Ε.Ε, μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης κλπ.
3. Λέγει ο αρθρογράφος «Δύο κρατίδια, το ένα πλήρως υποταγμένο στην Άγκυρα, το άλλο που θα υπακούει και θα εκτελεί μόνο όσα θα επιτρέπουν τα βέτο των Τουρκοκυπρίων». Από που και ως που η Ελληνοκυπριακή συνιστώσα πολιτεία «θα εκτελεί μόνο όσα θα επιτρέπουν τα βέτο των Τουρκοκυπρίων»; Που είναι γραμμένο και πότε συμφωνήθηκε ότι θα υπάρχει ΒΕΤΟ στην άσκηση των εξουσιών είτε της μιας είτε της άλλης συνιστώσας πολιτείας. Οι δυσλειτουργίες από την ανάγκη συμμετοχής και των δύο κοινοτήτων στα όργανα του Κεντρικού, δηλαδή του Ομοσπονδιακού Κράτους, δεν σχετίζονται, δεν θα παρεμποδίζουν και δεν θα μπορούν να παρεμποδίζουν τις λειτουργίες εκάστης των συνιστωσών πολιτειών.
4. Λέγει ο αρθρογράφος «θα εξαρτώμαστε από την Τουρκία, την οικονομία, τις διαθέσεις του Σουλτάνου, αφού εδώ στο άλλο συνιστών λεγόμενο θα υπάρχει μόνο το υπηρετικό σουλτανικό προσωπικό». Αυθαίρετα εκφοβιστικά συμπεράσματα, τα οποία και συνιστούν απαράδεκτη ύβρη κατά των πολιτικών εκείνων, οι οποίοι υποστηρίζουν την συνέχιση της διαπραγμάτευσης, από εκεί που σταμάτησε και τους οποίους ο αρθρογράφος αποκαλεί «υπηρετικό σουλτανικό προσωπικό»!!! Λησμονεί ο αρθρογράφος ότι με την λύση αίρεται και η αναστολή της εφαρμογής του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου στην κατεχόμενη τώρα εδαφική επικράτεια της Κύπρου. Λησμονεί ότι πλέον η νομισματική πολιτική διαμορφώνεται για όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Και γενικά λησμονεί πολλές άλλες παραμέτρους, που καθιστούν εξωπραγματικό τον ισχυρισμό ότι θα εξαρτώμαστε από την Τουρκία, την οικονομία, τις διαθέσεις του Σουλτάνου».

Αλλά ακριβώς όσα ανωτέρω **αναφέρω καθιστούν αναγκαία την διαμόρφωση κυβερνητικής διαφωτιστικής εκστρατείας. Στο κάτω – κάτω τα όσα διαστρεβλωτικά γράφονται καθημερινά για τις συγκλίσεις Αναστασιάδη – Ακκιντζί, για το κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη -Έρογλου του Φεβρουαρίου 2014 και για όσες συγκλίσεις Χριστόφια -Ταλάτ υιοθέτησε και αποδέχθηκε ο κ. Αναστασιάδης, αφορούν πρωτίστως τον ίδιο και είναι καιρός, αν η πολιτική του είναι αυτή, που λέει ότι είναι, να υπερασπίσει σθεναρά το έργο , το οποίο ο ίδιος επιτέλεσε. Αρκετά επέτρεψε και με την σιωπή διευκόλυνε την διασπορά του δηλητηρίου εναντίον της λύσης. Είναι καιρός για το αντίδοτο. Και αυτό θα προσθέσει ακόμα ένα όπλο στη φαρέτρα του προκειμένου να πείσει τον κ. Κουτέρες ότι εννοεί, ας μου επιτραπεί ο όρος, «business ».
* Ο Αλέκος Μαρκίδης είναι πρώην βουλευτής και γενικός εισαγγελέας. Επίσης διετέλεσε σύμβουλος στις διαπραγματεύσεις. Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τους συγγραφείς τους.