Αλήθειες για το Κυπριακό
Του Νίκου Κοτζιά*
Το αρνητικό αποτέλεσμα της εκλογής του εκπροσώπου των Τουρκοκυπρίων στην κατεχόμενη Κύπρο είναι πριν απ’ όλα αποτέλεσμα της παρουσίας του τουρκικού κατοχικού στρατού που δεν επιτρέπει τη λειτουργία στα κατεχόμενα μιας δημοκρατίας δυτικού τύπου. Είναι αποτέλεσμα των οικονομικών και άλλων μορφών εκβιασμών και παρεμβάσεων της Τουρκίας στη διάρκεια της τελευταίας εβδομάδας. Κάποιοι στην Ελλάδα, αρθρογράφοι της διαπλοκής και αριστερών εφημερίδων αντί να δουν τις συνέπειες της τουρκικής κατοχής και το ότι η Τουρκία είναι αυτή που κάνει κουμάντο στο Κυπριακό, προσπαθούν να ρίξουν όλες τις ευθύνες στην Κύπρο και τις κυβερνήσεις της. Ασφαλώς και οι τελευταίες έκαναν λάθη. Αλλά άλλο λάθος και άλλο κατοχή. Αυτοί οι αρθρογράφοι στην επίθεση που κάνουν στον ελληνισμό διαβεβαιώνουν τους πάντες ότι για την αποτυχία των διαπραγματεύσεων στο Κρας Μοντανά ευθύνεται αποκλειστικά η ελληνοκυπριακή πλευρά, άντε και η Ελλάδα.
Το ερώτημα είναι: οι εκ των πραγμάτων αμέτοχοι της διαπραγμάτευσης, οι απόντες από το Κρας Μοντανά από που γνωρίζουν τα πραγματικά γεγονότα; Πώς όλοι αυτοί ξεπλένουν με τόση ευκολία την Τουρκία, αλλά και τις τουρκοκυπριακές ηγεσίες;
Η άποψη της ελληνοκυπριακής και ελληνικής πλευράς, αλλά και του ίδιου του ΓΓ του ΟΗΕ, όσων συμμετείχαν καλοπροαίρετα στις διαπραγματεύσεις, είναι καθέτως διαφορετική. Οι εκπρόσωποι της θεωρίας ότι φταίνε για όλα οι Ελληνοκύπριοι αναμασούν τα επιχειρήματα των Τούρκων, του Εϊντε που είχε και έχει πολλαπλούς δεσμούς με τους Τούρκους, καθώς και με τα παπαγαλάκια του στην Αθήνα, όπως, επίσης του τότε Βρετανού ΑΝΥΠΕΞ. Όχι, όμως, του τότε Βρετανού ΥΠΕΞ και σημερινού πρωθυπουργού του ΗΒ που στάθηκε κύριος σε εκείνη την ιστορία. Θα αναγκαστώ, λοιπόν, να πω δημόσια, τρία χρόνια μετά, το τι συνέβη το βράδυ που οδηγήθηκαν εξαιτίας του Βρετανού ΑΝΥΠΕΞ και του Τούρκου ΥΠΕΞ οι συνομιλίες σε αδιέξοδο. Στις 29 Οκτωβρίου 2020 θα τα πω στο ΡΙΚ. Προσπάθησα να προστατεύσω τη διαδικασία και ανέχτηκα πολλά. Όμως η δημιουργία στην Αθήνα και στη Λευκωσία ενός μετώπου στήριξης του τουρκικού εθνικισμού και υπονόμευσης της θέσης της Κύπρου, μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με το μέτωπο της αλήθειας και της ιστορικής πραγματικότητας.
Διαφέρουμε με αυτούς τους κύκλους σε ένα θεμελιώδες σημείο: Εγώ πιστεύω αυτά που είδα, είπα και άκουσα ο ίδιος μέσα στην αίθουσα διαπραγμάτευσης. Εκείνοι πιστεύουν την ηγεσία της Τουρκίας και του ανθρώπου της του Εϊντε. Και αυτή είναι άλλη μια διαφορά ανάμεσα στον πατριωτισμό και στην πολιτική επιλογή στήριξης του τουρκικού εθνικισμού.
*Το πιο πάνω δημοσιεύτηκε στην σελίδα στο fb του τ. ΥΠΕΞ της Ελλάδος. Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους
