ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΑ ΤΑ “ΜΑΤ” ΠΟΥ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΣ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Αλή Μπαμπαμ, Αχμέτ Νταβούτογλου, Βλ. Πούτιν, Ταγίπ Ερντογάν, Τουρκία

ΜΗΠΩΣ ΧΑΡΑΣΣΟΥΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ;

Του Αλέκου Παπαδόπουλου*

Βάλλεται πανταχόθεν. Αλλεπάλληλα όχι τα “πατ” που συμβολίζουν την ισοπαλία αλλά τα “ματ”. Και τα “ματ” στην πολιτική, ασφαλώς και έχουν πολύ διαφορετική απήχηση από την ήττα σε μια, και δυο και τρεις και εκατό τρεις παρτίδες στο σκάκι . Δεδομένου, ότι έχουν πολύπλευρο αντίκτυπο και χαράσσουν βαθμιαία τον επίλογο της πολιτικής σταδιοδρομίας του ηττημένου παίκτη. Όσο και αν εκείνος, εξακολουθεί να εμφανίζει ρόδινα τα πάντα και να χρωματίζει αισιόδοξα τις αναμφισβήτητες αποδείξεις της αποτυχίας, αλλά και του αδιεξόδου που έχει δημιουργήσει για τη χώρα και το λαό του γενικότερα.
Πρωταγωνιστής στη συγκεκριμένη περίπτωση και επί σκηνής, όχι για τρία πέντε χρόνια αλλά επί 17 συναπτά είναι ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος, παρότι αρχικά κέρδιζε συνεχώς έδαφος καταχειροκροτούμενος αυθόρμητα από τον τουρκικό λαό κατέκτησε δε βαθμιαία όλα τα ανώτερα αξιώματα στη χώρα του και από ένας άσημος γραφιάς σε ένα εργαστήριο παρασκευής σουτζουκιών που στα παιδικά του χρόνια πουλούσε στα στάδια κουλούρια και αναψυκτικά, κατέστη ο ένοικος ενός ανακτόρου χιλίων εκατό δωματίων, που κατά γενική ομολογία επισκιάζει όλα τα βασιλικά ανάκτορα και προεδρικά μέγαρα. Ακόμη και αυτόν το Λευκό Οίκο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Ενώ λίαν προσεχώς θα εγκαινιασθεί και το εξίσου μεγαλοπρεπές θέρετρο του για χάρη του οποίου εκριζώθηκαν χιλιάδες δένδρα σε καταπράσινα δάση.
Εξωφρενικά βέβαια τα κονδύλια συντήρησης του σημερινού ανακτόρου. Ανεπαρκής αποδεικνύεται κάθε χρόνο στην πράξη ο εγκεκριμένος προϋπολογισμός της Προεδρίας, που αυξάνεται από έτος σε έτος γιατί έτσι θέλει, έτσι απαιτεί ο απόλυτος, αλλά και συνταγματικά ανεξέλεγκτος άρχοντας της χώρας. Το 2019 λ.χ. ήταν 2 δισεκατομμύρια 818 εκατομμύρια 899 λίρες Τουρκίας, έναντι 2.943.232 του 2020 και 1.648.678 του 2018 που σημαίνει ότι οι δαπάνες του ανέρχονται σε 8 εκατομμύρια λίρες κάθε μέρα. Σε μια χώρα που ο βασικός μισθός είναι μόλις 2.300 λίρες, ήτοι 387 δολάρια ΗΠΑ. Εν τω μεταξύ η ανεργία ανέρχεται ανησυχητικά, ο πληθωρισμός καλπάζει και η ακρίβεια έχει εξελιχθεί στο μόνιμο βραχνά όχι μόνον του άνεργου πολίτη, αλλά και αυτού του μικροεπαγγελματία, του βιοπαλαιστή. του μεροκαματιάρη που σήμερα αδυνατούν να καλύψουν τα τρέχοντα έξοδα τους.
Ο λαός, όλοι οι λαοί επηρεάζονται κυρίως από την οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα τους, όταν προ παντός αισθάνονται οι πολίτες τις τσέπες τους πανί με πανί, όταν τα έσοδα τους δεν επαρκούν, όχι για όλο το μήνα, αλλά ούτε για το πρώτο δεκαήμερο του, όταν ακριβαίνουν τα πάντα και οι μισθοί παραμένουν σχεδόν παγωμένοι, όταν ακριβαίνουν τα εισιτήρια στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ακριβαίνει η βενζίνη, υπερτιμάται το πετρέλαιο και εκ περισσού, μέλη της οικογένειας του ή και οι ίδιοι ακόμη παραμένουν άνεργοι, παρ΄ότι είναι πολλοί μεταξύ τους οι κάτοχοι Πανεπιστημιακών διπλωμάτων.
Ακριβώς δε όλα αυτά είναι τα βασικά αίτια, που οδηγούν σε διαρκή κάμψη τα ποσοστά δημοτικότητας του προέδρου Ερντογάν, αλλά και του κυβερνώντος Κόμματος που ακόμη και με το σωσίβιο του Αρχηγού του Εθνικιστικού Κόμματος Ντεβλέτ Μπαχτσελή θεωρείται απίθανο να καταλάβει την εξουσία στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Το “πατ” στο σκάκι, για όσους το αγνοούν, συμβολίζει την ισοπαλία, εδώ όμως ο λόγος για τα αλλεπάλληλα “ματ” που σχεδόν όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνουν και τα οποία ηχούν καθημερινά στα αυτιά του Ερντογάν, ο οποίος με την αλλοπρόσαλλη πολιτική του και στο διεθνή τομέα, μάλλον θα έχει φθάσει στο σημείο να αμφισβητεί και ο ίδιος, αν συμπράττει με την Αμερική ή τη Ρωσία, την Ανατολή ή τη Δύση, αν ανήκει στο ΝΑΤΟ, ή μπορεί μεν να ανήκει σε αυτό, αλλά και να ακολουθεί μια ανεξάρτητη πολιτική, στο πλαίσιο των εναλλασσομένων συμφερόντων της Τουρκίας και των διεθνών εξελίξεων υπό το πρίσμα όμως αποκλειστικά και μόνον της προσωπικής του κρίσης και των κατά κανόνα φιλόδοξων στόχων του.
Φιμωμένα τα ΜΜΕ από την επομένη του αποτυχημένου πραξικοπήματος του 2016. Δεκάδες οι φυλακισμένοι δημοσιογράφοι.Πολλοί και αυτοί που διέφυγαν ή και διαφεύγουν στο εξωτερικό και μεταδίδουν από εκεί για λόγους προσωπικής και οικογενειακής ασφάλειας, κυρίως μέσω ΥΟUTUBE τις απόψεις τους. Αμφισβητείται εξ άλλου η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης στις αποφάσεις της οποίας παρεμβαίνει απροκάλυπτα πλέον ο Τούρκος πρόεδρος. Χαρακτηριστική η πρόσφατη περίπτωση του διεθνώς γνωστού ακτιβιστή, οικονομικού και κοινωνικού παράγοντα Ορχάν Καβάλα, ο οποίος, παρότι έμεινε ως υπόδικος στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης δικαζόμενος επί 18 μήνες δήθεν ως ένας από τους βασικούς αυτουργούς της πολύκροτης αντικυβερνητικής στάσης του “Γκεζή” (δίπλα στην πλατεία Ταξίμ) το 2013 και πρόσφατα αθωώθηκε τελικά μαζί με όλους τους άλλους συγκατηγορούμενους του, την επομένη παραπέμφθηκε σε νέα δίκη κατηγορηθείς τούτη τη φορά για δήθεν συμμετοχή του στην οργάνωση του πραξικοπήματος του 2016.
Και ενώ ο Ερντογάν εξακολουθεί να θριαμβολογεί για τις ανύπαρκτες νίκες του στο Ιράκ και στη Συρία, τα δε μεγαλεπήβολα σχέδια του για το Ιντλήμπ μάλλον ναυαγούν, όπως προγενέστερα περιορίστηκαν και οι απαιτήσεις του για τη ζώνη ασφαλείας που ήθελε στα σύνορα Συρίας – Τουρκίας. Αναποφάσιστος φαίνεται τώρα, αλλά και ανίσχυρος να έλθει σε απόλυτη ρήξη με τον Ρώσο συνάδελφο του Βλαδίμηρο Πούτιν, σκεπτόμενος τις οικονομικές απώλειες μιας τοιαύτης εξέλιξης που υπολογίζονται σε 30-35 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Εκτός εννοείται τούτου, του πλήγματος που θα υποστεί το πολιτικό γόητρο του, εσωτερικά και διεθνώς, υποχρεωμένος ίσως εκ των πραγμάτων να ζητήσει στη συνέχεια συγνώμη από τη Δύση, της οποίας τους ηγέτες εξύβριζε και απειλεί σχεδόν καθημερινά και μάλιστα δημοσίως, σε παλλαϊκές συγκεντρώσεις.
Έμπειρος οικονομικός αναλυτής σε σχετική με τα οικονομικά της χώρας εκπομπή του, συνόψισε ως ακολούθως τους συντελεστές του παραπάνω ποσού: 4-5 δισεκατομμύρια δολάρια από τις εξαγωγές φρούτων, λαχανικών κλπ, 7-8 δισεκατομμύρια δολάρια από το εμπόριο που πραγματοποιείται δια των μπαούλων όχι μόνο στην Πόλη , αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις της χώρας, ιδίως στις παραμεθόριες περιοχές, 4-5 δισεκατομμύρια δολάρια από τους επισκεπτόμενους την Τουρκία Ρώσους τουρίστες, 4-5 δισεκατομμύρια δολάρια από τις εξαγωγές αυτοκινήτων και ανταλλακτικών και το υπόλοιπο από το οικονομικό κενό που θα προκύψει, όταν παραιτηθεί η Ρωσία από τα έργα που είχε συμφωνηθεί να πραγματώσει στη χώρα, κυρίως στον ενεργειακό και πυρηνικό τομέα. Στοιχεία που ασφαλώς πανικοβάλλουν τον Ερντογάν, όταν ενθυμείται πως είχε νεκρωθεί η Τουρκία τουριστικά κατά τη διετία 2016-2017 μετά την κατάρριψη του Ρωσικού αεροπλάνου στα σύνορα με τη Συρία, την 25η Νοεμβρίου του 2015. Ενώ προ διημέρου, μάλλον ως προειδοποίηση, επεστράφησαν από τη Ρωσία χιλιάδες τόνοι ντομάτες ως ακατάλληλες προς βρώση, άσχετα αν οι εξαγωγείς τους υποστήριξαν ότι όλη η παρτίδα ήταν πλήρως ελεγμένη.
Και δεν είναι μόνον αυτά τα “ματ” που ηχούν στα αυτιά του Τούρκου Προέδρου. Είναι και άλλα πολλά και όλα οφείλονται στις εσφαλμένες κινήσεις του, όπως λ.χ. η εμμονή του, παρότι άσχετος, να χειρίζεται τα οικονομικά της χώρας ο γαμπρός του Μπεράτ Αλμπαϊράκ. Το Κόμμα που διαφωνήσας ήδη ίδρυσε ο άλλοτε στενός συνεργάτης και πρωθυπουργός της χώρας επί Προεδρίας του ιδίου, Αχμέτ Νταβούτογλου. Το Κόμμα του οποίου την ίδρυση είναι έτοιμος να ανακοινώσει ο άλλοτε στενός του συνεργάτης και υπουργός των οικονομικών Αλή Μπαμπατζάν, ενώ εδώ και λίγες μέρες επίμονα κυκλοφορούν στους πολιτικούς κύκλους της τουρκικής πρωτεύουσας φήμες ότι επίκειται η ίδρυση και ενός τρίτου Κόμματος. Kαι αυτού πάλι από τα σπλάχνα του κυβερνώντος ΑKP που κατά τους πολιτικούς αναλυτές οι εν λόγω διαρροές συμβολίζουν αφ΄ενός τη διάλυση της όλης οργάνωσης και αφ΄ετέρου το τέλος της παντοδυναμίας του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όσο και αν οι γνωρίζοντες το χαρακτήρα του αποκλείουν να αποδεχθεί πολιτισμένα και ειρηνικά την προσγείωση του στη δημοκρατική πραγματικότητα.
Ίσως όμως, πάντοτε κατ΄αυτούς, να παρέμενε ακόμη μαχητικός, αισιόδοξος, αλλά και ανένδοτος αν περιορίζονταν σ΄αυτές, οι έστω συσσωρευμένες αντιξοότητες που αντιμετωπίζει τελευταίως και δεν υπήρχε η υφιστάμενη εκκρεμότητα με την υγεία του, δεν ερχόταν τελευταίως στη δημοσιότητα η μακροσκελέστατη έκθεση της Αμερικανικής Δεξαμενής Σκέψεων RAND, που πυροδότησε τις φήμες για ένα νέο πραξικόπημα και ταυτόχρονα δεν είχε διαδοθεί η φήμη ότι η Αμερική καθυστερεί να θέσει στο στάδιο εφαρμογής τα σχέδια της για την απομάκρυνση του ανυπότακτου Ερντογάν από την εξουσία, επειδή δεν κατέληξε ακόμη στον ιδεώδη γι΄αυτήν διάδοχο του, έχει δε εγκαταλείψει την ιδέα για το σημερινό Υπουργό Εθνικής Άμυνας Χουλουσή Ακάρ ο οποίος τελικά κρίθηκε περισσότερο ακραίος και αυτού του Ερντογάν .

Ιδανική λύση για μια νέα Τουρκία με προοδευτικές και φιλοδυτικές αρχές θα αποτελούσε ενδεχομένως η συνεργασία του Δημάρχου Κωνσταντινουπόλεως Εκρέμ Ιμάμογλου με τον Αρχηγό του υπό ίδρυση νέου Κόμματος Αλή Μπαμπατζάν. Πως όμως θα καθίστατο εφικτή η συνεργασία δυο αξιόλογων μεν πολιτικών που ανήκουν όμως σε αντίπαλα Κόμματα και πως πάλι θα μπορούσε να εξασφαλισθεί η αγαστή συνεργασία τους και η κατανομή της εξουσίας μεταξύ των δύο αυτών ανδρών.
Παράλειψη θα αποτελούσε τέλος η μη αναφορά, στον απόηχο που έχει, εις βάρος πάντοτε του Τούρκου προέδρου το θέμα των νεκρών – χωρίς κανένα λόγο και καμιά πιστευτή δικαιολογία κατά την αντιπολίτευση- που καταφθάνουν, ιδίως αυτές τις μέρες από τα μέτωπα Λιβύης και Συρίας αλλά και το “ματ” που του ψιθυρίζει κατά καιρούς η Αμερική όσον αφορά το θέμα της ενοχής της Τουρκικής κρατικής Τράπεζας Χαλκ, στο προηγούμενο εμπάργκο κατά του Ιράν με προσωπική κάλυψη του, καθώς και των στοιχείων που έχουν συγκεντρώσει οι μυστικές υπηρεσίες της για τα περιουσιακά στοιχεία του Τούρκου Προέδρου και των μελών της οικογενείας του σε χώρες γνωστές ως φορολογικοί παράδεισοι!!