ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΑΙ ΙΑΧΑΙ

Μητροπολίτου Χαλκηδόνος (πρ.)

Ἀθανασίου

«Ἡ κόμη μου γίνεται λευκοτέρα καί ἡ ζωή διαρκῶς κοπρομορφότερα» (Ἀνώνυμος).

Πολλάς φοράς εἰς τήν ἱστορίαν ἐκ διαφόρων ἀφορμῶν ἐγένετο λόγος περί τῆς κόπρου καί τῶν περί αύτήν διότι αὔτη ἀποτελεῖ βασικόν στοιχεῖον τῆς ζωῆς, ἐφ΄ ὅσον καί ἡ πράξις ἀναπαραγωγῆς γίνεται διά τῶν ὀργάνων τῆς ἐκκενώσεως! Χριστέ ἐλέησον!

Ἐνταῦθα παρατίθενται σημαντικά τινα δείγματα πρός ἐξαγωγήν βαθυτέρων ἐννοιῶν τοῦ θέματος:

1. Ἡ κόπρος τοῦ Αὐγείου ἦτο ἡ συγκεντρωθεῖσα εἰς τούς τεραστίους σταύλους τοῦ Βασιλέως τῆς Ἤλιδος Αὐγείου μέ τούς 3000 βόας, οἱ ὁποῖοι δέν εἶχον ἐπί ἔτη καθαρισθεῖ καί τό ὁποῖον ἐπραξεν ὁ Ἡρακλής. Δηλοῖ δέ καί μεγάλην ἀκαθαρσίαν πολλά σκάνδαλα καί καταχρήσεις!
2. Τά δῆθεν γενόμενα καί ἀδόμενα κατά τήν βάπτισιν τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου Α΄ τοῦ Κοπρωνύμου ἐξ ὧν καί ἀπεδόθη αὐτῷ ἡ ἀνίερος προσωνυμία «Κοπρώνυμος»! Ἀλλά καί πόσοι ἄλλοι ἀκόμη καί «ἁγιοποιηθέντες» δέν ἐξυβρίσθησαν μεταγενεστέρως, μέχρι τῆς σήμερον ὑπό τῶν «πιστῶν» τῶν κομπάρσων! καί θαυμαστῶν.
3. Άκολούθως ἀναφερτέα τινα τῆς «σκατολογικῆς περιόδου τοῦ μεγάλου Dali, ἔστω καί ἄν αὕτη ὄζει.

Οὕτος λοιπόν διεκατείχετο ποτε ὑπό τοῦ συμπλέγματος «Ἀγάπη-Μῖσος» πρός τήν ἀδελφήν τοῦ  Ἄνναν Μαρίαν, τήν ὁποίαν καί ἀπεικόνισεν ἐκ τῆς ράχεως εἰς πορτραῖτον φέρον τόν τίτλον: «Εἰκών τῆς ἀδελφῆς μου, ὁ πρωκτός ἐρυθρός μετ’ αἰματωδῶν κοπράνων». Τό ἔργον ἐξετελέσθη μετά τόν «Χριστόν τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Σταυροῦ», πρό ἑνός ἀντιγράφου (Replique) τοῦ Δείπνου καί τῆς ἐρωτικοτέρας τῶν συνθέσεών του «μία κοπέλλα αὐτοσοδομίζεται ἐπί τῶν κεράτων τῆς ἀγνοίας της (1954).

Μετά εἰκοσαετίαν ὅμως ὁ Dali τήν παρέστησεν ὡς πληθωρικήν κυρίαν μετά ξανθῶν βοστρύχων, μαύρων καλτσῶν, μεγάλων θηλειῶν, λίαν ὀγκώδη καί γοητευτικήν πηγήν μετά κωνικῶν καί κυλινδρικῶν ἐξοχῶν ἀνακαλούντων τό κέρας τοῦ ρινοκέρου.    

Ὁ καλλιτέχνης ἐχρησιμοποίησεν ὅμως τήν ἔννοιαν τῆς σκατολογίας καί εἰς ἄλλα ἔργα του μετά συμβολικῆς σημασίας.[1]

Τά ἀνωτέρω σχετίζοντα πρός τά κοπράνα καί οὔρα ὡς πρός τήν φύσιν καί τάς ὠφελείας αὐτῶν ἥ μή διά τόν ἄνθρωπον. Ἀκολούθως δέ ὁδηγεῖται τις διά τάς ἑπιπτώσεις των τάς πνευματικάς καί ἄλλας είς τόν σύγχρονον κόσμον.

Οὕτω τά κόπρανα γενικῶς ἔχουν σημαντικήν λειτουργίαν εἰς τά οίκοσυστήματα λόγῳ των ἀνοργάνων καί ἀπέπτων συστατικῶν τά ὁποῖα περιέχουν. Καί ἐκ τούτου ἐπωφελοῦνται πολλά ζῶα. Κατά τήν διάρκειαν δέ τῆς ἀποσυνθέσεως ἀπελευθερῶνται νιτρικά ἄλατα ἀπό ὀργανικάς ἐνώσεις χρησιμεύοντα ὡς λίπασμα τῶν φυτῶν. Ἐπίσης ὡς μέσον διασποράς τῶν πτηνῶν (ὀρνιθοκορία) καί φυτῶν, δι’ ἐπισήμανσιν τοῦ χώρου ἐπικρατείας των, πηγή τροφῆς δι’ ἄλλα εἴδη, οἰκοδομικόν ὑλικόν, καύσιμον, ἄμυνα πτηνῶν καί ἐντόμων κατά ἐχθρῶν κ.ἄ.

Τά περιττώματα ἐξάλλου τῶν φαλαινῶν[2] καί συστατικά τινα τῶν γενετικῶν ὀργάνων τοῦ μόσχου, χρησιμοποιούνται διά τήν παρασκευήν ἀρωμάτων ποῦ τίθενται εἰς τούς λέβητας ἐψήσεως τοῦ Ἁγίου Μύρου ὡς ἀρωματικά εἰς τήν Μεγάλην Ἐκκλησίαν, καθῶς καί ὡς τροφή τοῦ φυτοπλαγκτόν εἰς τάς θαλάσσας. (Contradictio in adiecto)

Τά οὔρα δέ ἰδίως τά σεσηπότα, χρησιμοποιοῦνται ἀπό χιλιάδων ἐτῶν ὡς καθαριστικά, διά τήν ἀπομάκρυνσιν τοῦ λίπους ἐκ τῶν μαλλίων, ὡς λίπασμα, γέμισμα μαλλίνων ὑφασμάτων, ὡς θρεπτικά φυτικά συστατικά, τήν βυρσοδεψίαν, τό ἐμπόριον βαφῆς, τήν παραγωγήν ποσίμου ὕδατος, τήν ἱατρικήν, τήν ἐπικοινωνίαν (χημειοεπικοινωνία).

Ὅσον ἀφορά τήν «εἰκονολογίαν» τῶν κοπράνων! καί οὔρων, τ.ἔ. τήν βαθυτέραν ἔννοιάν των, λεκτέον, ὅτι αὕτη ἐξάγεται καί ἐκ τῆς μορφολογίας τοῦ χρώματος καί τοῦ τόπου εὑρέσεων των,  καθ’ ὅτι ταῦτα εἶναι ἐπίγεια, ὑπόγεια, θαλάσσια, ἀκόμη καί διαστημικά σήμερον, διαφόρων σχημάτων, κεχωρισμένα ἤ ἀνάμεικτα.

Τά βασικά δέ ἐξ αὐτῶν ἐξαγόμενα εἶναι: Ἡ ἀταξία, τυρία, ἀκαθαρσία, δυσοσμία, ἀτημελησία, ἀχρηστία, ἀστοργία, ραστώνη, ἀκηδία κ.ἄ. «κατά τό λίθοι, πλίνθοι καί κέραμοι ἀτάκτως ἐρριμμένα» (Ξενοφ.)

Τό θέαμα δέ αὐτῶν τυγχάνει φρικτόν, εἰς τούς οἴκους, τά ἱδρύματα, ναούς, μονάς, σχολάς, καταστήματα, γραφεῖα, ἐργαστήρια, ἐργοτάξια, δρόμους, κήπους, πλατείας κ.ἄ.

Καί οὐχί μόνο τοῦτον, ἀλλά καί τά συστήματα διοικήσεως, ἐκπαιδεύσεως, ἐμπορίου, τεχνικοῦ καί ἰατρικοῦ ἐξοπλισμοῦ, οἰκονομίας, πολιτικῆς, συνεργασίας, συνομιλιῶν τυγχάνουν πλημμελή, ὅπως καί ἡ νωθία, τῶν φαρμάκων, τροφίμων, φαγητῶν κ.ἄ.

Τά πάντα δηλ. και πανταχοῦ, ὡς λέγεται κοινῶς, εἶναι κόπρανα  (τ.ἔ σκατά) μεταφορικῶς.

Καί τοῦτο διότι δέν ὑπάρχει πλέον μεταξύ ἀνθρώπων ἐμπιστοσύνη, ἀλλά κυριαρχεῖ τό ψεῦδος, ἡ ἀπάτη, ἡ κλοπή, ἡ νωθία, ἡ φιλοχρηματία, καί ὁ ἀπανθρωπισμός.

Ποῦ δέ τότε θά ὁδηγηθεῖ ὁ ἄνθρωπος τῆς «νέας τάξεως τοῦ κόσμου»; ἡ ὁποῖα ἀρχαίας ἔχει ρίζας καί τήν ὁποίαν ὁ ἄνθρωπος ἐδημιούργησεν; Εἰδέτωσαν οἱ ἄσοφοι καί ἀναρμόδιοι δῆθεν ἡγήτορες τοῦ πλανήτου ἡμῶν καί ἀποφάντορες.

Μνήμη Αἰωνία σου λοιπόν Salvador

Dali μεγάλε,

Δημιουργέ τῆς ποικίλης σκατολογίας ἐννοιολογικῶς καί οὐχί μόνον.

[1] J.-L. Hennig, Der Hintern, Zυρίχη 2006, 180.

[2] Α. Hurton, Erotik des Parfum, Φρανκφούρτη α. Μ. 1994, 95-97.