Εκοιμήθη σήμερα στην Αθήνα πλήρης ημερών , σε ηλικά 93 ετών, ο διακεκριμένος Θεολόλογος και αρχαιότερος Άρχων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Αριστείδης Πανώτης. Ο μακαριστός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931. Σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πραγματοποίησε στο Παρίσι μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιστορία των θρησκευμάτων και ειδικά του Χριστιανισμού, αλλά και για τις Λειτουργικές Τέχνες της Εκκλησίας. Ήταν έγγαμος και πατέρας τέκνων και εγγονών.
Διετέλεσε Καθηγητής στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία, στη μέση εκπαίδευση και στην ανώτερη και στη μέση εκκλησιαστική εκπαίδευση ως λυκειάρχης. Υπήρξε ο αρχισυντάκτης της μεγαλύτερης ορθόδοξης εκδόσεως του 20ού αιώνα, της Θρησκευτικής και Ηθικής Εγκυκλοπαίδειας (1962−1968), με την οποία μορφώνονται οι νεώτερες γενεές των κληρικών και των θεολόγων και ο εκδότης του πανορθοδόξου περιοδικού “Ορθόδοξος Παρουσία” (1965−1967).
Ο αοίδιμος Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας τον κατέστησε στενό σύμβουλο του από το 1964 μέχρι το 1972 και το 1967 τον τίμησε με το οφφίκιο του Μεγάλου Ιερομνήμονα.
Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας και ο Αριστείδης Πανώτης εμπρός στην Θεολογική Σχολή Χάλκης. Την φωτογραφία τράβηξε το 1969 ο διερχόμενος από εκεί Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος Αρχοντώνης (νυν Οικουμενικός Πατριάρχης) και αμέσως ο άρχοντας ανταπέδωσε την ευγένειά του με φωτογράφηση του πλησίον του Πατριάρχη Αθηναγόρα και του την πρόσφερε κατά την εκλογήν του το 1991. (ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟ Α. ΠΑΝΩΤΗ)
Έχαιρε εκτίμησης από τον αοίδιμο Πατριάρχη Δημήτριο και τον νυν Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο οποίος τον τίμησε με το τίτλο του «συγγραφέως» του Οικουμενικού θρόνου.
Ασχολήθηκε με θέματα των σχέσεων των Πατριαρχείων της Παλαιάς και της Νέας Ρώμης και συνέγραψε τον ιστορικό τόμο “Ειρηνοποιοί”(1971). Ο τόμος από 262 σελίδες έχει εξαντληθεί και καλύπτει την ιστορική συνάντηση στα Ιεροσόλυμα το 1964 των μακαριστών Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα και Πάπα Παύλου ΣΤ’. Περιλαμβάνει δε πολλές φωτογραφίες και δίσκο βινυλίου 33 στροφών)
ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟ Α. ΠΑΝΩΤΗ
Επίσης μελέτησε τις αρχαίες Εκκλησίες της Ανατολής. Ο Πάπας Παύλος Στ΄ τον τίμησε για τη γαλλική έκδοση των “Ειρηνοποιών” με τον ανώτερο “Ταξιάρχη Γρηγορίου του Μεγάλου”, που αναγνωρίσθηκε με διάταγμα του ελληνικού κράτους. Υπήρξε εμπειρογνώμων στα εκκλησιαστικά θέματα, στις διορθόδοξες και διεκκλησιαστικές σχέσεις, αλλά και στην Ιστορία της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Από το 1976 ήταν τακτικό μέλος Συνοδικών Επιτροπών της Εκκλησίας Ελλάδος και υπήρξε τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας “Εκκλησιαστική Αληθεία” των Αθηνών και επί δεκαετία εκ των ιδρυτικών στελεχών του Ραδιοσταθμού της Εκκλησίας Ελλάδος. Συνδέθηκε από το 1946 με πρόσωπα και γεγονότα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και συνεργάσθηκε στην εικονογράφηση του νέου πατριαρχικού οίκου.
ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟ Α. ΠΑΝΩΤΗ
Μετά από χίλια χρόνια εισηγήθηκε την αποκατάσταση της παλαιοχριστιανικής τάξεως στη λειτουργία του Αγίου Ιακώβου. Έχει τιμηθεί με πολλά παράσημα, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, αρχιεπισκοπές και μητροπόλεις. Ήταν ευρύτατα γνωστός στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, από συμμετοχές του σε συνέδρια, τις μελέτες και τα δημοσιεύματα του στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο, από τις διαλέξεις του και την εν γένει παρουσία του παλαιότερα στη ραδιοφωνία και τηλοψία της Ε.Ρ.Τ., με δικές του εκπομπές και για τη συμμετοχή του στα σύγχρονα Μ.Μ. Επικοινωνίας. Θεωρείτο, λόγω των γνώσεων και της προσφοράς του, από τους έγκυρους γνώστες των εκκλησιαστικών πραγμάτων και για τη ζωή και την Ιστορία της Εκκλησίας, με αντικειμενικές και θαρραλέες θεολογικές και εκκλησιαστικές θέσεις, χωρίς ποτέ να εμπλακεί στη κατεστημένη διοίκηση της Εκκλησίας.
Από Γράμμα του Οικουμενικού Πατριάρχη Δημητρίου. ΑΡΧΕΙΟ Α. ΠΑΝΩΤΗ
Ένα από τα ξεχωριστά βιβλία του μακαριστού Αριστείδη Πανώτη είναι το δίτομο έργο (2008-2009) “Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας”. Στον πρόλογο του πρώτου τόμου ο μακαριστός Πανώτης σημειώνει : “Μια έγκυρη ιστορική ανασκόπηση της θρησκευτικότητας των Ελλήνων από την εποχή του Αγνώστου Θεού μέχρι την παρουσία του Ιησού Χριστού, της διαδόσεως του Ευαγγελίου Του και τη συγκρότηση της Εκκλησίας στην αποστολική και μεταποστολική περίοδο.
Ο πρώτος τόμος περιέχει σπάνια εικονογράφηση με ογδόντα και πλέον φωτογραφίες και σχέδια συνοδευόμενα από κείμενο επιστημονικά κατοχυρωμένο από πεντακόσιες περίπου παραπομπές. Στον παρόντα τόμο ιστορούνται με ψηφίδες κυρίως τα ενταύθα εκκλησιαστικά πεπραγμένα «πάσι τοις βουλομένοις αυτής την ώραν περισκοπείν και ούτε λανθάνειν βούλεται, ούτε κινδύνου δέδοικεν, ούτε επιβουλάς τρέμει, ου δόξης εφίεται της παρά των πολλών». Ο κόπος αυτός τιτλοφορείται «Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας», γιατί ο ιδρυτής της Εκκλησίας έθεσε ως βασική αρχή της λειτουργίας της την «συνοδικότητα», με το «ου γαρ είσι δύο η τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμί εν μέσω αυτών» (Ματθ. ιη΄ 20), αλλά και γιατί η λέξη αυτή μόνη «συνάζει» την αποστολική πίστη και τα πεπραγμένα της εκκλησιαστικής ζωής, αφού στη «συμφωνία» της «συνοδικότητας» η Εκκλησία πάντοτε βρίσκει την αλήθεια. Αναφέρομαι δε ειδικά στην εν Ελλάδι Εκκλησία, ως μέρους του όλου της μιας Εκκλησίας Κων/πόλεως, γιατί αποδέχομαι πλήρως αυτά που έγραψε το 1828 ο Ιωάννης Καποδίστριας προς τον πατριάρχη Κωνστάντιο τον Α΄: « Η Εκκλησία του νέου κράτους να μη ξεχωρίζει με εθνικό όνομα από τη κειμένη μέσα στην τουρκική επικράτεια μητέρα της, για να ομολογείται παντού μία η Εκκλησία και ένα και αχώριστο το έθνος των Ορθοδόξων Ελλήνων». Αλλά και γιατί πάντοτε υπό τη σκέπη του Οικουμενικού Πατριαρχείου διατήρησε ο ελληνισμός την ενότητα του, όπως το επιβεβαιώνει η Ιστορία και η συνεχής αντιπελάργηση του Γένους προς τον ιερό θεσμό του”.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος παραλαμβάνει τόμον τοῦ «Συνοδικοῦ» από τον συγγραφέα. ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟ Α. ΠΑΝΩΤΗ
Στην μνήμη του Αριστείδη Πανώτη παραθέτουμε ορισμένα κείμενα του
ΦΩΤΟ ΚΟΡΥΦΗΣ: Σεπτέμβριος 2016: Ενθρόνιση στον Άγιο Βουκόλο Σμύρνης του Μητροπολίτη Σμύρνης Βαρθολομαίου. Την ιστορική εκείνη ημέρα ο μακαριστός δώρισε στον Μητροπολίτη Βαρθολομαίο έγγραφο του Ιερομάρτυρα Χρυσοστόμου, με την υπογραφή του. Το έγγραφο κατέληξε στον μακαριστό Αρ. Πανώτη από τον ιδιαίτερο γραμματέα του Ιερομάρτυρος Σμύρνης Χρυσοστόμου, Λεωνίδα Φιλιππίδη, μετέπειτα καθηγητή της Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
