Τι Αδριανούπολη, τι Θεσσαλονίκη και τα σενάρια εκτοπισμού των Παλαιστινίων από τη Γάζα
Του Τάσου Παπαδόπουλου*
Κάποια θέματα, που προκύπτουν από την ειδησεογραφία, ή δεν αξιολογούνται όπως τους αξίζει, ή υπάρχουν άλλοι λόγοι που τα κρατούν χαμηλά, που λέμε στην γλώσσα των ΜΜΕ.
Από την μια ο Ερντογάν επανήλθε με τους μεγαλοϊδεατισμούς του και συνέκρινε πόλεις που περιλαμβάνονται στα σύνορα της καρδιάς του λέγοντας: «ότι είναι η Αδριανούπολη, ήταν πριν 100 χρόνια η Θεσσαλονίκη», κι από την άλλη ήρθε στο φως της δημοσιότητας έγγραφο του υπουργείου Πληροφοριών του Ισραήλ, που μιλάει για οριστική εκδίωξη των 2.300.000 Παλαιστινίων της Γάζας, με προορισμούς μεταξύ άλλων και την Ελλάδα.
Όλα αυτά εν όψει της συνάντησης Μητσοτάκη Ερντογάν με συνοδεία μελών των δύο υπουργικών συμβουλίων στις 7 Δεκεμβρίου στην Θεσσαλονίκη. Πόσο άραγε τυχαία ήταν η αναφορά Ερντογάν στη Θεσσαλονίκη;
Η παγοποίηση των διαφορών, όπως συμβαίνει και αλλαχού θα μπορούσε να ήταν μια κάποια λύση. Όμως ο Ερντογάν με τον χάρτη της γαλάζιας πατρίδας, το τουρκολυβικό μνημόνιο και την αμφισβήτηση των 143 νήσων και νησίδων εκ των οποίων 25 κατοικημένα, επιχειρεί να επιβάλει ντε φάκτο τετελεσμένα, επί του εδάφους και θαλασσίων δικαιωμάτων της Ελλάδας.
Αν προσθέσει κανείς και τις επιστολές στον ΟΗΕ, που βάζουν θέμα κυριαρχίας των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου με το πρόσχημα της στρατιωτικοποίησης τους, το καλάθι των διαφορών γίνεται ιδιαίτερα βαρύ θα έλεγε κανείς, ασήκωτο για την Ελληνική πλευρά.
Για να μην πάμε στους μουσουλμάνους της Θράκης, που συλλήβδην η Άγκυρα χαρακτηρίζει Τούρκους, κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάννης, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι στη Θράκη το 50% από αυτούς, είναι Πομάκοι και Ρομά.
Από την άλλη πλευρά, η αποκάλυψη σχεδίων από πλευράς Ισραήλ, περί εκτοπισμού του συνόλου των κατοίκων της Γάζας προς τρίτες χώρες, σε συνδυασμό με τους συνεχιζόμενους ανελέητους βομβαρδισμούς της στενής αυτής λωρίδας γης, πόσο λελογισμένη απάντηση μπορεί να είναι, στην τρομοκρατική επιχείρηση της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου;
Πόσοι νεκροί Παλαιστίνιοι αντιστοιχούν σε έναν Ισραηλινό νεκρό; Γιατί από την μια πλευρά έχουμε 1.400 νεκρούς μεταξύ των οποίων πολλές γυναίκες και παιδιά, και από την άλλη για την ώρα εννέα και πλέον χιλιάδες νεκρούς μεταξύ των οποίων 3.400 παιδιά και 2.500 γυναίκες.
Οι Ισραηλινοί υποστήριξαν, ότι ο βομβαρδισμός στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζαμπαλίγια απέδωσε έναν νεκρό αξιωματούχο της Χαμάς, που είχε πάρει μέρος στο τρομοκρατικό κτύπημα της 7ης Οκτωβρίου. Για να επιτευχθεί αυτό, χρειάστηκε να σκοτωθούν διακόσιοι άμαχοι και να τραυματιστούν άλλοι τετρακόσιοι.
Οι βομβαρδισμοί νοσοκομείων στη Γάζα ξεπερνάει ή όχι το δικαίωμα στην αυτοάμυνα;
Αυτή η ισραηλινή ιταμή απαίτηση να στριμωχτούν πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι στο νότο, και να εγκαταλείψουν το βόρειο τμήμα της λωρίδας της Γάζας, πως το αντιλαμβάνεται κάθε λογικός άνθρωπος; Που θα μείνουν αυτοί οι άνθρωποι, που κατά το 75% είναι ήδη μια φορά πρόσφυγες, μια και εγκατέλειψαν περιοχές της Παλαιστίνης, που κατέχει σήμερα το Ισραήλ.
Δυστυχώς οι ΗΠΑ συμπεριφέρονται με έναν ακατανόητο τρόπο μια και ενθαρρύνουν το Ισραήλ να συνεχίσει του βομβαρδισμούς και τις χερσαίες επιχειρήσεις αδιαφορώντας για το δράμα που ζουν οι άμαχοι.
Με αυτές τις συμπεριφορές αντί της ειρήνης τροφοδοτούν τους κάθε λογής εξτρεμιστές, που όχι μόνο θα συνεχίσουν τον ένοπλο αγώνα τους, αλλά θα τον μεταφέρουν με τρομοκρατικές ενέργειες και σε τρίτες χώρες.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι, γιατί δεν αναγνωρίστηκε ένα παλαιστινιακό κράτος, που προβλέπουν οι συμφωνίες του Όσλο; Γιατί άφησαν τους υπερορθόδοξους του Ισραήλ από την μια, και τους κάθε λογής εξτρεμιστές από την πλευρά των παλαιστινίων να αποκτήσουν ερείσματα στους δύο λαούς;
Ποιος εμπόδισε την ειρήνη να ανθίσει στην Μέση Ανατολή; Ποιοι έσπειραν την αδιαλλαξία και ποιοι «βολεύτηκαν» με την κατάσταση, των 2.300.000 ανθρώπων στριμωγμένων σαν ποντίκια στη φάκα, σε μια στενή λωρίδα γης, που υπάρχει εδώ και χρόνια στην Γάζα;
Οι σχέσεις των κρατών δεν καθορίζονται από φιλίες, που υπάρχουν μεταξύ των ανθρώπων. Καθορίζονται από τα συμφέροντα, κι αν αυτά συμπίπτουν, συνάπτονται και οι σχετικές συμφωνίες, που διαρκούν όσο εξυπηρετούνται τα αμοιβαία συμφέροντα.
Βεβαίως τα ελληνικά συμφέροντα σε αυτήν την συγκυρία εξυπηρετούνται με μια συμμαχία με το Τελ Αβίβ, όμως είναι καλό να μην παραγνωρίζει κανείς τα πραγματικά γεγονότα.
Εξάλλου κάτι ανάλογο έκανε πριν σχεδόν πενήντα χρόνια η Τουρκία, καταλαμβάνοντας το βόρειο τμήμα της Κύπρου και εκτοπίζοντας από τις πατρογονικές τους εστίες, τους νομίμους ελληνοκύπριους κατοίκους, που ζούσαν στην περιοχή.
Για τον λόγο αυτό, κάποιες ισορροπίες είναι χρήσιμο να υπάρχουν και να μην είναι απλώς προσχηματικές…
*Τα ενυπόγραφα κείμενα απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους
