Γ.Κατσάνης : Αθάνατος!

Παραδόθηκαν σήμερα  με τιμές από την Κυπριακή Δημοκρατία στις κόρες του , Αγγελική και Ευανθία, τα λείψανα του πεσόντα κατά την τουρκική εισβολή του 1974, διοικητή της 33ης Μοίρας Καταδρομών, ταγματάρχη Γεώργιου Κατσάνη, ο οποίος τιμήθηκε μετά θάνατον από την ελληνική Πολιτεία με το βαθμό του αντιστράτηγου.
Πριν από την παράδοση των λειψάνων τελέστηκε τρισάγιο στον Ιερό Ναό της Του Θεού Σοφίας, στον Στρόβολο.
Χοροστάτησε ο Επίσκοπος Μεσαορίας Γρηγόριος , με τον κόσμο , που βρισκόταν στην εκκλησία να τον αποχαιρετά αναφωνώντας «Αθάνατος!».
Τα λείψανα του Γεώργιου Κατσάνη, εντοπίστηκαν την περίοδο 2017, σε ομαδικό τάφο, μαζί με επτά άλλων πεσόντων, στην περιοχή Αγίου Ιλαρίωνα- Πέλλα-Πάϊς σε πρόγραμμα της Ερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων (ΕΕΑ).

Την κυπριακή κυβέρνηση εκπροσώπησε ο υπουργός Άμυνας Σάββας Αγγελίδης και την ελληνική ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας, Αλκιβιάδης Στεφανής.
Ο Έλληνας υφυπουργός Αλκιβιάδης Στεφανής, απότισε τον οφειλόμενο, όπως είπε, φόρο τιμής «στον ήρωα που έχασε τη ζωή του προασπίζοντας τα ιερά και τα όσια του κυπριακού ελληνισμού».
Έχουμε ιερή υποχρέωση, συνέχισε ο κ. Στεφανής, « απέναντι στην ιστορία και οφείλουμε να διαβεβαιώσουμε τους αθάνατους νεκρούς εκείνης της περιόδου ότι η υπέρτατη θυσία τους θα εξακολουθήσει να ποτίζει τις ρίζες του δέντρου της εθνικής μας αξιοπρέπειας και τιμής».
Διαβεβαίωσε παράλληλα ότι «η Ελλάδα στέκεται και θα στέκεται αταλάντευτη πάντα στο πλευρό της Κύπρου ως σταθερός συμπαραστάτης του κυπριακού ελληνισμού και έστειλε το μήνυμα ότι «η ασφάλεια της Κύπρου είναι και δική μας ασφάλεια».

Ο Έλληνας υφυπουργός τόνισε ότι «ο ελληνισμός δεν έμαθε ποτέ να υποκλίνεται στο άδικο της ισχύος, παρά μόνο στην ισχύ του δικαίου που χαλυβδώνει τη θέληση και εντείνει τον αγώνα μας για την οριστική απαλλαγή της Μεγαλονήσου από τα τουρκικά στρατεύματα».
Ο υπουργός Άμυνας Σάββας Αγγελίδης επέδωσε εκ μέρους του προέδρου της Δημοκρατίας το Μετάλλιο Εξαίρετης προσφοράς της Κυπριακής Δημοκρατίας στον Αντιστράτηγο Γεώργιο Κατσάνη, το οποίο παρέλαβε η κόρη του, Ευανθία. Ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων και ο Εθνικός Ύμνος.

Ο επίτροπος Προεδρίας για Ανθρωπιστικά Θέματα , Φώτης Φωτίου, σε ομιλία του είπε: «Παραδίδουμε σήμερα στην οικογένεια, αλλά και σε ολόκληρο τον ελληνισμό, με ανάμεικτα συναισθήματα θλίψης, συγκίνησης και εθνικής υπερηφάνειας, τα ιερά οστά του Ήρωα, Γεώργιου Κατσάνη, που πότισε με το αίμα και την αδιαμφισβήτητη θυσία του τα χώματα του Πενταδακτύλου».
Απευθυνόμενος στις κόρες του Κατσάνη, ο κ. Φωτίου εξέφρασε εκτίμηση και θαυμασμό για την υπομονή, τη δύναμη και την καρτερία που έχουν επιδείξει, λέγοντας ότι η Κύπρος υποκλίνεται μπροστά τους.
Παρόντες στο τρισάγιο ήταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Κυριάκος Κούσιος, ο πρέσβης της Ελλάδας στην Κύπρο Θεοχάρης Λαλάκος, αρχηγοί και εκπρόσωποι κομμάτων, ο Ε/κ εκπρόσωπος στη ΕΕΑ Λεωνίδας Παντελίδης, στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, εκπρόσωποι συνδέσμων και πλήθος κόσμου.
Ο ενταφιασμός των λειψάνων του Γεώργιου Κατσάνη θα γίνει το Σάββατο, 15 Φεβρουαρίου, στη γενέτειρά του , το Σιδηρόκαστρο Σερρών.

Γιώργος Κατσάνης:
ένας αετός πετάει στον παράδεισο.

Του Ηλία Παντελίδη*

Χάσβουγα. Ποιος το γνωρίζει άραγε τούτο το μικρό χωριό, κρυμμένο στης Θράκης τα βάθη. Τρία χιλιόμετρα νοτιότερα από τη Βιζύη του Γεώργιου Βιζυηνού. Εκατόν από την Αγιά Σοφιά στην Πόλη, τριακόσια εξήντα από το Σιδηρόκαστρο και οκτακόσια σαράντα από τον Άγιο Ιλαρίωνα στον Πενταδάκτυλο της Κύπρου. «Ές γῆν ἐναλίαν Κύπρον» ο Κατσάνης Γεώργιος του Χρήστου και της Αγγελικής (Σκαρλάτου) επέλεξε τα ταξιδεύσει στα επουράνια. Ο Χρήστος Κατσάνης και η Αγγελική έφυγαν από τα Χάσβουγα το 14, επέτρεψαν το 19 για να φύγουν για τελευταία φορά το 1922. Πήγαν στο Σιδηρόκαστρον.
O Γεώργιος X. Κατσάνης γεννήθηκε στο Σιδηρόκαστρο στις 7 Αυγούστου το 1934. Ακολούθησε η αδελφή του Ειρήνη. Η Γερμανοφασιστική και Βουλγάρικη κατοχή έστειλε την οικογένεια στην Θεσσαλονίκη το 1941. Οι δυνατές μνήμες από την αλησμόνητη πατρίδα, την Ανατολική Θράκη και το Σιδηρόκαστρο έσμιξαν και έγιναν ένα με νέα βιώματα, από την απάνθρωπη κατοχή και τον βάρβαρο αδελφοκτόνο εμφύλιο. Τα βιώματα της οικογένειας γινόντουσαν μαθήματα για τα παιδιά. Καλός μαθητής και αθλητής του ΗΡΑΚΛΗ από τα 14 του ο Γιώργος εισήλθε στην Στρατιωτική Σχολή των Ευελπίδων το 1952 και εξήλθε ανθυπολοχαγός το 1955. Ήταν πάντοτε θαρραλέος και ριψοκίνδυνος καταδρομέας. Τραυματίσθηκε σε στρατιωτικές ασκήσεις και νοσηλευόμενος στο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης γνώρισε την σύζυγο του Εριφύλη Πανωρίδου. Παντρεύτηκαν στις 21 Ιουνίου του 1964. Στις 29/12/65 γεννήθηκε η Αγγελική και στις 22/1/1967 η Ευανθία. Το 1966 και 1967 υπηρέτησε στην Κύπρο με τον βαθμό του λοχαγού.

« ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ».
Άγνωστε ξένε αναγνώστη στην γενέτειρα της ταλαιπωρημένης Αθηναϊκής Δημοκρατίας στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Υπάρχει μία επιγραφή :« ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ». Εδώ και λίγες μέρες ο Γεώργιος Χ. Κατσάνης έπαψε να είναι άγνωστος. Είναι πολύ γνωστός και αθάνατος. Αυτό που έγραψε ο Θουκυδίδης .[2,43,2] και μετάφρασε ο Ε.Κ. Βενιζέλο ισχύει διπλά για τον Κατσάνη.[2,43,2] «ἀνδρῶν γὰρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος καὶ οὐ στηλῶν μόνον ἐν τῇ οἰκείᾳ σημαίνει ἐπιγραφή, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ μὴ προσηκούσῃ ἄγραφος μνήμη παρ’ ἑκάστῳ τῆς γνώμης μᾶλλον ἢ τοῦ ἔργου ἐνδιαιτᾶται”

…Κυριακή 21 Ιουλίου 1974. Θανατηφόρα μάχη. Η θυσία του Κατσάνη.
…Ο ταγματάρχης Γεώργιος Κατσάνης ήταν επικεφαλής της μονάδας με εφέδρους και κληρωτούς στρατιώτες… Οι άντρες άρχισαν τη σιωπηλή τους ανάβαση γύρω στις 9:00 μ.μ., η δράση ξεκίνησε στις 11:00 μ.μ., και έως τις 2:00 π.μ. κατέλαβαν τις περιοχές «Πετρομούθια» και «Γκαμήλα» στην κορυφογραμμή του Πενταδακτύλου. Η, μυστική και αθόρυβη διείσδυση υπήρξε αρχικά επιτυχής. Μπροστά ήταν ορατός ο Πύργος του Παυλίδη και ακόμα πιο μπροστά, περίπου ένα χιλιόμετρο μακριά, το φημισμένο κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα. Στα δεξιά, απότομοι γκρεμοί ατενίζουν την πόλη και την αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας.
Η αυγή ήταν έτοιμη να χαράξει, μια καινούργια μέρα ξυπνούσε και η μάχη συνεχιζόταν, με τον ταγματάρχη Κατσάνη να ηγείται της επίθεσης. Οι άντρες του κατέλαβαν πλήρως την περιοχή γύρω από τον Πύργο του Παυλίδη με αρκετούς Τούρκους στρατιώτες να τρέπονται σε φυγή σε υψηλότερα εδάφη, κοντινότερα στο κάστρο. Ο ήλιος ακολουθώντας την καθημερινή του πορεία, ανάτελλε ξανά πιστός στο πανάρχαιο του συνήθειο. Ήταν μια μέρα ζεστή, με υγρασία, χωρίς άνεμο και η δίψα, η κούραση και τα ελάχιστα πολεμοφόδια αύξαναν την πίεση και τα προβλήματα των στρατιωτών. Ο Νεοπτόλεμος διατάχθηκε να πάει πίσω να αναζητήσει πυρομαχικά και προμήθειες. Το έκανε και επιστρέφοντας στον ταγματάρχη Κατσάνη μετέφερε το μήνυμα ότι χλωμό το έβλεπε το πράγμα, είχε λάβει αοριστολογίες μάλλον αρνητικές. Ο ταγματάρχης ανταποκρίθηκε στον Νεοπτόλεμο πως: «Για τώρα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αυτά που έχουμε, πρέπει να πιέσουμε περισσότερο πριν ο εχθρός να ανασυνταχθεί».
Ο Γιώργος Κατσάνης από το Σιδηρόκαστρο της βόρειας Ελλάδας ήταν ένας θαρραλέος, ριψοκίνδυνος, γενναίος άντρας. Περίπου 9:30 το πρωί, την Κυριακή 21 Ιουλίου 1974, το νήμα της ζωής του κόπηκε κατά τη διάρκεια της μάχης. ……
________________________________________
Ο Γεώργιος Κατσάνης δεν ήταν ο μοναδικός ανώτερος αξιωματικός που σκοτώθηκε στην Κύπρο, για την Κύπρο και την τιμή του ελληνικού έθνους. Όταν όμως άλλοι στρατιωτικοί φυγομαχούσαν και πολιτικοί, «μεταξύ πολέμου και ατιμώσεως» έκαναν άλλες, ατιμωτικές, επιλογές ο Κατσάνης δεν κυνηγούσε τον θάνατο αλλά τον διάλεγε.
Το 2014 ο εκδότης Ηλία Επιφανίου παρέδωσε στο αναγνωστικό κοινό ένα βιβλίο του με τίτλο: “Γεώργιος Κατσάνης. Διοικητής 33ης Μοίρας Καταδρομών. Αφιέρωμα στη μνήμη του”. Στον πρόλογό του ο εκδότης αναφέρει: «Αισθανθήκαμε, λοιπόν χρέος μας να παρουσιάσουμε στο κοινό το βιβλίο αυτό, ως έναν ελάχιστο φόρος τιμής απέναντι στον πεσόντα αξιωματικό Γεώργιο Κατσάνη, ο οποίος πέρασε στο πάνθεο των αθανάτων ηρώων μαχόμενος για τα ιερά και όσια της πατρίδας και του καθήκοντος. Για την Κύπρο και όλους εμάς, ο Διοικητής της 33ης Μοίρας καταδρομών αποτελεί ιερό σύμβολο λεβεντιάς, ήθους, αρετής και φάρος ακτινοβολίας της ανδριοσύνης του. Ηλίας Επιφανίου, 2014.».
Το βιβλίο προλογίζει και ο ξάδελφος του Κατσάνη, Νικόλαος Σκαρλάτος, συνταγματάρχης ε.α. συγγραφέας του πολύ αξιόλογου βιβλίου “Ήμασταν κάποτε πυροβολητές”.

Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΟΧΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ

Ο Γεώργιος Κατσάνης από το Σιδηρόκαστρο κατέστη αθάνατος εκεί ψηλά στον σκλαβωμένο, προδομένο Πενταδάκτυλο της Κύπρου. Ήταν Κυριακή 21η Ιουλίου 1974. Σε λίγες μέρες θα γινόταν σαράντα. Το 2020 επιστρέφει δαφνοστεφανωμένος να αναπαυθεί στο Σιδηρόκαστρο επιβεβαιώνοντας αρχαίο ρητό: Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΟΧΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ.
Αιωνία θα είναι η μνήμη του γιατί επέλεξε να θυσιασθεί τιμημένος, ξέροντας πολύ καλά ότι οι άτιμοι, τρισάθλιοι, τύραννοι και εφιάλτες πρόδιδαν και παρέδιδαν την μισή Κύπρο στην Τουρκία.

Υστερόγραφο *
ΥΓ 1
Η οικογένεια Παντελίδη συνδεόταν φιλικά με την αδελφή του ήρωα, Ειρήνη, και τον σύζυγο της ταξίαρχο ε.α. Χρήστο Λυρούδη, ο οποίος υπηρέτησε στην περιοχή της Γιαλούσας. Αξέχαστο θα μείνει στον Ηλία Παντελίδη ένα φιλικό οικογενειακό γεύμα κοντά στο Έξι Μίλι της Κερύνειας, με δύο αεικίνητα όμορφα κοριτσάκια και έναν σοβαρό ταγματάρχη. Αρχές Ιουνίου 1974 ο Ηλίας συνάντησε για πρώτη και τελευταία φορά τον ήρωα Γεώργιο Κατσάνη, ένα άνδρα, που μαζί με λίγους άλλους, προάσπισαν με τη ζωή τους όχι μόνο την προδομένη Κύπρο αλλά και την τιμή του ελληνικού έθνους.
ΥΓ.2 Ο Ηλίας Παντελίδης δεν είναι επαγγελματίας ιστορικός ούτε επαγγελματίας συγγραφέας. Γεννήθηκε στην θαλασσοφίλητη Γιαλούσα, που προδομένη κατελήφθη αμαχητί από τους Τούρκους τον Αύγουστο του 1974.

Αποκλειστικές δηλώσεις συνταγματάρχη ε.α. ΝΙΚΟΥ ΣΚΑΡΛΑΤΟΥ

στον Ηλία Παντελίδη

Ο Νίκος Σκαρλάτος ο οποίος υπηρέτησε και πολέμησε στην Κύπρο το 74 δήλωσε αποκλειστικά για την παρούσα δημοσίευση τα εξής:
« Η ταυτοποίηση του Γιώργου για μένα προσωπικά και την οικογένεια του αποτελεί το τέλος διάφορων εικασιών για την τύχη του. Προσωπικά είχα ενημερωθεί για τον θάνατο του αμέσως μετά την λήξη των επιχειρήσεων του α΄ γύρου από τον Διοικητή της 182 ΜΠΠ Ανχη Φωκά Αναγνωστόπουλο, ο οποίος σε μια συνάντηση που είχα μαζί του στην Μύρτου, μου είπε ότι χάσαμε τον Γιώργο και την επόμενη μέρα χάθηκε και ο Κατούντας. Λόγω και της δικής μου εμπλοκής στις επιχειρήσεις εκείνη την περίοδο δεν είχα άλλη πληροφόρηση, αλλά και χρόνο ν’ ασχοληθώ… Οι γονείς του πέθαναν με τον καημό, αλλά και την πίστη ότι κάποια μέρα θα τον έβλεπαν να επιστρέφει στο σπίτι.
Από το 1992 με τον πρώην Δήμαρχο Σιδηροκάστρου Απόστολο Καρύδα ξεκινήσαμε μια προσπάθεια να τον τιμήσει και η ιδιαίτερη του πατρίδα, το Σιδηρόκαστρο. Έτσι φθάσαμε στην αδελφοποίηση του Σιδηροκάστρου με την Κοινότητα της Ορόκλινης της Κύπρου, όταν ήταν Κοινοτάρχης ο Σπύρος Ελενοδώρου.
Τον Μάϊο του 2014 συνοδευόμενος από μικρό αριθμό συμπολεμιστών του Κατσάνη συναντήθηκα στον Άγιο Ιλαρίωνα με τον Τούρκο, Υπολοχαγό το 1974, Haluk Ustugen, ο οποίος ήταν επικεφαλής της διλοχίας των Τούρκων Καταδρομέων, που έκανε την αντεπίθεση το πρωί της 21 Ιουλίου. Συνοδεύονταν κι αυτός από ένα μικρό αριθμό Τούρκων και Τ/Κυπρίων υπερασπιστών του φρουρίου την νύχτα της 20/21 Ιουλίου. Κάναμε μια συζήτηση για τα γεγονότα εκείνης της νύχτας με σκοπό να εντοπίσουμε και το σημείο, όπου φονεύθηκε ο Κατσάνης. Έτσι ξεκίνησε από τότε μια ανταλλαγή πληροφοριών, διότι και οι Τούρκοι επιθυμούσαν να βρεθεί ο τόπος με τα οστά του. Τον Ιούνιο του περασμένου έτους είχα μια φωτογραφία στα χέρια μου, για τον τόπο όπου είχαν αρχίσει εκσκαφές. Η θέση βρίσκονταν στον αυχένα ανάμεσα στο Ύψωμα Πετρομούθια και Καμήλα. Πληροφορήθηκα ότι βρέθηκαν τα οστά 6 έως 8 ανδρών της 33 ΜΚ και είχα την απόλυτη πεποίθηση ότι ανάμεσα σ’ αυτά θα ήταν και ο Γιώργος ο Κατσάνης, για τον οποίο οι αντίπαλοι του εκφράζονταν με δέος, αλλά και θαυμασμό».