Έφυγε για την αιωνιότητα ο δάσκαλος του γένους, Δημητρός Φραγκόπουλος

Τις πρώτες πρωινές ώρες σήµερα, σύμφωνα με την εφημερίδα «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ» της Πόλης , έφυγε για την αιωνιότητα ο ∆ηµήτριος (Δημητρός) Φρα-

Γκόπουλος, τέως διευθυντής του Ζωγραφείου Λυκείου και εξέχουσα φυσιογνωμία της Πολίτικης Ρωμιοσύνης. Χθες το πρωί παρουσιάστηκε σοβαρό πρόβλημα στην υγεία του και μεταφέρθηκε στην µονάδα εντατικής παρακολούθησης των νοσοκοµείων στο Βαλουκλή.

Τον γνώρισα στο πρώτο ταξίδι μου στην Πόλη το 1991 και τελευταία φορά τον είδα στις 14 Αυγούστου , στην Πρίγκηπο, όπου παραθέριζε , όπως κάθε χρόνο. Για την προσφορά του τιμήθηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο με το οφίκιο του Άρχοντος Διδασκάλου του Γένους και από τον τέως πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας , Κάρολο Παπούλια.

Έλληνες και Τούρκοι τον σέβονταν ιδιαίτερα και τον προσφωνούσαν «Δάσκαλο». Ανάλωσε την ζωή του στην Ελληνική Παιδεία και στην διατήρηση του ελληνικού στοιχείου της Πόλης.

Ο Δ. Φραγκόπουλος γεννήθηκε το 1928 στην Πρίγκηπο. Τελείωσε το Δημοτικό στο

νησί του. Μου είχε αναφέρει σχετικά: «Μαθητής στην Πρίγκιπο βοηθούσα τον πατέρα μου στο μανάβικο. Την ώρα, που οι άλλοι Ρωμιοί νεαροί έκαναν βόλτα με τα κορίτσια στην παραλία, εγώ περνούσα ανάμεσά τους σέρνοντας ένα τρίτροχο καροτσάκι φορτωμένο τσουβάλια. Ντρεπόμουν κι έσκυβα να μην με δουν. Όμως, μετά από χρόνια όταν γύρισα ως φιλόλογος από την Αθήνα, όσες φορές έκανα την ίδια δουλειά για να βοηθήσω τον πατέρα μου δεν ντράπηκα καθόλου».

Τελείωσε το Γυμνάσιο στη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Στη συνέχεια σπούδασε με υποτροφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Αν και είχε την ευκαιρία να συνεχίσει μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελβετία, επέστρεψε το

1954 στην αγαπημένη του Πόλη και διορίστηκε καθηγητής στη Τροφό Σχολή του.

Τα Σεπτεμβριανά του 1955 τον βρήκαν στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Στη Σμύρνη.

Μετά το στρατό επέστρεψε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή και επιπρόσθετα ανέλαβε να κάνει κάποιες ώρες μαθήματα στη θεολογική Σχολή της Χάλκης και στο Ιωακείμιο Παρθεναγωγείο της Πόλης. Το Σεπτέμβριο του 1958 διορίστηκε διευθυντής στο

Ζωγράφειο Λύκειο , θέση από την οποία αφυπηρέτησε το 1993. Προς τιμή του η μεγάλη αίθουσα τελετών του Ζωγραφείου φέρει

το όνομά του. Το 1962, υπό την καθοδήγηση του, έγινε η ριζική ανακαίνιση στην κτιριακή υποδομή της Σχολής. Τότε ανεγέρθηκαν δύο όροφοι, έγινε εγκατάσταση κεντρικής θέρμανσης, δημιουργήθηκαν νέες αίθουσες διδασκαλίας. Την σχολική χρονιά 1962 -1963, η Σχολή λειτούργησε με 21 τμήματα.

Ο Δ. Φραγκόπουλος δημοσίευσε μελέτες και έκανε κάνει πολλές ομιλίες στην Πόλη ,την Αθήνα και στο εξωτερικό για την Ελληνική Παιδεία στην Κωνσταντινούπολη.

Οι αγώνες του για το παρόν και το μέλλον της Ελληνικής Ομογένειας, που αποφάσισε συνειδητά να μείνει στα πάτρια εδάφη, δικαιώθηκαν το 2006 με το Συνέδριο στην Κωνσταντινούπολη «Συνάντηση στην Πόλη: το Παρόν και το Μέλλον».

Πόλης. Μιλώντας στην έναρξη του Συνεδρίου είχε υπογραμμίσει εμφαντικά: «Ήρθε η ώρα να ξαναζωντανέψει η ρωμαίικη μειονότητα. Αλλά αυτό θα γίνει, χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς εξαρτήσεις. Και από δημοκρατικούς δρόμους».

Αμέτρητοι μαθητές πέρασαν από τα χέρια του και πολλοί εξ’ αυτών αναρριχήθηκαν στα πιο ψηλά επιστημονικά και επαγγελματικά σκαλοπάτια. Δεν ξεχώρισε κάποιον και όλοι τον υπεραγαπούσαν.

Παρά τα δεινά, που υπέστησαν οι Ρωμιοί και τη μείωσή τους σε απελπιστικό βαθμό, ο Δημητρός Φραγκόπουλος δεν σκέφτηκε ποτέ να εγκαταλείψει την Πόλη. Επίσης , ένοιωθε περήφανος , διότι οι δύο κόρες του έμειναν στην Πόλη και συνεχίζουν το έργο του ως εκπαιδευτικοί στα ελληνικά σχολεία.

Όταν ήρθαν σε ηλικία να σπουδάσουν, μου είχε αναφέρει, τους είπα: «Δύο τινά σας παρακαλώ, πρώτα να δώσετε εξετάσεις εδώ και δεύτερον, αν πάτε στην Ελλάδα, να ξαναγυρίσετε. Έτσι κι έγινε, έφυγαν για σπουδές στην Ελλάδα και ξαναγύρισαν. Δεν μπορούσα να τις υποχρεώσω να μείνουν, ούτε όμως η οικογένειά μου μπορούσε να δώσει το κακό παράδειγμα».

Ο Δ. Φραγκόπουλος δίδαξε κυρίως με το ΗΘΟΣ και την ΣΤΑΣΗ της ζωής του. Η αρχοντιά του ήταν η ηθική πληρότητα του.

Ο Θεός, ας τον αναπαύσει εν ειρήνη. Η αγαθή μνήμη του θα μείνει αιώνια. Δάσκαλε, καλό σου ταξίδι!!!

A. ΒΙΚΕΤΟΣ