Το τελευταίο ταξίδι του Όριεντ Εξπρές

Το τελευταίο ταξίδι του Όριεντ Εξπρές

 

Στις 20 Μαΐου 1977 ξεκίνησε το τελευταίο ταξίδι του θρυλικού  τρένου Όριεντ Εξπρές, το οποίο από τον 19ο αιώνα ένωνε την Ευρώπη με την  Οθωμανική Αυτοκρατορία, 

Στα τέλη του 19ου αιώνα, το ταξίδι ήταν μακρύ και κουραστικό. Η κάθε χώρα είχε αναπτύξει το δικό της αυτόνομο σιδηροδρομικό δίκτυο. Φτάνοντας στα σύνορα, οι επιβάτες έπρεπε να αποβιβάζονται, να διασχίζουν τα σύνορα με τα πόδια και στη συνέχεια να επιβιβάζονται σε νέα αμαξοστοιχία.

Την επαναστατική ιδέα είχε ένας βέλγος επιχειρηματίας, ο Ζορζ Ναχελμάκερς. Ίδρυσε μία διεθνή εταιρία, έλαβε την άδεια για τη χρήση όλων των κρατικών σιδηροδρομικών δικτύων κατά μήκος της διαδρομής και δημιούργησε μία πολυτελή αμαξοστοιχία, που στα σύνορα κάθε χώρας άλλαζε μόνο την ατμομηχανή.

Τα δρομολόγια του Όριεντ Εξπρές (Orient Express) ξεκίνησαν στις 4 Οκτωβρίου του 1883, ενώνοντας το Παρίσι με το Τζιούρτζιου της Ρουμανίας, μέσω Μονάχου και Βιέννης. Από τον τερματικό σταθμό, οι επιβάτες περνούσαν στην απέναντι όχθη του Δούναβη με φέρι-μπόου για να πάρουν άλλο τρένο από τη Βάρνα της Βουλγαρίας και να φτάσουν έτσι στην Κωνσταντινούπολη. Από το 1889, τέθηκε σε λειτουργία η πρώτη σιδηροδρομική γραμμή που ένωνε απευθείας το Παρίσι με την Κωνσταντινούπολη, μέσω Βουδαπέστης και Βελιγραδίου.

Το ταξίδι διαρκούσε αρκετές ημέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων οι επιβάτες χαλάρωναν στα βελούδινα διαμερίσματά τους, που ήταν πλήρως εξοπλισμένα με μπάνιο, γραφείο και αναπαυτικά κρεβάτια. Στο εστιατόριο μπορούσαν να απολαύσουν τον καφέ, το ποτό τους και ό,τι γεύμα επιθυμούσαν.

Στην πραγματικότητα, το τρένο του Ναχελμάκερς ήταν ένα πολυτελέστατο κινητό ξενοδοχείο, με ανέσεις που κανείς μπορούσε να βρει σε ελάχιστα ευρωπαϊκά ξενοδοχεία. Βέβαια ήταν πανάκριβο κι επομένως για λίγους εκλεκτούς ταξιδιώτες. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα διαμερίσματα ήταν ιδιωτικά, το Όριεντ Εξπρές προσφερόταν για παράνομες ερωτικές συναντήσεις.

Οι μέρες της δόξας για το Όριεντ Εξπρές έφτασαν στο τέλος τους στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Αν και συνέχισε να προσφέρει ποιοτικές υπηρεσίες, οι απαιτητικοί ταξιδιώτες άρχισαν να προτιμούν όλο και περισσότερο την ταχύτητα του αεροπλάνου. Το τελευταίο ταξίδι του θρυλικού αυτού τρένου ξεκίνησε στις 20 Μαΐου του 1977.

Πηγή-ΦΩΤΟ: © SanSimera.gr

************************************************

Με το ιστορικό τρένο συνδέθηκε και το αστυνομικό μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι  το «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές» – (“Murder on the Orient Express”), που εκδόθηκε από τον αγγλικό εκδοτικό οίκο “Collins – Crime Club” την 1η Ιανουαρίου του 1934.

Στις Η.Π.Α κυκλοφόρησε στις 28 Φεβρουαρίου του 1934 με τον τίτλο “Murder in the Calais coach” («Φόνος στην κλινάμαξα του Καλαί»). Ο τίτλος άλλαξε κυρίως για να μην μπερδευτεί το αναγνωστικό κοινό με το μυθιστόρημα “Stamboul train” του Γκράχαμ Γκρην, που είχε κυκλοφορήσει στις Η.Π.Α το 1932 με τίτλο “Orient Express”.

Το μυθιστόρημα είναι εμπνευσμένο από την ιστορία της υπόθεσης απαγωγής του μωρού του διάσημου αεροπόρου Τσαρλς Λίντμπεργκ, μιας υπόθεσης που είχε συγκλονίσει τότε όλον τον κόσμο.

Το μυθιστόρημα αυτό, από τα πιο δημοφιλή – αν όχι το δημοφιλέστερο από τα έργα της Αγγλίδας συγγραφέως – έχει συμπεριληφθεί από τη βρετανική εφημερίδα “The Guardian” στη λίστα με τα 10 καλύτερα βιβλία της Αγκάθα Κρίστι. Το ίδιο ισχύει και για την εφημερίδα του ομίλου Times, “Times of India”. 

 

Share this post