Το ξυπνητήρι της δημοκρατίας

Του Πάμπου Χριστοδούλου
Πρόεδρου Νεολαίας ΕΔΕΚ*

Ανασκοπώντας το ζήτημα της αποχής, αντιλαμβανόμαστε ότι η δημοκρατία μας περνά κρίση, μια κρίση που διέρχεται μέσω της υπάρχουσας αμφισβήτησης του κομματικού συστήματος και φυσικά της απαξίωσης των θεσμών.
         Εν μέρει, δικαιολογημένα αν με ρωτάτε, μιας και οι πολίτες και δη οι νέοι την σήμερον ημέρα ιεραρχούν άλλα ζητήματα ως  πιο σημαντικά, αφού καταρχάς δυσκολεύονται να βάλουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, και ο μισθός διαρκεί μέχρι τα μέσα του μήνα.
         Η απογοήτευση μα  και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητα τους οι νέοι, τους αποκρύβουν  την δυνατότητα να αναγνωρίσουν τα θετικά και την δύναμη της ενεργού εμπλοκή τους στα κοινά, και πως  μπορεί να είναι αυτή, που θα καταφέρει να φέρει την θετική αλλαγή, όσο και αν η απόσταση που αισθάνονται να έχουν από όσους λαμβάνουν τις αποφάσεις φαίνεται αποτρεπτική.
         Η εξομάλυνση της απόστασης αυτής αποτελεί αδήριτη ανάγκη και ευθύνη των κομμάτων και όσων πολιτικοποιούνται , οι οποίοι οφείλουν να ανοίξουν διαύλους επικοινωνίας και να αφουγκραστούν πραγματικά τις ανάγκες των πολιτών κάτι το οποίο συνεπάγεται του να δοθεί και φωνή στους νέους οι οποίοι πρέπει να έχουν θέση στη διαμόρφωση μέλλοντος αυτού του τόπου μιας και θα είναι οι μελλοντικοί παραλήπτες των όσων αποφασίζονται σήμερα.
           Και αν δεν έπεισα για το ζήτημα των μελλοντικών παραληπτών των σημερινών πολιτικών, σας φέρνω προς επικύρωση το παράδειγμα του Brexit .  Όπου μετά λύπης παρατηρούμε πως η πλειοψηφία των νέων-ως συνήθως-απείχε από την εκλογική διαδικασία, στην όποια ψήφισαν και έφεραν άποψη πλειοψηφικά οι ηλιακά μεγαλύτεροι, που όσο κυνικό και αν ακούγεται, βιολογικά δεν θα βιώσουν τα όσα αποφάσισαν με την ψήφο τους ούτε για το μισό χρονικό διάστημα για το οποίο προβλέπεται να ταλαιπωρήσουν τους νέους τα αποτελέσματα της εν λόγω ψηφοφορίας.                                              
        Ας μιλήσουμε όμως για τη χώρα μας, απομονώνοντας τις επιπτώσεις του Brexit έχοντας όμως το συμβάν ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Για να επιτύχουμε την ενεργό εμπλοκή των νέων, χρειάζεται μια ριζική αλλαγή στον τρόπο που τους αντιμετωπίζουμε. Η λυδία λίθος της δημοκρατίας έτσι κι αλλιώς είναι το να εισακούγονται και να συνυπολογίζονται οι ανάγκες, οι ιδέες και οι απόψεις του συνόλου της κοινωνίας αν αυτή επιθυμεί να ονομάζεται δημοκρατική. Δεν μπορεί κανένας να αμφισβητήσει ότι οι νέοι εκφράζουν το σύγχρονο, το καινοτόμο, το διαφορετικό, το ενημερωμένο και το εξελισσόμενο, θετικά πρόσημα τα οποία δεν θα έπρεπε να λείπουν από την διάπλαση της κοινωνίας που ο κάθε πολίτης θα ήθελε να ζει. Τι είναι αυτό που μας αποτρέπει στο να κάνουμε χώρο στους νέους να μπουν στο παιχνίδι  και να μας αποδείξουν τι πραγματικά αξίζουν ή τουλάχιστον να τους δώσουμε την ευκαιρία να προσπαθήσουν;
          Ολοκληρώνοντας την σκέψη μου καταλήγω πως για να δοθεί χώρος στον νέο άνθρωπο να ξεδιπλωθεί, να καθρεπτίσει τα ζητήματα  και εν τέλει να αποδείξει πως μπορεί να βρει λύσεις, χρειάζεται να δημιουργηθούν οι σωστές συνθήκες και αυτό είναι κάτι που αυτή τη στιγμή μπορεί να ρυθμιστεί από τα ψηλότερα στρώματα .
          Σαν μια ηθελημένη, σοφή  παρέμβαση, αναγνωρίζοντας αν μη τι άλλο  την ανάγκη, να ηχήσουν «όλες οι φωνές της κοινωνίας».  
          Αυτή η ρύθμιση είναι η ποσόστωση των νέων.    
             Η ποσόστωση στα ψηφοδέλτια, η ποσόστωση στα κομματικά όργανα, η ποσόστωση στους θεσμούς, η ποσόστωση που δίνει ευκαιρίες και συνθέτει ένα αειφόρο παρόν και ένα ελπιδοφόρο

         Πάρτε παράδειγμα τις χώρες που όλοι λίγο πολύ αποκαλούμε πρότυπο αν και τις επικαλούμαστε συνήθως κατόπιν εορτής.
           Τις σκανδιναβικές χώρες, όπου οι νέοι μέσω της ποσόστωσης εκπροσωπούνται επαρκώς όπως άλλωστε και το κάθε μέλος της κοινωνίας τους. Ίσως και για αυτό να θεωρούνται και πρότυπο, ίσως γι’ αυτό να είναι «πολύ μπροστά». Ίσως γιατί σε εκείνο το περιβάλλον οι νέοι παίρνουν ευκαιρίες, είναι έτσι δομημένο το σύστημα τους βλέπετε. Προνοεί και επιβάλλει την ύπαρξη θέσεων που στελεχώνονται από νέους. Έτσι οι νέοι μπαίνουν σε θέσεις ευθύνης και με την εκπαίδευση, τις ικανότητες, την αφοσίωση, τη σκληρή δουλειά και το φρέσκο γεμάτο όρεξη μυαλό τους που ακόμα μπορεί και ονειρεύεται φτιάχνουν τελικά έναν καλύτερο κόσμο.
      Το ξυπνητήρι της δημοκρατίας , η ποσόστωση των νέων σε ΟΛΑ τα ψηφοδέλτια των κομμάτων.  

* Ομιλία σε εκδήλωση της  Νεολαίας ΕΔΕΚ,  ¨ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ¨ /Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους