Του Φρίξου Δαλίτη*
Στην πολιτική, όπως άλλωστε και στη ζωή γενικότερα, τα πάντα μετρούνται και αξιολογούνται στην βάση του αποτελέσματος. Δεν έχει σημασία ούτε η πρόθεση, ούτε οι ενέργειες, ούτε οι υποθέσεις. Αυτό που μετρά στο τέλος της ημέρας είναι το αποτέλεσμα.
Η κατάληξη της ιστορίας, η οποία, στη συγκεκριμένη περίπτωση, για άλλη μια φορά ήταν απογοητευτική. Η απογοήτευση στο Κυπριακό όμως έχει καταντήσει και λίγο εθιστική. Είναι αυτή η προβλέψιμη επανάληψη της απόρριψης που προσφέρει και μια σιγουριά. Μια ασφάλεια ότι δεν θα βρεθούμε ενώπιον καταστάσεων για τις οποίες έχουμε μια εσωτερική αμφιταλάντευση εάν πραγματικά θέλουμε να βρεθούμε απέναντί τους…
Οι προσδοκίες για τη δημιουργία μίας τριμερής συνάντησης για το Κυπριακό μέσα του Αυγούστου διαψεύστηκαν πριν καν δημιουργηθούν. Ακόμα όμως και στο θετικό σενάριο που οι δυο ηγέτες ταξίδευαν για την Νέα Υόρκη για να τα πουν με το ΓΓ του ΟΗΕ δεν σήμαινε κατ’ ανάγκη ότι θα άλλαζαν και τα δεδομένα που ισχύουν σήμερα στο Κυπριακό και θα έδιναν διέξοδο στο αδιέξοδο που βρίσκεται η διαδικασία. Θα ήταν όμως μια εξέλιξη η οποία θα έδειχνε ότι υπάρχει μία κινητικότητα, ή τέλος πάντων μία προσπάθεια εξόδου από την στασιμότητα στην οποία βρίσκεται η διαδικασία τα τελευταία χρόνια.
Επί της ουσίας, για να μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μία θετική εξέλιξη θα έπρεπε να προκύψει και μια προοπτική για αποτέλεσμα. Για να υπάρξει αυτή η προοπτική θα έπρεπε να υπήρχε και η θέληση των πλευρών να συναντηθούν σε ένα κοινό έδαφος. Στην παρούσα φάση όμως δεν υπάρχει κανένα κοινό έδαφος από την στιγμή που ο Ερσίν Τατάρ επιμένει στην προϋπόθεση που θέτει για αναγνώριση κυριαρχίας πριν από οτιδήποτε άλλο.
Εδώ είναι που εγείρεται και το ερώτημα το τι έγινε ή δεν έγινε το προηγούμενο διάστημα και αν υπήρξε οποιαδήποτε προσυνεννόηση των Ηνωμένων Εθνών με τους δυο ηγέτες. Τη Δευτέρα, αυτό που έγινε γνωστό, τουλάχιστον από ελληνοκυπριακής πλευράς είναι ότι η βολιδοσκόπηση έγινε από μέρους της απεσταλμένης του ΓΓ του ΟΗΕ, της Μαρίας Άνχελας Ολγκίν.
Πώς ακριβώς έγινε και πώς προέκυψε αυτή η βολιδοσκόπηση. Υπήρξαν κάποια μηνύματα από μέρους της τουρκοκυπριακής πλευράς ότι θα μπορούσαν να μπουν σε μια διαδικασία για το Κυπριακό χωρίς προαπαιτούμενο την κυριαρχική ισότητας; Αν δεν υπήρξε κάτι τέτοιο τότε πώς θα προέκυπτε και μία τριμερής συνάντηση στη Νέα Υόρκης και με τι προσδοκίες; Τι θα συζητούσαν οι δύο πλευρές;
Από την άλλη, εάν τα μηνύματα από την άλλη πλευρά ήταν ξεκάθαρα, πώς προέκυψε η ανάγκη για μια δημόσια δήλωση από πλευράς του Προέδρου Χριστοδουλίδη, να δηλώσει ενώπιον των Αμμοχωστιανών ότι βολιδοσκοπήθηκε από τον ΓΓ του ΟΗΕ για μια συνάντηση στις 13 Αυγούστου από τον ΓΓ του ΟΗΕ και ότι απάντησε θετικά. Φοβόταν επιμερισμό ευθύνης; Και τι σημαίνει βολιδοσκόπηση; Η συγκεκριμένη δήλωση τη νύκτα του περασμένου Σαββάτου αναδείχθηκε αρχικά από πλευράς Κυβέρνησης, ως μία σημαντική εξέλιξη στο Κυπριακό. Τουλάχιστον έτσι εισπράχθηκε από την κοινωνία. Στην πορεία βέβαια διαφάνηκε πώς ήταν μια δήλωση που δημιουργούσε προσδοκίες χωρίς όμως επί της ουσίας να υπάρχει οτιδήποτε στον ορίζοντα. Γιατί έγινε; Γιατί χρειάστηκε η διευκρίνηση ότι η βολιδοσκόπηση έγινε από την Ολγκίν και όχι απευθείας από τον ΓΓ του ΟΗΕ; Ήταν γνωστή η άρνηση της άλλης πλευράς από προηγουμένως;
Είναι διάφορα τα ερωτήματα που προκύπτουν. Επί της ουσίας, το αδιέξοδο είναι συνέπεια της τουρκικής αδιαλλαξίας και της επιμονής του Τατάρ και αυτό δεν αλλάζει. Αλλά την ίδια ώρα, από τη στιγμή που δηλώνουμε ότι το ζητούμενο είναι η επανέναρξη της διαδικασίας και ότι ο σκοπός είναι να οδηγηθούμε σε μία λύση του Κυπριακού, οφείλουμε να είμαστε προσεχτικοί στην διαχείριση που κάνουμε. Στην φάση που βρίσκεται το Κυπριακό, οι εντυπώσεις ούτε μετρούν, ούτε αντίκρισμα έχουν. Μετρά μόνο η ουσία…
*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους/ Πηγή: philenews.com
