Ρομποτική Ιερωσύνη

Του Μητροπολίτη,
Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου

“Εἰς τὰ κατεστραμμένα ἱερὰ κατοικοῦν δαίμονες”.
(Ε. Jünger)

Ἡ Ρομποτικὴ ἀναμφιβόλως εἶναι μία σπουδαία νέα ἐπιστήμη μὲ πολλοὺς καὶ ἀδιανοήτους μέχρι τοῦδε εὐεργεσίας καὶ διευκολύνσεις διὰ τὸν ἄνθρωπον εἰς διαφόρους τομεῖς. Τελευταίως ὅμως ἐμφανίζονται εἰς αὐτὴν καὶ ὁρισμέναι ἐκτροπαὶ ὅλως ἀπίθανοι, προβληματικαὶ διὰ νὰ μὴν εἴπωμεν καὶ τραγελαφικαί.
Μεταξὺ λοιπὸν τούτων, ἀναφερτέον καὶ τὸ ὅτι ὁ νέος ἱερεὺς εἰς τὸν βουδιστικὸν ναὸν τοῦ Kyoto εἶναι ἕνα ρομπότ, ὁ Mindar!, τὸ ὁποῖον συμπεριφέρεται ὡς εἷς ἱερεὺς τοῦ Zen. Προτοῦ τοῦτ’ ἔστιν ὁμιλήσει, ὑποκλίνεται κατὰ τὰ ἐθιμικὰ τοῦ Βουδισμοῦ, τοῦθ’ ὅπερ δὲν τυγχάνει σύνηθες εἰς τὰ καθ’ ἡμᾶς, -ἴσως ὅμως νὰ τοποθετοῦν τὰς χεῖρας των εἰς τὰς τσέπας, ὡς καὶ ὑψηλόβαθμοί τινες καί “νεολαῖοι”!- καὶ ἑνώνει τὰς χεῖρας του πρὸ τοῦ στήθους. Διὰ νὰ δύναται ἀπροσκόπτως νὰ ἐκτελεῖ τὰ καθήκοντά του ἔχει μάλιστα χειροτονηθεῖ!

“Τὸ Ρομπὸτ ὑποστηρίζει τοὺς ἱερεῖς εἰς ὅλον τὸ ἔργον τους, π.χ. εἰς τὴν ἀνάγνωσιν τῶν ἱ. κειμένων (Σούτρες), εἰς τὸ νὰ δίδει ὑποδείξεις, νὰ κηρύττει κατὰ τὴν καθηγ. Θρησκειολογίας I. Prohl. Ἐκτὸς τούτου ὁ Mindar ἀπαντᾶ εἰς ἐρωτήσεις τῶν ἐπισκεπτῶν. Διὰ τοὺς ξένους μεταφράζει τὰ κείμενά του εἰς τὴν κινεζικὴν καὶ τὴν ἀγγλικὴν γλῶσσαν. Ὁ ἱερεὺς Tensho Gotto μετὰ τοῦ Ρομπότ, ἐπιθυμεῖ κυρίως νὰ ὁμιλεῖ μὲ τοὺς νέους. Καὶ τοῦτο θὰ ἀλλάξει τὸν Βουδισμόν”1.
Δὲν γνωρίζομεν πάντως ἐὰν τοῦτο ἔχει καὶ αἰσθήματα, ἐὰν ἠμπορεῖ νὰ εἶναι ἔγγαμον ἢ οὔ, νὰ γίνει Ἀρχιερεύς, νὰ φορεῖ ἱ. ἄμφια κλπ. Πάντως ἡ “διαφάνεια” τοῦ γυμνοῦ σώματός του, ἔστω καί πως “μαγνητικοῦ” χαρακτῆρος, ἴσως ἑρμηνευτέα καὶ ὡς “σπλαχνική” τοὐλάχιστον ἀλήθεια καὶ ἀγνότης!, ἡ ὁποία παρὰ τὴν ἀντιαισθητικήν της ὄψιν, δὲν συναντᾶται δυστυχῶς πάντοτε ἀλλαχοῦ!
Αἱ ἀντιδράσεις διὰ τὸν Ρ-ἱερέα εἶναι ποικῖλαι. Οὕτω ἐνῶ οἱ περισσότεροι Ἰάπωνες ἐντυπωσιάσθησαν θετικῶς, διὰ τὸ πῶς τὰ ρομπὸτ δύνανται νὰ ἐνεργοῦν “ἀνθρωπίνως”, οἱ ξένοι παραμένουν σκεπτικοί. Ὁ Gotto λέγει ὅτι “οἱ δυτικοὶ ἐπισκέπται τὸ ἔχουν συγκρίνει καὶ μὲ τὸ τέρας τοῦ Frankenstein”. Κύριε ἐλέησον: Ἱερεὺς καὶ οὐχὶ μόνον Frankenstein, διόλου ἀσυνήθης παρὰ τοῖς “χαχόλοις” ἰδίᾳ. Πάντα ὅμως ταῦτα δεικνύουν τὸ πόσον ἤρχισε νὰ διεισδύει εἰς τὴν ζωήν ἡμῶν ὁ τεχνοκρατικὸς “πολιτισμός” ἀκόμη καὶ εἰς πνευματικὰ θέματα! Ἤδη δὲ αἱ φωτογραφίαι δεικνύουν τὴν ὑπόκλισιν (χαιρετισμόν) τῶν κληρικῶν (ἀνθρώπων) πρὸς τὰς μηχανάς (ρομπότ), τὰ ὁποῖα οἱ ἴδιοι ἐδημιούργησαν, καθιστάμενοι “ὑπόδουλοί” των…!
Καὶ νῦν διὰ τὰ καθ’ ἡμᾶς. Ὡς γνωστὸν σήμερον γενικῶς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἐκ ποικίλων λόγων, ὡς τοῦ ὑλισμοῦ, τῆς ἀντιθεΐας, τοῦ εὐδαιμονισμοῦ, τῆς κυριαρχούσης εὐρέως, δόξᾳ τῷ Θεῷ εἰσέτι, “ποδογυρομανίας”! κ.ἄ., ὑφίσταται κρίσις ἱερέων καὶ κλήσεων ἱερατικῶν. Καὶ εἰς μὲν τὴν Ρ/Καθολικὴν Ἐκκλησίαν ἀπαγορεύεται ἡ χειροτονία τῶν γυναικῶν καθὼς καὶ ὁ γάμος τῶν κληρικῶν μὲ ὅλας τὰς μοιραίας συνεπικουρούσας ἐκτροπὰς τῶν σεξουαλικῶν μειονοτήτων. Εἰς δὲ τοὺς Διαμαρτυρομένους ἐπιτρέπεται ἡ χειροτονία τῶν γυναικῶν (μέχρι καὶ ἐπισκόπων, πρβλ. ΕΛΚΑ), ἡ διακοινωνία καὶ ὁ γάμος τῶν κληρικῶν, μὲ ὅλας τὰς συνεπείας διὰ τὴν πορείαν τῶν θεολογικῶν διαλόγων. Ἐνταῦθα δέον νὰ ἀναφερθεῖ, ὅτι τὰ προβλήματα τῶν σεξουαλικῶν μειονοτήτων καὶ ἄλλα, δύνανται νὰ ὁδηγήσουν παρ’ αὐτοῖς καὶ εἰς τὴν διάσπασιν τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀναδενδράδων (Ἀφρικανικὴ Ἐκκλησία, Μεθοδισταί). Ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ἀπαγορεύεται ἡ χειροτονία τῶν γυναικῶν –συζητουμένης ἀπὸ μακροῦ εἰσέτι τῆς χειροτονίας τῶν διακονισσῶν– καθὼς καὶ ὁ μετὰ τὴν χειροτονίαν γάμος.
Εὐτυχῶς, ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος ἐβοήθησεν ἀρκούντως εἰς τὸ θέμα τῶν ἐν χηρείᾳ διατελούντων κληρικῶν. Μήπως λοιπὸν ἡ “Ρομποτικὴ Ἱερωσύνη” θὰ συνέβαλέ πως εἰς τὴν ἁπάλυνσιν τῶν προβλημάτων αὐτῶν, ὡς ἀπὸ μηχανῆς Θεός; Χά, χά, χά!
Ὅμως ἂς μὴν αὐταπατώμεθα: “Audiatur γὰρ et altera pars”. Μερικοὶ ἀσφαλῶς θὰ εἴπουν: Ὄχι, δὲν χρειαζόμεθα Ρομπότ. Ἔχομεν ἀρκετά, καίτοι “ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ”! Θὰ ρομποτοποιήσωμεν τὴν Ἐκκλησίαν; Ὀρθῶς. Ὅμως τὰ ρομπὸτ εἶναι ἄκακα, εἰρηνικὰ καὶ κυρίως ὑπάκουα, καὶ αὐτὸ δέον νὰ ἔχουν ὑπ’ ὄψιν οἱ κληρικοὶ ἰδιαιτέρως δὲ οἱ μοναχοί.

Ὡς ἐκ τούτου ἔλεγεν καὶ ὁ μακαριστὸς Γερομελίτων: “Ἔχομεν ἱκανοὺς ὑπαλλήλους ‘’μεμουρικῆς νοοτροπίας’’, οἱ ὁποῖοι ἐνδιαφέρονται μόνον διὰ τὰς ἀδείας των, τὴν αὔξησιν τῶν μισθῶν των, τὴν ὥραν ἀναχωρήσεως ἐκ τῆς ὑπηρεσίας, τὴν ἀπραγίαν κ.ἄ.”. Εἰς δὲ τὴν Ἑσπερίαν δὲν εἶναι συχνάκις συνήθεις πλέον οἱ ἱερεῖς μὲ τὴν μέλαιναν στολὴν καὶ τὰ μπλαστρόν (κολλάρα), “ἀντικατασταθέντες” ὑπὸ τῶν “γραβατοφόρων” (Krawattenmenschen) γραφειοκρατῶν μὲ τὰ ὡράρια, τὰς ἀπολαβάς, τοὺς ἀπόνους καὶ ἀδιαφόρους πρὸς τὸν πάσχοντα καὶ μή, ἄνθρωπον, ἐμπλεγμένους πολλάκις σὲ οἰκονομικὰ καὶ ἠθικὰ σκάνδαλα, ποὺ συνταράσσουν τὰ θεμέλια τῆς πίστεως ἡμῶν καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία καὶ ἀπώλεσεν τὴν ἐμπιστοσύνην τῶν πιστῶν της (Καρδινάλιος R. Marx)2.

Πρὸς θεραπείαν δὲ αὐτῆς φησίν ὅτι, ἀπαιτεῖται σύνδεσμος καὶ οὐχὶ καταγραφὴ ὡς μέλους, ἀναγνώρισις καὶ οὐχὶ κρίσις, ἐξουσιοδότησις καὶ οὐχὶ κυριαρχία (B. Hose), σεβασμὸς ὁ ὁποῖος δὲν κοστίζει τίποτε, καὶ οὐχὶ περιφρόνησις3.
Ἄνθρακες λοιπὸν καὶ ἐνταῦθα ὁ θησαυρὸς καὶ ὁ Θεὸς βοηθός…
_______________________________________________________
1- –, Heilige Technik für japanische Tempel, Publik-Forum ἀρ. 19 (2019) 37.
2- N. Copray, Druck im Kessel. Wie die Kirche glaubwürdig wird, Ἔνθ. ἀνωτ. ἀρ. 24 (2019) 64.
3- B. Baas, Respekt!, Ἔνθ. ἀνωτ. ἀρ. 24 (2019) 12-15.